پایان جشنواره آیینه‌دار؛ قیچک زن است و تنبوره مرد
پنجمین دوره از جشنواره موسیقی آیینه‌دار شب گذشته در تالار وحدت با اجرای مراسمی به کار خود پایان داد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، سه‌شنبه 13 آذر 1397 مراسم اختتامیه پنجمین جشنواره موسیقی «آینهدار» در تالار وحدت برگزار شد. این دوره از جشنواره به موسیقی شمال ایران (دامنه شمالی البرز)؛ گیلان، مازندران و گلستان اختصاص داشت.
رشید کاکاوند مجری این برنامه بود. کاکاوند در صحبت‌های ابتدایی‌اش گفت: خوشحال‌کننده است که سالن پر است و اگرچه طبیعی است اما آن قدر به غیرطبیعی‌ها عادت کرده‌ایم که طبیعی‌ها به چشممان غیرطبیعی می‌آیند! کاش ما هم در محیطی بودیم که از آنِ این نغمه‌هاست. در حالی که این نغمه‌ها را به سالنی باشکوه آورده‌ایم و باید چشمان‌مان را ببندیم تا همه چیز درست شود.
نخستین اجرای این مراسم به آواز گالش اختصاص داشت که عباس علاالدین (راوی) آن را اجرا کرد. او روایت منطقه خود را از داستان لیلی و مجنون خواند.
در ادامه کی‌قباد میردار و بهمن سام‌دلیری برای اجرای «گَلی به گَلی» روی صحنه آمدند.
«گَلی به گَلی» از همان گلو به گلو و حنجره به حنجره می‌آید و شامل یک گفت‌وگو است.
موسیقی برای من جنسیت دارد / ساز قیچک زن است و تنبوره مَرد
علی مغازه‌ای دبیر هنری فستیوال آینهدار به عنوان نخستین سخنران این مراسم، گفت: خوشحالیم که در آخرین شب از پنجمین فستیوال آینهدار همراهی‌مان می‌کنید. در ابتدای فستیوال پنجم، مروری داشتیم بر چهار دوره‌ای که برگزار شد و گریزی به پنجمین دوره و منتخبی از اجراهایی را دیدیم که ممکن بود علاقه‌مندانی موفق به دیدنشان نشده باشند. از جنوب شاهد زار بودیم و از زاگرس کَرنا و نقاره، از بلوچستان دراویش چشتی را دیدیم و از آذربایجان آشیق ولی عبدی را، از میناب لوطی‌ها را و از تربت جام دوتار را به عنوان نمونه‌هایی از چهار دوره گذشته و چاوشی و کرنی را از لشت و نشا به عنوان نمونه‌ای از دوره پنجم.
او ادامه داد: در پنجمین فستیوال آینهدار به دامنه شمالی البرز رفتیم و از غرب البرز وارد تالش شدیم و گیل قدیم و دیلمان را دیدیم و بین ییلاق‌ها و جلگه‌ها و جنگل‌ها حرکت کردیم. با افرادی رو‌به‌رو شدیم که بازتاب زیستی به‌خصوص هستند، رنگ و شکل زیست عوض شد اما سختی‌هایش بر جا بود. در گذر از دِلیر و الیت به دو عزیزی برخورد کردیم که اجرایشان را دیدید و بعد به گدارها رسیدیم که من به شوخی در روز اجرایشان در فستیوال آینهدار بارپاپاپا خواندمشان به واسطه توانایی بالایشان در تغییر و ظرفیت گسترده‌شان در ایجاد تحول در شکل کارشان. از آن‌ها گذر کردیم و در زیارت، دایی عباس (عباس علاالدین) را دیدیم و در کتول کسانی دیگر را شناختیم و در پایان می‌توانم به جرات بگویم گلستان دو کشور است، شمال و جنوب.
مغازه‌ای گفت: تمام این‌ها چیزی را بر من ثابت کرد؛ در چشم من موسیقی همواره جنسیت داشته است و زن بوده است، موجودی زاینده چون زمین که جاندار است و جانبخش و درون این کانسپت سازها هر کدام جنسیتی دارند. به عنوان مثال در دل موسیقی‌ای که خود زن است، ساز قیچک نیز زن است و تنبوره مَرد. در فستیوال ما اگرچه ناقلان موسیقی مرد بودند ولی موسیقی را از زنان گرفته بودند، موسیقی‌ای را که خود، زن است. در پنجمین فستیوال آینهدار در کنار مردان شاهد حضور زنانی نیز بودیم که فریاد بی‌صدای زنان موسیقی‌دان بودند.
دبیر هنری آینهدار تصریح کرد: موسیقی ایرانی به شدت هویت‌مند است و در هر جای جهان حتی اگر خودمان را نشناسند با شنیدن موسیقی‌مان متوجه می‌شوند که متعلق به کدام نقطه جغرافیایی هستیم. در پنجمین فستیوال موسیقی آینهدار جای خالی زنان در این موسیقی هویت‌مند به شدت آشکار بود. جای خالی زن و جای خالی صدای زن را هیچ چیز نمی‌تواند پُر کند. می‌خواهم به «تنها صداست که می‌ماند» عبارتی را اضافه کنم؛ «تنها صداست که می‌ماند اگر صدای زن باشد» و این چیزی بود که من در این فستیوال دیدم.
