عبور از مرزهای آسیا، از حرف تا عمل
قرار گرفتن در جمع ۴ تیم نهایی المپیک ۲۰۲۰ توکیو، هدف نهایی و سقف آرزوهای قابل تصور برای والیبال ایران است، هدفی که جز با برنامه ریزی روی جوانان، محقق نخواهد شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، فدراسیون والیبال ایران از دوره قبلی مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2015 که به میزبانی تهران برگزار شد تصمیم گرفت تیم ملی را در مسابقات آسیایی شرکت ندهد. در سال 2015 تیم ملی «ب» ایران در بازی فینال مغلوب ژاپن شد و به مدال نقره رسید.
در سال 2017 نیز، تیم زیر 23 ایران به مسابقات قهرمانی آسیا در اندونزی اعزام شد تا در درجه اول، کسب تجربه کند و علاوه بر آن از نام و اعتبار والیبال ایران نیز دفاع کند.
البته سیاست های فدراسیون والیبال در یکی دو سال گذشته با بالا رفتن سن ستاره های تیم ملی، تمرکز بیشتر روی تیم های پایه و پیدا کردن جانشینان مناسبی است که بتوانند از میراث گرانبهای آنها محافظت کنند و حتی آنرا ارتقاء دهند.
تلاش جدی والیبال ایران برای رسیدن به المپیک شاید به سال 2004 و پیش از المپیک آتن باز می گردد. شاگردان پارک کی وون، سرمربی وقت تیم ملی ایران در مسابقات انتخابی المپیک 2004 آتن، ژاپن را در مقابل بیش از 14000 تماشاگر سالن شهر توکیو شکست دادند و با وجود شکست مقابل فرانسه، بازی جذابی از خود ارائه کردند.
طرح و در واقع زمزمه های خروج والیبال ایران از آسیا ار همین مسابقات نشات گرفت ولی والیبال ایران هنوز راه زیادی برای عملی کردن این شعار در پیش داشت. تیم ملی ایران به المپیک آتن نرسید و در حالی در سال 2005 به رتبه ششمی آسیا قناعت کرد که تیم ملی هند، چهارم شد. درخشش والیبال ایران در آسیا از سال 2009 با تیمی آغاز شد هدایت آن را زنده یاد حسین معدنی بر عهده داشت. تیم ایران با اقتدار کامل به فینال رسید ولی به طرز عجیبی با نتیجه 3 بر یک مغلوب ژاپن شد.
در سال 2011 اما جریان کاملاً متفاوت بود. تیم ایران با هدایت خولیو ولاسکو اسطوره ای با غلبه بر چین در بازی فینال برای نخستین بار فاتح قاره کهن شد. عنوانی که با تکرار آن در سال 2013 و در امارات، روی قدرت والیبال ایران صحه گذاشت. تیم ملی والیبال ایران در سال 2014 به مقام چهارم لیگ جهانی و در همان سال روی سکوی ششم جهان ایستاد. حال می شد گفت که ایران از مرزهای آسیا گذشته و جهانی شده است. تنها افتخار باقیمانده برای ایران در سطح آسیا، مدال طلای بازی های آسیایی بود که با کسب آن در سال 2014، سالی رویایی برای والیبال ایران رقم خورد.
حال می شد گفت که ایران از مرزهای آسیا گذشته و جهانی شده است.
فدراسیون والیبال ایران تصمیم گرفت در سال 2015 به ستاره های خود که اسم و رسمی در سطح جهان برای خود دست و پا کرده بودند، استراحت بدهد و تیم دوم ایران در مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی تهران شرکت کرد. این بار هم ژاپنی ها با نتیجه مشابه سال 2009 ایران را شکست دادند و قهرمان شدند اما هدف والیبال ایران در جایی خارج از قاره کهن بود. به همین دلیل هم تیم زیر 23 سال ایران پس از قهرمانی در آسیا برای شرکت در مسابقات مردان آسیا در سال 2017 به اندونزی اعزام شد.
با وجود افت نتایح ایران در لیگ جهانی و سقوط یک پله ای مردان ایران در رنکینگ فدراسیون جهانی، اهمیت دادن به جوانان و امیدها در دستور کار فدراسیون والیبال قرار گرفت، فدراسیونی که با حضور محمدرضا داورزنی در پست معاونت وزیر ورزش، عملاً بدون رئیس اداره می شود.
قرار گرفتن در جمع 4 تیم نهایی المپیک 2020 توکیو، هدف نهایی و سقف آرزوهای قابل تصور برای والیبال ایران است. هدفی که جز با برنامه ریزی روی جوانان، محقق نخواهد شد.
تیم والیبال امیدهای ایران با هدایت خوان مانوئل سیچلو در حال حاضر در مسابقات قهرمانی مردان آسیا در اندونزی به سر می برد. این تیم با 3 پیروزی متوالی راهی مرحله یک چهارم نهایی رقابت ها شد ولی از چین شکست خورد. همین شکست ها و تمایل ریسک پذیری فدراسیون والیبال، می تواند تضمین کننده آینده والیبال ایران باشد.
انتهای پیام/