کشته شدن اعضای یک خانواده؛ روایتی دردناک از حمله هوایی آمریکا در افغانستان
نوجوانی که بخش‌هایی از صورت و جمجمه‌اش از بین رفته بود به سرعت به اورژانس انتقال یافت. چشم چپش خُرد شده بود، چشم راستش از بین رفته و در پیشانی‌اش نیز زخمی باز وجود داشت.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم به نقل از شبکه خبری «ان.بی.سی نیوز»، «احسان‌الله» 14 ساله که بخش‌هایی از صورت و جمجمه‌اش از بین رفته بود به سرعت به اورژانس انتقال داده شد. چشم چپش خُرد شده بود، چشم راستش از بین رفته و در پیشانی‌اش نیز زخمی باز وجود داشت.
وقتی دکتر گاز استریل را روی سرش فشار داد شروع به گریستن کرد و رنگ پارچه نیز به سرعت به قرمز تیره تغییر کرد.
مادر احسان‌الله درباره حمله گفت: می‌خواستند طالبان را هدف قرار دهند اما در عوض ما را بمباران کردند. ما آدم‌های بی‌گناهی هستیم چرا باید برای ما این اتفاق بیفتد؟
احسان‌الله پس از جراحی روی تخت بیمارستان دراز کشیده است
بیشتر اعضای این خانواده در حمله 24 نوامبر در حمله هوایی جنگنده‌های آمریکایی بر خانه آن‌ها در روستایی در شهرستان «نادعلی» کشته شدند؛ شوهر وی، «عبیدالله» و یکی از برادران بزرگتر «احسان‌الله» نیز در این حمله کشته و 13 تن دیگر نیز زخمی شدند.
مادر احسان‌الله نیز مورد اصابت ترکش‌های انفجار قرار گرفت و پس از رساندنش به اورژانس، دکتر برای اینکه ببیند قلب فرزند به دنیا نیامده‌اش می‌تپد، دستگاه سونوگرافی را آورد؛ قلبش همچنان کار می‌کرد.
«دبرا ریچادسون» سخنگوی ماموریت «حمایت قاطع»، ائتلاف نظامی به رهبری آمریکا در افغانستان، در بیانیه‌ای اعلام کرد که حمله هوایی که منجر به کشته شدن اعضای این خانواده شد «دفاع از خود» بوده است.
وی افزود: معمولا تشخیص حضور غیرنظامیان در ساختمانی که طالبان از آن در حال تیراندازی هستند دشوار است؛ اما ما تمام اقدامات پیشگیرانه را اتخاذ می‌کنیم و مسئولیت ما این است که دقیق باشیم.
کارکنان بیمارستان در حال اسکن سر هدایت برای اینکه اطمینان حاصل کنند ترکش‌ها به مغز وی آسیبی نرسانده است
با این حال حمایت قاطع اعلام نکرد که دقیقاً چه اقدامی را برای جلوگیری از آسیب به غیرنظامیان انجام داده است. وزارت دفاع افغانستان نیز پاسخی به پرسش‌ها در این باره نداد. در ماه می نیز دیدبان حقوق بشر دولت آمریکا و افغانستان را به دلیل عدم انجام تحقیقات کافی درباره تلفات غیرنظامیان در حملات هوایی انجام نداده است.
در 10 ماه نخست سال 2018 ارتش آمریکا 5 هزار و 982 بمب و موشک را در افغانستان به کار برد که از مجموع تمام حملات در سال 2017 نیز عبور می‌کند.
در عین حال نیز در 9 ماه نخست سال 2018 سازمان ملل کشته شدن 2 هزار و 798 غیرنظامی و 5 هزار و 252 تن دیگر را به ثبت رساند که بالاترین آمار تلفات در 4 سال اخیر است.
آینده آسیب دیدگان این حمله چه می‌شود؟
«هدایت»، برادر 4 ساله احسان‌الله نیز روی یک برانکار و پوشیده در ملافه‌ای که در خون و خاک رنگ آن تیره شده بود به کارکنان درمانی که برای بررسی زخم‌هایش لباسش را بریدند خیره شده و لب و دهانش نیز آویزان بود.
رحمت‌الله پس از جراحی تحت مراقبت‌های شدید پزشکی قرار دارد
در نزدیکی آن نیز خواهر 9 ساله این پسر بچه روی یک ویلچر نشسته بود و باریکه‌ای از خون که لخته شده بود نیز روی صورتش قرار داشت. تنها و خاموش به نقطه‌ای روی دیوار خیره شده بود. یکی از اقوام وی که در بیمارستان حضور داشت به پرستاران گفت که نام او پروانه است.
یکی از پرستاران شروع به شستن زخم‌های پروانه کرد و خاک و خون کف اتاق را رنگی کرد. پروانه نیز نشسته بر روی صندلی می‌لرزید و حوله سبزی نیز روی شانه‌هایش قرار داشت. پرستار موهای پروانه را تراشید و زخم بزرگی روی سرش پدیدار شد اما دخترک باز هم چیزی نگفت.
در عصر همان روز پروانه با باندی سفید پیچیده روی سرش خیره به دستگاه اشعه ایکس بالای سرش خیره شده بود و در نهایت با صدایی ضعیف زمزمه می‌کرد: می‌خواهم به خانه بروم.
دکتر «ابراهیم خوشحال» یکی از جراحان ارشد بیمارستان پیش از پیچیدن باند برگی دور سر احسان‌الله زخم‌هایش را تمیز کرد. پس از جراحی دو ساعته دکتر با پای برهنه و چهار زانو روی کاناپه نشست تا پیش از انتقال کودک بعدی به اتاق عمل خستگی در کند. چمشهایش را مالید؛ 5 ساعت از آوردن این خانواده به بیمارستان می‌گذشت.
خوشحال گفت: چیزی که ما را خسته می‌کند کار نیست، فکر این است که پس از این بیماران چه می‌کنند، به چه زندگی برمی‌گردند؛ این چیزی است که ما را خسته می‌کند.
وی افزود: غمگین هستم، پسری جوان با چنین جراحات بزرگی، بدون چشم و آسیب دیدگی قسمت‌هایی از مغزش چه آینده‌ای خواهد داشت؟
انتهای پیام/.
