هیچ مرزی در موسیقی را قبول ندارم|انتشار آلبوم «سایه وآر»

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نشست خبریِ رونمایی از آلبوم «سایه وآر»، غروب روز گذشته سه شنبه یکم اسفند 1396 برگزار شد. «سایه وآر» حاصل همنوازیِ مسعود شعاری و پژمان حدادی است.

در این نشست شعاری و حدادی هر کدام به بیان توضیحاتی درباره آلبوم «سایه وآر» پرداختند و سپس به پرسش های خبرنگاران پاسخ دادند.

مسعود شعاری در ابتدای صحبت هایش گفت: در میان آلبوم هایی که تا کنون منتشر کرده ام، در کنار آثاری تلفیقی، کارهای کاملا سنتی و کلاسیک هم وجود دارد. موسیقی کلاسیک و سنتی در کنسرت هایم هم نقش پررنگی داشته است. بخشی از زندگی و وجود ما همین موسیقی کلاسیک و سنتی است.

او درباره زمان ضبط قطعه های آلبوم «سایه سار» تاکید کرد: بخش هایی از این اثر در سال های گذشته ضبط شده بود و بخش هایی هم سال گذشته ضبط شد. این اثر بازسازی موسیقی قُدماست. آقای حدادی هم پس از شنیدن حاصل ضبط ها استقبال کردند که اثر در قالب این آلبوم منتشر شود.

این آهنگساز درباره بازسازی آثار گذشتگان، گفت: اصولا بازسازی آثار قدما را دوست داشته ام. آلبوم «سایه وار» هم شامل آثار آهنگسازان قدیمی است که من بازسازی کرده ام و هم تکنوازی های من در آن اجرا شده که این تکنوازی ها به صورت بداهه بوده است. آثار قدیمی ظرفیت های بسیاری دارند که خیلی از آنها به اعتقاد من هنوز به خوبی شنیده نشده اند و زیبایی هایشان کشف نشده است.

او ادامه داد: باید به این نکته هم دقت کنیم که گوش ها هم عادت شنیداریشان تغییر کرده است و از این فضاها فاصله گرفته اند. اگر کمی در بازسازی و نواختن کار قدما دقت کنیم و در عین حفظ اصالتشان، بتوانیم زیبایی هایی هم به آنها اضافه کنیم؛ مخاطب خودشان را پیدا می کنند. ملودی هایی که در آثار قدما هست برای گوش همه ما آشناست. من این آثار را به عنوان یک وظیفه ضبط نکرده ام، بلکه این آثار بخشی از زندگی من هستند.

شَعاری در بخشی از صحبت هایش به بیان خصوصیات موسیقی دستگاهی پرداخت و گفت: موسیقی دستگاهی فُرم مشخص و خصوصیاتی دارد که برای درک آن باید این موسیقی را شنید، نواخت و با آن زندگی کرد. چیزی نیست که بتواند در مدت کوتاهی شکل بگیرد. آدمی باید پخته شود تا بتواند کاری در این وادی اجرا کند.

او ادامه داد: اثری که الان می شنوید(سایه وآر) فُرم موسیقی دستگاهی است. این فرم اینگونه ایجاب می کرده که ساز کوبه ای جای بداهه نوازی نداشته باشد. موسیقی دستگاهی از پیشنیان به ما رسیده و ما هم در این آلبوم همان فُرم را اجرا کرده ایم. اما از نظر صوتی چیزی که می شنوید برای شما جدیدتر و بدیع تر است. چرا که آثار علی اکبر شهنازی معمولا برای تار نوشته و با همین ساز اجرا شده اند. در عین حال بیشتر اجراهایش به صورت تکنوازی بوده و ساز کوبه ای همراهش نبوده است. اما در آلبوم پیش رو این آثار با سه تار اجرا شده اند و تنبک هم به عنوان ساز کوبه ای در همه قطعه ها حضور دارد.

این نوازنده سه تار در بخشی از صحبت هایش گفت: از نظر من موسیقی دستگاهی به دو تیپ تقسیم می شود، یکی مکتبی که فقط فرم موسیقی دستگاهی را اجرا می کردند و دیگری مکتبی دیگری که اعتقاد به بداهه نوازی بر اساس همان موسیقی دستگاهی داشته اند. ما در این آلبوم از مکتب اول پیروی کرده ایم و فرم اصیل موسیقی ایرانی را اجرا کرده ایم. در واقع این اجرا شیوه ی پژمان(حدادی) و شیوه ی مسعود(شَعاری) در بستر گذشته بوده است.

شَعاری درباره اوضاع بداهه نوازی در موسیقی گفت: بداهه نوازی در حال فراموشی نیست و اکنون در حال پیش رفتن است. 

او ادامه داد: هیچ مرزی در موسیقی را قبول ندارم. اعتقادی به این مرزبندی ها و خط قرمزهایی که دور خودم و بقیه بکشم ندارم. اما اعتقاد دارم که نباید اصول را خدشه دار کرد. من نوازنده سه تارم و ممکن است که تجربه ای با این ساز بکنم که شیوه نوازندگی این ساز را مخدوش کند. اگر بخواهم چنین کاری بکنم، باید برای مخاطب شیوه را مشخص کرد.

