یادداشت | «رونق تولید» نسخه شفابخش مقابله با تحریم‌های آمریکا

به گزارش خبرگزاری تسنیم،امروزه گفتمان حقوق بشر را می‌توان گفتمان غالب حقوق بین‌الملل دانست که کشورها با استناد به آن انگشت اتهام را به سوی یکدیگر نشانه می‌روند. در این میان کشورهای غربی به ویژه آمریکا خود را سرآمد کشورهای رعایت کننده حقوق بشر می‌دانند. این در حالی است که آمریکا بیش از هر کشوری دیگران را به نقض حقوق بشر متهم می‌کند و خود یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر است. یکی از کشورهایی که در طی سال‌های متمادی از سوی آمریکا به نقض حقوق بشر متهم می‌شود، جمهوری اسلامی ایران است؛ زیراکه اصلی‌ترین چالش بین ایران و آمریکا مبانی اعتقادی و دسترسی ایران به فناوری‌های جدید و همچنین حمایت مردمی منطقه غرب آسیا از جمهوری اسلامی ایران است. از این رو، به واسطه این سوءظنی که نسبت به ایران وجود دارد، سلسله تحریم‌های اقتصادی، سیاسی، دارویی و... از سوی آمریکا و هم‌پیمانانش همواره وضع می‌گردد. همچنین این کشور به وضع تحریم‌های یکجانبه‌ در کنار تحریم‌های بین‌المللی دست زده است، تحریم‌های که بسیار گسترده بوده و حوزه‌های بسیاری را شامل می‌شود و به مثابه جنایت علیه بشریت است.

این در حالی است که اقدام خلاف عرف بین‌الملل دولت آمریکا در خروج از معاهده برجام در تاریخ 8 می 2018 و اقدام برای اجرای تحریم‌های همه‌جانبه و غیر انسانی علیه مردم ایران، آثار نگران کننده‌ای را برای مدافعان واقعی حقوق بشر ایجاد کرده است. اقدامات قهری دولت آمریکا علیه مردم ایران، بنابر قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر، نقض مسلم حقوق بشر است؛ چراکه حقوق اساسی مردم ایران را در موارد حق سلامت، حق حیات و حق توسعه و... در تمام ابعاد مشروع آن به صورت مستقیم تحت تأثیر خود قرار داده است. محدودیت‌های گسترده تأمین دارو و تجهیزات پزشکی مورد نیاز بیماران خاص در ایران، در شرایطی است که وزارت خزانه‌داری آمریکا مدعی است، غذا و دارو در شمولیت تحریم‌های گذشته و اخیر نیست. بدون توجه به این واقعیت مشهود که تحریم‌های نظام بانکی ایران، اتباع ایرانی و ایجاد موانع فراوان در مسیر دسترسی به کسب درآمدهای مشروع و مورد نیاز، بسترساز فاجعه‌ای است که جامعه بین‌الملل را با نقض حقوق بشر مواجه می‌‌کند.

نکته حائز اهمیت این مسئله است که حق برخورداری از غذا و دارو از حقوق بنیادین بشری است که بسیاری از حق‌های بشری دیگر نیز بدان‌ها وابسته هستند. به این دو حق در اسناد گوناگونی از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اشاره شده است. همچنین حق برخورداری از غذا و دارو در زمان جنگ نیز از جمله مسائلی است که در کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو 1949 و دو پروتکل الحاقی بدان پرداخته شده است. بدین ترتیب هرگونه وضع تحریم بین‌المللی که به نوعی دسترسی به غذا و دارو توسط یک ملت را محدود نماید، موجب نقض کنوانسیون‌های مذکور، قواعد آمره و حقوق بین‌الملل عرفی می‌شود و از این بابت دولت واضع تحریم‌ها نیز دارای مسئولیت بین‌المللی است. از سوی دیگر نیز، بر اساس منشور ملل متحد دولت‌ها از مداخله مستقیم یا غیرمستقیم در امور داخلی یا خارجی دیگر کشورها منع شده‌اند، زیرا این امر موجب نقض اصل احترام به حاکمیت دولت‌ها و اصل عدم مداخله می‌شود.

