خناری‌نژاد: حمایت سلطانی‌فر از ژیمناستیک شاید در حد حرف است/ تلخی نبودن در خاکسپاری پدرم را هیچوقت فراموش نمی‌کنم
ملی‌پوش ژیمناستیک ایران گفت: وزیر ورزش نگاه خوبی به حمایت از ژیمناستیک دارد، در این میان یا زیردستان او نمی‌خواهند که پیشرفت و توجهی به این رشته شود، یا اینکه این حمایت‌ها فقط در حد حرف است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، هادی خناری‌نژاد یکی از ژیمناست‌های پرافتخار کشورمان است که سال‌ها در ترکیب تیم ملی حضور داشت. او به دلیل مصدومیتی که سال گذشته برایش پیش آمد، نتوانست در جام جهانی باکو حضور داشته باشد و در حالی که به نظر می‌رسید بتواند یکی از ملی‌پوشان در بازی های آسیایی لقب بگیرد، اما نتوانسته در اردوهای تیم ملی نیز شرکت کند.
* ابتدا درباره عدم حضور در اردوی تیم ملی صحبت کن.
مصدومیت و البته مشکلات کاری باعث شده در اردوها نباشم. با شرایطی هم که وجود دارد، احتمالا در اردوی بعدی هم حضور نخواهم داشت و نمی‌توانم به بازی‌های آسیایی بروم. من پس از مصدومیت 10 کیلوگرم اضافه وزن پیدا کردم و شرایط بدنی‌ام خوب نیست. البته در یک هفته اخیر سه کیلوگرم کم کرده‌ام و می‌توانم این وزن اضافه را جبران کنم، اما باید ببینم شرایط چگونه پیش خواهد رفت.
* هنوز هم درد داری؟
در حال حاضر که هیچ دردی از ناحیه آسیب دیده ندارم، اما باید روی وسیله بروم تا در آنجا وضعیتم را بسنجم.
* پس احتمالا شرایط لازم برای حضور در بازی‌های آسیایی را خواهی داشت.
نمی‌توانم درخصوص حضور در بازی‌های آسیایی قولی بدهم و الان هم دو دل هستم، چون اگر خودم را برای بازی‌های آسیایی آماده کنم و در همین جریان باز هم دچار مصدومیت شوم، باید از دنیای قهرمانی خداحافظی کنم، اما اگر به جاکارتا نروم می‌توانم در تورنمنت‌های بعدی حضور داشته باشم.
* ظاهراً از شرایطی هم که داری، ناراضی هستی.
به نظرم آن حمایتی که باید از سوی وزارت ورزش در قبال ژیمناستیک صورت بگیرد، وجود ندارد. من ازدواج کرده‌ام و باید از این به بعد دنبال شغل خوبی باشم تا زندگی‌ام را تامین کنم. متاسفانه ژیمناستیک در ایران با وجود مدال‌هایی که کسب کرده، حمایت خوبی نمی‌شود. تا الان این ما بودیم که بدون امکانات و حمایت کافی مدال می‌گرفتیم، اما حالا نوبت مسئولان است که ژیمناست‌ها را هُل بدهند و برای کسب مدال مدال ترغیب کنند.
* منظور از این حمایت، مسائل مالی است؟
25 سال است که ورزش می‌کنم و تمام وقت و زندگی‌ام را برای این کار گذاشته‌ام. در این میان برخی می‌گویند که پولش را گرفته‌ایم. به خدا پولی نگرفته‌ایم. در واقع پولی که به ما تاکنون داده‌اند، هزینه کرایه رفت و برگشت‌مان هم نمی‌شود. این هم که الان اینگونه زندگی می‌کنم، به خدا قسم برای حفظ آبرو است، وگرنه من هم باید مثل برخی ورزشکاران دنبال گرفتن مغازه، دکه و ... باشم. شاید با این وضعیت دیگر به دنیای قهرمانی بازنگردم. برای همه ژیمناست‌های کشورم آرزوی موفقیت می‌کنم و به مسئولان می‌گویم که قدر این ورزشکاران را بدانند. هزینه زیادی برای امثال من شده و نباید به راحتی اجازه بدهند که چنین نفراتی بی‌انگیزه شوند.
* به نظرت مشکل از فدراسیون است یا نهادهای بالاتر در ورزش کشور؟
به خاطر فدراسیون و احترامی که برای رئیس آن قائل هستم، خیلی حرف‌ها را نمی‌گویم. من در طول عمر ورزشی‌ام انواع مصدومیت‌ها از ناحیه مچ، رباط صلیبی و پارگی تجربه کرده‌ام، آن هم در حالی که سقف بیمه ورزشی فقط سه میلیون تومان است. حالا اگر یکی از مسئولان دچار چنین مصدومیت‌هایی شوند، میلیون‌ها تومان غرامت خواهند گرفت. به نظر شما در چنین شرایطی چقدر باید از خودم مایه بگذارم؟ تمام عمرم در مسیر افتخارآفرینی برای کشورم سپری شده است. من حتی روز خاکسپاری پدرم حضور نداشتم و بر سر مسابقه بودم؛ اتفاقی که هیچوقت فراموش نمی‌کنم درست است که در این سال‌ها اتفاقات شیرینی را نیز تجربه کردم، اما از این به بعد دیگر نمی‌خواهم اینگونه اتفاقات تلخی را تجربه کنم.
* آیا شغل مناسبی داری که بخواهی روی آن تکیه کنی؟
در حال حاضر به عنوان مشاور در کنار آقای رضیان، نماینده قائمشهر در مجلس حضور دارم. او در این مدت لطف زیادی به من کرده و حتی گفته که کاملاً از من حمایت می‌کند تا یک شغل خوب پیدا کنم. این حمایت در حالی است که من قبل از آن به وزارت ورزش مراجعه کردم تا از طریق این ارگان بتوانم کار خوبی دست و پا کنم، اما هیچ جوابی نشنیدم. در واقع انتظار داشتم که وزارت ورزش کاری برایم انجام بدهم، نه نماینده مجلس.
* مسئولان وزارت ورزش که بارها از حمایت از رشته‌های پایه و پرمدال همچون ژیمناستیک کرده‌اند.
سلطانی‌فر نگاه خوبی در این باره دارد. در این میان یا زیردستان او نمی‌خواهند که پیشرفت و توجهی به این رشته شود، یا اینکه این حمایت‌ها فقط در حد حرف است، چرا که حمایت چندانی نمی‌شود تا بتوان آینده درخشانی را مد نظر قرار داد. ژیمناستیک در چند وقت اخیر موفق به کسب مدال در مسابقات جوانان آسیا، کسب سهمیه المپیک جوانان، ثبت چند حرکت جدید و ... شده، آیا زمان حمایت واقعی نشده است؟ همه وسایل ژیمناستیک در دنیا به‌روز شده‌اند، اما در ایران همچنان روی وسایلی که برای 10، 15 سال قبل است، تمرین می‌شود. واقعیت این است که ما شمشیر به دست گرفته‌ایم و به رقابت با حریفانی می‌رویم که اسلحه در دست‌شان است.
* و حرف پایانی.
امیدوارم شرایطی فراهم شود که ژیمناست‌های جوان به اندازه ما برای حضور در دنیای قهرمانی سختی نکشند. این اتفاق نیز جز با تامین منابع و فراهم کردن امکانات درست نمی‌شود. اگر اعزام یک ژیمناست انجام نشود، منتقدان شروع به انتقاد می‌کنند. این در حالی است که آنها خیلی مسائل را نمی‌دانند.
انتهای پیام/
