یادداشت| استفاده ابزاری از سالروز استقلال؛ سرپوشی بر ناکامی‌های دولت افغانستان
«۲۸ مرداد» در افغانستان به عنوان سالروز استقلال این کشور از انگلیس شناخته می‌شود اما وابستگی‌های کنونی این کشور به آمریکا و ناکامی‌های دولت برای تأمین امنیت، سبب شده تا تجلیل دولت از این روز نیز هر ساله با انتقادهایی همراه باشد.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، در ساعات اولیه صبح امروز ارگ نشینان افغانستان مراسم و تدابیرلازم برای برگزاری هرچه باشکوه‌تر این مراسم را آغاز کردند.
این مراسم‌ها در حالی برگزار می‌شود که هفته گذشته، شهر غزنی در جنوب افغانستان تحت حمله شدید و گسترده طالبان قرار داشت و دولت مرکزی افغانستان پس از چهار روز کمک‌های نظامی و غیرنظامی خود برای نجات شهروندان این شهر اعزام کرد.
همچنین پس از آن نیز حمله انتحاری در یک مرکز آموزشی، منجر به قتل‌عام تعداد زیادی از دانش‌آموزان شیعه در غرب شهر کابل شد.
استقلال افغانستان و برچیده شدن استعمار انگلیس
افغانستان در سال 1919 پس از سه جنگ توانست استقلال خود از انگلیس را اعلام کند.
در این روز مردم مسلمان افغانستان توانستند برای سومین بار نیروهای متجاوز انگلیس را شکست دهند و این واقعه سرآغازی برای شسکت این کشور استعمارگر در منطقه بود که منجر به برچیده شدن عصر استعمار انگلیس گردید.
پیمان «راولپندی» به منظور پایان بخشیدن به جنگ‌های شاهان افغانستان و انگلیس در زمان «امان‌الله خان» از شاهان وقت افغانستان منعقد شد. انگلیس در سند پیوست این پیمان در تاریخ 28 مرداد یا 19 اگوست 1919، استقلال را پذیرفت و تاریخ 28 مرداد به عنوان روز استقلال افغانستان تعیین شد.
مقامات افغانستان طی سالهای اخیر به منظور گرامیداشت از این روز، از آرامگاه امان‌الله خان دیدن می‌کنند و مراسم‌هایی را در ارگ ریاست جمهوری برگزار می‌کنند.
همزمان با برگزاری این مراسم‌ها بسیاری از آگاهان امور در افغانستان از وضعیت وابستگی‌های این کشور و همچنین ناتوانی دولت در تأمین امنیت انتقاد می‌کنند و این وضعیت را در تناقض با تجلیل از سالروز استقلال این کشور می‌دانند.
وضعیت امنیتی افغانستان در نود و نهمین سالروز استقلال
سالروز استرداد استقلال افغانستان از انگلیس در حالی تجلیل می‌شود که هفته گذشته، شهر غزنی زیر حملات گسترده طالبان قرار داشت و دولت مرکزی باوجود تلاش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، پس از چهار روز کمک‌های نظامی و مالی خود به این شهر را ارسال کرد.
پس از پایان جنگ چند روزه جنگ غزنی اعلام شد که در این جنگ 60 نظامی و 145 غیرنظامی کشته شده‌اند.
چهارشنبه هفته گذشته همچنین زمانی که مردم غزنی در شوک حاصل از این حمله بودند، غرب کابل شاهد یک حمله انتحاری از سوی گروه تروریستی داعش در یک مرکز آموزشی بود. در این حمله خونبار، بیش از 50 دانش‌آموز دبیرستانی شیعه شهید و دستکم 100 نفر زخمی شدند.
حملات پراکنده در برخی از شهرستان‌های افغانستان که تا مرز سقوط پیش می‌رود طی 17 سال اخیر و بنیانگذاری نظام پس از کنفرانس بن، مبدل به یک روند گریزناپذیر شده است.
