پرونده ویژه|روز اسیر فلسطینی و کارنامه سیاه اسرائیل

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، درگیری‌های عربی ــ صهیونیستی طی دهه‌های گذشته شاهد پرونده‌های متعددی نظیر قدس و موضوع آوارگان و شهرک‌سازی و محاصره نوار غزه و تجاوزهای متوالی رژیم صهیونیستی به مناطق فلسطینی بوده است. یکی از مهمترین این پرونده‌ها موضوع اسرای فلسطینی محبوس در زندان‌های رژیم صهیونیستی است. 17 آوریل همواره به‌عنوان روز اسیر فلسطینی نشان‌دهنده سال‌های طولانی از مصیبت‌ها و سختی‌های قشر عظیمی از ملت فلسطین است که با زندان‌ها و بازجویی‌های صهیونیستی سر و کار داشته و دارند.

اسرای فلسطینی طیف وسیعی از مردم این کشور را شامل می‌شود و تقریباً همه خانه‌های فلسطینی با زندان‌های اسرائیل دست و پنجه نرم کرده‌اند. در فلسطین هیچ منزلی یافت نمی‌شود که بخشی از زندگی اعضای خانواده خود را در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های رژیم صهیونیستی سپری نکرده باشد.

اسرای فلسطینی به‌روایت‌ آمار

مردم فلسطین امروز را به‌مناسبت روز اسیر گرامی می‌دارند تا همچنان پرونده اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی را باز نگه دارند. گرچه در حال حاضر تعداد این اسرا به عدد 6500 نفر رسیده است، اما در نتیجه اقدامات سرکوبگرانه ارتش رژیم صهیونیستی در شهرها و روستاهای کرانه باختری و نوار غزه این تعداد همواره رو به افزایش است. نکته مهم دیگر اینکه بیش از یک میلیون فلسطینی حداقل یک بار در طول زندگی خود طعم اسارت در زندان‌های رژیم صهیونیستی را چشیده‌اند.

علاوه بر اینها تعدادی از اسرا هستند که دهه‌های متوالی در زندان‌های رژیم صهیونیستی به سر می‌برند و برخی از آنها تا بیش از 35 سال را پشت میله‌های زندان گذرانده اند. 

«عبدالناصر فروانة» رئیس مرکز اسناد و پژوهش‌های هیئت امور اسرای فلسطینی تاکید می‌کند که گزارش سالیانه این هیئت نشان می‌دهد نزدیک به یک میلیون نفر از مردم فلسطین از زمان آغاز اشغالگری رژیم صهیونیستی در این کشور طعم زندان یا بازداشتگاه‌های اسرائیل را چشیده‌اند. همچنین تعداد شهدایی که در زندان‌های اسرائیل جان خود را از دست داده‌اند، به عدد 215 نفر رسیده است. علاوه بر این که صدها نفر دیگر از شهدا از میان اسرایی هستند که بعد از خروج از زندان در نتیجه درد و رنج‌ها و بیماری‌های ناشی از زندان جان خود را از دست داده‌اند.

فروانه تاکید می کند که در حال حاضر تعداد اسرای فلسطینی به عدد 6500 نفر رسیده که 350 نفر از آنها کودک و 62 نفر زن هستند. از این میان 1800 نفر دچار بیماری‌های مختلف هستند که 700 نفر از آنها نیازمند معالجات فوری پزشکی هستند.

پرونده اسرا به حاشیه کشیده شده است

با وجود گستردگی بالای پرونده اسرای فلسطینی و مصیبت‌های این اسرا به نظر می‌رسد که این پرونده طی سال‌های گذشته در نتیجه تراکم محورهای درگیری‌ها میان فلسطینی‌ها و رژیم صهیونیستی و سرسپردگی تشکیلات خودگردان فلسطینی به علاوه اختلاف و شکاف در میان گروه‌های فلسطینی نظیر جنبش فتح و حماس با انزوا روبرو شده است. همین موضوع یکی از عوامل گسترش سیاست‌های سرکوبگرانه اسرائیل در زندان‌ها است.

