دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان/نتیجه کفران نعمات خدا چیست؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در بیان عظمت ماه رمضان همین بس که قرآن کریم کتاب هدایت تمام بشریت در این ماه آن هم در شب قدر که برتر از هزار ماه است، نازل شده است، ماهی که به ماه مهمانی الهی شناخته می‌شود و بر اساس روایتی از پیامبر (ص)، ماهى است که ابتدایش رحمت، میانه‌‏اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادى از آتش جهنم است.

اینک به مناسبت فرا رسیدن چهارمین روز از ماه مبارک رمضان، دعای روز چهارم این ماه شریف به همراه شرحی از آن منتشر شده است:

*****

اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ‏

خدایا مرا در این روز براى اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شیرینى ذکرت را به من بچشان

وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ‏

و براى اداى شکر خود به کرمت مهیا کن و در این روز به حفظ و پرده‌پوشى مرا از گناه محفوظ دار، اى بصیرترین بینایان عالم.

• شرح دعا:

حجت‌الاسلام والمسلمین حمیدرضا بصیری، محقق علوم قرآن و حدیث و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، درباره مضامین مطروحه در دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان گفت: تنی نیرومند و ذهنی آماده از نعمت های الهی است به شرط آنکه نعمت نخست در به پا داشتن و سرفراز کردن حکم و حکومت خداوند مصرف شده و نعمت دوم به قدرشناسی از داده‌های الهی منتهی شود.

وی خاطرنشان کرد: اقوامی که مورد خشم الهی واقع شدند جوامعی بودند که یا تن به حکومت و حکم الله نداده و در مقابل انبیاء ایستادگی کردند و گاه به قتل آنان پرداختند و یا اینکه مانند بنی‌اسرائیل گرداگرد موسی نبی (ع) جمع شده و قدرت خود را در پشتیبانی از امر خدا قرار دادند؛ اما مدتی بعد به ناسپاسی از نعمت‌های الهی روی آوردند و نجات از ظلم طاغوتی فرعون و خلاصی از رودخانه نیل و نزول «من و سلوی» و امثال آن را نادیده گرفتند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تأکید کرد: از نگاه جامعه شناختی قرآن، از بدترین ویژگی‌های یک جامعه همچون بنی اسرائیل عدم ایستادگی در راه خدا و از آن مهلک‌تر ناسپاسی از الطاف و نعمت‌های آشکار و پنهان الهی و هدر دادن فرصت‌ها و شِکوِه و بهانه‌گیری و قدرناشناسی از داشته‌های مادی و معنوی است.

از این جهت برای دوری از خشم الهی باید از او خواست که زور بازو و قدرت ایستادگی در زیر بیرق او و حاکمیتش را ارزانی ما کند و استعداد و آمادگی شکر گزاری از داده‌هایش را خودش به ما روزی دهد. چنانکه قرآن می‌فرماید: «رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ»، «رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ» و نیز می‌فرماید: «رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ».

انتهای پیام/