معاون اجرایی نمایشگاه کتاب تهران با چه شروطی انتخاب شد؟
انتخاب معاون اجرایی نمایشگاه کتاب تهران و مدیران کمیته‌ها چند وقتی است که با حاشیه‌های بسیار و اختلافات میان دو تشکل اصلی نشر همراه شده است، در این میان برخی ادعاها درباره پشت پرده انتخاب معاون اجرایی نمایشگاه مطرح شده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشکاه خبرنگاران پویا، هفته گذشته پس از کش و قوس‌های فراوان و بالاگرفتن اختلافات میان دو تشکل اصلی نشر یعنی اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران و تعاونی سراسری ناشران کشور (آشنا) معاون اجرایی نمایشگاه کتاب تهران معرفی شد. انتخاب یحیی دهقانی به عنوان معان اجرایی نمایشگاه اگرچه موافقان و مخالفان بسیاری داشت، اما آنچه در این میان توجه‌ها را به خود جلب کرد، ادعای محمدتقی عرفان‌پور؛ عضو هیات مدیره اتحادیه آشنا مبنی بر این بود که نمایندگان اتحادیه آشنا انتخاب دهقانی به عنوان معاون اجرایی نمایشگاه را به شرطی می‌پذیرد که انتخاب مدیران کمیته‌ها با آشنا باشد.
برای روشن شدن موضوع و صحت این ادعا به شراغ علی‌اکبر اشعری عضو شورای سیاست‌گذاری سی و یکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و عضو هیات سه نفره حل اختلاف رفتیم، اشعری در گفت‌وگو با تسنیم گفت: چند سال قبل پیشنهاد شد که نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به صنوف نشر واگذار شود، طبیعتاً وزارت ارشاد تصمیم گرفت، در یک بازه زمانی سه تا چهار ساله این کار را به مرور انجام دهد، تا تشکل‌های نشر ظرفیت لازم را به وجود آورند.
وی ادامه داد: امسال قرار بود که این کار انجام شود، معاونت فرهنگی ارشاد یک جمعی از دو تشکل عمده نشر یعنی اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران و تعاونی ناشران سراسر کشور(آشنا) را انتخاب کرد که گروه هفت نفره مسئول برگزاری نمایشگاه باشند و مدیران کمیته‌ها را انتخاب کنند. یکی از این دو گروه یعنی تعاونی آشنا این انتخاب وزارت ارشاد را نپسندید و گفتند چون عمده ناشران شهرستانی با ما هستند ما باید اکثریت را داشته باشیم، از سوی دیگر، اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران نیز می‌گفتند، که کل ناشران عضو آشنا 25 درصد ناشران کشور را تشکیل می‌دهند، در مقابل 75 درصد ناشران عضو اتحادیه تهران هستند.
اشعری تصریح کرد: این اختلاف در شورای سیاست‌گذاری که عالیترین مرجع تصمیم‌گیری درباره نمایشگاه کتاب تهران است، مطرح شد، شورا تصمیم گرفت گروه سه نفره‌ای متشکل از بنده و آقایان فیروزان و عموزاده اختیار حل و فصل این اختلاف را داشته باشیم. ما نظرمان در وهله نخست این بود که تصمیم گیر نباشیم و دوستان نشر خود با هم به توافق برسند، بنابراین جلسه‌ای گذاشتیم و آنجا در مورد معاون اجرایی گفت‌وگو کردیم، هر گروه دو نفر را معرفی کرده بودند، بعد از صحبت هر کدام اولویت اول خود را که شامل آقایان داوودی‌پور و دهقان بود، معرفی کردند.
وی ادامه داد: ما از آقای فیروزان خواستیم با هر دو نفر صحبت کنند تا ببیند کدام یک آمادگی بیشتری دارند، این آمادگی هم به خود شخص باز می‌گشت و هم به انتخاب همکاران از کمیته‌های مختلف تا اکثریت نشر در نمایشگاه نقش‌‌آفرین باشند، آقای فیروزان نیز موضوع را بررسی کرد، ما دومین جلسه را برگزار کردیم تا اعلام کنیم که گزینه نهایی را معرفی کنیم، در این جلسه یکی از اعضا آقای سید‌محمود حسینی از قم حضور نداشتند و نماینده خود آقای عرفان‌پور که عضو شورای نبودند به جایوی حضور داشت.
عضور شورای سیاست‌گذاری نمایشگاه کتاب تصریح کرد: با این افراد به توافق خوبی رسیدیم، هر دو تشکل معاون اجرایی که انتخاب شده بود، را پذیرفتند با قبول اینکه ترکیب به گونه‌ای باشد که همه با هم کار کنند، اسامی را به معاونت فرهنگی ارشاد دادیم چون مرجع اعلام بود. بعد از آن جلسه حرف و حدیث‌هایی پیش آمد، به خصوص تعاونی آشنا نپسندید این مدل تصمیم گیری را. اما ما چون ماموریت خود را انجام داده بودیم و با توافق خود اعضای شورای برنامهریزی هم معاون اجرایی و هم رؤسای کمیته‌ها را انتخاب کرده بودیم، ماموریت خود را پایان یافته تلقی کردیم.
وی افزود: دوستانی که این مدل تصمیم‌گیری را نپذیرفته بودند، بعد از آن شروع به برگزاری جلسات با رئیس موسسه نمایشگاه‌ها و معاون فرهنگی ارشاد کردند، که یا دهقانی تغییر کند یا کل کمیته‌ها با ما. این در حالی است که ما 5 نفر از مدیران کمیته‌ها که در اختیار تشکل‌ها بود را با مشورت همه اعضای شورای برنامهریزی انتخاب کردیم. اینکه برخی از اعضا بعد بیایند و بگویند ما نمی‌پذیریم قابل قبول نیست.
اشعری افزود: ما به روشی پیش رفتیم که هم دو نفر از اعضای اصلی آشنا یعنی آقای آموزگار رئیس اتحادیه تهران و نماینده آشنا و هم آقای اسماعیلی که رئیس آشنا هستند این تصمیم را قبول کردند.نمی‌دانم چرا بعداً مخالفت کردند، به نظر من عده ای هستند که شیطنت می‌کنند و اجازه نمی‌دهند، دوستان تشکل‌ها به جمع‌بندی برسند، علاوه بر این به نظر می‌رسد که این نوع واگذاری کار به تشکل‌ها بسیار زودهنگام بود، باید اول ساز و کاری در درون تشکل‌ها به وجود می‌آمد، مثلا یک اتحادیه سراسری به جای تهران تأسیس می‌کردند، یا موسسه‌ای با سهامداری همه ناشران شکل می‌دادند، بعد این واگذاری انجام می‌شد.
انتهای پیام/