با روی کار آمدن دونالد ترامپ در کاخ ریاست جمهوری آمریکا، کاخ سفید نیز در کنار تل‌آویو سهم قابل توجهی در فشار آوردن بر اسرای فلسطینی ایجاد کرد. این کشور کمک‌های مربوط به آژانس امداد رسانی و اشتغال آوارگان فلسطینی را کاهش داده و ضمن هماهنگی با رژیم صهیونیستی به تشکیلات خودگردان فشار آورد تا حقوق اسرای فلسطینی را قطع کنند. تشکیلات خودگردان نیز طبق معمول تسلیم خواسته‌ها و فشارهای طرف آمریکایی شد.

آزادی بخشی از اسرای فلسطینی همواره به عنوان یکی از راه حل‌های رژیم صهیونیستی برای امتیاز گرفتن از طرف فلسطینی در مذاکرات مطرح بوده، اما کابینه راستگرا و افراطی اسرائیل طی سال‌های گذشته با ملاحظه خشم افکار عمومی صهیونیست‌های داخل سرزمین های اشغالی سعی کرده از این گزینه تا حد امکان استفاده نکند. علاوه بر اینکه تضمینی برای بازداشت مجدد اسرا بعد از آزادسازی آنها در نتیجه مذاکرات وجود ندارد.

یکی از مهمترین رویکردهای مربوط به آزادسازی اسرای فلسطینی، موضوع تبادل اسرا است که از چندین دهه گذشته و به صورت ویژه از سال 1968 آغاز شده است. در این سال در نتیجه گروگان گرفتن یک هواپیمای شرکت العال و به گروگان گرفتن بالغ بر 100 نفر از سرنشینان آن، 37 اسیر فلسطینی از زندان‌های رژیم صهیونیستی آزاد شدند. در سال 1983 نیز 4700 نفر از اسرای فلسطینی در مقابل آزادی 6 نظامی صهیونیست به اسارت گرفته شده توسط جنبش فتح در جنوب لبنان، آزاد شدند.

در سال 1985 نیز 1150 اسیر عرب و فلسطینی در تبادل اسرا با سه نظامی صهیونیست که جنبش مردمی فلسطین شاخه فرماندهی کل در لبنان آنها را به اسارت گرفته بودند، آزاد شدند. مقاومت اسلامی لبنان نیز پرونده درخشانی در آزادسازی اسرای فلسطینی و عرب از طریق تبادل اسرا دارد. جنبش حماس نیز سبب آزادسازی صدها اسیر فلسطینی شده است. سال 2011 شاهد اولین عملیات تبادل اسرا معروف به عملیات وفاداری آزادگان بود که در نتیجه آن 1027اسیر در ازای آزادی گلعاد شالیت نظامی صهیونیست از زندان‌های اسرائیل آزاد شده اند. در حال حاضر نیز چهار صهیونیست به سرنوشت شالیت دچار شده‌اند و هیچ اطلاعی از آنها در دست نیست. به نظر می‌رسد که مذاکرات مربوط به تبادل اسرا در سکوت رسانه‌ای به صورت غیر مستقیم بین دو طرف دنبال می‌شود. 

البته مشکلی که در عملیات مربوط به تبادل اسرا وجود دارد، زمان طولانی و نیاز به خویشتنداری و صبر استراتژیک نسبت به مانورهای تبلیغاتی صهیونیست‌ها و میانجی‌ها است. به عنوان مثال تبادل اسرا با شالیت حدود پنج سال به طول انجامید و پرونده تبادل اسرائیل جدید نیز که از سال 2014 آغاز شده، معلوم نیست در چه مرحله‌ای قرار دارد.

مصیبت مستمر بازداشتی های اداری

بازداشت‌های اداری یکی از خشن‌ترین و زشت‌ترین روش‌هایی است که دشمن صهیونیستی ضد اسرای فلسطینی استفاده می‌کند. در این نوع بازداشت، فرد بدون توجیه اتهام و بدون هیچ بهانه‌ای بازداشت می‌شود و گفته می‌شود که اتهام وی بنا به مسائل امنیتی مخفی خواهد ماند. حتی میزان حضور وی در زندان نیز به وی اطلاع داده نمی‌شود. تعداد اسرای اداری فلسطینی بالغ بر 500 نفر برآورد شده است.

بازجوهای شاباک معمولا در صورتی که نتوانند بهانه‌ای برای بازداشت شخصیت‌های مختلف فلسطینی به دست بیاورند، اقدام به این روش غیر انسانی می‌کنند که تنها در سرزمین های اشغالی اعمال می‌شود و هیچ مشابه دیگری ندارد.

