دغدغه‌های کبدی‌کاران طلایی با حضور در تسنیم؛ از اشک‌ریختن دختران با طلای فرضی تا قرارداد ۲۰۰هزار تومانی در لیگ!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، رقابت‌های کبدی هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی 2018 در حالی به پایان رسید که برخلاف پیش‌بینی‌ها تیم‌های زنان و مردان ایران با خلق شگفتی به یکه تازی هندی‌ها در آسیا پایان دادند و سکوهای قهرمانی این بازی‌ها را از آن خود کردند.

کسب مدال توسط تیم‌های کبدی ایران قابل پیش بینی بود و روی کاغذ همه مدال نقره را برای ایران کنار گذاشته بودند اما با تلاش و کوشش ملی‌پوشان و برگزاری اردوهای منظم و با برنامه توسط مسئولان فدراسیون مدال ایران به خوشرنگ‌ترین مدال تبدیل شد تا ورزش کشور دو مدال طلای خارج از برنامه را کسب کنند.

کبدی ایران در دو دوره گذشته بازی های آسیایی همواره روی سکو قرار داشت. بانوان کشورمان در بازی‌های آسیایی 2010 در گوانگژو به مدال برنز رسیدند، مردان نیز در این دوره از بازی‌ها نایب قهرمان شدند. بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون نیز با نایب قهرمانی زنان و مردان همراه بود اما رسیدن به مدال طلای این مسابقات با توجه به حضور هندی‌ها که قدرت بلا منازع این رشته تا دو روز گذشته در آسیا و جهان بودند، برای دختران و پسران ایران سخت بود.

هادی اشترک، محمد باقری، فریده ظریف‌دوست، سعیده جعفری و آزاده صیدی، اعضای تیم ملی کبدی زنان و مردان کشورمان با حضور در خبرگزاری تسنیم درباره روزهای سخت خود پیش از بازی‌های آسیایی و کسب مدال در این مسابقات و نیازها و روزهای پیش روی کبدی صحبت کردند.

تسنیم: کبدی مردان برای رسیدن به مدال طلای بازی‌های آسیایی چه برنامه ‌هایی را پشت سر گذاشت؟

هادی اشترک:زمانی که دو تیم همزمان به مسابقات اعزام می‌شوند و هر دو مدال طلا کسب می‌کنند مطمئن باشید یک عقبه و تلاش زیادی پشت سر این مدال‌ها وجود داشته و این نتیجه با یکی دو ماه کار و تمرین حاصل نشده است. 4 سال پیش که در بازی‌های آسیایی اینچئون مدال نقره گرفتیم عزم خود را برای کسب مدال طلا جزم کردیم.

اردوهای تیم ملی برای حضور موفق در بازی‌های آسیایی از بهمن سال گذشته آغاز شد و هر مرحله از اردو بالای 20 روز طول می‌کشید. پیش از اعزام 12 مرحله اردو را پشت سر گذاشتیم و نتیجه این اردو های طولانی و تلاش خود را گرفتیم.

با وجود اینکه هند قدرت اول جهان است، کسب دو مدال طلا کار ساده ای نبود و اگر حتی یک بازیکن خوب نبود طلا نمی‌گرفتیم. باید بگویم که حتی اگر سرپرست، مربی، روانشناسان در کنار ما نبودند این نتایج کسب نمی‌شد. خود بچه‌ها هم زحمت کشیدند و خدا را شکر بهترین نتیجه حاصل شد.

*مدال طلای بانوان را در ذهنمان تصور می‌کردیم و خود را روی سکو می‌دیدیم

تسنیم: دختران ما در کاری بزرگ هند را شکست دادند و بر سکوی نخست بازی‌های آسیایی ایستاندند. مهم‌ترین عامل در این موفقیت را چه می‌دانید؟

فریده ظریف‌دوست: از روز اول به هم قول دادیم که طلا را کسب کنیم و این مدال را برای خود می‌دانستیم. مدال طلا را تصویر سازی می‌کردیم و خود را روی سکوی قهرمانی می‌دیدیم. تا این حد به خودمان و رسیدن به طلا ایمان داشتیم که حتی جعفری یک روز موقع تصویر سازی اشک ریخت.

