دعای روز دهم ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان ادعیه روزانه این ماه شریف بسیار جای دقت و تفکر دارد. این دعاهای روزانه که در محافل مذهبی خوانده می‎شود توسط ابن‌عباس از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نقل شده است و علمای بزرگ اسلام آنها را در کتاب خود ثبت و ضبط کرده‎اند و ما این ادعیه را از کتاب «‏اقبال الأعمال» سیدبن طاووس عالم بزرگ شیعه نقل می‌کنیم. این کتاب‏ مانند سایر کتاب‌هاى سید از اعتبار و ارزشی ویژه ‌بین علماى شیعه برخوردار است تا جایی که شیخ عباس قمی در «مفاتیح الجنان» بسیار از ادعیه این کتاب استفاده کرده است.

اینک به‌‌مناسبت فرا رسیدن دهمین روز ماه مبارک رمضان، دعای این روز به‌همراه شرحی بر آن منتشر شده است:

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَكِّلِینَ عَلَیْكَ، وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ لَدَیْكَ، وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیْكَ، بِإِحْسَانِكَ یَا غَایَةَ الطَّالِبِینَ

خدایا مرا در این ماه از توکل کنندگان، و از رستگاران نزد خود، و از مقرّبان درگاهت قرار بده، به احسانت ای هدف جویندگان

حجت‌الاسلام محمود ریاضت محقق و کارشناس علوم دینی در توضیح دعای این روز برای تسنیم نوشت: در قالب دعا این مفهوم بیان شده که سرسپردن به خالق هستی در تمامی زوایای زندگی، فقط و فقط به او توکل کردن و از غیر او منقطع شدن، با این انقطاع از غیر وی به رتبه رستگاران حریم دوست دست یافتن و تحقق نیت قُرب حق تعالی در همه اعمال واجب و مستحب، حقیقت و باطن روزه و خروجی اصلی ضیافت الهی است.

به فرموده مولا علی علیه‌السلام برای هر امری در امور معنوی ظاهری و باطنی است که برای آن باطن هم باطنی است تا هفتاد بطن، روزه و ضیافت الهی از این قاعده و اصل مستثنی نبوده و نیست و خوشا به حال کسانی که از ظاهر روزه و سفره مهمانی پروردگار عبور کرده و به بواطن آن دست یافته‌اند.

در حقیقت تبلور این معانی نویدبخش این بشارت است که مهمانی بر این دسته از مهمانان که این علائم در آنها به منصه ظهور و بروز رسیده استمرار داشته و منحصر و محدود به سی شبانه روز ماه مبارک رمضان نبوده و نیست و آن فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود اگر بنده خدا می‌دانست که حقیقت و باطن رمضان چیست هر آینه دوست می‌داشت و آرزو می‌کرد که ای کاش تمام طول سال رمضان می‌بود و هیچ‌گاه این مهمانی پایان نمی‌یافت، برای آنان محقق می‌شود و فقط حسرت این معنا را در قالب آرزو نمی‌برند. آری رمضان ظرف خاصی از زمان است که این ظرفیت را دارد تا به عنوان یک نماد از آن بهره برداری کرد تا کل سال تبدیل به رمضان شود و این سفره الهی از برابر مهمانان حقیقی و به باطن دست یافته این ضیافت برچیده نشود.

انتهای پیام/