وقتی پرچم پایگاه کماندویی انگلستان به احترام شهید ایرانی نیمه افراشته شد+عکس

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا, دوران هشت سال دفاع مقدس، گنجینه‌ای ارزشمند از وجود پر برکت انسان‌های پاکباز و یادآور حماسه­ های ماندگار مردان پاک و بی‌ادعایی است که با لبیک گفتن به فرمان امام راحل(ره) برای سربلندی، استقلال و حفظ تمامیت ارضی کشور، رهسپار جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شدند و بهترین سال‌های عمر خویش را صرف دفاع از آرمان‌های والای نظام مقدس اسلامی کرده و در این راه جان شیرین خود را فدای امنیت و آسایش مردم کردند.

نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با گسترش نا آرامی­‌ها در مناطق مرزی، از نخستین روز آغاز جنگ با آمادگی کامل برای رویارویی با یگان‌های دریایی دشمن، آماده شد. در اولین گام با تشکیل قرارگاه عملیاتی در بوشهر با نام( نیروی رزمی421) در سی‌ام شهریور1359 یعنی یک روز قبل از آغاز حمله‌ی همه­ جانبه‌ی رژیم بعث عراق، کلیه‌ی یگان‌های دریایی در کنترل عملیاتی این قرارگاه قرار گرفت و اصل مهم «وحدت فرماندهی» با «انسجام»،«هماهنگی» و «هم‌افزایی» در اجرای عملیات­‌های دریایی، حاصل شد.

یکی از مأموریت‌های اصلی نیروی دریایی ارتش در دوران دفاع مقدس، همانا باز نگه­داشتن خطوط مواصلاتی دریایی خودی و بستن خطوط مواصلاتی دریایی دشمن بود و در شصت و هشتمین روز دفاع مقدس بطور کامل محقق شد. به دیگر سخن نیروی دریایی ارتش؛ تکلیف جنگ دریایی با دشمن متجاوز را در ماه‌های نخست دفاع مقدس یکسره کرد.

آنان توانستند سیادت دریایی ایران در خلیج فارس را بطورکامل محقق ساخته و بنادر، جزایر و تأسیسات ایران اسلامی تا پایان دفاع مقدس دیگر توسط یگان‌های سطحی دریایی دشمن؛ مورد تهدید جدی قرار نگرفت. در مقابل؛ در تمام دوران هشت ساله دفاع مقدس، راه­‌های مواصلاتی دریایی دشمن مسدود و هیچ کشتی تجاری یا نفتکش، نتوانست به سواحل و بنادر آن تردد کند. این عامل باعث شد تا رژیم بعثی عراق برای نجات اقتصاد خود به دنبال مسیر های زمینی بوده و کشور اردن را برگزید. عراق مجبور شد سالها باج دهد تا از آن طریق بتواند نفت خود را به مبادی مورد نظر صادر کند. با این شیوه کشور اردن نیز در این دوره و حتی پس از دفاع مقدس بی‌بهره نماند و در کنار عراق ماند و به حمایت عراق پرداخت.

نیروی دریایی ارتش با پشتیبانی از عملیات‌های مختلف، به حراست و دفاع از مرزهای آبی کشور در مقابل دشمن متجاوز بعثی پرداخت. نیروی دریایی که نقش بی‌بدیلی در حفظ و حراست از سکوهای نفتی کشور و پشتیبانی از اقتصاد کشور در دوران جنگ داشت، در عملیات‌های مهم دوران دفاع مقدس از جمله؛ حماسه و مقاومت 34 روزه خرمشهر، عملیات مروارید، بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر، خیبر، بدر، والفجر 8 و ... نیز حضوری مؤثر و اثرگذار داشت. اوج دلاوری و رشادت دریادلان در هفتم آذرماه 1359 و در عملیات مروارید رقم خورد. امام راحل(ره) به مناسبت این حماسه و رشادت، روز هفتم آذر ماه را، روز «نیروی دریایی» نامگذاری کردند.