وابستگی شدید اقتصادی و سیاسی
کشوری که بیش از 80 درصد مصارف نظامی و غیرنظامی آن را جامعه جهانی و در رأس آن آمریکا تأمین می‌کند، قطعا به لحاظ وابستگی سیاسی نیز به کشورهای کمک کننده متکی است.
یکی از انتقادهای جدی آگاهان امور در افغانستان به روسای جمهور این کشور این است که این افراد مستقیما با دخالت و تصمیم کاخ سفید در این مقام مستقر شده‌اند.
«حامد کرزی» کسی بود که در سال 2001 در کنفرانس بن آلمان به پیشنهاد آمریکا و با حمایت این کشور به ریاست جمهوری دولت موقت رسید و همچنین در دو انتخابات ریاست جمهوری پس از آن نیز حمایت آمریکا نقش جدی برای پیروزی انتخاباتی کرزی داشت.
بن‌بست سیاسی انتخابات پیشین ریاست جمهوری افغانستان که بر اثر اختلافات شدید میان دو تیم به رهبری «اشرف غنی» و «عبدالله عبدالله» شکل گرفت نیز با شاه‌کلید «جان کری» وزیر خارجه آمریکا حل شد.
آمریکا با داشتن پیمان استراتژیک امنیتی با افغانستان، پایگاه‌های نظامی متعددی در افغانستان دارد و تقریبا تمامی سیاست‌های سیاسی و نظامی این کشور و کوچکترین مسایل در ارگ ریاست جمهوری را تحت کنترول دارد.
استفاده ابزاری از سالروز استقلال سرپوشی بر ناکامی‌های دولت
اگر به این واقعیت‌ها نگاه شود، به نظر می‌رسد که تجلیل از سالروز استقلال افغانستان از سوی روسای جمهور این کشور بیشتر نوعی ابزار سیاسی برای سرپوش گذاشتن روی وابستگی‌های بزرگ و ناکامی‌های حکومتداری است.
ارگ ریاست جمهوری هم تاکنون مشی مشخصی در نوع تجلیل از این روز نداشته است. به طور مثال اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در 28 مرداد سال گذشته به دلیل اختلافات داخلی بین مقامات حکومت وحدت ملی و کشمکش حکومت با جریان‌های سیاسی که سمت و سوی قومی یافته بود، صرفا به گذاشتن یک دسته گل پای نهاد استقلال در وزارت دفاع اکتفا کرد.
اما در مراسم امسال تلاش صورت گرفت تا این مراسم به طور گسترده و با حضور مقامات بلندرتبه دولت به شمول رئیس جمهور و رئیس اجرایی در محوطه ارگ ریاست جمهوری تجلیل شود.
اشرف غنی در صحبت‌های خود بارها ابراز کرده است که او می‌خواهد فصل ناتمام شاه امان‌الله خان را به اتمام برساند.
او طی اقدامات نمادین، پشت میز کار امان‌الله خان می‌نشیند و هزینه زیادی را نیز برای مرمت و بازسازی قصر دارالامان که طی جنگ‌های دهه هفتاد کابل به ویرانه‌ای مبدل شده، اختصاص داده است.
آگاهان بر این باورند که اگرچه امان‌الله خان توانست افغانستان را از زیر یوغ استعمار نجات دهد و نگاه نو به سیاست سنتی و قومی افغانستان داشت، اما طی این سالها مردم افغانستان هیچگاه طعم شیرین استقلال را نچشیده‌اند.
افغانستان در مقاطع مختلف زمانی و بخصوص پس از نظام جدید سیاسی، همواره عرصه تاخت و تاز قدرت‌های بزرگ و سود بردن از موقعیت استراتژیک منطقه‌ای این کشور بوده است اما حاکمان افغانستان تاکنون نتوانسته‌اند نگاه ملی و غیروابسته داشته باشند و استقلال را به معنای واقعی آن جشن بگیرند.
انتهای پیام/.
