رهبر معظم انقلاب: نشانه‌های یک آدم جنگیِ مکتبی در خانه امام کاظم(ع) نمایان بود
رهبر معظم انقلاب با اشاره به روحیه مبارزاتی امام کاظم(ع) فرمود: در اتاق خصوصی حضرت که جز اصحاب خاص آن حضرت کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه‌های یک آدم جنگیِ مکتبی، مشاهده می‌شود. شمشیری هست که نشان می‌دهد هدف، جهاد است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا پیامبر گرامی اسلام(ص) و اهل‌بیت وحی(ع) به عنوان برترین مخلوق خداوند، صاحب عالی‌ترین درجات معرفت، تقوا و اخلاقیات هستند. هر کدام از این انوار مقدس در دوران زندگانی خویش تنها اندکی از این فضایل خود را به ظهور رساندند؛ لذا باید گفت هر برگ از زندگانی این بزرگواران پر از درس‌های زندگی‌ساز است.
به عنوان مثال دورانى که امام کاظم علیه‌السلام در آن زندگى مى کرد، مصادف با نخستین مرحله استبداد و ستمگرى حکّام عباسى بود.این اعمال فشار از زمان امام صادق(ع) آغاز شد و تا زمان امام رضا(ع) که دوره خلافت مأمون بود با شدّت هر چه تمام‌تر ادامه یافت؛ مردم در زمان مأمون اندکى احساس امنیت سیاسى کردند، اما دیرى نپایید که دستگاه خلافت بدرفتارى و اعمال فشار بر مردم را دوباره از سر گرفت. فشار سیاسى عباسیان در دوره‌اى آغاز شد که پیش از آن امام باقر و امام صادق(ع) با تربیت شاگردان فراوان، بنیه علمى و حدیثى شیعه را تقویت کرده و جنبشى عظیم در میان شیعه پدید آورده بودند. یکی از رسالتهای امام موسی کاظم(ع) توازن و تعادل فکری شیعیان در این حرکت علمى بود.
این روحیه ائمه(ع) در واقع برخاسته از روحیه مبارزاتی ایشان است که نمود خود را علاوه بر مسائل علمی در مسائل سیاسی و اجتماعی نشان می‌داد. رهبر معظم انقلاب در بخشی از فرمایشات خویش با اشاره به روحیه مبارزاتی امام کاظم(ع) به نکات قابل تأملی اشاره فرمودند که در ادامه می‌بینید.
«در زندگی خصوصی موسی‌بن‌جعفر مطلب برای نزدیکان آن حضرت روشن بود. هیچ کس از نزدیکان آن حضرت و خواص اصحاب آن حضرت نبود که نداند موسی‌بن‌جعفر برای چی دارد تلاش می‌کند، و خود موسی‌بن‌جعفر در اظهارات و اشارات خود و کارهای رمزی‌ای که انجام می‌داد، این را به دیگران نشان می‌داد. حتی در محل سکونت، آن اتاق مخصوصی که موسی‌بن‌جعفر در آن اتاق می‌نشستند؛ این‌جوری بود که راوی که از نزدیکان امام هست می‌گوید من وارد شدم، دیدم در اتاق موسی‌بن‌جعفر سه چیز است: یکی یک لباس خشن، یک لباسی که از وضع معمولی مرفه عادی دور هست، یعنی به تعبیر امروز ما می‌شود فهمید، و می‌شود گفت لباس جنگ، این لباس را موسی‌بن‌جعفر آن‌جا گذاشتند، نپوشیدند، به صورت یک چیز سمبولیک، بعد «و سیفٌ معلق» شمشیری را آویختند، معلق کردند یا از سقف یا از دیوار «و مصحف» و یک قرآن. ببینید چه چیز سمبلیک و چه نشانه‌ی زیبائی است، در اتاق خصوصی حضرت که جز اصحاب خاص آن حضرت کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه‌های یک آدم جنگیِ مکتبی، مشاهده می‌شود. شمشیری هست که نشان می‌دهد هدف، جهاد است. لباس خشنی هست که نشان می‌دهد وسیله، زندگی خشونت‌بارِ رزمی و انقلابی است و قرآنی هست که نشان می‌دهد هدف، این است؛ می‌خواهیم به زندگی قرآن برسیم با این وسائل و این سختیها را هم تحمل کنیم.»
انتهای‌پیام/