*دختران برای مدال طلا 10 برابر بیشتر از پسران سختی کشیدند

هادی اشترک: ما که در این رشته هستیم می‌دانیم که دختران برای رسیدن به این مدال چقدر زحمت کشیدند. ما همه دیدیم که آزاده صیدی زانو بند خود را مخفی و با غیرت بازی کرد و سربلند برگشت.

ما در خانواده کبدی هستیم و در کنار دختران بودیم و قدرت آنها را می‌دانستیم. آنها در میدان جنگنده بودند و با غیرت بازی کردند و هیچ وقت چنین تیمی را در کبدی بانوان نداشتیم. اینکه تیم بانوان با 8 بازیکن جدید و تیمی با 60 درصد از بازیکنان جوان عازم جاکارتا شد، کار بزرگی بود.

دختران ما در گرگان به کره جنوبی باختند اما در جاکارتا با 26 امتیاز اختلاف این تیم را شکست دادند و این نشان می‌دهد که برای کسب این مدال روی این تیم کار شده است و خود دختران هم تلاش کردند. اگر ما برای رسیدن به این مدال 10 درصد سختی کشیدیم دختران صدردصد سختی کشیدن و 10 برابر ما رنج بردند.

* از بی انگیزگی در گرگان تا انحصار تیم ملی

تسنیم: در صحبت‌هایتان اشاره کردید که رسیدن به این مدال‌ها کار یک روز و دو روز نبوده است. پس چه اتفاقی در فاصله زمانی مسابقات قهرمانی آسیا در گرگان و بازی‌های آسیایی در جاکارتا افتاد که کبدی ایران تا این حد موفق ظاهر شد؟

فریده ظریف‌دوست: در مسابقات قهرمانی آسیا شرایط کاملا متفاوت بود. در آن مسابقات کسب نتیجه انگار وظیفه ما بود و به ما انگیره تزریق نمی‌شد. یک ورزشکار زمانی که پیراهن تیم ملی را بر تن می‌کند، سرباز وطن است اما تا انگیزه نداشته باشد نمی‌تواند نتیجه بگیرد. در گرگان نیمکت تیم دختران از هم پاشیده بود و چند مربی داشتیم.  برای حضور در بازی‌هایی آسیایی همه کسانی که حقشان بود پیراهن تیم ملی را بپوشند، انتخاب شدند اما در گرگان اینگونه نبود.

محبوبه سنچولی 16 سال است کبدی کار می‌کند اما در این مدت تلاش و استعدادش دیده نشد. او خیلی دل بزرگی داشت که دلسرد نشد و همچنان به کبدی ادامه داد. ما چند بازیکن داریم که با وجود سن کم تجربه زیادی دارند و خوشبختانه در جاکارتا همه این افراد دیده شدند. حتی خود من امروز که 26 ساله هستم، اولین بانوی سیستان هستم که با چنگ و دندان جنگیدم و تلاش کردم و به تیم ملی آمدم.

 در بازی‌های آسیایی، شهر گرگان دو نماینده در تیم ملی داشت در حالی که در دوره‌های قبل 9 بازیکن از گرگان در تیم بود. من و 2 نفر دیگر تنها باید تلاش می‌کردیم که روی نیمکت تیم ملی باشیم اما امسال همه چیز بر حق بود. خوشبختانه درهای تیم ملی باز است ضمن اینکه همدلی بین بازیکنان وجود دارد که قبلا نبود.

در این دوره از بازی‌های آسیایی بهترین تیم کبدی عمرم را دیدم و  و در جریان بازی‌ها هر روز بیشتر به این تیم و قدرت آن ایمان می‌آوردم. بازی تایلند بهترین بازی عمر ورزشی من بود حتی این دیدار بهتر از بازی با هند بود.

تسنیم: صدیقه جعفری چگونه با پای شکسته در مسابقه شرکت کرد؟

فریده ظریف‌دوست: پای جعفری شکسته بود و ما نگران بودیم و خواب نداشتیم. مدام به اتاق او می‌رفتیم و من به او می‌گفتم "دکتر گفته پایت شکسته است. تو را به خدا بگو که ما بدانیم می‌توانی در فینال بازی کنی یا نه؟" او بهترن بازیکن و مهاجم تیم ما بود و نگران غیبتش بودیم. جعفری با تزریق دو آمپول بی حسی در مسابقه شرکت کرد و الان هم پایش را گچ گرفته است.

*دریافت پاداش روی سکوی کبدی‌کاران یک شب پیش از پرواز!

