بازخوانی یک جنایت/ کشتار فلسطینیان در حرم ابراهیمی و ادامه یهودی‌سازی الخلیل
کشتار فلسطینی‌های بی‌گناه در حرم ابراهیمی مقدمه‌ای برای تشدید یهودی‌سازی و اخراج فلسطینی‌ها از شهر قدیمی الخلیل بود که صهیونیست‌ها به‌دنبال مصادره آن هستند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار، روز جمعه 25 فوریه سال 1994 (پانزدهم ماه مبارک رمضان) باروخ گولدشتاین یک صهیونیست افراطی با حمله به حرم حضرت ابراهیم در شهر الخلیل به‌سمت نمازگزاران حاضر در این مسجد تیراندازی کرد و در سایه سهل‌انگاری و زیر چشم نظامیان اسرائیلی، 29 فلسطینی را که در حال ادای نماز جماعت بودند به شهادت رساند و 15 تن دیگر را زخمی کرد.
این حمله بخشی از تاریخ سیاه کشتار حرم ابراهیمی در شهر الخلیل است که امروزه دیگر همه از آن اطلاع دارند. در جریان تشییع پیکر شهدای این حمله تروریستی نیز ارتش اسرائیل به‌سمت تشییع کنندگان تیراندازی کرد که در نتیجه این حملات نیز 50 نفر دیگر به شهادت رسیدند.
حوادث سالهای اخیر نشان می‌دهد که گرچه گولدشتاین کشته شده است، اما رویکردهای افراطی صهیونیستی به‌ویژه نزد هم‌حزبی‌های وی در حزب «کاخ» همچنان در جامعه صهیونیستی زنده است، به‌ویژه که بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل برای انتخابات زودهنگام پارلمانی که قرار است در روز 9 اکتبر آینده برگزار شود، با دو تن از رهبران این حزب منحل‌شده یعنی ایتمار بن غفیر و میخائیل بن آری متحد شده است.
کشتار الخلیل چگونه انجام شد
باروخ گولدشتاین یک پزشک یهودی وابسته به گروه‌های تندروی رژیم صهیونیستی بود. وی با هم‌دستی ارتش رژیم صهیونیستی و شهرک‌نشینان، با پوشش نیروهای ارتش از گیت‌های نظامیان اسرائیلی عبور کرده با یک قبضه سلاح و چندین خشاب پر وارد مسجد حرم ابراهیمی شد. او بعد از ورود به مسجد نمازگزاران را که در نماز صبح جمعه 14 ماه مبارک رمضان شرکت کرده بودند، به‌گلوله بست.
عامل این جنایت هولناک از ساکنان شهرک صهیونیستی کریات اربع بود که در مدارس تروریستی تلمودی به‌دست عناصر تندروی جنبش کاخ آموزش دیده بود. گولدشتاین میان نمازگزاران حرم حضرت ابراهیم در الخلیل به نژادپرستی و استبداد مشهور بود و آنها همواره او را می‌دیدند که در برابر نمازگزاران شعارهای یهودی سر می‌داد و به یهودیت خود افتخار و آنها را تهدید می‌کرد. او بارها تهدید کرده بود که تا جای ممکن نمازگزاران فلسطینی را به خاک و خون خواهد کشید.
گولدشتاین برای انجام عملیات تروریستی خود داخل اردوگاه‌های نظامی صهیونیستی فلسطین اشغالی و خارج از سرزمین‌های اشغالی آموزش دیده بود. او به کینه و نفرت شدید خود نسبت به عرب‌ها شهره بود. وی بعد از کشته و زخمی کردن صدها نفر در مسجد توسط سایر نمازگزاران به هلاکت رسید. بسیاری از تندروهای صهیونیست همچنان محل دفن وی در منطقه کریات اربع را زیارت کرده و او را یک قدیس می‌دانند.
نظامیان رژیم صهیونیستی در زمان انجام عملیات تروریستی توسط گلدشتاین درب‌های مسجد را بستند تا فلسطینی‌های نمازگزار نتوانند از مسجد خارج شود یا فلسطینی‌های دیگری که در خارج از مسجد حضور داشتند، نتوانند برای کمک یا نجات مجروحان وارد مسجد شوند.
نمازگزاران حاضر در مسجد در آن روز اعلام می‌کنند که ارتش رژیم صهیونیستی در عملیات کشتار صورت‌گرفته توسط این صهیونیست تندرو دست داشت. شاهدان عینی که از کشتار الخلیل نجات پیدا کردند، می‌گویند که تعداد نگهبانان در آن روز به‌شدت کاهش پیدا کرده بود و گلدشتاین که جزو ارتش نبود، با یک لباس نظامی از گیت‌های بازرسی عبور کرده بود.