شعاری تاکید کرد: تنها مرزی که برای خودم قائلم این است که باید کار هنری را جدی گرفت. مهم این است که آدم کاری که انجام می دهد را جدی بگیرد. ماندگاری اثر دست ما نیست و آن را تاریخ معین می کند.

او درباره تکنوازی هایش در آلبوم «سایه وآر» گفت: هر آنچه در این آلبوم می شنوید، ساخته ی استادان گذشته است و تمام تکنوازی هایی که اجرا کرده ام به صورت بداهه است و برداشت من از گوشه های مختلف و ارتباط بین این گوشه هاست.

وقتی ریتم در خدمت ملودی است

پژمان حدادی که از نوازندگان پیش گام تنبک است، گفت: موسیقی ایرانی به اندازه کافی غنی هست و قدرت این را دارد که بتواند مخاطب را در هر زمانی که باشد، تحت تاثیر قرار دهد. موسیقی های کلاسیک در همه جای دنیا همیشه جایگاه خود را داشته اند و از بین نمی روند. آثار کلاسیک باید از جانب موزیسین ها مورد توجه قرار گیرند و با کیفیت بهتر ضبط و با نگاهی متفاوت تر اجرا شوند.

حدادی با اشاره به اوضاع تنبک نوازی در موسیقی ایرانی تاکید کرد: از زمان حسین تهرانی به بعد، تنبک نوازی شکل گرفت و بُرهه ای بود که تنبک نوازی خیلی تکنیکی و پیشرفته نبود. اما الان خیلی پیشرفته شده و تکنیک های زیادی وارد این ساز شده است. اما در بخش همنوازی این اتفاق نیفتاده است. ما نیاز داریم که نوازندگان تنبک بتوانند محتوای ملودی را درک کنند و با موسیقی دستگاهی آشنا باشند. متاسفانه نوازندگان تنبک همان تکنیک هایی که در تکنوازی استفاده می کنند را در همنوازی با سازهای دیگر هم به کار می برند و این باعث از بین رفتنِ پیامِ ملودی در همنوازی ها می شود.

او ادامه داد: همنوازی همواره معنی خاصی داشته و در آن با الگوهای ریتمیک، ساده تر برخورد میشده و ریتم در خدمت ملودی بوده است. نوازندگان تنبک بهتر است که بیشتر با موسیقی دستگاهی آشنا باشند. در این آلبوم من در نوازندگی تنبک تنها نقش همراهی کننده را داشته ام.

حدادی تاکید کرد: تنبک به عنوان یک ساز کوبه ای می تواند هویت خود را حفظ کند اما در برخورد با آثار قدما بهتر است که نقش همراهی کننده را داشته باشد.  ساده نوازی با کارهای کلاسیک اصلا ساده نیست. نواختن ریتم رنگ بسیار دشوار است. جمله بندی و لحن خیلی مهم است که همراه با بافت ملودیک و به صورت هماهنگ حرکت کند.

این نوازنده تنبک گفت: خیلی از تجربه هایی که الان دارد رخ می دهد هنوز معلوم نیست که می تواند به عنوانی یک شیوه جا بیافتد و برای خودش سبک شود یا نه. در قالب کارهای تجربی هر اتفاقی می تواند رخ دهد. من ترجیح می دهم که گاهی با موسیقی به طور مدرن برخورد کنم و گاهی هم دوست دارم با این ساز خیلی سنتی برخورد کنم.

حدادی که سال های زیادی را در خارج از ایران زندگی کرده و اکنون برای ادامه زندگی به ایران بازگشته، درباره انگیزه بازگشتش گفت: آموزش برای من یکی از مهمترین انگیزه هایی است که تصمیم گرفتم به ایران بیایم و در اینجا بمانم. اما به خاطر اتفاق های خیلی خیلی خوبی که دراد رخ می دهد الان مردد شده ام(می خندد).

او ادامه داد: چیزی که می توانم به نسل بعد از خودم منتقل کنم، دستاوردی است که داشته ام و دوست دارم به نسل بعد منتقل شود. سال های بسیاری در خارج از ایران تدریس کرده ام اما هرگز دستاورد و نتیجه ای که می خواستم نداشته است. این کار تنها در ایران رخ می دهد.

حدادی درباره آلبوم «سایه وآر» گفت: این آلبوم مخاطب خاص دارد و چندان درآمد مالی برای ناشر نخواهد داشت. اما انتشارات «نقطه تعریف» در زمان فعالیتش همواره آثاری منتشر کرده که خیلی ارزشمند بوده اند.

ناشر مولف دوم است

اله وردی مدیر انتشارات «نقطه تعریف» گفت: از یک دوره ای به بعد موسیقی ما ابتر شد و بحث ژان گولر بازی خیلی مطرح شد. این موسیقیِ ژانگولری گوش مردم را خراب کرد. در عین حال بازار موسیقی هم اوضاع خوبی ندارد. اما من همواره سعی کرده ام آثاری ارزشمند را منتشر کنم.

او ادامه داد: افتخار می کنم که اولین آلبوم مشترک شعاری و حدادی را من منتشر می کنم. این آلبوم فعلا فروش اینترنتی نخواهد داشت و فعلا به صورت فیزیکی منتشر و پخش می شود.

این ناشر گفت: معتقدم که ناشر، مولف دوم است و هر ناشری که اثری منتشر می کند، در واقع آن اثر را بازآفرینی می کند.

انتهای پیام/