بازداشت اداری، مکانیسمی است که بر خلاف پرونده‌های کیفری، بر گذشته و اعمال فرد در آن زمان، نظر ندارد، بلکه استدلال پشت بازداشت اداری، بر اساس این ادعاست که فرد مظنون، به احتمال زیاد در آینده، یک تهدید به شمار خواهد آمد. این نوع بازداشت بدون محاکمه دنبال می‌شود و سیاست ادعایی پشت آن به جای سیاستی تنبیهی، سیاستی پیشگیرانه است و همین عامل، سبب شده نقدهای بسیاری از سوی سازمان‌های مدافع حقوق بشر به این نوع بازداشت وارد شده و آن را برخلاف حقوق مدنی و سیاسی بدانند.

ابعاد شکنجه روانی ناشی از احساس ناامنی و بی‌ثباتی، سخت‌ترین شکنجه در بازداشت اداری است. در این شرایط فرد حتی علت بازداشت شدنش را نمی‌داند و چه بسا که تا بی نهایت بازداشت بماند. چرا که مدت شش ماه بازداشت که در قانون بازداشت‌های اداری مطرح است، ممکن است بارها تمدید ‌شده و این مدت به چندین سال تبدیل شود. علاوه بر اینکه هیچ کس نمی‌داند میزان دقیق اسارت یک فرد در بازداشت اداری چه مقدار است و این موضوع به تصمیمات مقامات اسرائیل بستگی دارد. همین موضوع دردسرهای بیشتری را برای افراد بازداشت شده و خانواده‌های آنها به دنبال دارد.

نقض قوانین بین‌المللی در زندان‌های رژیم صهیونیستی

در حالی که اعلامیه جهانی حقوق بشر تأکید دارد که هر شخص متهمی تا زمانی که اتهامش اثبات نشده باشد، بی‌گناه است، قانون رژیم صهیونیستی بعد از این همه مدت کاملا برعکس این مطلب را در خود جای داده و تاکید می‌کند برای بازداشت هر فرد عضو "گروه‌ تروریستی" ضرورتاً نیاز نیست این فرد به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در مبارزات حضور داشته باشد. به این ترتیب هر فردی که یک مبارز غیر قانونی به شمار برود ، آزادی‌اش می‌تواند خطری برای امنیت اسرائیل باشد ، مگر اینکه عکس آن ثابت شود. 

شاید بتوان گفت که رژیم صهیونیستی تنها عضو این توافق‌نامه است که شکنجه را در قوانین داخلی خود توجیه می‌کند. این در حالی است که توافق مذکور صراحتاً اعلام می‌کند که تمام دولت‌های عضو این معاهده باید تضمین کنند که انواع شکنجه را در قوانین جنایی خود جرم تلقی کنند و این موضوع در اقدام و تلاش هر فرد برای شکنجه دیگران یا مشارکت در آن نیز صدق می‌کند.

رژیم صهیونیستی با وجود اینکه عضو توافق نامه‌های مذکور و دیگر توافق‌نامه‌های مرتبط در زمینه جرم شناختن شکنجه و گروگان‌گیری و بدرفتاری با اسرا و زنان و کودکان است، اما از زمان آغاز اشغالگری خود به نقض حقوق اسرای فلسطینی ادامه داده و کوچک‌ترین حقوق انسانی آنها را مورد توجه قرار نمی‌دهد. علاوه بر این که فلسطینیان مورد شکنجه جسمی و روانی و توهین‌های عمدی قرار می‌گیرند. بازداشت‌های غیرقانونی و خشونت‌آمیز به همراه تلاش برای مخفی نگه داشتن واقعیت‌ها و اقدامات صورت گرفته از سوی رژیم صهیونیستی همواره از سوی این رژیم دنبال می شود.

مشکل موجود در موقعیت اسرای فلسطینی مستقر در زندان‌های رژیم اشغالگر قدس این است که مقامات این رژیم جایگاه مشخصی را برای اسرای فلسطینی قایل نیستند و آنها را در میان هیچ یک از این گروه‌ها قرار نمی‌دهند. اگر اسرای فلسطینی در میان اسرای جنگی باشند ، باید در دادگاه‌های نظامی محاکمه شوند، البته از نظر صوری این موضوع وجود دارد، اما قوانینی که این افراد بر اساس آن محاکمه می‌شوند ، تا حد زیادی خودسرانه و نژادپرستانه است. مشکل بزرگ‌تر این است که بیشتر این افراد غیرنظامی هستند و باید آنها را در صنف گروگان قلمداد کرد که این موضوع در هر شرایطی یک جنایت جنگی به شمار می‌رود. رژیم صهیونیستی باید از این افراد حمایت کند، نه اینکه آنها را بازداشت و شکنجه و محاکمه کند. در هر صورت مشخص است که رژیم صهیونیستی حقوق اساسی اسرای فلسطینی _ چه نظامی و چه غیر نظامی _ را نادیده می‌گیرد.

