توقف شعر آیینی در منزل محبت آسیب‌زاست + فیلم
رضا اسماعیلی می‌گوید: در دهه سوم و چهارم متاسفانه شعر دینی و آیینی ما به انحراف افتاد به این معنا که در واقع یکی از بزرگترین ضعف‌هایی که متوجه شعر دینی و آیینی ما شد، این بود که در منزل محبت متوقف ماندیم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، رضا اسماعیلی را کمتر اهل ادبی است که نشناسد؛ او علاوه بر شاعری و دغدغه‌مندی‌اش در حوزه ادبیات، در بین اهالی شعر و شاعری انقلاب اسلامی به تعهد و اخلاص و فروتنی شناخته می‌شود. او در سال‌های اخیر تلاش داشته تا شاعران را نسبت به آسیب‌هایی که برخی اشعار آیینی معاصر دچار آن شده‌اند هشدار دهد، وی هدفی جز مقابله با انحرافات عاشورا و اشعار غالی‌گرایانه و تاکید بر رعایت ادب در سرودن اشعار آئینی نداشته است.
این مهم نه تنها بارها و بارها توسط علمای بزرگ شیعی مورد تاکید قرار گرفته بلکه از دغدغه‌های مهم مقام معظم رهبری در سال‌های اخیر هم محسوب می‌شود. اسماعیلی در خصوص اینکه چرا و چگونه شعر آیینی با وجود همه پیشرفت‌های قابل توجهی که پس از انقلاب داشته در روزگار معاصر دچار آسیب شده است، می‌گوید: در دهه سوم و چهارم متاسفانه شعر دینی و آیینی ما به انحراف افتاد به این معنا که در واقع یکی از بزرگترین ضعف‌هایی که متوجه شعر دینی و آیینی ما شد، این بود که در منزل محبت متوقف ماندیم یعنی شاعر آیینی گفت من فقط وظیفم این است که محبت اهل بیت(ع) را بیان و ترویج کنم و شعر ما تبدیل به مدح و منقبت صرف و سوگ و مرثیه شد.
وی ادامه می‌دهد: این به خاطر عدم شناخت و کوتاهی شاعران نسل های بعدی انقلاب در شناخت ماهیت انقلاب و در واقع شناخت بزرگان دینی بود که فکر می‌کردیم شعر آیینی این است که مدح صرف بگوییم، منقبت بگوییم و تلاش کنیم که با شعر خودمان را با دیگران به گریه بیندازیم و در سوگ و مرثیه شعر بگوییم در واقع به صورت توجه داشتند و از سیرت و سیره عملی بزرگان دین غافل ماندند وقتی در منزل محبت متوقف بمانیم و به قله معرفتی دینی سعود پیدا نکنیم طبیعتا این شعر آمیخته می شود با تحریفات، خرافات و با یک لهجه غیرمستند و غیرواقعی پیدا می‌کند که در این مرحله بود که شعر دینی و آیینی ما دچار تنزل شد و شاعران آیینی ما خواسته یا ناخواسته به این ورطه افتادند در این حوزه تلاش کنیم شعری بگوییم در مجالس خوانده شود مداحان دم بگیرند و شورآفرینی بکنند به بحث شورآفرینی بیشتر توجه شد و به آن مبحث شعور معرفت دینی در حاشیه قرار گرفت.
اسماعیلی تصریح می‌کند: خیلی از کاستی‌ها آفت‌ها و تهدیدها از این ناحیه متوجه شعر ما شد که سعی نکردیم که محبت دینی و محبت اهل بیت را با معرفت اهل بیت گره و پیوند بدهیم و اگر محبت با معرفت دینی تلفیق می‌شد به پیروی از بزرگان دینی منجر می‌شد.
انتهای پیام/
