همه آنچه در فینال جام حذفی گذشت/ نور، کم؛ تصویر، بد؛ جشن قهرمانی؛ آبرو برَ

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، دیدار فینال جام حذفی پُر بود از صحنه‌هایی که هر کدام از آنها برای «ندیدن» یک مسابقه و «لذت نبردن» از فوتبال کافی است. اینکه خرمشهر به عنوان میزبان دیدار نهایی جام حذفی انتخاب شده کار خوبی است اما در کنار این کار خوب، باید همه چیز فراهم شود چرا که در غیر این صورت اصل موضوع هم زیر سؤال می‌رود؛ دقیقا مثل اتفاقی که شامگاه پنجشنبه در ورزشگاه نفت و گاز اروندان خرمشهر رخ داد.

اینکه نور ورزشگاه اصلا مناسب نیست یک نکته واضح و مشخص است و هر کسی که یک صحنه از بازی استقلال و خونه‌به‌خونه را دیده باشد، متوجه این موضوع می‌شود اما ظاهراً چشمان مسئولان سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال آن‌قدر «سو» دارد و آنقدر «تیز‌بین» هستند که نور کم ورزشگاه خرمشهر آنها را اذیت نمی‌کند. طبیعی است که وقتی نور مناسب نباشد، کار همه سخت می‌شود از داور گرفته تا بازیکن و کمک‌داور و تماشاگر؛ تصویری هم که از بازی پخش می‌شود مناسب و دلنشین نیست. سال گذشته هم همین‌‌طور بود، همان‌طور که سال قبل‌تر هم همین‌گونه بود. مشکلاتی نظیر نور باعث شد سازمان لیگ چند بار اعلام کند که ممکن است بازی در خرمشهر برگزار نشود، اما بازی در این شهر برگزار شد آن هم بدون رفع مشکلات اساسی؛ از امکانات برای تماشاگران گرفته تا شرایط لازم برای برگزاری یک مسابقه فوتبال.

اتفاقات پایان بازی هم که جای خودش را دارد. در جشن قهرمانی استقلال همه بودند، از هر قشری که فکرش را بکنید. هوادارانی را می‌دیدید که دنبال سلفی گرفتن بودند و لیدری که می‌خواست دور افتخار بزند. کلی تماشاگر در وسط زمین حضور داشتند و مدال‌ها و جامی‌ که گم و دزدیده و البته با تلاش فراوان پس گرفته شدند. هر تماشاگری که اراده می‌کرد به راحتی وارد زمین می‌شد و همین موضوع باعث شد دوربین یکی از عکاسان به سرقت برود و مشکلات زیادی ایجاد شود.

حال سؤال این است که اگر اتفاقی بدتر رخ می‌داد و فاجعه‌ای رقم می‌خورد چه کسی پاسخگو بود؟ چرا تمهیدات لازم برای برگزاری مناسب این بازی اندیشیده نشد؟ سعید فتاحی مسئول برگزاری مسابقات لیگ که می‌گوید «اتفاقاتی که رخ داد، دست سازمان لیگ و فدراسیون و ارگان‌های دیگر نبود، بلکه در اختیار مردم است که البته آنها رعایت نکردند»؛ بهتر است بگوید چه کسانی باید نظم و انضباط را برقرار و از ورود مردم جلوگیری می‌کردند. درست است که هواداران رعایت نکردند اما اگر همه چیز روی نظم و انضباط و حساب و کتاب پیش می‌رفت باز هم هواداری جرات می‌کرد پایش را داخل زمین بگذارد؟ اگر همه ارگان‌ها، نهادها و مسئولان وظایف خود را به خوبی انجام می‌دادند و بستر لازم برای برگزاری مسابقه فراهم می‌شد این اتفاقات رخ می‌داد؟ آیا اینگونه بگوییم به خاطر احترام به مردم مبارز و فداکار خرمشهر بازی در این شهر انجام شد و وزیر ورزش بگوید «به احترام شهدا جام حذفی در خرمشهر برگزار می‌شود» کافی است و آیا اتفاقاتی نظیر آنچه پنجشنبه شب رقم خورد وجهه این کار را خدشه‌دار نمی‌کند؟ آنهایی که از بیرون چنین چیزهایی را می‌بینند، پیش خودشان چه فکری می‌کنند؟

بار دیگر تاکید می‌کنیم برگزاری بازی در خرمشهر اقدامی خوب است اما قبل از آن باید بستر لازم برای این کار فراهم شود. وقتی بستر فراهم نباشد، اتفاقاتی تلخ و عجیب نظیر آنچه دیدیم رقم می‌خورد و اصل و ماهیت موضوع زیر سؤال می‌رود. حال که سازمان لیگ تصمیم به برگزاری دیدار نهایی جام حذفی در خرمشهر گرفته بهتر است زیرساخت‌ها و شرایط لازم را فراهم کند یا اگر وظیفه ارگان‌های دیگر است آن را پیگیری کند - چرا که در نهایت سازمان لیگ به عنوان متولی فوتبال باشگاهی در اینگونه موارد مورد سؤال قرار می‌گیرد-  تا دیگر شاهد این اتفاقات ناخوشایند و آبروریزی‌ها ناشیم.

انتهای پیام/