تسنیم:  پاداش دلاری پای سکوی کمیته ملی المپیک را دریافت کردید؟ آیا در مجموع از حمایت های مایل مسئولان ورزش رضایت دارید؟

هادی اشترک: کمیته ملی المپیک علاوه بر پاداش 5 هزار دلاری مدال طلا، 2 هزار دلار دیگر هم به کشتی گیران داد  اما به ما با چنگ و دندان آن هم شب قبل از پرواز 2500 دلار پاداش گرفتیم.

فریده ظریف دوست: اینکه پاداش‌های ما را به صورت حواله و با نرخ‌های قدیم پرداخت می‌کنند اصلا خوب نیست. من تمام فکرم کبدی است و تمام وقت و توانم را برای این رشته گذاشته‌ام آیا این درست است که برای سومی در آسیا تنها چهار میلیون و ششصد هزار تومان پاداش بگیرم؟

12 سال است که در این رشته هستم و فدراسیون در این سال‌ها برای رفت و برگشت به تهران از هر 10 تا اردو برای من تنها دو بار بلیط می‌گرفت آن هم فقط در یک مسیر یا برای رفت و یا برای برگشت بلیت داشتم. البته دکتر اورسجی از زمان حضورش در فدراسیون هزینه بلیت‌‌ها را می‌دهد. من با عشق و علاقه‌ای که به کبدی داشتم خودم شخصا برای رفت و آمد پول خرج می‌کردم اما الان برای پاداش به ما حواله می‌دهند. کاش مسئولان دید خود را بالاتر ببرند. بانوان تاریخ ساز شدند و انتظار داریم همان طور که به والیبال توجه کردند به ما هم توجه کنند و کار ما را ویژه ببیند.

*کبدی کاران آماده بی‌مهری مسئولان

 تسنیم: به نظر می‌رسد نسبت به پاداش‌ها گلایه دارید؟

هادی اشترک: امروز مدال طلا گرفتیم و همه از کبدی صحبت می‌کنند اما بعد از 10 روز همه این چیزها تمام می‌شود و هیچ کس سراغی از ما نمی‌گیرد. یکی مصدوم و یکی دیگر پایش شکسته است اما دیگر کسی سراغشان نمی‌رود. رشته کبدی بسیار مظلوم است حتی خوابگاه نداشتیم. برای اردوی رامسر با ماشین از سیستان و بلوچستان رفتم و بعد از یک روز تمرین هم آمدیم تهران. نمی‌گویم فدراسیون کم کاری کرده چون فدراسیون هم پول و امکانات ندارد. به فدراسیون کبدی پولی نمی‌دهند و به آن کمک نمی‌کنند.

بانوان ما در رشته کبدی که یک رشته تیمی است مدال طلا آورده در حالی که تا این لحظه از بازی‌ها بانوان حتی در رشته‌های انفرادی هم طلا به دست نیاوردند.

*باخت فوتبال به میانمار و ارزشمند بودن قهرمانی فوتسال بانوان نسبت به کبدی

هادی اشترک: تیم فوتبال ما در همین بازی‌های آسیایی به میانمار باخت. تیم ملی فوتبال در جام جهانی چه نتیجه‌ای گرفت؟ فوتبال میلیاردی می‌گیرد؛ این حق ما است یک صدم آنها را بگیریم؟ متاسفانه حرف و وعده زیاد است اما به  3 درصد آنها عمل می‌کنند.

 محمد قربانی: تیم فوتسال دختران در آسیا قهرمان شد و تیم کبدی دختران در بازی‌های آسیایی اما به فوتسال دختران صد برابر توجه شده است. قهرمانی آسیا مهم‌تر است یا بازی‌های آسیایی که هرمدال در جایگاه کل کاروان ایران تاثیر دارد؟

سعیده جعفری: اگر والیبال و بسکتبال مدال طلا نگیرند عجیب است چون در این سال‌ها خود را ثابت کرده‌اند اما ما کار بزرگی کردیم  و کمتر کسی فکر می‌کرد هند را به عنوان قدرت بلامنازع کبدی از پیش رو برداریم. اگر حمایت‌های مسئولان از فوتبال نتیجه داشت برای ما مهم نبود؛ نتیجه و مدال‌ها را ما در ورزش می‌گیریم اما مورد توجه قرار نمی‌گیریم.