مقامات رژیم صهیونیستی همچنین از اجرای قوانین بین‌المللی در رابطه با حقوق زندانیان و محاکمه آنها بر اساس این شرایط و نظارت صلیب سرخ و توقف شکنجه‌ها شانه خالی می‌کند. این موضوع تا حدی است که گاهی وکلا و فعالان حقوق بشر معترض به این اقدامات نیز بازداشت شده یا تحرکات آنها در داخل کرانه باختری و نوار غزه محدود می‌شود. به این ترتیب است که پرونده اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی در میان افکار عمومی جهان به نمایش گذاشته نمی‌شود.

شرایط غیر انسانی بازداشت و اسارت فلسطینی‌ها

عملیات بازداشت اسرای فلسطینی از همان لحظات اولیه شاهد نقض گسترده حقوق آنها بوده و فلسطینی‌ها بر اساس مجموعه‌ای از دستورات نظامی یا با دستورات بی هدف بدون مجوز قضایی و بدون هیچ توجیهی ربوده می شوند. غالباً هیچ اتهام مشخصی متوجه افراد بازداشت شده نیست،بنابراین در ادامه آن‌ها مورد بازجویی و شکنجه قرار می‌گیرند تا زیر شکنجه و فشار مجبور به اعتراف به اقداماتی شوند که مرتکب نشده‌اند.

در رابطه با مراکز توقیف و بازداشت نیز باید گفت که علاوه بر شکنجه و تجاوزات جسمی مکرر و توهین‌ها و تحریک‌های زندانیان، آنها در شرایط غیر انسانی و بسیار سختی زندگی می‌کنند. این شرایط هم از جنبه ساختمان‌ها و اتاق‌ها و هم از جنبه نظافت و بهداشت و غذا و هم تأمین خدمات پزشکی لازم برای بیماران و امکان ملاقات با خانواده‌ها و موارد دیگر قابل تأمل است.

تمام بازداشت‌های صورت گرفته از میان فلسطینی‌ها معمولاً بدون هشدار قبلی و بدون مشخص بودن دلایل بازداشت صورت می‌گیرد و در بسیاری از موارد همراه با عملیات یورش نظامیان به خانه‌های فلسطینیان و بازرسی بدنی برهنه آنها است.

نیروهای رژیم اشغالگر قدس در مناطق فلسطینی مجموعه‌ای از دستورات نظامی ظالمانه را اجرا می‌کنند که بیشتر آنها به دنبال تلاش برای تسلط بر زندگی فلسطینی‌ها هستند. از جمله این موارد این است که مجوز بازداشت هر فرد فلسطینی بدون ابلاغ اتهام به وی یا دریافت مجوز از قاضی وجود دارد. نظامیان رژیم صهیونیستی همچنین می‌توانند جلوی ملاقات زندانی با وکلایش را بگیرند و ارتش الزامی برای اطلاع دادن به خانواده فرد بازداشت شده از شرایط بازداشت یا مکان آن یا ملاقات زندانی با وکیل ندارند.

عملیات بازداشت معمولاً همراه با مجموعه‌ای از اقدامات صورت می‌گیرد که نقض حقوق زندانیان فلسطینی است. علاوه بر مواردی که در بالا به آن اشاره شد که شامل عدم تفهیم اتهام و سایر تجاوزات حقوقی و قانونی به زندانی است ، می‌توان به بازداشت‌های خودسرانه و جمعی و بازرسی‌های برهنه زندانیان و اقدامات خفت‌بار بر ضد آنها و یورش به منازل فلسطینی و استفاده از افراد خانواده به‌عنوان اهرم فشار اشاره کرد.