پس از پایان دفاع مقدس، حرکت رو به رشد نیروی دریایی ایران ادامه یافت و با دست‌یابی به قابلیت‌ها و آمادگی‌های همه‌جانبه برای مواجهه مؤفق و مؤثر با مقتضیات و الزامات فراروی و گسترش دامنه مأموریت‌های خویش، در تعاملی سازنده، همه‌جانبه، مؤثر و مستمر، توأم با اخلاص و برادری با نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سایر نیروهای مسلح کشور و با اعزام بیش از 50 ناوگروه به دریاهای آزاد از جمله باب المندب، کانال سوئز، دریای مدیترانه و سواحل پاکستان و هند تا چین و جنوب آفریقا، اقتدار و توانمندی خویش را اثبات و جایگاه و نقش خود را به سطح نیرویی راهبردی ارتقا بخشیده و موقعیتی ممتاز و بین‌المللی برای نظام اسلامی رقم زده است، به نحوی که حضور امروز جمهوری اسلامی ایران در مناطق دور دست آبی، مشارکت و اقدام در تضمبن امنیت دریایی، بیش از پیش بیانگر شکوفایی عنصر خوداتکایی ساختار دفاعی و قدرت بازدارندگی کشور است. در سالیان اخیر نیز در اجرای تدابیر و منویات فرمانده معظم کل قوا(مدظله العالی) توسعه سواحل مکران در این منطقه حساس و استراتژیکی کشور، در دستور کار نیروی دریایی قرار گرفته است.

بدون تردید حماسه‌آفرینان و دلاوران نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، با تبعیت از مقام معظم رهبری و فرماندهی معزز کل قوا(مدظله العالی)، همچون گذشته از میهن اسلامی و سواحل نیلگون خلیج همیشه فارس صیانت کرده و در راه امنیت، عزت، کرامت و پایداری این سرزمین مجاهدت خواهند کرد.

یاد و خاطره شهدا

در صفحات تاریخ پر از حماسه‌ ملت ایران در دوران هشت سال دفاع مقدس، به شهدایی برمی‌خوریم که شجاعت، دلاوری، ایمان و اخلاص آنان هر انسان آزاده‌ای را به تفکر و کٌرنش وا می‌دارد. طبق فرمایشات مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا امام خامنه‌ای(مدظله العالی):«شهدا مایه‌ی رونق حیات معنوی در کشور هستند. حیات معنوی یعنی روحیه، یعنی احساس هویّت، یعنی هدفداری، یعنی به سمت آرمان‌ها حرکت کردن، عدم توقّف؛ این کار شهدا است.» و همچنین بنابر منویات معظم له که فرموده‌اند:«هر چه می‌توانید از یاد این شهیدان استفاده کنید، هرچه می‌توانید راجع به اینها بنویسید، بشنوید، ثبت کنید، ضبط کنید، کار هنری انجام بدهید. هیچ لزومی هم ندارد که مبالغه و اغراق‌گویی درباره‌ی اینها بشود.»، لازم و ضروری است که یاد و خاطره تمامی شهدای هشت سال دفاع مقدس به‌ویژه 48هزار شهید گلگون‌کفن ارتش جمهوری اسلامی ایران، که رشادت‌ها و حماسه‌های فراوانی به منصه ظهور رسانده‌اند را گرامی بداریم.

بر همین اساس, از میان673 «مسافر بهشت» نیروی دریایی راهبردی، صفحات زرین و پرافتخار تعدادی از قهرمانان، حماسه‌آفرینان، دریادلان و شهدای گلگون‌کفن و همیشه جاوید این نیروی راهبردی را، ورق می‌زنیم.

