صهیونیستها بر لبه تیغ انتفاضه سوم
جوانان فلسطین در طول تاریخ قیامهای ضد صهیونیستی خود نشان دادند سیاستهای سرکوب، سکوت مجامع حقوق بشری و همکاری اعراب با تل آویو برای ضربه زدن به حرکتهای خودجوش آنها تاثیری در رسیدن به اهدافشان نداشته است.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، انتفاضه سوم موسوم به انتفاضه قدس به سومین نبرد ارتش اسرائیل و با مردم فلسطین خطاب میشود که از اکتبر 2015 (مهر ماه 1394) آغاز شد. نقطه شروع این انتفاضه، هتک حرمت مسجد الاقصی از سوی صهیونیستها بود. سال گذشته هنگامی که یهودیان خود را برای عید سایبان بندی یهودی آماده میکردند دولت رژیم صهیونیستی تلاش کرد طرح تقسیم بندی زمانی مسجد الاقصی را که در کنست تصویب شده بود عملیاتی کند.
طرح مذکور شامل دو بخش تقسیم بندی زمانی و مکانی بود که نتانیاهو قصد داشت بخش زمانی آن را به اجرا بگذارد. بر اساس این طرح یهودیان از ساعت 7تا 11 صبح و 13:30 تا 14:30 عصر به مسجدالاقصی وارد میشدند و مسلمانان در این زمان حق ورود به مسجد الاقصی را نداشتند. پیش از این نیز صهیونیستها چنین طرحی را در موردحرم شریف ابراهیمی در الخلیل در جنوب کرانه باختری اجرایی کردند اما تقسیمبندی زمانی در خصوص مسجدالاقصی خشم مسلمانان را برانگیخت.
نتیجه این اتفاق شکلگیری قیام مردمی شد که بدون تکیه بر تشکیلات جهادی و سیاسی خاصی، رژیم صهیونیستی را هدف قرار میداد. نکته مهم این قیام، فعالیت جوانان بین سنین 13 تا 23 سال بود که در سایه حکومت تشکیلات خودگردان و توافقنامه اسلو بزرگ شده بودند اما ناکامی ملت فلسطین و زورگوییهای تل آویو آنها را به واکنش واداشته بود.
بر این اساس جوانان فلسطینی با اتکای به توانایی خود، در بیش از یک سال گذشته عملیات فردی متعددی را در قدس، کرانه باختری ، اراضی 1948 و مرز غزه ترتیب دادند.
وجه تمایز دیگر این انتفاضه از دو انتفاضه قبلی، شرایط سیاسی-امنیتی اسرائیل در شرایط کنونی است. رژیم صهیونیستی در 6 سال گذشته علی رغم تلاش برای سرنگونی بشار اسد از طریق جریانهای تروریستی مورد حمایت عربستان، به بنبست سیاسی رسید. بنبستی که تنها در تداوم حکومت اسد در سوریه خلاصه نمیشود. زیرا در نتیجه این بحران قدرت مانور حزبالله و محور مقاومت نیز افزایش یافت.
حزب الله لبنان با تجربه جنگی موفق در سوریه، توانست مواضع دفاعی خود را به تهاجمی تغییر دهد تا جایی که هشدارهای حسن نصرالله در مورد تأسیسات هستهای و اتمی اسرائیل، تل آویو را مجبور به واکنش کرده است. در همین راستا آمریکا دیگر نقش اول را در خاورمیانه برای شکلدهی به تحولات ندارد.
ویژگی دیگر انتفاضه سوم، سکوت و همراهی تشکیلات خودگردان با ارتش اسرائیل است. در همین رابطه دو ماه پس از آغاز قیام خودجوش مردمی فلسطین، ماجد فرج، رئیس دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان اعلام کرد دستگاه متبوعش از 200 عملیات فردی انتفاضه جلوگیری کرده است.
انفعال آشکار و همراهی این نهاد را میتوان به کمکهای مالی اعراب همسو با تل آویو مرتبط دانست. امارات متحده عربی اخیرا بیش از 10 میلیون دلار به تشکیلات خودگردان پرداخت کرده است که این موضوع میتواند نه تنها در عدم همراهی با فلسطینیها موثر باشد بلکه در ممانعت از این قیام خود را نشان دهد.
بر این اساس صهیونیستها با آغاز انتفاضه سوم، در کنار تداوم حملاتشان به مردم فلسطین و گسترش دامنه دستگیری ها، تلاش کردند این قیام را به واکنش احساسی جوانان فلسطینی تقلیل دهند. دولت اسرائیل در روزهای نخست انتفاضه سوم با اعلام برخورد شدید، سعی کردند مردم فلسطین را به وحشت اندازند. در ادامه این روند مقامات این رژیم طرح تبعید خانواده کسانی که اقدام به انجام عملیات فردی و استشهادی میکنند و همچنین طرح تخریب خانههای مجاهدان و محکومیت 20 سال زندان را برای کسانی که اقدام به پرتاب سنگ کنند را برای رأیگیری به کنست بردند. اما این طرحها هیچ نتیجهای برای صهیونیستها در بر نداشت و عملیات فردی شدیدتر شد.
نتیجه تداوم انتفاضه قدس ضربه زدن به سیاستهای شهرکسازی و منصرف کردن رژیم صهیونیستی از اجرای تقسیم زمانی مسجدالاقصی بود. اما این دستاوردها که در نهایت باید به آزادی مسجد الاقصی منتهی شود، برای فلسطینیها بدون هزینه نبوده است.
طبق گزارش شبکه آنین القید، نظامیان رژیم صهیونیستی از ابتدای انتفاضه سوم قدس 6 هزار و 900 فلسطینی و از جمله شمار زیادی از زنان و کودکان را بازداشت کردهاند که از این تعداد بیش از سه هزار و چهارصد نفرشان در شش ماهه نخست سال 2016 دستگیر شدهاند. همچنین از مجموع آمار مذکور دو هزار و 320 نفر آنها مربوط به کودکان میشود.
همچنین از اکتبر 2015 تاکنون بیش از 280 نفر به شهادت رسیدندکه گفته میشود از این رقم 229 فلسطینی در قدس و کرانه باختری، 34 نفر در نوار غزه و 2 شهید در فلسطین اشغالی 1948 شهید شدند.
اما این حقایق کمترین انعکاسی در رسانههای جهانی غربی و عربی منطقه نداشته است. علت این مساله را میتوان از یک طرف به جنگهای نیابتی غرب در منطقه مرتبط دانست که باعث شد اسرائیل در حاشیه امن قرار گیرد و از طرفی دیگر به نزدیکی کشورهای مصر، ترکیه، عربستان، قطر و امارات متحده عربی به اسرائیل مرتبط دانست. ازسرگیری روابط ترکیه با رژیم صهیونیستی، دیدارهای علنی و غیررسمی مسئولان سعودی با مقامات صهیونیست، بستن کامل گذرگاه رفح و ایجاد امنیت برای صهیونیستها در خلیج عقبه توسط مصر از جمله اقداماتی است که در یک سال گذشته اجازه نداده اتفاقات فلسطین در رسانههای منطقه انعکاس یابد.
با این حال روند اتفاقات فلسطین نشان نمیدهد، مسائلی مانند همکاری اعراب با اسرائیل برای سرکوب انتفاضه و عدم پوشش خبری حوادث این سرزمین تاثیری در جریان آزادیخواهانه فلسطین داشته باشد.
انتهای پیام/