رشت| رنج و سختی؛ تراژدی زندگی زن دستفروش گیلانی + فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، در شلوغی بازار شب عید و شتاب مردم برای پایان سال در یکی از خیابان‌های اصلی شهر رشت که بسیار پر رفت و آمد است، بانویی با معلولیت جسمی حرکتی را یافتیم که بر روی ویلچر نشسته و دستفروشی می‌کند.

از وضعیت زندگی‌اش پرسیدیم و او با آرامشی که ویژگی خاص این زن صبور و پرتحمل بود برای ما شرایط خانواده و محل زندگی‌اش را شرح داد.

از او خواستیم که از محل زندگی‌اش که در "بیجاربنه" از توابع بخش مرکزی شهرستان رشت است بازدید کنیم و بیشتر با این خانواده آشنا شویم و او پذیرفت که ساعتی را به ما اختصاص دهد.

با دوربین خبرگزاری تسنیم به محل زندگی حمیده ساکت، بانوی باغیرت گیلانی رهسپار شدیم؛ در میان مسیر به دشواری‌های این زن برای امرار معاش می‌اندیشیدیم که او هر روز چگونه این مسیر را برای کسب روزی حلال طی می‌کند. 

تابلویی از یادمان شهدای محله بجاربنه در مسیر جاده بود که توجه ما را بیشتر جلب کرد؛ امروز از شهدایی که نامه می‌زدند و درخواست کاهش حقوق داشتند به برخی نمایندگان و مدیرانی رسیدیم که می‌گویند باید حقوق زیاد بدهید تا "دزد" نشویم و این زن غیرتمند نماد قانع بودن است.

چقدر مسیر رفت و آمد او برای تامین مخارج زندگی‌اش با این مشکلات حرکتی سخت بود اما او صبورانه برای اینکه کودکانش گرسنه سر بر بالین نگذارند همه سختی‌ها را به جان خریده بود و حتی در مسیر رفت و آمدش تصادف هم کرده اما از پای ننشسته بود.

این خانواده در خانه مادر همسر خانم ساکت سکونت داشتند که اوضاع بسیار نا به‌سامانی داشت؛ وی در این زمینه به دوربین تسنیم گفت: با سه فرزند پسر 12، 8 و 6 ساله با همسر بیمار و مادر همسرم در این خانه زندگی می‌کنیم و از ساعت 12 ظهر تا 10 شب در خیابان های شهر رشت دستفروشی می‌کنم تا نان حلال را بر سفره بیاورم.

حمیده ساکت با اشاره به اینکه پسر کوچکم توانایی صحبت کردن ندارد اظهار داشت: هر دو پسر بزرگترم دچار حملات تشنجی می‌شوند و هزینه زندگی و درمان همسرم که مبتلا به بیماری خاص است و مخارج فرزندانم بر عهده من است.

این زن غیرتمند گیلانی با بیان اینکه خیرین محل با همکاری سازمان بهزیستی استان گیلان در حال ساخت خانه برای ما هستند افزود: هزینه‌های زندگی و درمان ما زیاد است و ساخت خانه هم هزینه‌های بسیاری دارد و پول یارانه سرمایه بساط دستفروشی من است.

بساط کوچکش را جمع می‌کند و دوباره به‌سمت خیابان‌های شهر رشت می‌رویم؛ گویی برای هیچ عابری جای سئوال نیست که این بانوی ویلچرنشین در سرما و گرما چرا اینجا می‌نشیند و تا پاسی از شب دستفروشی می‌کند.

به‌راستی ایجاد اشتغال برای یک فرد معلول که چرخ زندگی خانواده اش بر چرخش چرخ‌های ویلچرش می‌چرخد چقدر دشوار است اما هیچ‌کس او را در خیابان‌های اصلی شهر ندید.

آیا مسئولان شهری و استانی در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر قدم نمی‌زنند و یا در بین مردم حضور ندارند که مشکلات را از نزدیک ببینند تا شاهد رنج نیازمندان گیلانی نباشیم. 

او با وجود معلولیت بار زندگی را بر دوش می‌کشد تا فرزندانش طعم تلخ فقر را کمتر حس کنند و تنها آرزویش کامل شدن خانه مسکونی‌شان و داشتن مکانی سرپوشیده برای کسب روزی حلال است تا دستش را جلوی دیگران دراز نکند.

انتهای پیام/l