شهید دریادار محمدعلی صفا

شهید «محمدعلی صفا» از جمله شهدای برجسته‌ی نیروی دریایی ارتش است که خدمات بی‌نظیری را برای برقراری امنیت و آرامش در مرزهای آبی کشور در دوران دفاع مقدس به انجام رساند. شهید «محمدعلی صفا» در سال 1328 در شهرستان بجنورد استان خراسان شمالی متولد شد. پس از گذراندن دوره ابتدایی در دبستان ابن سینا و دوره متوسطه را در دبیرستان همت به پایان رساند. محمدعلی در همان سال­های جوانی علاقه، توانمندی و مهارت زیادی در رشته‌های مختلف ورزشی رزمی از جمله کاراته و کونگ‌فو داشت و از روحیه قوی برخوردار بود. او معتقد بود که همه کسانی که ایرانی هستند؛ باید به کشور خود خدمت و از آن دفاع کنند. محمدعلی بر پایه همین توانمندی و اعتقادات در دی ماه 1343وارد ارتش شد.

ارتش برای تشکیل یک یگان کماندویی دریایی در حال جذب نیروی ورزیده و قوی از بین کارکنان ارتش بود. لذا از افراد قوی ارتش دعوت به عمل آمد تا در آزمون ورودی پایگاه کماندویی نیروی دریایی شرکت کنند و با توجه به این که محمدعلی از فیزیک بدنی قوی برخوردار بود و علاقه زیادی به فعالیت­‌های سخت و رزمی داشت؛ در آن آزمون شرکت کرد. حدود 250 نفر از یگان‌های ارتش در دوره انتخابی شرکت کردند و دوره‌­های سخت و فشرده کماندویی در ایران که مربیان این افراد از فرماندهان پایگاه رویال مارین انگلستان بودند پس از 18 ماه به اتمام رسید و محمدعلی به عنوان نفر برتر در انجام عملیات­های ویژه انتخاب و به همراه 8 نفر دیگر برای ادامه دوره‌های آموزشی تخصصی کماندویی به پایگاه کماندویی رویال مارین انگلستان (پایگاه موش­های صحرا) اعزام شد.

وی یک سال دوره کماندویی را در انگلستان گذراند و توانست علاوه بر دوره‌های تخصصی تارزان کورس، پریدن از ارتفاع‌های بلند آبشار و کوه و دوره‌های رزمی، مدرک تخصصی S.P.S شکار تانک را از آن پایگاه دریافت کند.

از آن جایی که شهید صفا توانسته بود دوره‌های یاد شده را با موفقیت در انگلستان به پایان برساند و عنوان کماندویی برتر را از آن خود کند، برای آموزش دوره‌های تخصصی انهدام ناوهای جنگی به پایگاه کماندویی جان.اف.کندی آمریکا فرستاده شد و پس از گذراندن آموزش دوره‌های مختلف در آمریکا برای نخستین بار در ایران توانست مدرک تخصصی کماندوی ویژه با عنوان انهدام ناوهای جنگی را دریافت کند. به دلیل شجاعت زیادی که او در عملیات‌های آموزشی از خودش نشان داده بود برای دوره‌های کماندویی زندگی در شرایط سخت به نام Long Hope(امید طولانی) در جنگل‌های آمازون برزیل نیز انتخاب شد.

شهید صفا پس از اتمام دوره‌های مختلف تخصصی کماندویی در قدم اول در پایگاه تکاوران نیروی دریایی ارتش در بوشهر به عنوان مربی و استاد، به تعلیم و تربیت کماندوهای دریایی پرداخت و در روزهای اول پیروزی انقلاب که کشور شرایط خاصی داشت و افراد ضدانقلاب در گوشه و کنار، آشوبگری می‌کردند؛ محمدعلی نیز همگام با مردم انقلابی به دفاع از انقلاب پرداخت. محمدعلی در هنگام درگیری با نیروهای ضدانقلاب از ناحیه شکم به شدت مجروح شد. پس از مجروح شدن وی را به بیمارستان انتقال دادند و پس از 3 بار عمل جراحی قسمتی از روده‌های محمدعلی قطع و برداشته شد امّا با روحیه قوی که داشت دوباره توانست سلامتی خود را به دست آورد.

