بازیکن تیم والیبال نشسته آمریکا: معلولان نیازی به الگو ندارند و خودشان الگویی برای جامعه هستند

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، مسابقات لیگ جهانی والیبال نشسته مردان از روز پنجشنبه در تبریز آغاز شده و تا 4 اردیبهشت ادامه خواهد داشت.

در این رقابت‌ها 6 تیم ایران، روسیه، آمریکا، بوسنی، اوکراین و آلمان حضور دارند و برای کسب عنوان قهرمانی در اولین دوره برگزاری این تورنمنت تلاش می‌کنند.

تیم آمریکا با 7 ورزشکار به ایران آمده است. یکی از این ورزشکاران «جان کِرمر» نام دارد، بازیکنی که هر دو پای خود را در یک سانحه رانندگی از دست داد است.

گفت‌وگو با این ورزشکار معلول در زیر آمده است:

* ابتدا درباره سطح مسابقات و عملکرد تیم خود صحبت کن.
حضور در چنین تورنمنت‌هایی در این سطح یک تجربه خیلی خوب محسوب می‌شود، به ویژه آنکه 6 تیم برتر جهان در اینجا حضور دارند. همچنین ما خوشحالیم از اینکه از آمریکا به یک کشور دیگر که با ما فاصله زیادی دارد، آمده‌ایم، چون تجربه خوبی است و می‌توانیم با فرهنگ های دیگر نیز آشنا شویم.

* طی سال‌های اخیر و یا درخشش ورزشکاران معلول ایران، توجه به این قشر در ایران بیشتر از قبل شده است. شرایط معلولان در جامعه آمریکا چگونه است؟
در آمریکا نیز شرایط نسبت به گذشته فرق کرده و توجه به معلولان در مسیر رشد قرار دارد. خوشبختانه کار به جایی رسیده که هم اکنون به ورزش معلولان نیز به اندازه ورزش افراد سالم توجه می‌شود.

* درباره خودت نیز صحبت کن؛ اینکه چند ساله هستی و دلیل نداشتن دو پایت چه بوده است.
من 34 ساله هستم و در سال 2010 در یک سانحه رانندگی هر دو پایم را از دست دادم.

* پس از این اتفاق در اوج جوانی و از دست دادن هر دو پایت، اوضاع برایت چقدر سخت بود؟ به هر حال هرکسی در این وضعیت قرار می‌گرفت، شاید به لحاظ انگیزشی دچار مشکل می‌شد.
من در 27 سالگی دچار این وضعیت شدم. نشستن روی ویلچر و تجربه این شرایط برایم سخت بود، اما خیلی زود با سازمان‌های ورزشی محلی آشنا شدم و والیبال نشسته را انتخاب کردم و به فعالیت در این حوزه ادامه دادم.

* چرا والیبال نشسته را انتخاب کردی؟ تو می‌توانستی در رشته‌های دیگری همچون دوومیدانی، پرتاب دیسک، پرتاب وزنه و ... فعالیت داشته باشی، چرا که با توجه به نوع معلولیتی که داری، مشکلی برای حضور در این رشته‌ها نداشتی.
تا به حال به این موضوع توجه نکرده بودم. البته من کارم را با اسکی شروع کردم، اما به دلیل حضور در هوای سرد از آن منصرف و وارد والیبال نشسته شدم.

* الگویی برای خودت در ذهن داری که بخواهی از آن نام ببری؟
این مسئله می‌تواند برای شما هم جالب باشد که افراد معلول خودشان برای همه الگوی افراد جامعه الگو هستند، چون همین که با این شرایط ورزش می‌کنند، اهمیت و ارزش زیادی دارد.

* از ورزشکاران ایرانی شناخت داری؟
فقط با ملی‌پوشان والیبال نشسته ایران در بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو آشنا شده بودم که از این بابت خوشحال هستم.

* اگر از هر دو پای مصنوعی‌ات استفاده نکنی و کنار مرتضی مهرزاد بایستی، تصویری جالب از بلندترین و کوتاهترین بازیکنان والیبال نشسته جهان شکل می‌گیرد.
اتفاقاً مرتضی را در چین ملاقات کردم و چنین تجربه متفاوتی را در کنارش داشتم.

انتهای پیام/