"میوه‌فروشی سیار"؛ ارزان‌ترین شغل در اردبیل/وانتی‌ها مکان مناسبی برای بساط ندارند
یکی از صحنه‌هایی که شاید در بدو ورود به استان اردبیل توجه گردشگران را به خود جلب کند صفوف وانت‌بارها در حاشیه خیابانها و جاده‌هاست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، یکی از صحنه‌های جالب که در بدو ورود به استان اردبیل شاید توجه بسیاری از گردشگران را به خود معطوف سازد به صف شدن تعداد زیادی از وانت‌بارهای میوه‌فروش در حاشیه جاده‌ها و خیابانهای این استان است که سالهاست باوجود وعده‌های خرد و کلان مسئولان مبنی بر ساماندهی آنها هنوز هم که هنوز است به طور کامل ساماندهی نشده‌اند.
با اینکه مدتی هست جلسات ساماندهی وانت‌بارها در استان اردبیل با شرکت نهادهای مختلف از جمله فرمانداری، پلیس راهنمایی و رانندگی و شهرداری اردبیل برگزار می‌شود اما شاید این جلسات آنطور که باید خروجی مثبتی نداشته چرا که در هر بار پس از اتمام نشستها و هم‌اندیشیها در این خصوص مدیران خروجی این جلسات را مثبت اعلام کرده و بر ساماندهی میوهفروشهای سیار در اردبیل و انتقال آنان به یک محل به صورت بازار روزانه وعده می‌دهند اما هنوز هیچ اتفاقی در این خصوص نیافتاده است.
میوه‌فروشی سیار؛ ارزان‌ترین شغل در اردبیل
باتوجه به اینکه نمودار آمار بیکاری در چند سال اخیر در استان اردبیل سر به فلک کشیده است و جایگاه این استان در بین استانهای با آمار بالای بیکاری است که نسبت به کل جمعیت این استان آماری بسیار بالا را نشان می‌دهد در نتیجه مردم برای فرار از خیل مشکلات در زندگی روزمرگی در این استان به سمت مشاغلی روی می‌آورند که هم هزینه کمتری برای آنان داشته و هم از این راه بتوانند نان شبی به دست آورند.
به همین منظور شاید میوه‌فروشی سیار و یا همان وانت‌بارهای کنار خیابانهای اردبیل ساده‌ترین ، کم‌هزینه‌ترین و دم دست‌ترین شغل برای هر یک از مردم استان اردبیل از جوان تازه به دوران رسیده گرفته تا پیرمرد بازنشسته باشد چرا که این مردم برای تامین نیازهای زندگی حتما به یک منبع درآمد نیاز دارند.
رحیمی، مدیرکل کار، تعاون و رفاه اجتماعی استان اردبیل گفت: آمار بیکاری هم‌اکنون در استان اردبیل باتوجه به سرشماری سال گذشته چیزی حدود بالای 65 هزار نفر است که باید به منظور ارتقای نیاز بازار کار در صدد گسترش کارگاه‌های صنعتی و تولیدی در استان باشیم.
وی با اشاره به اینکه یکی از دلایل روی آوردن مردم استان اردبیل به مشاغل کم‌هزینه و کم‌دردسر نبود تقاضا در بازار کار است، افزود: بسیاری از مدیران استانی معتقد هستند که جوانان نباید به دنبال مشاغل دولتی باشند و فقط به فکر کارآفرینی و ایجاد اشتغال بوده و برای خود منبع درآمدی داشته باشند که در واقع نباید این تفکر در جامعه رواج یابد چون در این صورت بیشتر مردم به سمت مشاغل حاشیه و خارج از چارچوب می‌روند که شاید این به نفع یک جامعه نباشد.
البته در این میان بعضی ها ادعا داشتند و همچنان هم ادعا دارند که اگر تعریف بیکاری در کشور عوض شود، نرخ بیکاری 22 درصد خواهد شد و همچنین می‌گویند که بالاترین حد بیکاری در کشور اگر قرار باشد برآورد شود و همه کسانی که کمتر از 44 ساعت کار می‌کنند، بیکار محاسبه شود، باید 10 درصد به 12 درصد نرخ بیکاری اضافه کند ولی در دنیا تعریف این است که هر فردی یک ساعت در هفته کار کند، بیکار نیست. اما سوال ما اینجاست؛ کسی که در هفته که نه بلکه اگر در روز هم یک ساعت کار کند و نتواند از پس مخارج سنگین زندگی برآید که یقینا نمی‌تواند، آن موقع چه کسی پاسخگو خواهد بود وقتی اینها جزو بیکاران محسوب نمی‌شوند؟ البته ذکر این نکته هم ضروری است که آقازاده‌هایی که به وقتش نرخ تورم تعیین کرده، یارانه بیچارگان و بیکارانی را قطع می‌کنند و روز به روز بر نرخ کالاهای عرضه شده در بازار می‌افزایند چرا به وقت چاره‌جویی به حال همین بینوایان شانه خالی می‌کنند. به گونه‌ای که انگار نه انگار مسئولیتی در قبال این مردم در دولت دارند.