همزمان با آغاز جنگ تحمیلی با توجه به این که محمدعلی دو سال استراحت پزشکی داشت اما خود را برای نبرد با دشمن متجاوز آماده کرد. او بر این باور بود که باید از علم، دانش و تخصص‌اش که با هزینه طریق بیت‌المال در چند کشور مختلف کسب کرده و در شرایطی که برای کشور پیش آمده، باید برای دفاع و خدمت به کشور و آموزش نیروهای ارتش استفاده کند.

در 31 شهریور سال 1359 ارتش رژیم بعث عراق که با چند لشکر زرهی، تانک­های مجهز و با تمام تجهیزات، به خرمشهر حمله کرد و خیال فتح سه روزه خوزستان را در سرداشت، محمدعلی به همراه سایر کماندوها و تکاوران پایگاه دریایی بوشهر با رشادت و جانفشانی و در حالی که نفرات آن‌ها از نظر تعداد اندک و ولی از لحاظ روحیه، دلاوری، غیرت و مردانگی بسیار بالا بود؛ توانستند ده‌ها دستگاه از تانک‌های افسانه‌ای که در اختیار لشکرهای رژیم بعثی عراق قرار داشت را منهدم کنند و ارتش رژیم بعثی عراق را به عقب رانده و دفاع 34 روزه خرمشهر را با همکاری و همراهی نیروهای سپاه پاسداران، دانشجویان دانشگاه افسری ارتش، نیروهای مردمی را رقم بزنند. به دلیل خسارت سنگینی که کماندوها و تکاوران نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی به تانک‌های مجهز و پیشرفته دشمن وارد آوردند؛ بعد از اشغال خرمشهر، صدام متجاوز، خرمشهر را«گورستان تانک» خود نامید.

سرانجام پس از مقاومت‌ بسیار سرسختانه تکاوران نیروی دریایی ارتش و پس از انهدام دهها تانک و تار و مار کردن لشکرهای مجهز صدام، محمدعلی صفا در 12 مهر 1359 بر اثر انفجار خمپاره و اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. اعتقادات قوی شهید صفا و دیگر رزمندگان اسلام موجب شد تا آنها بتوانند در برابر امکانات بی‌شمار دشمن تا بن دندان مسلح، مقاومت و دفاع 34 روزه ماندگاری را در تاریخ این سرزمین به ثبت برسانند.

پس از اعلام خبر شهادت شهید محمدعلی صفا نامه تسلیتی از طرف پایگاه کماندویی رویال مارین انگلستان برای خانواده صفا ارسال شد که در آن نامه اعلام کرده بودند به خاطر شهادت محمدعلی صفا مدت سه روز پرچم این پایگاه نیمه برافراشته بوده است.

شهید دریادار محمد ابراهیم همتی

شهید دریادار محمد ابراهیم همتی در سال 1329 در شهرستان سمنان دیده به جهان گشود. در سال 1348 بعد از اخذ دیپلم از دبیرستان رودکی تهران با توجه به اینکه در رشته مهندسی دانشگاه تهران قبول شده بود به دلیل علاقه‌ای که به دریا داشت، نیروی دریایی ارتش را انتخاب و برای طی دوره‌های ناوبری و فرماندهی کشتی به خارج از کشور اعزام و در بین دانشجویان70 کشور جهان رتبه اول را کسب کرد. محمد ابراهیم برای تکمیل مهارت‌ها و تخصص‌های دریانوردی مجدداً به دوره‌های تخصصی به کشور فرانسه رهسپار شد و تا سال 1357 به تحصیل اشتغال داشت و پس از تکمیل دوره در منطقه دوم دریایی بوشهر مشغول به خدمت شد.

