انباشت نقدینگی اقتصاد ایران را به گروگان گرفته است

فرهاد آگاهی، نائب رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی، در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، ضمن اشاره به کمبود نقدینگی در بنگاه های اقتصادی اظهار داشت: واقعیت این است که اقتصاد ایران به دلیل تصمیمات غیرکارشناسی، از جنبه های مختلف دچار بیماری شده و این موضوع، از یک سو معیشت مردم را در تنگنا قرار داده و از سوی دیگر امکان اصلاح امور را پیچیده، پرهزینه و دشوار ساخته است و در میان همه این مسائل، باید به بحث نقدینگی اشاره کنیم که از مهمترین مشکلات و معضلاتی است که اقتصاد را به گروگان گرفته و هرلحظه می تواند آن را با بحران های مختلف مواجه کند.
وی ادامه داد: گزارش های منتشر شده حاکی از آن است که میزان نقدینگی در سال جاری از مرز 1800 هزار میلیارد تومان عبور کرده و این در شرایطی است که بنگاه های اقتصادی در عطش نقدینگی، به مرز رکود، ورشکستگی یا تعدیل نیروی انسانی رسیده، گرفتار انواع و اقسام مشکلات هستند.
آگاهی اضافه کرد: شرایط نقدینگی به صورتی است که از یک سو سیاستگذاران نگران آثار مخرب این حجم وحشتناک نقدینگی بی سامان در جامعه اند و از سوی دیگر دغدغه تامین نقدینگی برای بنگاه های تولیدی و بازرگانی را دارند.
وی افزود: مسئله اساسی در مورد رشد نقدینگی این است که بخش عمده آن ناشی از فعالیت‌های غیرمولد، سوداگرانه و پرداخت سود بانکی به سپرده‌هاست و متاسفانه این موضوع همچون یک کلاف سردرگم، اقتصاد ایران را به هر سو می کشاند.
آگاهی ادامه داد: شاید برخی ادعا کنند که شیب رشد نقدینگی در کشور کاهش پیدا کرده ولی واقعیت این است که نقدینگی همچون یک بمب ساعتی در اقتصاد ایران، هر لحظه می تواند بخش های مختلفی را دچار گرفتاری و آسیب های اساسی کند و راه خنثی سازی آن، انجام جراحی های بزرگ در اقتصاد کشور است که متاسفانه کسی حوصله و جسارت آن را ندارد.
وی تاکید کرد: اگر به دنبال رونق تولید هستیم، این موضوع با سردادن شعارهای جذاب از سوی مدیران محقق نخواهد شد، بلکه باید زمینه های آن را فراهم سازیم که یکی از مهمترین آن ها، جلوگیری از ایجاد نقدینگی بیشتر و تلاش در جهت هدایت نقدینگی به سمت فعالیت هایی است که ارزش افزوده ایجاد می کند و در این میان، سهم نظام بانکی در طراحی ابزارهایی که به این هدف منجر شود، بسیار زیاد است.
آگاهی در پایان تاکید کرد: ایجاد نقدینگی های بیشتر، یک تهدید بسیار جدی برای کشور است که به وضوح می تواند اهداف اقتصادی کشور را تحت شعاع قرار دهد و اگر سیاستگذاران، برنامه ای برای جلوگیری از آن نداشته باشند و عزمی در این خصوص شکل نگرفته باشد، حسرت این فرصت سوزی ها بیشتر و عمیق تر خواهد بود.

انتهای پیام/