نگرانی واشنگتن از تمایل آمریکای لاتین به سمت مسکو و پکن

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه اینترنتی «وزگلیاد» در تحلیلی نوشته است: "رکس تیلرسون" وزیر امور خارجه آمریکا از این مسئله خشمگین است که «نیروهای امپراتوری‌های دور»، آمریکای لاتین را به منطقه نفوذ خود تبدیل کرده اند. حال باید دید منظور تیلرسون از نیروهای امپراتوری چیست و در حال حاضر نفوذ چه کشورهایی در منطقه آمریکای لاتین بر آمریکا برتری یافته است؟ البته این واقعیتی است که تحولات مثبتی به نفع روسیه در این منطقه رخ داده است.

وزیر خارجه آمریکا از اول الی 7 فوریه (18-12 بهمن) سفر دوره‌ای به چند کشور آمریکای لاتین را آغاز کرده و در این سفر از کشورهای مکزیک، آرژانتین، پرو، کلمبیا و جامائیکا دیدن می کند.

رکس تیلرسون روز گذشته با ابراز نگرانی از افزایش حضور روسیه در آمریکای لاتین، یادآور شد که مسکو به فروش تسلیحات و تجهیزات نظامی خود به رژیم‌هایی که دارای روابط خصمانه‌ای با آمریکا بوده و به ارزش‌های دموکراتیک ما احترام نمی گذارند، ادامه می دهد.  

نگرانی تیلرسون از دست درازی روسیه و چین به آمریکای لاتین

البته آهنگ قدیمی آمریکایی‌ها، لحن تازه ای نیز یافته است. تیلرسون مدعی شد: «منطقه ما باید در برابر نفوذ نیروهای امپراتوری‌های دوری که در ارزشهای مشترک این منطقه سهیم نیستند، مقاومت کند. آمریکای لاتین نیازی به این نیروهای جدیدی که تنها به دنبال منافع خود هستند، نیازی ندارد.» به گفته وی، این در حالی است که واشنگتن به دنبال منفعت خود نبوده، بلکه خواهان مشارکت متقابلا سودند برای شکوفایی نیمه غبری زمین است.  

تیلرسون بغیر از روسیه، چین را نیز به دست درازی به سمت «منطقه ما» متهم کرد. وی ابراز نگرانی کرد: «چین با استفاده از منابع دولتی قصد دارد آمریکای لاتین را به سمت راه توسعه خاصی هدایت کند که در حقیقت در ازای منافع کوتاه مدت آنها را به وابستگی درازمدت سوق خواهد داد.»

نگرانی‌های تیلرسون در حالی مطرح شده است که مقامات واشنگتن بارها عدم تمایل خود برای داشتن روابط گرم با کشورهای آمریکای لاتین را نشان داده اند. از جمله این اقدامات، تصمیم برای ساخت دیوار در مرز آمریکا با مکزیک، سیاستهای شدیدالحن دائم علیه کوبا و ونزوئلا و همچنین اظهارات توهین آمیز ترامپ علیه مردم آمریکای لاتین را می توان نام برد.

تیلرسون «سیاست امپراتوری مآبانه» آمریکا در منطقه را فراموش کرده

"ولادیمیر تراوکین" سردبیر مجله «آمریکای لاتین»، چاپ مسکو، معتقد است: «سیاست روسیه در قبال سایر کشورها را ممکن است به نامهای مختلف نامید، ولی این سیاست به هیچ وجه امپراتوری نیست. وزیر امور خارجه آمریکا هم باید قبل از چنین ادعایی، نگاهی به آینه می کرد تا چهره امپراتور واقعی را در آن می دید.»

تراوکین یادآور شد که منظور تیلرسون از اینکه روسیه به فروش سلاح به رژیم‌های دارای روابط خصمانه با آمریکا ادامه می دهد، هم دقیقا کشور ونزوئلا است.

"نیکولای کلاشینکوف" معاون مدیر موسسه آمریکای لاتین در آکادمی علوم روسیه نیز گفته است:«اظهارات تیلرسون گویای تمایل واشنگتن برای حفظ آمریکای لاتین برای خود آنها و تسلط بر بازارهای تسلیحاتی آن است. مسلما خوشایند آمریکا نیست که این منطقه بطور کلی از آنها روی برگردانده و روسیه سهم زیادی در روایدادهای سیاست خارجی این کشورها پیدا کرده است. البته به عقیده من، تیلرسون تا حدودی نیز نقش روسیه در آمریکای لاتین را بزرگنمایی کرده است.»

این کارشناس تاکید کرده است: «آمریکا خود دائما به دنبال منافع غیرقانونی خود در سایر کشورهای جهان بوده و در امور داخلی آنها مداخله می کند. با این وجود رکس تیلرسون آشکارا چین را به چنین اقدامی متهم کرده است. در حالیکه به عقیده من، دولت چین سیاست واقع بینانه ای داشته و به دنبال منافع درازمدت و همکاریهای دوجانبه طولانی مدت با سایر کشورهاست و سخنان وزیر خارجه آمریکا در این رابطه، تنها بازی با کلمات است.»