همچنین بر اساس تفسیر موسع ارائه شده از اصل عدم توسل به زور که مورد تأیید کشورهای در حال توسعه نیز می‌باشد، این تحریم‌ها ناقض اصل عدم توسل به زور نیز هستند و در هر حال با توجه به اینکه تحریم غذا و دارو یک فعل متخلفانه بین‌المللی محسوب می‌شود، دولت مورد تحریم نیز این حق را دارد که به اقدام متقابل متوسل گردد.

قابل توجه آنکه اعمال تحریم‌هایی از این دست نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق بشر و اعلامیه جهانی حقوق بشر است. تحریم‌‏های مصارف پزشکی از جمله موارد انسان‌‏دوستانه قوانین منشور سازمان ملل است که به هیچ عنوان حتی در زمانی که در کشوری جنگ صورت گرفته، نباید اعمال شود. از این رو، تحریم دارو یکی از مواردی است که به باور هر انسان بی‏طرفی، خلاف انسانیت و قوانین بین‌‏المللی حقوق بشر است. همچنین بر اساس مقررات سازمان بهداشت جهانی و منشور جهانی حقوق بشر 1948 میلادی، هر انسانی شایسته داشتن یک زندگی با استانداردهای قابل قبول به منظور تأمین سلامت، رفاه خود و خانواده‌اش نظیر دسترسی آسان به غذا و امکانات پزشکی است که بر این اساس تحریم اقلام دارویی و سایر تحریم‌ها، جلوه‌ای دیگر از اقدامات ضد انسانی غرب علیه ملت ایران است.

در پایان باید گفت علی رغم اینکه طبق اسناد بین‌المللی از جمله در بند دوم ماده اول منشور ملل متحد و مقررات سازمان بهداشت جهانی اصل تحریم‌ به ‌ویژه تحریم دارو را در تضاد با اصل انصاف و مقررات حقوق بشر قلمداد می‌کند، اما ناقضین حقوق بشر از این امر تخطی کرده و با تحریم‌های اعمالی، حتی با فرض غیر‌مستقیم بودن آن، تأثیری نامناسب علیه بخش سلامت و دارویی در کشورهای مورد تحریم می‌گذارند.

بنابراین، در شرایط کنونی که آمریکا بر شدت تحریم‌های خود خواهد افزود، بدون شک استراتژی جمهوری اسلامی ایران می‌بایست حفظ قدرت دفاعی مبتنی بر توانمندی‌های داخلی بر پایه اقتصاد مقاومتی باشد، چراکه ایران عظیم‌ترین منابع و ذخایر نفت، گاز و مواد معدنی جهان را در اختیار دارد و قطع به یقین می‌تواند در برابر تهدیدات دشمن مقاومت و ایستادگی کند، چنانچه در طول چهل سال گذشته همواره دست برتر از آن جمهوری اسلامی ایران بوده است. به گونه‌ای که امروزه بیش از 90 درصد داروهای مورد نیاز کشور تولید داخل هستندو میزان بسیار زیادی از نیاز بازار در داخل تولید و تأمین می‌شود و حتی بعضاً به کشورهای دیگر نیز صادر می‌شود که این نشان دهنده تلاش فعالان این عرصه برای جلب رضایت جامعه است.به هر ترتیب توجه به سخنان مقام معظم رهبری در تولید ملی و رونق تولید باید بیش از هر زمان دیگری در دستورکار قرار بگیرد و با عزمی ملی و عمومی از این نسخه شفابخش برای مقابله با تحریم‌های آمریکا و آغاز جنگ اقتصادی استفاده کرد.

عطیه قشونی

انتهای پیام/