مؤسسه الضمیر در گزارشی در تشریح یک عملیات عادی ربایش عناصر فلسطینی می‌نویسد: در زمان بازداشت، نیروهای صهیونیستی دست فرد مذکور را با نوارهای پلاستیک از پشت می‌بندند و چشمان فرد نیز بسته می‌شود و علت بازداشت یا جایی که به آن منتقل می شود نیز به او اطلاع داده نمی‌شود. عملیات بازداشت همواره همراه با خشونت جسمی و توهین به فرد بازداشت کننده است و بسیاری از افراد بازداشت‌ شده در شهادت های خود آورده اند که برای قتل یا تجاوز به عنف آنها تلاش هایی صورت گرفته است. در بسیاری از موارد آنها به سمت پلکان هل داده می‌شوند تا در شرایطی که چشمان [و دستان] آن‌ها بسته است، از پلکان سقوط کنند. این موارد علاوه بر اقدامات صورت گرفته در زمینه شکنجه زندانیان است که به دست نظامیان صهیونیست انجام شود. در بسیاری از موارد زندانیان مجبور به برهنه شدن در برابر همه در زمان بازداشت می شوند. 

نیروهای ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی معمولاً زندانی‌ها را به خارج از مناطق خودمختار فلسطینی می‌برند که این موضوع نیز مغایر با قوانین بین‌المللی و جنایت جنگی به شمار می‌رود. اسرای فلسطینی در مراکز بازداشت از اوضاع نابسامان این مراکز شامل ازدحام جدید و عدم جداسازی افراد بالغ از نوجوانان و تجهیزات ناسالم به ویژه در زمینه مکان خواب و رختخواب رنج می برند. افراد بازداشت‌شده بر روی زمین یا رختخواب های اسفنجی بسیار نازک می خوابند. همچنین زندانیان در جریان تحقیقات در معرض شکنجه جسمی و روانی شدید و وحشیانه قرار می‌گیرند و تعدادی از آنها در جریان همین شکنجه‌ها جان خود را از دست می‌دهند.

شرایط نابسامان زندان‌های رژیم صهیونیستی و شکنجه‌های زندانیان

اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی به علت شرایط مصیبت‌بار داخل زندان از بیماری‌ها و مشکلات جسمی مختلف رنج می‌برند.

• کیفیت نامناسب غذایی که به زندانیان داده می‌شود و مقدار اندک آن. همچنین مراعات نظافت مواد غذایی نمی شود و ارزش غذایی آن نیز مدنظر قرار نمی‌گیرد. همچنین رژیم‌های متناسب با اسرای بیمار از جمله بیماران مبتلا به فشار خون یا بیماری‌های قلبی یا مرض قند مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
• عدم اجرای دقیق نظافت و ممنوع کردن استحمام اسرا به مدت طولانی یکی از شکنجه‌هایی است که سبب انتشار وبا و سایر بیماری‌های پوستی می‌شود. علاوه بر این که اسرای فلسطینی اجازه خارج کردن زباله‌ها به صورت منظم را ندارند و بخش‌های مختلف زندان همواره مشکلات دائمی در شبکه آب و فاضلاب دارد.
• کمبود لباس و ملحفه و تأخیر در تحویل دادن مواد مورد نیاز اسرا که از طریق وزارت امور اسرای فلسطینی و خانواده‌های اسرا برای آنها ارسال می‌شود. عدم تأمین لوازم شخصی و وسایل نظافت اسرا تا حدی است که بعضی از آنها ماه‌ها لباس هایی را بر تن می‌کند که در نتیجه بازداشت یا بازجویی ها خونی شده و امکان تعویض یا شستن آنها را ندارند.
• جلوگیری از خوابیدن اسرا که یا به علت شرایط سخت زندان ایجاد می شود یا در نتیجه عدم وجود زیرانداز کافی یا زیراندازهای متعفن و مملو از رطوبت صورت می گیرد.
• جلوگیری از مداوای زندانیان و سهل انگاری پزشکی و عدم تأمین داروها و مداوای بیماران.
• کمبود مقدار داروهای داده شده به اسرا و کیفیت پایین آنها. پزشکان درمانگاه در بسیاری از موارد صرف نظر از شرایط بیمار تنها داروهای مسکن می دهند.حتی برخی داروهایی که به بیماران داده می شود، حال آنها را بدتر هم می کند.
• الزام خانواده اسرا به پرداخت هزینه‌های مداوا و رد کردن مداوا و انجام عمل جراحی در صورت بالا بودن هزینه آن. این موضوع برخلاف ماده 30 از توافق چهارم ژنو است که تأکید دارد دولتی که اسرا را نگهداری می‌کند باید هزینه‌های درمان آنها را پرداخت کند.
• عدم وجود پزشکان مقیم یا مطب‌های تخصصی در مراکز بازداشت برخلاف استانداردهای بین‌المللی.
• تجاوز به اسرای بیمار و بازرسی اتاق‌های آنها و کتک زدن آنها در تخت درمانگاه و در جریان انتقال آنها از زندان به درمانگاه. بازجویی از بیماران پس از مداوا با هدف اعتراف گرفتن از آنها تحت فشار درد از دیگر اقدامات غیرقانونی رژیم صهیونیستی ضد زندانیان است.