اوضاع در کشورهای منطقه آمریکای لاتین به چه صورت است؟

ونزوئلا- این کشور دارای شدیدترین تمایلات ضدآمریکایی در منطقه است. (ضمن اینکه تیلرسون هم قصد سفر به ونزوئلا را ندارد) مقامات کاراکاس بطور مرسوم دارای روابط مشارکتی با روسیه بوده و در حال توسعه همکاری‌های نظامی-فنی خود با مسکو هستند. دولت ونزوئلا از روابط نزدیک با چین نیز حمایت می کند.

در عین حال ونزوئلا تحت تحریمهای شدید آمریکا قرار داشته و به همین خاطر در حال سپری کردن یک بحران اقتصادی جدی است. صندوق بین المللی پول پیش بینی کرده است که در سال 2018 رشد اقتصادی ونزوئلا تا 15 درصد کاهش داشته و نرخ تورم در این کشور به 13 درصد خواهد رسید. البته این کشور نخستین سالی نیست که با بحران اقتصادی و سیاسی مواجه است. در سال 2013 و بعد از مرگ "هوگو چاوز" مخالفان سیاسی طرفدار آمریکا تلاشهای جدی را برای برکنار کردن "نیکولاس مادورو" رئیس جمهوری این کشور آغاز کردند.

کوبا- یکی دیگر از کشورهایی که در خصوص ارزشهای دموکراتیک آمریکایی وجه تشابهی با ایالات متحده ندارد، کوباست. رکس تیلرسون در جریان همین سخنان خود در باره منطقه، دقیقا به رئیس جمهوری ونزوئلا توصیه کرده که از سمت خود کناره گیری کرده و به کوبا برود. ضمن اینکه هر دو این کشورها تحت تحریم‌های یکجانبه آمریکا قرار دارند. دونالد ترامپ در اواسط ماه دسامبر سال گذشته بود که ابراز امیدورای نموده بود که روابط واشنگتن با کوبا عادی شود، ولی به عقیده وی، مقامات هاوانا «درست عمل نمی کنند».  

این در حالی است که روسیه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی هم روابط بسیار خوبی با کوبا دارد. برغم برخی سردی‌های بوجود آمده در روابط دو کشور در اوایل دهه 1990، مسکو همچنان یکی از متحدین مهم هاوانا بشمار می رود.

بولیوی- این کشور نیز متحد نزدیک کوبا و ونزوئلا در اردوگاه ضدآمریکایی و همچنین متحد فعالی در روابط با روسیه است. این کشور همواره از ابتکارعمل‌های روسیه در شورای امنیت سازمان ملل حمایت می کند.

نیکاراگوئه- این کشور نیز به اردوگاه کشورهای ضدآمریکایی تعلق دارد. نیکاراگوئه بعد از جنگ با گرجستان در سال 2008 به دنبال روسیه و ونزوئلا، استقلال دو جمهوری آبخازیا و اوستیای جنوبی را به رسمیت شناخت. در سال 2015 نیز مسکو و ماناگوا توافقنامه بین دولتی در زمینه تسهیل ورود کشتی‌های روسی به بنادر نیکاراگوئه امضاء کردند.

آرژانتین- روابط این کشور با روسیه در زمان ریاست جمهوری «کریستینا کیشنر» به سطح تازه ای ارتقاء یافت. مسئله تنها بر سر توسعه مبادلات بازرگانی بین دو کشور نبود، بلکه همکاری‌های دو کشور از طرحهای مشترک انرژی تا عرصه نظامی توسعه یافت. آرژانتین به همراه ونزوئلا جبهه مشترک ضدآمریکایی در بازار اقتصادی آمریکای لاتین ایجاد کرده و به همین منظور به سمت توسعه روابط تجاری با روسیه وچین متمایل شد. البته در دسامبر سال 2015 "مائوریسیو ماکری" رئیس جمهوری آرژانتین شد که خط مشی تقویت روابط با آمریکا را در پیش گرفته است. البته وی در سفر اخیر خود به مسکو یادآور شد که بین آرژانتین و روسیه «مشارکت راهبردی« وجود داشته و افزایش تماسها و توسعه طرح‌های مشترک ، بخصوص در زمینه انرژی، تایید کننده این مسئله است.

برزیل- این کشور در رویارویی مستقیم با آمریکا قرار نداشته، ولی سیاست مستقلی را دنبال می کند. برغم توسعه روابط با آمریکا بعد از سال 2016 و آغاز دوران ریاست جمهوری "میشل تمر"، روابط برزیل با روسیه و بخصوص با کشور چین در عرصه سیاسی و اقتصادی در حال توسعه است.

مکزیک- این کشور یکی از شرکای اقتصادی مهم آمریکاست. ولی در جهت گیری سیاسی، بخصوص در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ، دو طرف اختلافات زیادی با یکدیگر دارند. مکزیک دارای همکاریهای فعال اقتصادی با روسیه است و مبادلات بازرگانی بین دو کشور طی چند سال اخیر رشد قابل توجهی یافته است.

سایر کشورهای منطقه آمریکای لاتین کم و بیش به نوعی اقمار ایالات متحده بشمار می روند. این مسئله بیشتر از همه شامل کلمبیا می شود که یکی از متحدین وفادار واشنگتن است. البته برخی کشورهای دیگر، مانند اکووادور، نیز سیاست نسبتا مستقلی دارند، برای مثال این کشور حتی به خود اجازه داده است تا برخلاف خواست واشنگتن، به "جولیان آسانژ" پناهندگی سیاسی بدهد.

انتهای پیام/