احمد نظری، نعمت اصلانی، علیرضا شکارچی و حسین خسرویهنرمندان اهل علی‌آباد کتول بودند که روی صحنه آمدند تا به اجرای کمانچه و آواز بپردازند.
به سرو گفت کسی، میوه‌ای نمی‌آری/ جواب داد که آزادگان تهی‌دستند
بخش بعدی این مراسم به اهدای تندیس‌های سروی اختصاص داشت.
عباس علاالدین، موسی ملک‌حسینی، علی‌اکبر اصلانی‌کتولی، درویشعلی خسروی، ذبیح‌الله پوربابا، رفیع رفیعی، منوچهر میرصانلو(در این مراسم حضور نداشت)، غلامرضا امانی، زنده‌یاد حسین طیبی(پسرش ارسلان طیبی تندیس او را دریافت کرد)، ابوالحسن خوشرو(او برای رسیدن به مرحله پایانی این فستیوال، شیمی‌درمانی‌اش را به تعویق انداخته بود)، علی اکبرپور و علی اوسط کشت‌پرور؛ هنرمندانی بودند که در این مراسم تقدیر شدند.
ابوالحسن خوشرو پس از گرفتن تندیسش در صحبت‌هایی کوتاه گفت: ممنونم از این که سرو را انتخاب کردید.
به سرو گفت کسی، میوه‌ای نمی‌آری/ جواب داد که آزادگان تهی‌دستند
اجرای آواها و ترانه‌های مردمی شالیزاری بخش بعدی این مراسم بود. هنرمندان این بخش از مازندران آمده بودند.جانعلی اکبریان (خواننده و سرپرست گروه)، آمنه نوروزی (همخوان و کله ونگ)، گل‌ابرو فتحی (لگن)، پروانه اکبریان (همخوان، کله ونگ و کف)، حسن کریمی (همخوان و کف)، فرزانه اکبریان (همخوان، کله ونگ و کف) و ماهروزه اکبریان (همخوان، کله ونگ و کف) هنرمندان حاضر در این بخش بودند.
موسیقی نواحی را با هشت بهشت آرشیو می‌کنیم
سخنران بعدی این مراسم احسان رسول‌اف رئیس جشنواره «آیینه‌دار» بود. او گفت: خدا را شکر می‌کنم که پنجمین فستیوال آینهدار در سه روز گذشته، با حضور اساتیدی از دامنه شمالی البرز برگزار شد. ما بر آن هستیم که آینهدار را که فستیوالی آرشیومحور است و تلاشی است در راه مستند کردن صدا و تصویر بزرگان حوزه موسیقی نواحی در قالب هشت دوره در مناطق مختلف جغرافیایی ایران ادامه دهیم و امیدواریم با برگزاری سه دوره دیگر، مجموعه بزرگی را در قالب هشت بهشت موسیقی آیینی ایران به تاریخ‌مان تقدیم کنیم. مجموعه‌ای مستند در قالب تصاویری از اساتید، مصاحبه با آن‌ها و اجراهایشان در استودیو و تالار.
در ادامه درویشعلی خسروی (بیدخوان) و نعمت اصلانی‌کتولی (نوازنده نی) به اجرای برنامه پرداختند.
بخش بعدی این مراسم باز هم به اهدای تندیس سرو اختصاص داشت. گیلان‌خان خوشنواز، اصغر ابراهیم‌نژاد، صدیقه ماهوتی، حرمت یوسفی، زنده‌یاد احمد عاشورپور(دخترش تندیسش را دریافت کرد)، شاه‌خانم دنکو(پسرش تندیسش را گرفت)، کی‌قباد میردار، بهمن سام دلیری، جانعلی اکبریان، زنده‌یاد احمد محسن‌پور(پسرش تندیسش را گرفت)، هوشنگ منصوریان و اصغر عاشقی؛ هنرمندانی بودند که با گرفتن تندیس سرو مورد تقدیر قرار گرفتند.
بخش پایانی این مراسم به اجرای تشت‌زنیِ علی اوسط کشت‌پرور اختصاص داشت.
ششمین دوره از فستیوال آینهدار که سال آینده برگزار خواهد شد، به موسیقی جنوبی و شمالی استان گلستان اختصاص خواهد داشت.
علی ترابی مدیر کل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدرضا اصلانی (شاعر، سینماگر و مستندساز)، کیاوش صاحب‌نسق (آهنگساز و نوازنده پیانو)، محمدسعید شریفیان (موسیقی‌دان و آهنگساز)، ارشد تهماسبی (موسیقی‌دان و نوازنده تار و سه‌تار)، امید نعمتی (خواننده گروه پالت) و مهیار علیزاده (آهنگساز) از مهمانان ویژه‌ی این مراسم بودند.
انتهای پیام/
