گزارش اختصاصی سوریه | زندگی این روزها در «فوعه و کفریا» چگونه میگذرد+تصاویر
تمام اشکال محاصره هیچ خدشهای به عزم و اراده مردم کفریا و فوعه وارد نکرده است، مردمی که دستاوردهای اخیر ارتش سوریه در حومه شرقی ادلب که بیش از گذشته به شکستن محاصره آنها نزدیک شدهاند، آنها را امیدوار کرده است.
جمیل الشیخ خبرنگارخبرگزاری تسنیم، شهرکهای محاصره شده کفریا و فوعه، حومه ادلب، شمال سوریه : زندگی در شهرکهای تحت محاصره فوعه و کفریا شبیه هیچ یک از اشکال و شیوههای زندگی در دیگر مناطق سوریه نیست، محاصرهای که تروریستها به مدت بیش از سه سال بر این مناطق تحمیل کردهاند، ساکنان آن را وادار کرده است شیوههای جدیدی برای بقا تا زمان پایان یافتن رنجهایشان توسط نیروهای ارتش سوریه و همپیمانان مبتکرانه ایجاد کنند.
مادران برای آمادهسازی و تهیه خمیر نان ساعتهای زیادی را صرف میکنند، خمیری که وارد تنور میشود که ماده سوختی آن چوپ به عنوان یک ماده اصلی برای سوخت است، چرا که مدتهاست مواد سوختی همچون گازوئیل به سبب سالهای طولانی محاصره به پایان رسیده است.
حتی وسایل حمل و نقل و تاکسیها نیز شکل جدیدی به خود گرفته است، اسب و گاری به بهترین وسیله برای جابجایی از یک مکانی به مکان دیگر تبدیل شده است.
تمام اشکال محاصره هیچ خدشهای به عزم و اراده مردم این دو شهرک وارد نکرده است، مردمی که دستاوردهای اخیر ارتش سوریه در حومه شرقی ادلب که بیش از گذشته به شکستن محاصره آنها نزدیک شدهاند، آنها را امیدوار کرده است.
یکی از ساکنان فوعه به خبرنگار تسنیم میگوید: از همان روز اول بحران، ما حامی و پشتیبان ارتش سوریه بودیم، کوچکترین فرد در فوعه و کفریا، از همان روز نخست لباس نظامی(یونیفورم) به تن کرده است.
وی افزود: ما خوشحالیم، شادیمان به خاطر دستاوردهای بزرگی که ارتش در حومههای حماه،ادلب و حلب کسب کرد، قابل وصف نیست، مردم فوعه و کفریا تلخی و سختی محاصره را هنگامی که از این دستاوردهای ارتش سوریه مطلع شدند، فراموش کردند، هنگامی که فهمیدیم ارتش ما یک جنگنده دشمن اسرائیلی را سرنگون کرده است، معنایش این است که ارتش کشورما همچنان میتواند با تجاوزگری ترکیه و تروریستهای مورد حمایتش مقابله کند، ما میخواهیم ارتش راه خود را به سمت ما تکمیل کند چرا که دیگر سه سال محاصره و سرکوب و ظلم(تروریستها) کافی است.
شهروند دیگری میگوید: درخصوص ارتش سوریه باید بگویم که ما افتخار میکنیم که ارتش جنگنده اف 16 متجاوز جنایتکاران اسرائیلی را سرنگون کرد، ما امیدواریم که دولت سوریه همانطور که با ارتش سوریه مقابله کرد، برای آزادی ما در فوعه و کفریا هم گام بردارد و اقدام کند.
یک بانوی اهل شهرک فوعه به خبرنگار تسنیم میگوید: ما خواهان پیشروی ارتش سوریه و همپیمانان به سمت این منطقه هستیم و میدانیم که ادلب پایان نبردها در سوریه خواهد بود و ارتش سوریه در تمام سوریه به پیروزیهایی دست یافته است، به یاری خداوند پیروزی بزرگتر بر رژیم صهیونیستی و البته پس از آزادسازی شهر ادلب رقم خواهد خورد.
وی افزود: شهر ادلب بیش از سه سال از تروریسم رنج کشیده است و دیگر بس است،ارتش به سمت ما پیشروی کرده و فاصله کوتاهی باقی مانده است، ما با شادی زایدالوصفی منتظر آنها هستیم، ما دقایق و ثانیهها را میشماریم تا ارتش برسد و این محاصره وحشتناک زنان و کودکان و جوانان را درهم بشکند، مردمی که در سایه گرسنگی و بیماری و نگرانی زندگی میکنند، ما خواهان آمدن ارتش هستیم و دقیقه به دقیقه انتظارشان را میکشیم، ما آرزو داریم که چهره شما را هر چه زودتر به یاری خداوند ببینیم.
وی خاطرنشان کرد: ما از خداوند میخواهیم ارتش ما را به ما برساند تا ما را آزاد کنند،نه فقط ما را بلکه شهر ادلب و تمام روستاهای اطراف ما را آزاد کند.
بانوی دیگری با ابراز خوشحالی از نزدیک شدن ارتش سوریه میگوید: ما وقتی صدای گلولهباران تروریستها از سوی ارتش سوریه را شنیدیم، خیلی خوشحال شدیم، احساس کردیم که ارتش خیلی به ما نزدیک شده و درد ما را احساس میکند، ما از ارتش میخواهیم که ما را نجات دهد، دیگر نمیتوانیم این وضعیت را تحمل کنیم،ما همراه و حامی ارتش سوریه هستیم و با دخالت هر طرفی مخالفیم، ما مردم شهر ادلب از ارتش میخواهیم به سمت ما بیاید، با این پیشروی احساس میکنیم که امیدواری همچنان وجود دارد تا ارتش سوریه به شهر ما برسد و ما را آزاد کند.
کودکی هم به خبرنگار تسنیم میگوید: ما بیصبرانه انتظار ارتش را میکشیم،هر گاه صدای شلیک گلولههای ارتش به سمت افراد مسلح را میشنویم، غرق شادی میشویم، هرگاه ارتش سوریه به ما نزدیک شود،از همینجا از آن حمایت خواهیم کرد، ما از ارتش میخواهیم که پیشروی خود را متوقف نکند تا به ما برسد.
یک زن ساکن این مناطق هم درباره ارتش سوریه تصریح میکند: سه سال صبر کردن برای رسیدن این ارتش شجاع خود بزرگترین پیروزی است و به یاری خداوند ارتش مسیر پیروزی را تکمیل میکند و محاصره ما را در هم میشکند و بر سر آنها گُل و برنج بریزیم. (با خنده) اگر برنج پیدا نکنیم، گندم بر سرشان خواهیم ریخت،چرا که خیلی گندم داریم.
انتهای پیام/