اجماع کنگره و سنا، واکنشی به سرخوردگی‌های آمریکا

به گزارش خبرگزاری تسنیم متن یادداشت عباس سلیمی نمین درباره بد عهدی‌های آمریکا در قبال برجام به شرح ذیل می باشد:

رأی مجلسین آمریکا به استمرار تحریم ها علیه ایران (بر اساس طرح داماتو) از منظری از خلاء قدرت در کاخ سفید در شرایط کنونی حکایت می کند؛ زیرا از یک سو دولتی به پایان عمر خود نزدیک می شود و دیگر پافشاری بر سیاست هایش و هزینه دادن برای آن ها بی معناست، از دیگر سو نیز رئیس جمهور منتخب در تدارک کوچ به کاخ سفید سخت گرفتار تطبیق شعارهای انتخاباتی با واقعیت هاست.

از این رو به درستی اقدام ضد ایرانی دستگاه قانون گذاری آمریکا را باید یک رأی برزخی دانست. اجماع اهالی کنگره و سنا برای گام برداشتن در مسیر نفی یک توافق تاریخی و بین المللی در شرایطی صورت می‌گیرد که سایه ملاحظات «دولت مستقر» بر عملکرد آنان بسیار کمرنگ است. از این رو عمده صاحب نظران آن را واکنشی به یک سری سرخوردگی ها ارزیابی می کنند.

در چند سال اخیر عمده تحرکات منطقه ای آمریکا علیه کشورهای اسلامی با ایستادگی ایران نتیجه ای معکوس را برای واشنگتن رقم زده است. شکست طرح هایی که سرمایه‌گذاری گسترده ای بر روی آن صورت گرفته بود تحقیر آشکاری را برای هیئت حاکمه آمریکا به نمایش گذاشته است.

اکنون پرسش اصلی در این رابطه آن است که آیا چنین اقدامی‌که شبیه آن را حتی در استبدادی ترین کشورها نیز نمی توان یافت، می تواند بی اعتباری ها را ترمیم نماید؟ به نظر می رسد همه سلایق سیاسی به این پرسش پاسخ منفی دهند. در حاکمیت های دیکتاتور دست کم نمایشی از تبادل نظرات متفاوت برای القای ملحوظ داشتن منافع ملی عرضه می شود.

چه شرایطی موجب شده تا اولویت یافتن مصالح صهیونیست ها بر منافع جامعه آمریکا این چنین بی پرده دنبال گردد؟ پاسخ این میزان «رو بازی کردن» را در هدر رفت سرمایه گذاری دو دهه ای واشنگتن و لندن برای درهم ریختن کشورهای اسلامی با هدف رفع نگرانی از صهیونیست های اشغال کننده فلسطین باید جست.

بر همین اساس می بایست این حجم از خصومت را در نزد حامیان نژاد پرستان حاکم شده بر قبله اول مسلمین باور کرد. این که بر خلاف عرف دیپلماتیک نخست وزیر انگلیس آشکارا شیوخ منطقه جنوبی خلیج فارس را علیه ایران تحریک می کند، به خشم واشنگتن و لندن از در هم شکسته شدن بازی دو جانبه «تروریسم_دیپلماسی» باز می گردد.

دیگر تروریست های داعش، النصره و .. نخواهند توانست جاده صاف کن دیپلماسی حامیان آمریکایی و اروپایی صهیونیزم در جهان اسلام باشند. عواقب شکست این ابزار نظامی ناکامی ای نیست که بتوان از آن به سهولت رهایی یافت.

رأی دستگاه قانون گذاری آمریکا و اظهارات نخست وزیر کشور تابع آن در اروپا علیه ایران از نظر همه ناظران سیاسی قابل فهم است؛ زیرا تهران ابزار غلط انداز و پیچیده ای را در منطقه زمین گیر کرد که لندن و واشنگتن تصور می کردند که با اتکا به آن نقشه سیاسی را در اطراف و اکناف اسرائیل تغییر خواهند داد.

همزمان با بروز نشانه های این شکست رسانه های غرب موجی از جنگ روانی علیه ایران را به راه انداخته اند که گویا دولت جدید آمریکا همه مسائل خود را با جهان به کنار خواهد افکند و با تمام توان مقاومت تهران در برابر سیاست تحمیل نژادپرستان بر منطقه را در هم خواهد شکست.

باید پرسید برای نمونه آیا کاخ سفید قادر خواهد بود مشکلات روزافزون خود را با چین به فراموشی بسپارد؟ صرف نظر از مسائل و بحران های متعدد بین المللی، شرایط بغرنج داخلی که روز به روز حادتر می شود مقوله ای نیست که با جنگ افروزی های برون مرزی تقابل نداشته باشد.

فراموش نکنیم که نامزد پیروز جمهوری خواهان در رقابت انتخاباتی برای حل بحران داخلی همواره وعده خارج شدن واشنگتن از تنش های جهانی را به رأی دهندگان می داد. آن چه وال استریت ژورنال در روزهای اخیر منعکس ساخت نشان از آن دارد که این اقدامات برزخی صرفاً برای مرعوب ساختن و گرفتن امتیازات بیشتر در چارچوب برجام و نه حتی برهم زدن آن است.

انتهای پیام/