• اقدامات رژیم صهیونیستی در ابعاد بهداشتی علاوه بر قصور عمدی پزشکی به استفاده از اسرا به ‌عنوان موش آزمایشگاهی نیز می‌رسد که این موضوع با منشورها و قوانین بین‌المللی و انسانی در تناقض است. حتی سرکردگان ارشد رژیم اشغالگر قدس نظیر دالیا ایزیک عضو کنیست و رئیس سابق کمیسیون علوم پارلمان رژیم صهیونیستی خجالت نکشیده و این موضوع را به صراحت اعلام کردند. وی در این رابطه گفت که 1000 مورد آزمایش داروهای خطرناک به صورت سالانه در مورد اسرای فلسطینی و عرب صورت می‌گیرد.
• عدم ارتباط با دنیای خارج: اسرائیلی‌ها از طریق منزوی کردن اسرا از دنیای خارج چه ممنوع الملاقات کردن آنها با افراد خانواده و وکلا این اقدام را انجام می‌دهند. مقامات اسرائیلی، در ابتدای اسارت یا در زمان انتقال اسیر از یک بازداشتگاه به جای دیگر موضوع را به خانواده وی اطلاع نمی‌دهند. این موضوع سبب می‌شود به ویژه در سایه وجود زندان‌ها و بازداشتگاه‌های محرمانه سرنوشت بسیاری از افراد فلسطینی نامعلوم باقی بماند.
• یکی از ابعاد شکنجه جمعی که زندانیان و خانواده‌های آنها از آن رنج می‌برند، در ملاقات‌های خانوادگی صورت می‌گیرد. در حالی که براساس قوانین و عرف بین‌الملل، اسرا حق ملاقات با خانواده و دوستان خود را دارند، رژیم صهیونیستی از سال 1996 ملاقات زندانیان با غیر از نزدیکان درجه یک (پدر و مادر و همسر و برادر و خواهر و پدر بزرگ و مادر بزرگ و فرزند) را برای افرادی که بیش از 16 سال و کمتر از 46 سال دارند، ممنوع کرده است. رده‌های سنی دیگر نیز تنها در صورت کسب مجوز می توانند به ملاقات زندانی بروند.
• مقامات رژیم صهیونیستی همچنین حق اسرای فلسطینی در عبادت و احیای شعائر دینی را نقض می کنند.

انواع شکنجه‌های اسرائیل فلسطینی

شکنجه اسرا در جریان بازجویی و بازداشت یکی از مهم‌ترین و خطرناک‌ترین اقدامات صورت گرفته است که تناقض آشکاری با حقوق بشر و قوانین و مقررات و توافق‌نامه‌های بین‌المللی دارد. بسیاری از معاهدات بین‌المللی بر ضرورت عدم شکنجه اسرا و جرم شمردن چنین اقداماتی تأکید دارند و به صراحت آوردهاند که این اقدامات تعقیب قضایی را به دنبال داشته و بهانه اجرای اوامر مافوق نمی تواند توجیهی برای انجام این شکنجهها باشد.

در سرزمینهای اشغالی اما، همراهی افکار عمومی صهیونیست‌های نژادپرست و ایده استفاده از شکنجه اسرای فلسطینی عامل مهمی در سختگیری کابینه اسرائیل بر ضد تحرکات مخالف شکنجه است.

