بی توجهی دولت به توسعه ریلی در لایحه بودجه ۹۸

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در دنیای امروز توسعه حمل‌و‌نقل ریلی و مزیت های پیش روی آن بر هیچ کس پوشیده نیست؛ بنا به گزارش سازمان بهداشت جهانی، سالانه یک میلیون و 350 هزار نفر در حوادث رانندگی جهان کشته می‌شوند. برمبنای آمار سازمان بهداشت جهانی درخصوص تصادفات جاده‌ای در سال 2018 هر 24 ثانیه یک نفر در جاده‌های جهان کشته می شود و برهمین اساس بیشترین تلفات دراین مورد مربوط به کشورهای مانند زیمبابوه با 75.02 درصد ؛هند با 22.51 درصد و مصر با 14.46 است.

این رقم در کشورهایی مانند آمریکا به 10.04 درصد، ترکیه 8.85 درصد و نیوزیلند به 5.74 درصد می رسد. ارقام منتشر شده در این گزارش نشان می دهد که کشور ایران در رتبه 38 جهان قرار دارد . همچنین دراین گزارش آمده است که به ازای هر 100 هزار نفر در کشورها، سهم سوئد از این تلفات تنها 2.49 و سهم هلند 2.81 و آلمان نیز 3.54 است که نشان می‌دهد کشورهای اروپایی در آستانه صفر کردن آمار تصادفات جاده ای هستند.

برای ارزیابی چگونگی کاهش آمارهای مرگ و میر در کشورهای اروپایی کافی است تا نیم نگاهی به اقدامات صورت گرفته در این کشورها درخصوص توسعه خطوط ریلی به عنوان یکی از ایمن ترین شقوق حمل و نقل ریلی داشته باشیم.

مقایسه گستردگی شبکه حمل‌و‌نقل ریلی ایران با مقیاس قرار دادن طول خطوط راه‌آهن نسبت به مساحت چند کشور به خوبی نشان می دهد که این نسبت در آلمان حدود 19 برابر ایران، در لهستان 10 برابر، در رومانی 7 برابر و در ترکیه 2 برابر ایران است.

با این تفاسیر اگر حتی ایران را با کشورها اروپایی مقایسه نکنیم و به کشور همسایه یعنی ترکیه نگاه کنیم؛ متوجه می شویم طول خطوط ریلی این کشور تا چه اندازه در کاهش نرخ تلفات جاده ای آن نقش داشته است و این مهم از آنجا نشات گرفته که دولتمردان ترکیه به این باور رسیده اند مسیر توسعه، آسایش و رفاه مردم از توسعه ریلی می گذرد وبا این دیدگاه در طول سال های 2003 تا 2013 میزان سرمایه گذاری دراین حوزه را از رقم 1.034 میلیون لیر ترکیه در سال به 7 میلیارد و 929 میلیون لیر ترکیه در 2013 افزایش یافته است.

در هدف‌گذاری صورت گرفته برای راه‌آهن ترکیه بنا دارند تا با ساخت 10 هزار کیلومتر خطوط سریع‌السیر و 4000 کیلومتر خطوط متعارف ریلی را به 26 هزار کیلومتر در سال 2023 افزایش دهند.

در اکثر کشورهای توسعه یافته دنیا راه‌آهن نقش اصلی در جابجا‌یی‌ها و اتصال ظرفیت‌های بومی به سایر نقاط کشور، مرزها و بازارهای صادراتی ایفا می کند و این نقش آفرینی از نوع نگاه دولتمردان و قانونگذاران آن ها حکایت دارد. واقعیتی که  متاسفانه کشومان از نبود آن رنج می برد.

این فقدان نگاه باعث شده تا تصمیم گیران این حوزه بودجه های مورد نیاز برای توسعه این بخش را در حوزه هایی هزینه کنند که نه تنها عایدی ندارد بلکه سلامت مردم را نیز به خطر می اندازد. نمونه‌هایی بسیاری از این دست وجود دارد که می‌توان به بودجه دولت برای تولید سیگار، خودروهای بی‌کفیت اشاره کرد. در حالی که دولت به راحتی می‌تواند با استفاده از آن به توسعه حوزه ریلی پرداخت که دستاوردهای بی شماری را برای اقتصاد کشور به همراه دارد.

انتهای پیام/