نیازمند برندسازی برای کسب سهم بیشتر از بازار جهان هستیم
سرپرست سازمان توسعه تجارت ایران گفت: اقتصاد‌های بزرگ زمانی شکوفا شده اند که نام‌های بزرگی را ایجاد کرده، رشد داده و به بلوغ رسانده اند، و ما نیازمند برندسازی برای کسب سهم بیشتری از بازار جهانی هستیم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدرضا مودودی اظهار داشت: اقتصاد‌های بزرگ زمانی شکوفا شده اند که نام‌های بزرگی را ایجاد کرده، رشد داده و به بلوغ رسانده اند، اما برندهای بزرگ در کشورمان بسیار کم است و نیازمند برندسازی برای کسب سهم بیشتری از بازار جهانی هستیم.
وی افزود: از بین 10 هزار صادر کننده، کمتر از پانصد شرکت بالای 10 میلیون دلار صادرات داشته اند که این عدد برای بالای پانصد میلیون دلار صادرات به کمتر از پانصد شرکت و برای بیش از یک میلیارد دلار به یکی دو شرکت محدود می‌شود.
مودودی گفت: در همین زمان 900 وارد کننده بالای 10 میلیون دلار کالا به کشور وارد کرده اند و در حالیکه در ایران بیش از یکصد هزار واحد صنعتی با تنوع تولید گسترده وجود دارد، اما کمتر تولید کننده‌ای قدرت رقابت با برندهای جهانی دارد و این امر، نشان‌دهنده اهمیت برند سازی در موضوع تجارت خارجی است.
سرپرست سازمان توسعه تجارت ایران با اشاره به اینکه فرایند انتخاب شرکت‌های برتر بر اساس معیار بین المللی طی شده تا این مراسم به صورت کاملا متفاوت از بحث تندیس فروشی‌های رایج برگزار شود، افزود: این مراسم در هفتم اسفند و با حضور رئیس جمهور برگزار می‌شود و از چهل نشان تجاری برتر کشور که از میان یکصد و پنجاه شرکت متقاضی ارزیابی، انتخاب شده اند جایزه ملی دریافت خواهند کرد.
مودودی در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: در دنیای رقابتی امروز، اگر بخش خصوصی بخواهد ارز صادراتی خود را برای واردات کالا‌هایی نظیر سنگ پا صرف کند و مردم هم متقاضی مصرف این کالا باشند باید پرسید که آیا بخش دولتی حق دارد در آن مورد تصمیم گیری کند؟ البته این بدان معناست که کالای تولید داخل کیفیت لازم برای رقابت با نمونه خارجی را ندارد.
وی به واردات برخی کالا‌های غیرضروری مانند سنگ‌پا، مربا و غذای حیوانات که در فضای مجازی منتشر می‌شود اشاره کرد و افزود: سؤال اینجاست که آیا باید دولت برای هر فعالیتی که بخش خصوصی می‌خواهد انجام دهد چارچوب بگذارد و آیا به جای بخش خصوصی تصمیم‌گیری کند و مثلا واردات چنین کالا‌ها یا جلوگیری از واردات آن‌ها را از طریق بخشنامه اعلام کند؟ این امر، نشان دهنده نداشتن توفیق اقتصاد ما در برند سازی با توجه به همه بزرگی آن و قدرت هجدهم اقتصادی جهان است و برای اینکه برندهای مختلف کشورمان را در عرصه تجارت بین المللی معرفی کنیم باید شاخص‌های قدرتمند و بزرگی داشته باشیم که در کشور ما هنوز این اتفاق نیفتاده است.
مودودی با تاکید بر اینکه دولت تعیین کنندۀ چارچوب کلی است گفت: در شرایط قبلی ممنوعیت 1339 قلم کالا اعلام شد که البته در فهرست جدید حدود 293 قلم کالا از آن حذف و 100 قلم کالا به آن اضافه شد. این‌ها اقلام مهمی بودند که سهم زیادی از ارزبری را تشکیل می‌دهد، بنابراین در رابطه با آن‌ها سیاست کلی اعلام می‌شود.
سرپرست سازمان توسعه تجارت افزود: به طور کلی کد‌های HS که امروز مبنای تعاملات تجاری ما با دنیاست 8 رقمی است، ولی این کد‌ها در دنیا و در کشور‌هایی نظیر روسیه تا 12 رقم هم وجود دارد؛ بنابراین برای تعدادی از اقلام وارداتی کدی تعریف می‌شود که ممکن است کالا‌های مختلفی در آن کد تعریف شود، اما ممکن است یک مورد از آن کالا‌ها بیشتر از سایر کالا‌ها در کد مورد نظر بیشتر وارد کشور شود که در مجموع، چون برای واردات آن دسته از کالا‌ها آن کد کاربرد می‌یابد میزان وارداتی که انجام می‌شود توسط آن کد معرفی می‌شود.