دست سرنوشت به گونه‌ای باورنکردنی شهید دریادار محمد ابراهیم همتی را به ناوچه پیکان پیوند زد، چرا که همزمان با تحصیل در فرانسه،  ناوچه پیکان به سفارش ایران در این کشور ساخته شد و شهید همتی با همین ناوچه به ایران بازگشت و تا روز شهادت در سمت فرمانده ناوچه پیکان بود.

در روز 31 شهریور سال 1359 که حمله نیروهای بعثی به ایران اسلامی آغاز شد, محمد ابراهیم در مرخصی به سر می‌برد و در تهران حضور داشت. بعد از ظهر همان روز بلافاصله خود را به فرودگاه مهرآباد رساند، امّا به دلیل حمله نیروهای بعثی به این فرودگاه همه پروازها لغو شد، او آرام و قرار نداشت و اصرار داشت که شبانه به سوی بوشهر حرکت کند و می‌دانست در این لحظات بحرانی و حساس کشور به تخصص و حضور وی نیاز می‌باشد و او برای چنین روزهایی علم و دانش کسب کرده است به همین دلیل با اتوبوس به شیراز و از آنجا خود را به منطقه دوم دریایی بوشهر رساند.

با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی، برای تأمین امنیت جزایر و سواحل و دفاع از منافع کشور در خلیج فارس در روز سه‌شنبه مورخ 59/7/1 اولین اعلامیه دریایی خود را صادر کرد. در این اعلامیه آمده بود:«با توجه به تجاوزات عراق به ایران اسلامی بدین وسیله کلیه مزرهای آبی نزدیک سواحل ایران منطقه جنگی اعلام و دولت ایران اجازه حمل کالا به بنادر عراق را به هیچ یک از کشتی‌ها نخواهد داد.»

اهمیت سکوهای نفتی البکر و الامیه در تأمین اقتصاد رژیم بعثی باعث شد که این سکوهای نفتی از همان ابتدا مورد حمله نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرد. در آبان ماه سال59 نیروی دریایی با اجرای دو عملیات دریایی"اشکان" و "شهید صفری" علیه سکوهای البکر و الامیه که ترمینال‌های بزرگ نفتی دشمن برای صدور نفت آن کشور بود، توانست این سکوهای نفتی و اقتصادی دشمن را غیر فعال نماید. در این عملیات‌ها شهید همتی در سمت فرماندهی ناوچه پیکان، نقش ­آفرینی کرد.

عملیات مروارید در هفتم آذر سال 1359 به منظور تخریب کامل سکوهای نفتی دشمن توسط نیروی دریایی اجرا شد. هدف از عملیات مروارید تکمیل عملیات شهید صفری و به صحنه کشاندن یگان‌های شناور دشمن برای نابودی کامل بود.در عملیات مروارید شهید محمد ابراهیم همتی فرماندهی ناوچه پیکان را بر عهده داشت که توانست به همراه کارکنان این ناوچه اسکله‌های نفتی البکر و الامیه را به کلی نابود کند و مانع از صادرات نفت عراق از طریق خلیج فارس و دریای عمان شوند.

پس از پایان موفقیت‌آمیز عملیات مرواید، دستور مراجعه ناوچه پیکان به پایگاه دریایی بوشهر صادر می‌شود. در این زمان این ناوچه حماسه‎ساز به صورت غافل‌گیرانه مورد هدف چندین موشک ناوچه دشمن قرار می‌گیرد. شهید همتی که فرماندهی ناوچه پیکان را بر عهده داشت به کلیه کارکنان دستور خارج شدن از ناوچه را صادر می‌نماید، ولی خودش تا آخرین لحظه در ناوچه باقی می‌ماند و از تمام ظرفیت و تجهیزات ناوچه برای مقابله با دشمن استفاده می‌کند و در نهایت با ایثار و فداکاری وصف ناپذیر، در آب‌های نیلگون خلیج فارس آرام می‌گیرد و مزار او پهنه خلیج همیشه فارس می‌شود و نامی ماندگار در تاریخ نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را به ثبت می‌رساند.

