«یوما»؛ روایتی از زندگی حضرت خدیجه(س) بازخوانی شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ انتشارات کتاب نیستان چاپ ششم رمان موفق «یوما»  نوشته مریم راهی را منتشر کرد. این اثر را باید چنین اثری دانست: اثری که برای هر مخاطب ادبیات دینی و با هر نوع سلیقه‌‌ای، حرف‌هایی جدی و تازه برای روایت دارد. بستر اصلی این رمان بیان فرازهایی از زندگی حضرت خدیجه کبری(س) است. نویسنده موقعیت زمانی روایت خود را از ساعت­های منتهی به ولادت حضرت فاطمه زهرا(ع) شروع کرده و با توصیف توأمان موقعیت منزل، ذهنیت حضرت خدیجه و مردمان شهر که نمایندگانی از آنها به‌بهانه‌هایی به منزل پیامبر(ص) رفت‌وآمد دارند، داستانی را تعریف می‌کند که بیشتر از جذابیت‌های قصه‌پردازانه، از منظر روایت لذت­بخش است.

نویسنده به‌دلیل نیت خود برای جلب بخش وسیعی از مخاطبان، با وجود انتخاب یک زاویه دید غالب، به‌صورت متناوب نقطه نگاه پرداخت روایت را تغییر می­‌دهد، در واقع چندین روایت موازی را با چند زاویه دید به‌ظاهر متفاوت با یکدیگر در دل داستان نشانده است؛ از یک سو او راوی سکنات و وجنات خدیجه کبری در آستانه میلاد حضرت زهراست. نویسنده در این نقش به‌زیبایی هرچه تمامتر تصویری مینیاتوری و بسیار تأثیرگذار از شیفتگی بانوی بزرگ اسلام به پیامبر اکرم(ص) را تصویر کرده است. خلق صحنه‌هایی چون عطرآمیز شدن بدن کودکانی که پیامبر(ص) آنان را نوازش کرده و یا دیالوگ‌هایی که نمایانگر گفت‌وگوی رسول اکرم(ص) با خدیجه است از درخشان‌ترین و ماندگارترین بخش‌های این رمان از این منظر است.

از سوی دیگر این داستان تصویری رئالیستی از مکه و مدینه در دوران حیات پیامبر اکرم(ص) به‌تصویر می‌کشد و به‌طور غیرمستقیم به ارزش‌‌گذاری‌های اجتماعی اعراب جاهلیت اشاره می‌‌کند؛ به‌روشنی و البته به‌دور از هرگونه بیرون­‌زدگی از اسلوب داستان.

جدای از این، موفقیت مهم نویسنده در ترسیم سیمای کفار در زمان پیامبر اکرم است. نویسنده برای این منظور با بهره‌گیری هوشمندانه و بسیار هنرمندانه از ادبیات و واژه‌ها، جان باورها و اعتقادات اعراب در دوران بعثت را در قالب دیالوگ‌هایی که نشان از توان اعراب آن دوران در بهره‌مندی از کلمات و واژگان نیز هست به‌تصویر می‌کشد. این هنرمندی در لفاظی‌های شخصیت‌هایی مانند ام‌جمیل به‌بهترین شکل ممکن خود را به‌تصویر کشیده و جذابیت متن را دوچندان می‌کند. از این نقطه نگاه شاید بتوان استراتژی نویسنده برای ترسیم چهره قهرمان داستانش از زبان چهره‌های منفی را یکی از موفقیت‌های مهم این رمان دانست.

نام این رمان برگرفته از عبارتی است عربی که کنیز حضرت خدیجه(س) به وی اطلاق می‌کند. این نام توسط نویسنده چنان هوشمندانه در بخش‌‌هایی از متن قرار گرفته است که مخاطب پس از به پایان رساندن کتاب، به‌ناخودآگاه به معنای آن پی برده و علت اطلاق آن به چنین بانویی را درک می‌کند.

از این زوایا رمان «یوما» را باید یکی از موفق‌ترین و خواندنی‌ترین آثار داستانی دینی در روزگار خود بدانیم که با شیوه نگاه و نگارشی بدیع و جذاب، چهره رحمانی تازه‌ای از پیامبر رحمت و همسر ایشان به‌تصویر می‌کشد.

انتهای پیام/*