اگر تروریست‌ها به صحن مجلس می رسیدند

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ از شواهد پیداست تروریست‌ها قصد داشته‌اند به صحن مجلس شورای اسلامی رسیده و آنجا حمام خون به راه بیاندازند، فرض می‌گیریم که این اتفاق افتاده بود، آیا آنها برای شهید کردن نمایندگان مجلس از گرایش حزبیشان سؤال می‌کردند؟! آیا آنها دسته‌های سیاسی را از هم جدا کرده و بعد شلیک می‌کردند؟ قطعا پاسخ این سوال منفی است.

لذا همه جناح‌ها باید بدانند اگر خدای ناکرده اتفاقی برای این کشور بی‌افتد، دشمن تفاوتی بین گروه a و b قائل نخواهد شد؛ آنها به دستور اربابان خود، کیان جمهوری اسلامی ایران را هدف گرفته‌اند و تنها راه ایستادگی در برابر آنها، کنار گذاشتن قبیله‌گرایی‌ها و حزب‌بازی‌های غیر‌الهی است؛ اگر اختلافی بشود همه متضرر خواهند شد و خشک و تر با هم می‌سوزند.

امروز بیش از همه دلم برای پاسداری سوخت که گفته می‌شود با وجود اینکه می‌دانسته شهید می‌شود با شجاعت درب آهنی ورود به مجلس را پشت سرخود می‌بندد تا تروریست‌ها نتوانند به مجلس وارد شوند؛ قطعا او هم هنگام این عمل شجاعانه به احزاب و گروه‌های داخل مجلس فکر نکرده بود؛ برای او همه کارمندان مجلس و نمایندگان آن، هم وطنانش بودند که باید برای دفاع از آنها سینه‌اش را سپر می‌کرده است.

همان‌هایی که مدافع حرم را و بچه‌های دلسوخته پاسدار را به باد انتقاد و تهمت گرفتند امروز بیایند از آنها عذر بخواهند؛ بیایند با شجاعت بگویند که اشتباه کردند و فهمیده‌اند کسی که لباس پاسداری و بسیجی می‌پوشد مدافع همه مردم کشورش هست و کاری به جناح‌بازی و قدرت‌طلبی بعضی‌ها ندارد.

این دیالوگ سریال مختار را بسیار دوست دارم و بد نمی‌بینم یک‌بار دیگر آن را تکرار کنم؛ او به همراهانش گفت: «به شما قول می‌دهم چنانچه با همان نیات روزهای نخستین قیام شمشیر بزنید پیروزید و بر دشمن مزور غلبه می‌کنید؛ در میان شما هستند کسانی که احیاناً قصد تسلیم دارند اما بدانید تزویر به شما امان می‌دهد تا مقاومتتان را بشکند، پس از غلبه شک نکنید گردنتان را خواهد شکست، تزویر با لباس دیانت و تقوی به میدان می‌آید، تزویر سکه‌ای است دورو که بر یک رویش نام خدا و بر روی دیگرش نقش ابلیس است؛ عوام خدایش را می‌بینند و اهل معرفت ابلیسش و چه خون دلها خورد علی از دست این جماعت سر به سجود آیه خوان و به ظاهر متدین.»

مسعود بصیری

انتهای پیام/