زمین و زمان در سوگ مادر فاطمه زهرا (س) / قم یکپارچه سیاه‌پوش شد
همه‌ساله مسلمین جهان به یاد اندوه عظیم پیامبر اسلام (ص) دهم رمضان را سیه‌جامه می‌پوشند و اشک ماتم برای سوز دل پیامبر اسلام در فراق بهترین یار و یاورشان می‌ریزند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، امروز زمین و زمان در عزای ماتم بانوی بزرگی است که افتخار مادری حضرت فاطمه زهرا (س) را دارد.
زنی که سال‌های عمر خویش را هرچه‌تمام‌تر به یاری همه‌جانبه‌ی پیامبر خدا پرداخت تا جایی که پس از رحلت ایشان تا مدت طولانی غصه، یار پیامبر خدا بود.
شهر مقدس قم نیز همه‌ساله با برگزاری مراسم‌های عزاداری در حرم حضرت معصومه (س) این روز ماتم‌زده و حزین را به سوگواری می‌نشیند.
بانو خدیجه که بودند؟
حضرت خدیجه(س) از قبیله قریش بود. پدرش «خُوَیلد» و مادرش «فاطمه بنت زائده» بود که هر دو از ریشه‌دارترین و اصیل‌ترین خاندان‌های عرب در حجاز به شمار می‌رفتند.
باآنکه زنی زیبا و مال دار بود و خواهان فراوان داشت، شوهری نپذیرفت و با مالی که داشت به بازرگانی پرداخت، تا آنگاه‌که ابوطالب از برادرزاده خود خواست او هم مانند دیگر خویشاوندانش عامل خدیجه گردد و از سوی او به تجارت شام رود و چنین شد.
روایت است بانو خدیجه به هنگام ازدواج با محمد (ص) چهل سال داشتند ولی با توجه به تعداد فرزندانی که از این ازدواج نصیب ایشان گشت، می‌توان گفت، تاریخ نویسان رقم چهل را ازآن‌جهت که عدد کاملی است انتخاب کرده‌اند، البته ابن سعد باسناد خود از ابن عباس روایت می‌کند که سن خدیجه هنگام ازدواج با محمد (ص) بیست‌وهشت سال بوده است.
ازدواج با پیامبر صلوات‌الله‌علیه و آله
نجابت محمد بن عبدالله که از اصیل‌ترین قبایل عرب «بنی‌هاشم» بود، و استعداد و لیاقت و شخصیت ممتاز و شهرتی که در امانت‌داری داشت، او را زبانزد خاص و عام کرده بود؛ به‌طوری‌که «محمدامین» خوانده می‌شد.
این اخبار و گزارش‌ها باعث شد که خدیجه شیفته حسب و نسب، لیاقت، شخصیت و خصال پسندیده او شود و همین جهات نیز موجب شد که بانو خدیجه زنی به نام «نفیسه» دختر «علیه» را واسطه قرار دهد تا آمادگی او را برای ازدواج با محمدامین به اطلاع وی برساند.
بعضی از مورخان معتقدند که بانو خدیجه خود موضوع را با «محمدامین» در میان گذاشت، و به گفته «ابن هشام» مورخ مشهور به وی گفت: «عموزاده من! به‌واسطه خویشاوندی که میان من و تو وجود دارد، و عظمت و احترامی که در نزد قوم خودداری، وامانت و خوی نیکو و راست‌گوئی که در تو هست، می‌خواهم صریحاً به تو بگویم که مایلم به همسری تو درآیم».
پیغمبر موضوع را با ابوطالب عمویش در میان گذاشت، و ابوطالب نظر موافق خو را اعلام داشت «نفیسه» بانوی واسطه نیز آمادگی «محمدامین» را به بانو خدیجه خبر داد، و به دنبال آن مجلس عقد باشکوهی در خانه‌ی بانو خدیجه تشکیل شد.
حضرت خدیجه (س)؛ نخستین بانوی مسلمان
در نقل علی بن ابراهیم از محدثین شیعه آمده است که در تفسیر آیه مبارکه: «فاصدع بما تؤمر و اعرض عن المشرکین» چنین گوید: این آیه در مکه نازل شد پس از گذشت سه سال از نبوت رسول خدا (ص) و ماجرا ازاین‌قرار بود که مقام نبوت روز دوشنبه بر رسول خدا (ص) نازل شد و علی علیه‌السلام روز سه‌شنبه مسلمان شد و پس از او خدیجه دختر خویلد همسر رسول خدا (ص) مسلمان شد.