اوضاع هنگامی بدتر می‌شود که شکنجه به عنوان یک اقدامات قانونی در سرزمین‌های اشغالی مورد پذیرش قرار می‌گیرد. کمیته لانداو به ریاست موشه لانداو در سال 1987 مشروعیت شکنجه را تصویب و اعلام کرد که «فضای کلی حاکم بر تمامی افراد ذی‌ربط در رابطه با این موضوع این است که ناگزیر از پناه بردن به حدی از فشارهای جسمی در بازجویی متهمان برای پیگیری فعالیت‌های تروریستی و متخاصم هستیم». این کمیته پیشنهاد کرد که باید به سرویس امنیت عمومی کشور اجازه استفاده از فشارهای روانی و بخشی معتدل از فشارهای جسمی در جریان بازجویی اسرای امنیتی داده شود. به‌ ویژه اگر تهدیدی امنیتی از ناحیه این اسرا اسرائیل را تهدید کند.

گزارش‌های حقوقی موارد متعددی از شکنجه‌ها در نقض کرامت فلسطینیان را مورد توجه قرار می‌دهند که در گزارش‌های اسرای فلسطینی طی انتفاضه الاقصی در سالهای 2000 و 2007 به صورت مستند بیان شده است. این گزارش گواه روشنی برای سازمان‌های حقوق بشری در رابطه با توهین‌ها و شکنجه‌های صورت گرفته در جریان بازداشت و قبل از بازجوییها و ابزارهای مختلف شکنجه زندانیان است که مقامات رژیم صهیونیستی آن را دنبال می‌کنند. مهم‌ترین این شکنجه‌ها عبارتند از.

1. انواع تجاوزات جنسی و تهدید به تجاوز به عنف.
2. کتک زدن با مشت و لگد و قنداق تفنگ.
3. استفاده از اسرا به عنوان سپر انسانی.
4. مجبور کردن اسرا به برهنه شدن.
5. مجبور کردن اسرا به تقلید صدا و حرکات حیوانات.
6. نگهداشتن زندانی‌ها در هوای بیرون در تابستان و زمستان طی ساعت‌های طولانی.
7. لگد کردن اسرا بعد از بازداشت آنها.
8. توهین‌ها و ناسزاهای زشت و رکیک.
9. تکان‌های شدید زندانیان.
10. شکنجه شبح و نگه داشتن زندانیان در شرایط سخت و مجبور کردن آنها به چمباتمه نشستن بر روی سر انگشتان.
11. کشیدن محکم زنجیرها.
12. جلوگیری از خواب برای ساعت‌های طولانی.
13. پوشاندن سر با کیسه متعفن.
14. مجبور کردن به شنیدن صدای بسیار بلند موسیقی.
15. فشارهای روانی وارد شده به فرد زندانی از طریق ممانعت از صحبت وی با وکیل.
16. قرار دادن جاسوس در اتاق بازداشت و وارد کردن فشارهای روانی به زندانیان.
17. خاموش کردن سیگار بر روی بدن اسیر.
18. ممنوع کردن استحمام برای مدت های طولانی.
19. تهدید به صدور مصوبه‌های نظامی برای مجاز بودن شکنجه زندانیان تا دم مرگ یا تخریب خانه آنها و تهدیدات دیگر به عنوان ابزار شکنجه روانی.
20. شکنجه اسرا با شوک الکتریکی که تا سرحد بیهوشی ادامه پیدا می‌کند.

شکنجه‌های مختص زنان اسیر فلسطینی:

شرایط بازداشت زنان و رفتار خشونت‌آمیز و مصیبت‌های زنان اسیر فلسطینی را می‌توان در موارد زیر برشمرد:

• دوری از فرزندان و همسر و خانواده و فقدان حس مادری به علت دوری از فرزندان.
• جلوگیری از ملاقات اسیران زن با خانواده با هدف اعمال فشار بر روند ملاقات‌ها.
• جلوگیری از دیدار مستقیم با فرزندانی که بیشتر از شش سال سن دارند و اکتفا به صحبت و دیدار از پشت مانع که این اقدام سبب افزایش فشارهای روانی مادران اسیر می‌شود.
• محروم شدن اسیران زن از ملاقات با همسرانشان که آنها نیز در اسارت رژیم صهیونیستی هستند. به این ترتیب این خانواده‌ها بر خلاف ماده 82 از توافق چهارم ژنو مبنی بر ضرورت ملاقات افراد خانواده فرد بازداشت شده در همان ساختمان، طی سالیان دراز از دیدار با خانواده خود محروم هستند.
• بازرسی بدنی برهنه زنان در جریان ملاقات با خانواده یا در زمان ملاقات همسر در دادگاه و تلاش برای توهین به کرامت اسیران زن از طریق این رفتارهای غیرانسانی.
• تجاوز به شرافت و کرامت زنان اسیر از طریق توهین‌ها و ناسزاهای رکیک و تجاوزات فیزیکی و تهدید به تجاوز به عنف و یورش به اتاق اسیران زن بدون هشدار قبلی از سوی زندانبانان مرد. کار به جایی رسیده است که حتی در برخی موارد در زندان تلموند لباس زنان را پاره کرده و از تن آنها در آوردند.
• حضور زندانیان زن یهودی که متهم به اقدامات جنایت‌آمیز هستند در نزدیکی بخش اسیران زن فلسطینی که این موضوع باعث جنایت‌های مختلف اسیران زن یهودی بر ضد فلسطینیان می شود.