وانتی‌ها مکان مناسبی برای بساط ندارند
باگذشت چندین سال از استقرار وانت‌بارهای سیار در کنار خیابانها و جاده‌های استان اردبیل که اقلام مختلفی از موادغذایی و خوراکی گرفته تا پوشاک و لوازم موردنیاز روز را به فروش می‌گذارند می‌گذرد اما تا به این روز اقداماتی آنچنانی در این راستا انجام نشده است که بتوان در کنار آن که این وانتی‌ها را ساماندهی و به نقطه‌ای از شهر برای بساط انتقال داد، منابع درآمد و شغل آنان را نیز حفظ کرد چرا که این افراد از سر نداری و ناچاری رو به این شغل آوردند.
شاید همه ما در گذر از کنار خیابانها برخی از اسامی و عناوین رو به کرات و ده‌ها بار در طول روز ببینیم که نوشته می‌شود: تخمه تازه، هندوانه به شرط چاقو، چاقاله بادام نیم کیلویی چهار هزار، صندل فقط 10 هزار، پوشاک تابستانی به قیمت حراج، پیاز کیلویی چهار هزار، خیار و گوجه فرنگی به قیمت تره بار و خیلی دیگر از اسامی اینچنین که همه را پشت وانت‌بارها و نیسان‌بارها می‌بینیم که اینها در واقع چارچوب شغلی مردم همین دور و اطراف‌مان هستند که شاید برای ما دیگر عادی شده باشد اما آنها هر روز با این اسامی و عناوین زندگی می‌کنند و روزشان را به شب می‌رسانند تا بلکه پس از یک روز سخت زیر آفتاب گرم، شب لقمه نانی بر سر سفره اهل و عیالشان ببرند.
حالا نباید این افراد مکان مشخص و معینی را برای بساط داشته باشند؟ یا باید بعد از جمع‌آوری بساطشان توسط شهرداری ماشین کرایه‌ای و قرضی خود را پس داده و به همراه زن و فرزندان خود در خانه بنشینند؟ یا نه اصلا باید بار و بندیل بسته و از اینجا کوچ کنند؟ کدام یک؟
شهرام لازمی زارع، معاون خدمات شهری شهرداری اردبیل در جواب به این پرسش ما که کی این وانت‌بارها ساماندهی می‌شوند، گفت: بعد از جلسه‌ای که طول هفته گذشته با سه نهاد راهنمایی و رانندگی، فرمانداری و شهرداری داشتیم قرار بر این شد تا اکیپها و گشتهای تلفیقی در سطح استان فعال شده و نسبت به ساماندهی و جمع‌آوری وانت‌بارها اقدام نمایند.
وی با اشاره به اینکه در طول چند سال اخیر آمار این میوهفروشهای سیار در کنار خیابانهای استان اردبیل به شدت بالا رفته است، افزود: در سال 94 ما توانستیم برای حدود 600 وانت‌بار کارت‌شناسایی صادر کنیم تا بتوانند با خیال راحت در مکانهای مشخص شده بساط کنند که در حال‌حاضر این تعداد به یک هزار خودرو ارتقا یافته است که این تعداد وانت‌بارها در اولویت ساماندهی هستند.
معاون خدمات شهری شهرداری اردبیل تصریح کرد: شهرداری اردبیل 4 نقطه در شهر را برای اسکان وانت‌بارهای سیار در استان اردبیل تدارک دیده است که قرار است تا بعد از ساماندهی این خودروها از کنار جاده‌ها و خیابانها بتوانیم به عنوان بازار روز آنان را به مناطق پیش‌بینی شده انتقال دهیم.
اگر چه در سالها و ماههای اخیر بسیاری از این دارندگان وانت‌بارها به سلب آرامش و آسایش عمومی، افزایش ترافیک سنگین در خیابانها و معابر و آلودگی محیط زیست محکوم شدند اما هیچ کسی در این میان به این توجه نداشت که چرا این افراد به این شغل روی آوردند تا مجبور باشند این همه حجم بار سنگین را تحمل کنند.
باید توجه داشت که این شغل در زمره مشاغلی قرار دارد که تضمینی برای آینده آن وجود ندارد و بهتر است تا مسئولان به جای ساماندهی آنان به فکر ایجاد فرصتهای شغلی مناسب و بالا بردن تقاضای بازار کار باشند که این اقدام برای همه بهتر خواهد بود.
به امید روزی که قلمی در راستای ترویج فرهنگ عمومی و فرهنگ‌سازی در این کشور زده نشود تا بلکه آن موقع شاهد تحقق تمامی آرزوها و آرمانهای بلند بالایی که برای کشورمان داریم، باشیم.
گزارش از نوشین سلامت
انتهای پیام/