رژیم صهیونیستی این جنایت را به مقدمه‌ای برای تقسیم زمانی و مکانی حرم ابراهیمی در الخلیل تبدیل کرد. تل‌آویو پس از این جنایت، برای ساکت کردن افکار عمومی تصمیم به تشکیل کمیته حقیقت‌یاب گرفت. اما "یهودا شمغار" قاضی اسرائیلی به‌جای شناسایی عاملان این جنایت دستور داد مسجد ابراهیمی که مسجدی کاملاً اسلامی است، بین مسلمانان و یهودیان تقسیم شود و بدین گونه شهرک‌نشینان صهیونیست 54 درصد از مساحت این مسجد را تحت سیطره خود گرفتند و رژیم صهیونیستی حتی در مساحت باقیمانده نیز هرگز اجازه نداد تا مسلمانان آزادانه و به‌راحتی تردد داشته و مشغول عبادت باشند.
رژیم صهیونیستی تنها به این بسنده نکرد و حتی بازار مرکزی سبزی‌فروشان را نیز به‌روی فلسطینیان بست و اجازه رفتن آنان به مراکز کار خود را نداد. خیابان شهدا نیز که راه ارتباطی اصلی الخلیل بود، همراه با خیابان سهله و بخش‌هایی از خیابان طارق‌بن زیاد مسدود شد و بیش از 500 مغازه و مرکز تجاری پلمب شد.
ادامه اقدامات یهودی‌سازی در الخلیل
امروز 25 سال از این جنایت می‌گذرد، اما اقدامات رژیم صهیونیستی برای تحمیل یهودی‌سازی به شهر الخلیل همچنان ادامه دارد. این رژیم از توافق سال 1997 برای تقسیم کردن شهر به دو بخش سوء استفاده کرد. بر اساس این توافق بخش اول تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان است و با عنوان H1 شناخته می‌شود. بخش دوم که H2 نامگذاری شده، تحت کنترل اسرائیلی‌ها قرار دارد. رژیم صهیونیستی تعدادی از خیابان‌های این شهر را مسدود کرده و مانع از تردد آزادانه فلسطینی‌ها در این خیابان می‌شود. صهیونیست‌ها برای آنچه حفظ امنیت شهرک‌نشینان صهیونیست ساکن در این شهر نامگذاری کرده‌اند، حدود 60 هزار فلسطینی ساکن در مناطق قدیمی الخلیل را در انزوا و محاصره قرار دادند.
امروز در سایه سکوت بین‌المللی نسبت به جنایت‌ها و اقدامات نژادپرستانه رژیم صهیونیستی و اخراج ناظرین بین‌المللی که بر اساس توافق مذکور به این شهر آمده بودند و تلاش دشمن برای گسترش شهرک‌سازی صهیونیستی به‌نظر می‌رسد جامعه اسلامی باید توجه بیشتری نسبت به تحولات فلسطین و به‌ویژه شهر الخلیل از خود نشان دهد. در سایه اقدامات رژیم صهیونیستی از زمان آغاز انتفاضه چاقو در فلسطین در سال 2015 تا 19 ژانویه 2016 دست‌کم 49 فلسطینی در نتیجه اقدامات رژیم صهیونیستی در این شهر به شهادت رسیدند.
در حال حاضر صهیونیست‌ها، ساکنان بخش قدیمی شهر الخلیل را با شماره‌هایشان می‌شناسند. آنها برای هر فلسطینی شماره‌ای تعریف کرده‌اند و به‌هنگام عبور این فرد از موانع ایست و بازرسی صهیونیست‌ها، باید شماره خود را بیان کنند. هیچ خودروی فلسطینی نمی‌تواند بدون هماهنگی اسرائیلی‌ها در خیابان‌ها تردد داشته باشد یا به موانع ایست و بازرسی نزدیک شود. این سخت‌گیری‌ها کاهش ملموس ساکنان فلسطینی در الخلیل را به‌دنبال داشته و تعداد آنها را به عدد 40 هزار نفر نزدیک کرده است.
هنگامی که یک نفر برای ادای نماز در حرم ابراهیمی در شهر الخلیل به‌عنوان سومین مسجد قدیمی جهان و چهارمین مسجد مقدس جهان اقدام می‌کند، باید از موانع ایست و بازرسی رژیم اسرائیل عبور کند که یکی از آنها شبیه قفس بوده و برای بازجویی دقیق و شناسایی هویت فرد تعبیه شده است، علاوه بر اینها داخل حرم ابراهیمی نیز 26 دوربین برای رصد تحرکات نمازگزاران وجود دارد.
مسجدی که شامل مقبره حضرت ابراهیم و اسحاق و یعقوب و همسران آنها است، تا 9 ماه بعد از این جنایت بسته ماند و به دو بخش تقسیم شد که یکی از آنها متعلق به یهودیان و بخش دوم به مسلمانان تعلق گرفت.
مدیر حرم ابراهیمی می‌گوید که 10 روز در طول سال، حرم حضرت ابراهیم کاملاً به یهودیان اختصاص داده می‌شود و همه‌روزه پخش اذان مغرب از آنجا ممنوع است و اذان‌های مغرب و عشا نیز در روزهای جمعه ممنوع است.
انتهای پیام/*