*دل پر کبدی‌کاران از بی‌مهری مسئولان استانی و عهد‌ه‌های پوچ

تسنیم: آیا اداره‌های کل نسبت به قهرمانان کبدی خود را متعهد می‌دانند و حمایت‌های لازم را از شما در استان‌ها دارند؟

فریده ظریف دوست: من تاکنون دو بار به اداره کل تربیت بدنی استان سیستان و بلوچستان درخواست دادم تا به عنوان دبیر ورزش فعالیت کنم اما هر دو بار درخواست من را رد کرد‌ه‌اند.

محمد قربانی: در جوانان که بودیم گفتند اگر فیکس تیم ملی شوید جایزه می‌دهیم بعد گفتند وزارت ورزش روی جوانان تاکید ندارد و ما باز هم رفتیم و در بزرگسالان بازی کردیم و نتایج خوبی هم گرفتیم. الان در کرمانشاه بین ورزشکاران رشته‌های المپیکی که حتی در المپیک مدال هم نمی‌گیرند تبعیض می‌گذارند و عکس آن ورزشکاری که در المپیک حذف شده همه جای شهر هست.

در کرمانشاه حتی در پیست دوومیدانی به ما که ورزشکار ملی پوش هستیم وقت تمرین نمی‌دهند اگر هم زمان بدهند 6 تا 7 صبح است و هر چه بگوییم قهرمان هستیم گوش نمی‌دهند. خانه کبدی استان هم صبح‌ها در اختیار خانم‌ها است آن هم بدون دوش و امکانات مناسب. زمین مسابقه کبدی آن هم خراب شده است و ما آسیب می‌بینیم.

سعیده جعفری: موضوع اشتغال‌زایی برای ما اهمیت بسیاری دارد. بعد از باز‌ی‌های آسیایی در اینچئون گفتند بدون آزمون می‌توانیم در هر ارگانی  استخدام شویم. از آن روز پیگیر این مسئله بودم ولی مدام من را پاس می‌دهند.

بارها به اداره تربیت بدنی استان فارس مراجعه و درخواست خود برای فعالیت به عنوان دبیر ورزش را اعلام کردم اما وجود داشتن مدرک کارشناسی ارشد هنوز به نتیجه نرسیده‌ام. من می‌خواهم در آموزش پرورش باشم چرا که هم علاقه و هم توانایی دارم. دبیر ورزش شدن برای من ساده‌ترین کار است در حالی که دبیران ورزشی هستند که بویی از ورزش نبردند. به من می‌گویند بودجه تعریف شده برای استخدام ندارند اما دو بار آزمون استخدامی برگزار کردند و نیرو جذب کردند.

رفتار مسئولان با ما هم مهم است. در استان خودمان (فارس) قبل از مسابقات دو ساعت پشت در یکی از روسای منابع انسانی بودم اما اجازه ملاقات نداد. این رفتار به قدری برای من سخت بود که وقتی اجازه داد وارد شوم، از آنجا خارج شدم و وارد اتاقش نشدم. این رفتارها خیلی وحشتناک است. 4 سال پیش تنها مدال‌آور فارس و امسال هم تنها طلایی فارس هستم اما اهمیتی برایم قائل نیستند. آنها خدمتگذار مردم هستند و اگر ما نباشیم آنها هم نیستند و نمی‌دانم چرا اینگونه رفتار می‌کنند؟

آزاده صیدی: در این 8 ماه اردو 6 ماه به خاطر مسائل مالی خانه نرفتم  و در کرج در منزل خواهرم می‌ماندم. در کرمانشاه مجموعه کوثر وجود دارد، اما حتی سالن اختصاصی بانوان را هم به آقایان دادند. در کرمانشاه سالن را به اندازه‌ای در اختیار ما قرار می‌دهند که ما فقط فرصت گرم کردن داریم. به همین دلیل  در پارک و کوه تمرین می‌کنم.

* کبدی‌کاران در مرز بی‌انگیزگی؟

 تسنیم: این بی‌مهری‌ها در روحیه شما تاثیر گذاشته است و نسبت به ادامه این راه دلسرد شده‌اید؟

محمد قربانی: اگر این مسائل در عملکرد ما تاثیر می‌گذاشت این  روحیه قهرمانی و جنگندگی را نداشتیم. حرف من این است که چون هیچ پولی در ورزش ما برای ورزشکار نیست، سکه‌ها و پاداش‌ها برای همه ورزشکاران مهم است و 4 سال برای تک تک این سکه‌ها زحمت می‌کشند. دوره قبل برای والیبال پاداش‌های تیمی را انفرادی حساب کردند چون برای نخستین بار به مدال طلای بازی‌های آسیایی رسیده بودند. من از مسئولان می‌خواهم الان درمورد ما هم همین را بگویند.