شهید دریادار علی زارع نعمتی

شهید علی زارع نعمتی در تاریخ 38/4/17در روستای غرق‌آباد شهرستان ساوه متولد شد. پدرش در ژاندارمری انجام وظیفه می‌کرد و از همین رو، «علی» نظم و ترتیب را از پدر آموخت و در سایه پر مهر او، عشق و خدمت به مردم را فرا گرفت. وی پس از اتمام تحصیلات مقدماتی و متوسطه و اخذ دیپلم در سال 1355 وارد ارتش شد و به خیل عظیم دریادلان نیروی دریایی پیوست.

شهید زارع نعمتی در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی، برای طی دوره‌های تخصصی ویژه دریایی عازم کشور ایتالیا شد و پس از پایان دوره در سال 1360به کشور بازگشت و در شهریور ماه همان سال راهی خط مقدم جبهه دریایی یعنی بوشهر شد و در آماده ‏ترین یگان‏های شناور نیروی دریایی به فرماندهی یکی از ناوچه‏‌های 65پایی منصوب و مأموریت‌های تأمین امنیت در خور موسی، آبراه‌‏های بندرامام(ره) و اسکورت کاروان‌های نفتکش و کشتی‏‌های تجاری بطور کامل انجام می‌داد؛ بطوریکه چندین بار ناوچه وی از سوی هواپیماهای دشمن مورد تهدید قرار گرفت. امّا شهید زارع نعمتی که عاشق دین و خدمت به وطن بود، بدون هرگونه ترسی به مأموریت‌های خود در این راه پرخطر ادامه داد و با نشان دادن رشادت و دلاوری های بسیار، به یکی از فرماندهان نمونه و دلسوز و با علم و تدبیر در آن منطقه پرخطر تبدیل شد. ایشان همچنین به عنوان افسر عملیات و افسر توپخانه ناوچه موشک انداز گرز نیز خدمت کرد. شهید علی زارع نعمتی، در فروردین ماه سال 1366 به عنوان فرمانده دوم ناوچه جوشن انتخاب شد.

ناخدا یکم جانباز عباس ملک، فرمانده ناوچه جوشن نحوه رویارویی با دشمن و شهادت زارع نعمتی فرمانده دوم و معاون خود را این چنین بیان می‌کند:«28 فروردین سال 1367به ناوچه ما مأموریت داده شد تا 10 فروند نفت‌کش را از جزیره خارک تا جزیره لاوان اسکورت کنیم. ساعت 2 بعد از ظهر به همراه شهید علی زارع نعمتی از بندر بوشهر جدا شدیم و تا 5 صبح روز بعد نفتکش‌ها را اسکورت کردیم. در این مدت 15 ساعت شهید علی زارع نعمتی یک لحظه آرام و قرار نداشت و در طول مسیر چند بار هواپیماهای عراقی قصد حمله به نفتکش‌ها ‌را داشتند که با دفاع مقتدرانه ناوچه جوشن، متواری شدند. ساعت 7 صبح روز 29 فروردین 1367در جزیره کیش لنگر انداختیم. ماه رمضان بود و کلیه پرسنل ناوچه روزه بودند. از تهران پیامی برای ما آمده بود که نیروهای آمریکایی به سکوهای نصر و سلمان حمله کرده‌اند و مأموریت داده شد، برای کمک به سمت آنها برویم. شهید زارع نعمتی کارهای مقدماتی را انجام داد و حرکت کردیم .