در نقل کتاب «طرف» سید بن طاووس که از کتاب وصیة عیسی بن مستفاد از حضرت موسی بن جعفر از پدرش امام صادق علیهماالسلام روایت کرده این‌گونه است که رسول خدا (ص) آن دو را با یکدیگر به اسلام دعوت فرمود و آن دو با همدیگر یک‌باره ایمان آورده اسلام را پذیرفتند.
فرزندان حضرت خدیجه سلام‌الله علیها
به گفته مشهور، ثمره ازدواج رسول خدا و خدیجه، شش فرزند به نام‌های هاشم و عبدالله -به این دو «طاهر» و «طیب »می‌گفتند- و چهار دختر به نام‌های رقیه، زینب، ام‌کلثوم و فاطمه بود.
رقیه بزرگ‌ترین دخترش بود و زینب، ام‌کلثوم و فاطمه به ترتیب پس از رقیه قرار داشتند و پسران حضرت خدیجه هم پیش از بعثت پیامبر (ص)، بدرود زندگی گفتند ولی دخترانش، نبوت پیامبر (ص) را درک کردند.
بارداری حضرت فاطمه‌ی زهرا (س)
حضرت فاطمه (س) در شکم مادر با او سخن می‌گفت و مونس مادر بود و او را به صبر توصیه می‌فرمود امّا خدیجه این حالت را از پیامبر مخفی می‌داشت تا آنکه روزی حضرت داخل شد و شنید که خدیجه با کسی سخن می‌گوید.
حضرت به اطراف نگریست؛ امّا کسی را ندید، پرسید:, ای خدیجه! با چه کسی سخن می‌گویی؟، خدیجه در پاسخ به کودکی که در شکم داشت، اشاره کرد و پاسخ داد: فرزندی که در شکم دارم، با من سخن می‌گوید و مونس من است.
حضرت فرمودند: در همین لحظه جبرییل به من خبر داد که این فرزند دختر است.
نسل او طاهر، بابرکت و خجسته است و خداوند نسل مرا از او به وجود خواهد آورد که از نسل او امامان دین متولّد می‌شوند و حق‌تعالی بعد از قطع وحی، آن‌ها را جانشین خود در زمین قرار می‌دهد.
وفات حضرت خدیجه (س)
در سال وفات حضرت ابوطالب (ع)، حضرت خدیجه (س) نیز در سن 65 سالگی پیامبر را موقتاً ترک گفته و از دنیا سفر کردند و پیامبر ایشان را در حجون به خاک سپردند.
حجون کوهی در بیرون مکه و امروز دامنه آن واقع در شهر مکه است و آرامگاه «جنة المعلی» یا آرامگاه مزین به نام حضرت ابوطالب (ع) در دامنه آن معروف است.
ابوطالب (ع)، حضرت خدیجه (س) و حضرات قاسم و عبدالله پسران خردسال پیغمبر همگی در حجون مدفون هستند.
فضائل حضرت خدیجه (س)
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نیز بارها به خدیجه بشارت می‌داد و می‌فرمود: «در بهشت، خانه‌ای داری که در آن رنج و سختی نمی‌بینی.»
امام صادق علیه‌السلام نیز می‌فرماید: هنگامی‌که خدیجه وفات یافت، فاطمه خردسال بی‌تابی می‌کرد و گرد پدرش می‌گشت و سراغ مادر را از او می‌گرفت.
پیامبر از این حالت دخت کوچکش بیشتر محزون می‌شد و دنبال راهی بود تا او را آرام کند...
فاطمه همچنان بی‌تابی می‌کرد تا اینکه جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شد و فرمود: «به فاطمه (س) سلام برسان و بگو مادرت در بهشت خانه‌ای کنار آسیه، همسر فرعون و مریم، دختر عمران نشسته است.» هنگامی‌که فاطمه (س) این سخن را شنید، آرام گرفت و دیگر بی‌تابی نکرد...
پیامبر پس از حضرت خدیجه (س)
ایشان تا یک سال هیچ زنی را به همسری برنگزیدند و در حقیقت تا 51 سالگی درزمانی که مردها تا 15 زن نیز داشتند تنها و تنها یک همسر داشتند و تا پایان حیات پربرکت خود به جد بیان می‌کردند هرگز هیچ‌کس برای ایشان حضرت خدیجه (س) نمی‌شود.
روزی خواهر حضرت خدیجه (س) پس از وفات وی به خانه پیغمبر (ص) آمد و سلام کرد.
پیغمبر (ص) پاسخ دادند و اشک در دیدگان مبارکشان جمع شد...
سپس که خداحافظی کرد و رفت باز پیغمبر (ص) منقلب شدند و چون سبب پرسیدند فرمودند: صدایش طنین آهنگ خدیجه داشت، و چون نگریستم دیدم مانند خدیجه راه می‌رود ...
انتهای پیام/