وی اظهار داشت: وقتی گفته شد 50 میلیون دلار واردات مربا انجام شده است دقیقا به منزله آن نیست که این مقدار مربا وارد کشور شده و این مورد را شخصا پیگیری کرده و متوجه شدم که ژله‌های صنعتی که در صنعت قنادی کاربرد دارد یا سایر موادی که در آن کد تعریف می‌شود، به این میزان وارد کشور شده و به نام مربا در رسانه‌های کشور مطرح شده است.
مودودی افزود: حال اگر بخش خصوصی بخواهد ارز صادراتی خود را برای واردات سنگ‌پا صرف کند و بخش خصوصی هم بخواهد این کالا را مصرف کند آیا بخش دولتی حق دارد در آن مورد تصمیم‌گیری کند؟
وی گفت: مجلس شورای اسلامی تصویب کرد کالایی که تولید داخلی دارد واردات آن ممنوع باشد، اما ممکن است یک کالای خاص در زمانی ثبت سفارش شده باشد که هنوز ممنوعیت آن اعلام نشده بود و برای واردات آن هم فرصت باشد؛ بنابراین ممکن است آن کالای ممنوعه با توجه به زمان ثبت سفارش و فرصتی که برای واردات آن بوده در زمان ممنوعیت آن کالا وارد کشور شود.
سرپرست سازمان توسعه تجارت افزود: وقتی مصرف کننده در مصرف کالایی مثل سنگ پا ترجیح می‌دهد که نمونه وارداتی آن را مصرف کند این به منزله آن است که هنوز در تولید این کالا رقابت پذیر نیستیم. وقتی بخواهیم یک بازار 500 میلیون نفری را پوشش بدهیم باید سراغ کدام شرکت و محصول رفت و آیا این توانایی در کشور وجود دارد؟ در صورتی که بیش از صد هزار واحد صنعتی در کشور وجود دارد، اما تولید کننده‌ای که بتواند با نمونه‌های خارجی رقابت کند بسیار کم است.
مودودی با بیان اینکه اساسا اهدافی برای صادرات تولیدات‌مان تعریف نکرده‌ایم، گفت: در 50 سال گذشته بیش از 3500 میلیارد دلار درآمد ارزی داشته‌ایم، اما ماحصل این درآمد‌ها هنوز منجر به تولیدی که برند آن در سطح دنیا شناخته شده باشد، نشده است.
وی با تاکید بر اینکه تنوع و گستردگی ما در حوزه‌های مختلف تولیدی بسیار زیاد است، اما به مگاپروژه‌های تولیدی و صادراتی نپرداخته‌ایم افزود: ایران 1/2 درصد جمعیت دنیا و 1/2 GDP (تولید ناخالص داخلی) را داریم، اما برغم اینکه باید 1.2 صادرات دنیا را داشته باشیم سهم ما از این عدد کمتر از 0/2 درصد است به همین دلیل یکی از سیاست‌های اصلی سازمان توسعه تجارت برای رسیدن به اهداف چشم‌انداز 1404 این است که بحث مگاپروژه‌ها را بصورت جدی دنبال کند.
مودودی افزود: اگر بخواهیم در 5 سال آینده 10 میلیارد دلار به صادرات ایران بیافزاییم باید به مگاپروژه‌های صادراتی توجه شود، زیرا با این فرمانی که در صادرات پیش گرفته‌ایم نمی‌توان به اهداف‌مان برسیم.
وی با بیان اینکه حدود چند سال است که صادرات غیرنفتی ما در حدود 50 میلیارد دلار متوقف شده است، گفت: حتی این بحث مطرح بود که با تعدیل نرخ ارز می‌توانیم افزایش صادرات را محقق کنیم، اما این کار صورت نگرفت بنابراین مشکل در جای دیگر است و یکی از دلایل مهم این امر، نداشتن برندهای بزرگ و مطرح و شناخته شده در سطح جهانی است.
مودودی همچنین در خصوص صادرات کالا‌هایی نظیر فرش و زعفران ایرانی افزود: کل تجارت جهانی فرش فقط سالانه دو میلیارد دلار است یعنی اگر همه ایرانی‌ها شبانه روز فرش ببافند بیش از دو میلیارد دلار درآمد نخواهیم داشت در حالیکه همین میزان هم به دلیل نداشتن برند در حال کم شدن است و در کشور‌های دیگر کسی ارزش فرش دستباف ایرانی را درک نمی‌کند و حتی برخی می‌گویند چرا ما باید هزینه نداشتن فناوری بافت فرش را به ایرانیان پرداخت کنیم و بجای دو هزار دلار برای هر فرش، همین فرش را با همین نقشه می‌توانیم پانصد دلار بخریم درحالیکه اگر در این زمینه برند سازی شده بود بازار تجارت فرش بجای دو میلیارد شاید رقمی معادل دو هزار میلیارد دلار بود.
انتهای پیام/