حدود ساعت 10 صبح 29 فروردین 1367، شهید علی زارع نعمتی گفت که هیچگونه تماس مخابراتی و ارتباطی با پایگاه‌های بندرعباس و بوشهر نداریم. شهید علی زارع نعمتی به همراه افسر مخابرات دستگاه‌ها را بررسی کردند و گفتند که دستگاه‌ها هیچ ایرادی ندارد. مشخص شد که ناوهای آمریکایی با استفاده از تاکتیک جنگ الکترونیکی، امکان برقراری ارتباط را از بین برده‌اند و ما نمی‌توانستیم با جایی تماس بگیریم. حدود ساعت 30/12 بود که ما به 40 مایلی جزیره سیری رسیده بودیم و شهید شهید علی زارع نعمتی مرتب بین پل فرماندهی و اتاق عملیات در حال رفت و آمد بود. در این زمان 5 فروند بالگرد را دیدیم که در حال نزدیک شدن به ناوچه جوشن هستند. شهید علی زارع نعمتی اخطار لازم به بالگردها داد.

آنها گفتند ما نیروهای آمریکایی هستیم و شما در محاصره قرار گرفته‌اید و باید تسلیم شوید. پس از مشورت با شهید علی زارع نعمتی گفتیم، باید به مأموریت خودمان ادامه دهیم. چند دقیقه بعد کاپیتان ناو آمریکایی روی خط آمد و گفت شما در محاصره قرار گرفته‌اید، بهتر است موتورهایتان را ایست بدهید و نفرات ناو را تخلیه کنید. افرادی که دوست دارند با ما بیایند، آنها را به آمریکا می‌بریم و به آنها امکانات می‌دهیم و کسانی هم که دوست ندارند با ما بیایند، آنها را تحویل یکی از کشور منطقه می­‌دهیم. دیدم علی زارع نعمتی میکروفونی که در دستش بود را محکم کوبید روی میز. گفتم چی شده علی؟ گفت مگر نمی‌بینی چه می­‌گویند.

این شهید بزرگوار در آن لحظه این جمله امام(ره) را یادآوری کردند«مکتبی که شهادت دارد، اسارت ندارد» و گفت باید در مقابل آنها بایستیم. یک سیستم داشتیم که اگر روی ما موشک قفل میکردند، صدای آژیر بلند می‌شد. شهید علی زارع نعمتی گفت، کاپیتان از سمت غرب، قفل موشکی شده‌ایم. با سیستم ضدموشک چف، اولین موشک دشمن را منحرف کردیم. تنها موشکی را که ناوچه جوشن داشت را به سمت ناوهای آمریکایی شلیک کردیم که آنها نیز با سیستم ضدموشک آن را منحرف کردند. یکی از هلیکوپترهای آمریکایی توسط ناوچه جوشن ساقط شد. موشک دوم را آمریکایی‌ها از جنوب غربی به ما شلیک کردند و موشک به موتورخانه ناوچه جوشن اصابت کرد و من از ناحیه پا مجروح شدم و شهید علی زارع نعمتی از ناحیه گردن مجروح شد و به دلیل شدت خونریزی بی‌حال در یک گوشه افتاده بود. با اصابت سومین موشک دشمن به ناوچه جوشن من داخل آب پرتاب شدم و موشک‌های چهارم و پنجم هم چند ثانیه بعد به ناو اصابت کرد. شهید علی زارع نعمتی با موشک سوم که در 2 متری او خورده بود به شهادت رسید.»

به این ترتیب پیکر شهید زارع نعمتی در 29 فروردین ماه 1367، برای همیشه در آبهای نیلگون خلیج فارس ماندگار و ابدی شد. با رشادت دلیر مردان نیروی دریایی برگ زرینی بر افتخارات کشور عزیزمان ایران اسلامی افزده شد و در تاریخ این مرز و بوم ثبت شد مردم ایران هیچ وقت و تحت هیچ شرایطی در مقابل متجاوز و اشغالگر کوتاه نیامده و نخواهد آمد.

*سرهنگ ستاد قاسم اکبری مقدم

انتهای پیام/