زمانی که «فرشتگان» از امام حسین(ع) اذن میدان خواستند
امام صادق(ع) فرمود: هنگامى که حسین شبانه از مدینه به مکه حرکت کرد، گروههاىی از فرشتگان باصف‌هاى آراسته و پشت سر هم، اسلحه به دست و هر یک سوار بر اسبى از اسب‌هاى بهشتى خدمت حضرت رسیدند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا همزمان با حرکت امام حسین(ع) از مدینه به سوی مکه و نیز از آنجا به سوی کوفه و کربلا نه تنها عده‌ای از اصحاب حضرت اعلام آمادگی کردند بلکه گروه‌های زیادی از ملائک و «جنیان» نیز به این دعوت لبیک گفتند. زیرا امام حسین(ع) مانند سایر ائمه(ع) نه تنها امام بر مردم است بلکه امام بر تمام موجودات عوالم هستی نیز است و هر موجود ذی‌شعوری وظیفه دارد در قبال این انوار مقدس رفتار مناسب با شأن و جایگاهشان انجام دهد.
نمونه این نصرت‌ها و یاری الهی را در آیاتی از قرآن در ماجرای غزوات پیامبر(ص) شاهد هستیم آنجا که خداوند می‌فرماید: «لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ فی مَواطِنَ کَثیرَةٍ وَ یَوْمَ حُنَیْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْکُمْ کَثْرَتُکُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْکُمْ شَیْئاً وَ ضاقَتْ عَلَیْکُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّیْتُمْ مُدْبِرینَ؛ ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکینَتَهُ عَلى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنینَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ عَذَّبَ الَّذینَ کَفَرُوا وَ ذلِکَ جَزاءُ الْکافِرین»
ترجمه: قطعاً خداوند شما را در مواضع بسیارى یارى کرده است، و [نیز] در روز «حُنَین»؛ آن هنگام که شمارِ زیادتان شما را به شگفت آورده بود، ولى به هیچ وجه از شما دفع [خطر] نکرد، و زمین با همه فراخى بر شما تنگ شد، سپس در حالى که پشت [به دشمن] کرده بودید برگشتید؛ آنگاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد، و سپاهیانى فرو فرستاد که آنها را نمىدیدید، و کسانى را که کفر ورزیدند عذاب کرد، و سزاى کافران همین بود.» (25 و 26 توبه)
همچنین در آیه40 همین سوره و نیز آیه9 سوره احزاب نمونه این امدادهای غیبی را می‌بینیم. بنابراین از سنت‌های دیرین خداوند متعال، «امدادهای غیبی» بر پیامبران و اوصیای آنها در مواقع حساس است.
شیخ مفید در کتاب مولد النّبی و مولد الاوصیاء با سند خود از امام جعفر صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمود:
هنگامى که حسین علیه‌السلام شبانه از مدینه به مکه حرکت کرد، گروههاىی از فرشتگان باصف‌هاى آراسته و پشت سر هم، اسلحه به دست و هر یک سوار بر اسبى از اسب‌هاى بهشتى خدمت حضرت رسیدند و سلام دادند و عرض کردند:
اى آنکه پس از جدّ و پدر و برادر، حجت خداوند بر خلق تو هستى، همانا خداوند عزوجل جدّ تو (رسول‌الله(ص)) را در جاهاى بسیارى به وسیله ما کمک و یارى کرده (اشاره به آیات سوره توبه) و اکنون نیز ما را به یارى تو فرستاده است، حضرت فرمود: «وعدهگاه من و شما در گودال و بقعهاى که آنجا شهید خواهم شد که همان کربلا است؛ چون به آنجا رسیدم نزد من بیایید». عرض کردند: خداوند، ما را مأمور فرموده است که گوش به فرمان و فرمانبردار شما باشیم و اگر از دشمنى بیمناک هستى ما به همراه تو باشیم، فرمود: «تا به بُقعه خویش(کربلا) برسم، راهى ندارند که آسیبى به من برسانند».
متن روایت:
قال الصادق(ع) «لَمَّا سَارَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ص مِنْ مَکَّةَ لِیَدْخُلَ الْمَدِینَةَ لَقِیَهُ أَفْوَاجٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ الْمُسَوِّمِینَ وَ الْمُرْدِفِینَ فِی أَیْدِیهِمُ الْحِرَابُ عَلَى نُجُبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ فَسَلَّمُوا عَلَیْهِ وَ قَالُوا یَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بَعْدَ جَدِّهِ وَ أَبِیهِ وَ أَخِیهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَدَّ جَدَّکَ رَسُولَ اللَّهِ ص بِنَا فِی مَوَاطِنَ کَثِیرَةٍ وَ إِنَّ اللَّهَ أَمَدَّکَ بِنَا فَقَالَ لَهُمْ: الْمَوْعِدُ حُفْرَتِی وَ بُقْعَتِیَ الَّتِی أُسْتَشْهَدُ فِیهَا وَ هِیَ کَرْبَلَاءُ فَإِذَا وَرَدْتُهَا فَأْتُونِی فَقَالُوا یَا حُجَّةَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنَا أَنْ نَسْمَعَ لَکَ وَ نُطِیعَ فَهَلْ تَخْشَى مِنْ عَدُوٍّ یَلْقَاکَ فَنَکُونَ مَعَکَ فَقَالَ لَا سَبِیلَ لَهُمْ عَلَیَّ وَ لَا یَلْقَوْنِی بِکَرِیهَةٍ أَوْ أَصِلَ إِلَى بُقْعَتِی».
انتهای‌پیام/
