تبیین تضادهای سند ۲۰۳۰ با اعتقادات ایرانی اسلامی

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، حسن فرازنده خالدی، معاون آموزشی و پرورشی جامعه تعلیمات اسلامی در گفت‌وگو با ایکنا، به تبیین بخش‌هایی از سند 2030 و پیامدهای آن پرداخت و گفت: حتی اگر این سند ناظر بر فرآیندها و مجموع فعالیت‌های تعلیم و تربیتی و آموزشی کشور باشد نیز ضرورتی برای اجرای آن در کشور ما وجود ندارد، چرا که دستگاه آموزش و پرورش ما مجهز به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است و تمام مجاری قانونی این سند را مورد بحث و بررسی، اصلاح و تصویب قرار داده‌اند.

وی با اشاره به اینکه مقام معظم رهبری سند تحول بنیادین آموزش و پرورش را نسخه شفابخش خوانده‌اند و بر اجرای بند بند آن تأکید کرده‌اند، تصریح کرد: در چنین شرایطی تصویب یک سند جدید چه ضرورتی دارد؟ البته برخی بیان می‌کنند این سند الزام‌آور نیست، در این صورت پس چرا سند تحول که الزام‌آور است کنار گذاشته شده است و برای سندی که الزامی برای آن وجود ندارد دستور اجرا داده می‌شود.

فرازنده خالدی به مقایسه محتوای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و سند 2030 پرداخت و گفت: یکی از معیارهای مقایسه در این میان باید آموز‌ه‌ها و اعتقادات دینی ما باشد. همچنین در فرهنگ ملی ایران بسیاری از مسائل حتی قبل از ورود اسلام نیز قبیح شمرده شده است، این در حالی است که بسیاری از مسائل مطرح شده در سند 2030 با فرهنگ اصیل ایرانی نیز سنخیت ندارد.

تساوی جنسیتی یا عدالت جنسیتی؟

معاون آموزشی و پرورشی جامعه تعلیمات اسلامی یکی از مسائل مورد مناقشه را مرتبط با هدف شماره چهار در سند 2030 خواند و گفت: در این سند از برابری و تساوی جنسیتی صبحت به میان آمده است در صورتی که براساس تعالیم دینی مسلمانان به عدالت جنسیتی معتقد هستند نه تساوی جنسیتی. 

خانواده یک قسمی یا سه قسمی؟

وی به موضوع حقوق شهروندی و حقوق بشر که در سند 2030 به آن پرداخته شده است اشاره و عنوان کرد: در حقوق بشر خانواده تعریف و حقوق آنها بیان و به سه دسته تقسیم شده است، این در حالی است که از ایران قبل از اسلام تا کنون در این کشور یک مدل خانواده بیشتر وجود نداشته است و آن ترکیب مرد، زن و فرزند بوده است ولی در سند 2030 خانواده در سه قسم «زن با زن»، «مرد با مرد» و «زن با مرد» تعریف شده است.

خشونت یا شهادت؟

معاون آموزشی و پرورشی جامعه تعلیمات اسلامی عدم خشونت را از دیگر مسائل مطرح شده در سند 2030 برشمرد و گفت: این موضوع نیاز به تعریف عملیاتی و مفهومی دارد. در مبانی دینی و اصالت ملی ما بر موضوع انسان دوستی تأکید شده است و ایرانی خشونت را برنمی‌تابد به نحوی که تجربه نیز نشان داده است که هر کجا خشونت وجود داشته ایرانیان این موضوع را قبول نکرده‌اند؛ اما در سند 2030 خشونت به نحو دیگری تعریف شده است به طوری که اگر در کتاب‌های درسی از واقعه عاشورا، جنگ تحمیلی، عملکرد امثال حسین فهمیده و ... صحبت کنیم طبق تعریف سند 2030 متهم به خشونت گرایی هستیم در صورتی که براساس عقاید و ارزش‌های ایرانی - اسلامی این امور شهادت، رشادت و ایثارگری هستند.

وی ادامه داد: برای رصد و ارزیابی میزان عملیاتی شدن سند از سوی دولت‌های بالا دستی گروه‌های فعالی مشغول به کار هستند و اگر ما بخواهیم طبق رضایت آنان عمل کنیم باید نه تنها موضوع شهادت را از کتاب‌های درسی حذف کنیم بلکه آن را مصداق خشونت بنامیم.

اقلیت‌های دینی یا فرقه‌های ضاله؟

فرازنده خالدی در ادامه به تبیین موضوع حقوق اقلیت‌ها در سند 2030 پرداخت و تصریح کرد: در ایران به ویژه بعد از انقلاب، حقوق اقلیت‌های دینی همواره به رسمیت شناخته شده است و هیچ تفاوتی بین شهروند ایرانی مسلمان و غیرمسلمان وجود ندارد اما در سند 2030  اقلیت‌هایی معرفی شده‌اند که مورد تأیید ما نیست و با پذیرش این سند باید این اقلیت باطل را به رسمیت بشناسیم. 

معاون آموزشی و پرورشی جامعه تعلیمات اسلامی اظهار کرد: بهایی‌ها در سند 2030 به عنوان اقلیت مورد قبول واقع شده‌اند و این در حالی است که بهایی‌ها یک پیامبر ندارند و فرقه ضاله محسوب می‌شوند و اقلیت نیستند. اگر بهایی‌ها را بخواهیم به رسمیت بشناسیم باید تمام فرقه‌ها و نحله‌های ضاله را به رسمیت بشناسیم، در صورتی که این امر با عقاید و ارزش‌های اسلامی ما در تعارض است.

پایش اطلاعات یا جاسوسی؟

وی از دیگر مواردی که مورد انتقاد است را پایش اطلاعات از صف تا ستاد خواند و گفت: در سند 2030 آمده است که هر زمانی که مسئولان بالادستی سند برای بازدید مراجعه کردند باید تمام اطلاعات شخصی، سه جلدی و تحصیلی دانش‌آموزان را در اختیار قرار دهیم. در چنین شرایطی باید تمام نخبگان خود را معرفی کینم و این امر به نوعی جاسوسی محسوب می‌شود و با قانون اساسی مغایرت دارد.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه‌ها