مروری بر جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودک و نوجوان| وقتی موضوع کتابخوانی به نهمین دوره سینمای کودک راه می یابد

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نهمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان در حالی برگزار شد که زمان برگزاری آن از مهرماه به شهریور تغییر کرده و بخش های جنبی آن گسترش چشمگیری پیدا کرده است. از مهمترین آن ها هم می توان به بزرگداشت هرمینا تیرلووای سرشناس، سینمای کودک و نوجوان چین: سرزمین هزار آفتاب، عباس کیارستمی: خداحافظ بچه ها؟!، کودک و نوجوان در سینمای ایران 1372 و برگزیده های جشنواره انسی نام برد. «گودزیلا» از آغاز هم از آن دسته بخش های جالب برای دوستداران این شخصیت تخیلی است که برای مخاطبان کم سن و سال جشنواره هم جذابیت های فراوان داشته است. از میان فیلم های شرکت کننده در جشنواره نهم، می توان به فیلم هایی همچون «آخرین آبادی» ساخته مجید مجیدی، «مریم و میتیل» به کارگردانی فتحعلی اویسی، «نان و شعر» اثر منوچهر پوراحمد در کنار فیلم هایی همچون «رودخانه بزرگ» ساخته فردریک بک، «فرشته کوچک شادی بیافرین» به کارگردانی عثمان ساپاروف و «نامه ای به آسمان» اثر وانگ جونگ شنگ اشاره کرد که تقریبا تمامی پروانه های زرین این دوره از جشنواره میان فیلم های فوق تقسیم شده است.

در فیلم سینمایی «نان و شعر»، با مجید چند سال بزرگ تر شده ای مواجه می شویم که شعرهایش را همچنان برای مجلات مختلف می فرستد و در کنار آن برای امرار معاش با دوچرخه اش نان سنگک پخش می کند. او به طور کاملا اتفاقی چند صفحه از رمان «بینوایان» ویکتور هوگو را می خواند و برای خواندن ادامه اش سراغ کتابخانه شهر می رود. او که عضو کتابخانه نیست، برای به خانه بردن رمان مورد علاقه اش دست به یک تقلب زده و کتابی شبیه به آن را از کتابخانه منزل شوهرخواهرش برداشته و به کتابخانه می دهد. غافل از اینکه چک 635000  تومانی شوهر خواهرش لای کتاب قرار دارد. «نان و شعر» از یک سوم ابتدایی به بعد، داستان کتاب و چک داخل آن است که ماجراهای مختلفی را به وجود آورده و مجید را وارد چالشی سهمگین می کند که در آخر ختم به خیر می شود. این فیلم برخلاف اپیزودهای تلویزیونی «قصه های مجید»، سروشکل تلخ تری دارد که مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد.

پوراحمد در «نان و شعر» از کتاب به عنوان یک عنصر دراماتیک و عامل پیش برنده داستان بهره گرفته بدون آن که در این مسیر به ورطه اغراق بیفتد. در عین حال نباید از بازی های درخشان مجید باقربیگی در نقش مجید و زنده یاد پروین دخت یزدانیان در نقش بی بی به سادگی عبور کرد که وجوه واقعگرایانه کار را با بازی هایشان پررنگ تر کرده اند.

«آخرین آبادی» ساخته مجید مجیدی دیگر فیلم نیمه بلند کارنامه این فیلمساز است که در جشنواره نهم به نمایش درآمده و بازخوردهای خوبی هم از مخاطبان خویش دریافت کرد. این فیلم که در دو دهه اخیر چندین بار روی آنتن شبکه های مختلف تلویزیونی رفته، درباره مربی جوان مدرسه است که کتابخانه ای سیار درست کرده و با زحمت بسیار کتاب ها را به روستاهایی در مناطق صعب العبور می برد. او در یکی از این ماموریت های کاری، باید کتاب هایی را به منطقه ای پوشیده از برف و یخ ببرد. وی به سختی از روستاهای مختلف عبور کرده و کتاب ها را می رساند تا اینکه به آخرین آبادی که در منطقه ای مرتفع قرار دارد، می رسد و با مشکلاتی مواجه می شود که جانش را به خطر می اندازد. «آخرین آبادی» که فیلمنامه اش را مجیدی همراه با سید مهدی شجاعی نوشته، داستان ساده و آشنایی با محوریت معلمی فداکار و از خودگذشته دارد که در راه انجام ماموریت خود از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند. مجیدی به خوبی از فضای سرد و یخ زده منطقه هم به نفع فیلم اش سود جسته و تنهایی قهرمان خود را برجسته تر کرده است. تا جایی که فیلم در بسیاری لحظات به الگوی کلاسیک تقابل انسان و طبیعت نزدیک می شود. استفاده از عوامل حرفه ای سینما همچون رسول احدی(فیلمبردار)، بهزاد بهزادپور(تدوینگر) و محمدرضا علیقلی در مقام آهنگساز به کیفیت آخرین آبادی کمک شایانی کرده است.

سینمای ایران پس از انقلاب شاهد حضور بازیگران زیادی بر صندلی کارگردانی بوده که یکی از آنها فتحعلی اویسی است. با این تفاوت که وی در دانشگاه کارگردانی خوانده و به دلایل گوناگون بازیگری را انتخاب کرده است. «مریم و میتیل» یکی از ساخته های اوست که در جشنواره نهم به نمایش درآمده و با استقبال گرم مخاطبان و داوران روبرو شده است. یکی از مهمترین دلایل آن هم قصه سرراست و آشنای آن است که تقریبا تمامی عناصر کلیدی گونه ملودرام را با خود دارد. مریم دختر شش ساله ای که پدر و مادرش را در جنگ از دست داده و در مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست نگهداری می شود، زندگی می کند. او به زنی که فرزندش را از دست داده و در خانه ای نزدیکی مرکز زندگی می کند، علاقه دارد و برای رسیدن به او سرانجام از محل زندگی خود فرار می کند. اویسی به خوبی از عناصری که مخاطب عام را تحت تاثیر قرار می دهد، در فیلم اش بهره گرفته و قهرمان خود را هم بر این اساس خلق کرده است. در عین حال دختر خردسالی را برای ایفای نقش مریم برگزیده که تمامی فاکتورهای لازم برای همراه کردن مخاطب را داشته تا میزان همذات پنداری آنها را به اوج برساند. دیپلم افتخار بهترین فیلمنامه که نام یکی از بازیگران مطرح قدیمی سینما و تئاتر ایران(جعفر والی) هم در پیشانی آن به چشم می خورد، در کنار پروانه زرین فیلم برگزیده هیات داوران کودکان و نوجوانان، مجموع جوایز این فیلم در جشنواره بود که قابل توجه به نظر می رسد.

انتهای پیام/