ادای دین به ادبیات فولکلور و جغرافیای خراسان؛ پازل دوم سه‌گانه تئاتر مشهد تکمیل شد‌

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، تئاتر «رویای خیس در حوالی پلکهایت» به نویسندگی و کارگردانی «احسان روحی» روزهای آخر نمایش خود را در مجموعه تئاتر شهر می‌گذارند. این نمایش بخشی از تاریخ مشهد و علاقه‌مندی مردم به امام رضا(ع) را به تصویر می‌کشد و در واقع بخشی از سه‌گانه «پرسه در حوالی پلکهایت»، «رویای خیس در حوالی پلکهایت» و «گیسو» است. همه این نمایش‌نامه‌ها از منظری جدید ولی در مورد یک اتفاق حرف می‌زنند.

شاید ادبیات فولکوریک ما به خودی خود جاذبه نداشته باشد اما ریشه در دل ما دارد که برای جذاب‌تر کردن آن‌ها به مخاطبان امروزی لازم است از عنصر خلاقیت و هنر استفاده کنیم.

‌روحی کارگردان این نمایش به خبرنگار تسنیم می‌گوید: شخصاٌ علاقه‌ زیادی به ادبیات فولکلور و جغرافیای خراسان دارم و در این چند سال هم تحقیقات بسیاری در این زمینه انجام دادم. داستان این نمایش هم یک‌خطی ‌و داستان آدم‌هایی است که با چشم‌بند وارد همایونی می‌شوند تا یک موقع چشمشان به اهل و عیال همایونی نیفتد، حالا اگر یک نفر لحظه‌‌ای چشمش بیفتد چه می‌شود؟ این لحظه جرقه دراماتیکی بود که به سه نمایشنامه تبدیل شد.

وی ادامه داد: «رویایی خیس در حوالی پلکهایت» دو سال پیش به‌عنوان تنها نماینده خراسان‌رضوی در جشنواره بین‌المللی «ایتوس» ترکیه اجرا شد و مورد استقبال ایرانیان مقیم آنکارا و هنرمندان دیگر کشورها قرار گرفت. اما امسال همه تلاشم این بود که کار را به شکل جدید ارائه دهم و تقریباً همه چیز عوض شد و سعی‌ام بر این بود که تولید امروز احسان روحی باشد.

کارگردان تئاتر مشهد بیان کرد: تقریباً یک ماه و نیم به صورت فشرده تمرین کردیم و به دلیل پیچیدگی شخصیت‌ها و اینکه دوست داشتم جزء به جزء نقش‌ها دربیاید، خیلی سخت به کمک بازیگران کار کردیم. فکر می‌کنم ما تئاتری‌ها کم‌کم به یک مخاطب‌شناسی می‌رسیم، این نمایش هم قصه‌محور است و می‌دانیم ما ایرانی‌ها عاشق قصه هستیم و چیزی که در این نمایش اتفاق افتاد برای ما راضی‌کننده بود؛ از این جهت که مخاطب عام خیلی خوب با آن ارتباط برقرار کرد و با آن همراه شد. هدف ما هم همین بود که در واقع اثری تولید کنیم که مخاطب بتواند ارتباط را با آن حفظ کند.

روحی گفت: «رویای خیس در حوالی پلکهایت» تعریف از عشقی جدید در تاریخ را جدا از کلیشه‌ها روایت می‌کند، عشقی که نباید اتفاق می‌افتاد، گناهی که آمیخته شده با عشق و پارادوکسی عجیب را برای این شخصیت به وجود می‌آورد. برای واکاوی این نمایش، شخصیت خواجه همیشه درحال بستن چشم‌بند روی همه اکسسووار است و شخصیت گیسو همیشه در حال باز‌کردن این چشم بندهاست.

امیر محاسبتی بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینمای مشهد و کشور نیز که در این نمایش نقش «بُندار» را به‌عهده دارد، درباره نقشش و خود نمایش می‌گوید: نمایشنامه «رویای خیس در حوالی پلکهایت» را مطالعه کردم و خیلی از نقش خوشم آمد و همذات‌پنداری زیادی با نفش پیدا کردم، این نمایش اثری عامیانه است و داستان دونفر است که عاشق همدیگر هستند، «سروش خانی» که دیده نمی‌شود اما اسمش همواره وجود دارد و خواجه‌ای که کارهای سروش‌خان را انجام می‌دهد. این وسط بنداری وجود دارد که توسط خواجه اجیر شده تا افرادی که سد راه سروش خان هستند را از بین ببرد.

وی ادامه داد: نقش‌های متفاوت زیادی را بازی کردم ولی روی صحنه به کمک آقای روحی خیلی خوب با نقش ارتباط برقرار کردم.

حامد یزدی بازیگر این تئاتر نیز که بعد از هفت سال دوباره به صحنه بازگشته در این نمایش نقش خواجه را بازی می‌کند و البته بسیار نقش سخت و پیچیده‌ای هم است، می‌گوید: به کمک استاد رضا صابری و احسان روحی دوباره به تئاتر بازگشتم. در این نمایش هم نقش خیلی خاص و دوست‌داشتنی دارم. وقتی متن را آقای روحی به من دادند، پیچیدگی‌های این شخصیت را خیلی دوست داشتم و سعی کردم به شخصیتی که بازی می‌کنم، تبدیل شوم و نه اینکه صرفاً آن را بازی کنم.

یزدی گفت: اینگونه شخصیت‌ها مثل خواجه به‌دلیل پیچیدگی‌ها و درگیری‌های ذهنی که این آدم با خود و محیط اطرافش دارد، برای من خیلی جذاب بود. شاید باورتان نشود که من یک ماه در خیابان با عصا راه می‌رفتم تا کاملاً به شخصیت نزدیک شوم. به نظر من شخصیت خواجه، آدم منفوری است ولی به‌شدت هم آدم قابل ترحمی است که خیلی چیزها دست خودش نبوده، این آدم به‌خاطر عقده‌های درونی که دارد، مجبور به جنایت و خیانت  می‌شود.

وی ادامه داد: خوشبختانه ما در این گروه بازیگران خیلی خوبی داریم. از آقای امیر محاسبتی بگیرید که ایفای نقش مقابل بازیگر توانمندی مثل ایشان یک موهبت است و آدم در صحنه خیالش راحت است و از طرف بازیگر مقابلش، آرامش و اطمینان دارد. مهشید شریفی هم جزو بازیگران توانمند است که در این نمایش نقش گیسو را بازی می‌کند. 

یزدی افزود: حقیقتش ارتباط برقرار کردن با این نقش خیلی سخت بود، ولی از آن دست سختی‌ها بود که خیلی برای من لذت‌بخش بود.

انتهای پیام/