به گزارش تسنیم، یکی از مهم‌ترین بخش مشکلات اسیران زن، مربوط به کسانی است که باردار هستند و فرزندان خود را در داخل زندان به دنیا می‌آورند. یکی دیگر از مشکلات اسیران زن و فرزندان آنها این است که بر اساس قوانین رژیم صهیونیستی ، کودکانی که از سن دو سالگی بالاتر بروند، باید از زندان خارج شوند. این موضوع سختی‌های زیادی را برای اسیران زن و خانواده‌های آنها به دنبال می‌آورد.

مصیبت‌های کودکان اسیر در زندان‌های رژیم صهیونیستی

مشکلات کودکان اسیر در زندان‌های رژیم صهیونیستی یکی از مهم‌ترین چهره‌های مشکلات ملت فلسطین است، کودکان فلسطینی در عنفوان کودکی خود از زندگی طبیعی با پدر و مادر و خانواده محروم می‌شوند و در بازداشتگاه‌هایی می‌افتند که کوچک‌ترین شرایط انسانی در آنها رعایت نمی‌شود. زندان‌های تنگ و تاریک و متعفن به پناهگاهی برای این کودکان دور از خانواده تبدیل می شود و محوطه زندان که کودکان در زمان‌های مشخص اجازه وجود در آن را پیدا می‌کنند، به جای محوطه مدارس برای آنها حساب می‌شود و تعامل آنها با زندانبانان سخت‌گیر و بی رحم جای بازی آنها با دوستان و نزدیکان و همسایه‌ها را می‌گیرد.

برخلاف متن توافق‌نامه حقوق کودکان در زمینه ضرورت و نحوه رفتار با کودکان اسیر مبنی بر رعایت نیازمندی‌ها و سن آنها ، مقامات رژیم صهیونیستی سن پایین کودکان اسیر را مورد توجه قرار نمی‌دهند و آنها نیز با همان سختی‌ها و مصیبت‌های اسرای بالغ روبرو هستند. حتی در بسیاری از موارد اسرای بالغ از نوجوانان جداسازی نمی شوند یا کودکان فلسطینی با نوجوانان محکومان جنایی رژیم صهیونیستی در یک زندان قرار می‌گیرند. 

سخت‌ترین مصیبت‌های کودکان اسیر فلسطینی زمانی است که آنها به دست افراد بزرگسال مورد شکنجه و توهین‌های مختلف عمدی قرار می‌گیرند ، بدترین پیامدهای این شکنجه‌ها و مصیبت‌ها، مربوط به تجاوز جنسی و تهدید به تجاوز به عنف و بازرسی‌های برهنه بدنی است. جلوگیری از آموزش و ادامه تحصیلات کودکان اسیر فلسطینی، از دیگر شکنجه‌های رایج در زندان‌های رژیم اسرائیل است.

کودکان فلسطینی نیز مانند دیگر اسرا از شرایط سخت اسارت و تمرکز بالای جمعیتی در اتاق‌ها و تعفن و سرمای شدید اتاق و کمبود آب و جلوگیری از استحمام رنج می‌برند. کیفیت غذایی که به اسرای نوجوان فلسطینی داده می‌شود بسیار بد و ناکافی است و مدیریت زندان مربوط به نوجوانان اسیر فاقد خدمات پزشکی لازم است.

شاید بتوان گفت بدترین چیزی که در زمان اسارت کودکان فلسطینی بر آنها تأثیر می‌گذارد و پیامدهای آن در تمام طول زندگی و حتی خروج از زندان، میزبان همراه است، فروپاشی و تخلیه روانی است که از طریق اقدامات صورت گرفته در داخل زندان‌های رژیم صهیونیستی دنبال می‌شود.

انتهای پیام/