هادی اشترک: ما گله‌مند پول نیستیم و گدایی نمی‌کنیم بلکه می‌گوییم هیچ فرقی با سایر ورزشکاران نداریم و تفاوتی بین رشته وجود نداشته باشد و به همه آنها به یک چشم نگاه شود. تا اینجا از بی مهری‌ها دلسرد نشدیم اما بعد از این قهرمانی بی‌توجهی‌ها روی روحیه ما تاثیر می‌گذارد. خیلی حرف است که ما توانستیم بازیکنان تیم هند را به گریه بیندازیم.

سعیده جعفری:تفاوت ما با آقایان در کسب مدال طلا بیشتر است چرا که ما نماینده زنان هستیم و با تمام محدودیت‌هایی که داریم برای حفظ ارزش و شأن ایران می‌جنگیم ولی هیچ‌گاه نگاه و رفتار درستی در مقابل این کار ندیدیم. همه ما بچه‌ها برای هدف و علاقه این کار را کردیم  نه برای پول. در این گرفتاری مردم و مشکلات اقتصادی خواستیم دل ملت را شاد کنیم ولی اگر از ابتدا به ما وعده نمی‌دادند این اتفاقات برایمان سخت نبود اما الان سخت است.

*قردادهای200 تا 300 هزار تومانی برای یک فصل لیگ برتر کبدی!

 تسنیم: لیگ کبدی این فرصت را برای ورزشکاران ایجاد نمی‌کند تا بتوانند کسب درآمد داشته باشند؟

محمد قربانی: برای یک دوره از لیگ که حدود 4 ماه طول می‌کشد قرداد سفید امضا و 200 تا 300 هزار تومان دریافت می‌کنیم. به نظر شما با این پول چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟ من از کرمانشاه به شهر دیگری می‌روم و در لیگ بازی می‌کنم و در این چند ماه و فقط شام و ناهار را ما را می‌دهند آن هم با منت. متاسفانه به ورزش‌هایی مانند کبدی هر 4 سال یکبار توجه می‌شود. از رسانه‌ها می‌خواهم که بیشتر به این رشته توجه کنند تا اسپانسرها به کبدی ورود کنند و دغدغه‌های ورزشکاران این رشته کمتر شود.

هادی اشترک: لیگ ما با هند تفاوت بسیاری دارد. من در لیگ هند حضور دارم و قرارداد بازیکنان ایرانی در آنجا به یک میلیارد هم می‌رسد و کمترین میزان قرارداد 400 میلیون است. هندوستان توجه زیادی به کبدی دارد و حتی  امکانات آنها در این رشته از فوتبال ما بیشتر است.

*توجه به کبدی و داشتن سالن اختصاصی مهم ترین درخواست از مسئولان

 تسنیم: برای ادامه موفقیت‌های کبدی چه درخواستی از مسئولان دارید؟

هادی اشترک: مهم‌ترین خواسته ما این است که این رشته از مظلومیت خارج شود و ما در حاشیه امنیت باشیم و یک سالن داشته باشیم تا هر موقع که خواستیم بتوانیم تمرین کنیم. اینگونه نباشد که کاراته و تکواندو بگویند سالن ماست و به چشم بدبخت‌ها به ما نگاه کنند. ما همه قهرمان ملی هستیم و برای سربلندی ایران تلاش می‌کنیم. متاسفانه در ایران به ما بها داده نمی‌شود اما در همین هندوستان قهرمانان خود را می‌پرستند.

یک نکته دیگر اینکه آقای اورسجی گفت اگر مدال طلا بگیرید به هر نفر 10 سکه طلا می‌دهد. از رئیس فدراسیون تشکر می‌کنم و امیدوارم سر قولش بماند.

سعیده جعفری: آنقدر که برای  حضور در اردوی ملی و کمپ  و هزینه‌های ایاب و ذهاب دغدغه داریم، برای تمرین نداریم. متاسفانه برای حضور در اردو به من هزینه اتوبوس را پرداخت می‌کنند ولی من مجبورم با هواپیما خود را به محل اردو برسانم. با وجود همین بی توجهی‌ها مدال گرفتیم. همه هزینه‌های من را خانواده و پدرم تامین می‌کنند و این موضوع برای من جای تاسف دارد. نمی‌توانم به پدرم بگویم این همه هزنیه را تامین کند. یک پدر با چند بچه چگونه توانایی پرداخت این هزینه‌ها را دارد؟

از تقدیم مدال به مادربزرگ و زلزله زدگان کرمانشاه تا دختری که در راه است

 تسنیم: مدالتان را به چه کسی تقدیم می‌کنید؟

فریده ظریف دوست: مدالم را تقدیم می‌کنم به تمام ملت و مردم ایران به خصوص همشهری‌های عزیزم در زابل که نفس کشیدن برای آنها سخت است. همین جا از مسئولان می‌خواهم به مردم زابل توجه کنند و فراموش نکنند که زابل هم یکی از شهرهای ایران است.

محمد قربانی:چند روز قبل از مسابقات دوستم عادل کرمی که در رشته سرکل کبدی کار می‌کرد، فوت کرد و من مدالم را تقدیم می‌کنم به او و امیدوارم مادرش غم نبیند. همچنین با اینکه مادربزرگم سواد ندارد اما بنویسید که مدالم را به او تقدیم می‌کنم.

هادی اشترک: باید ابتدا در مورد مظلومیت سیستان و بلوچستان و زابل صحبت کنم و بعد مدالم را به دختر کوچکم که 15 روز دیگر به دنیا می‌آید، تقدیم می‌کنم. البته من  10 روز دیگ رراهی هند هستم و او را نمی‌بینم.

سعیده جعفری: به ملت و خانوادم که جزو همین ملت هستند، تقدیم می‌کنم.

آزاده صیدی:به مردم زلزله زده کرمانشاه و خانواده عزیزم.

 تسنیم: کسب این موفقیت ها چه بازتابی در فضای مجازی داشته و چه بازخوردی از مردم دریافت کرده‌اید؟

محمد قربانی: بعد از این قهرمانی تعداد فالوورهایم زیاد شده است. یک نفر در پیج من گفت "چقدر لباستان قشنگ است" من گفتم "قابل شما را ندارد". وقتی این حرف را زدم آن فرد باورش نشد که من قربانی هستم و گفت احتمالا این پیج طرفدارانش است چون ورزشکاران سخاوت ندارند.(خنده)

هادی اشترک: قبل از قهرمانی در جاکارتا فالوورهای من در فضای مجازی زیاد بود. از دیدن خوشحالی مردم و ابراز احساسات آنها در فضای مجازی خوشحال شدم و بعد از قهرمانی تا 4 صبح از طرف مردم پیام تبریک دریافت می‌کردم. وقتی خوشحالی و شادمانی مردم را می‌بینیم  دغدغه‌ها و گله‌های مالی را فراموش می‌کنیم.

*مازندرانی و درس جوانمردی که به شاگردانش داد

 تسنیم:حرف پایانی؟

هادی اشترک: از تمام کسانی که زحمت کشیدند تا این دو مدال طلا برای کبدی به دست آید تشکر می‌کنم. باید بگویم ما از نزدیک شاهد بودیم که شیلا جین، مربی بانوان به همراه بچه‌ها جنگید و اشک ریخت و غیرت داشت. همچنین از «12 شیرِِ همراهم» که همدل  و در کنار هم تلاش کردند تشکر می‌کنم.

از غلامرضا مازندرانی، سرمربی تیم ملی که مردانگی را به ما یاد داد تشکر می‌کنم. او گفت که در نیمه نهایی با هند رو به رو شویم  در حالی که می‌توانستیم برابر حریفان ببازیم ولی مازندرانی گفت تیم ایران باید جوانمردانه بازی کند و با تمام توان پیروز میدان شود و هند را راهی بازی رده بندی کند.

سعیده جعفری: از دکتر اورسجی  به خاطر زحمات و حمایت‌هایی که داشت  تشکر می‌کنم. همچنین از خانم رحیمی‌نژاد که مدیریت خوبی داشت و خانم  شیوایی که ما را حمایت کرد قدردانی می‌کنم. در نهایت هم از شیلا جین سرمربی تیم و همه بازیکنان تشکر می‌کنم.

گفت‌وگو: محیا شهسواری

انتهای پیام/