گزارش ویژه تسنیم درباره پرونده ریاست جمهوری لبنان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری تسنیم از بیروت، لبنان نه تنها بدون رقیب وارد کتاب گینس می شود بلکه با رکوردی وارد این کتاب می شود که هیچ کس تاکنون نتوانسته است به آن برسد و برای شکستن این رکود نیز تلاش نخواهد کرد. لبنان با چند رکورد مهم و اساسی وارد این کتاب می شود اما منظور ما در اینجا، انتخابات ریاست جمهوری لبنان است زیرا لبنان از 30 ماه پیش تاکنون بدون رئیس جمهور مانده است. این درحالی است که اکثر جریان های داخلی لبنان دل به تصمیم خارجی در ارتباط با پرونده ریاست جمهوری خوش کرده اند و در انتظار تحولات منطقه ای و حل و فصل سیاسی اوضاع در سوریه هستند.

خبرگزاری تسنیم تلاش کرده است تا به این موضوع بپردازد زیرا از مهمترین موضوعات جاری لبنان به شمار می رود. تلاش داریم تا بخشی از رویدادهای پایان دوره ریاست میشل سلیمان رئیس جمهور سابق را تشریح کنیم.

در آن زمان، بیشترین فرصت برای انتخاب رئیس جمهور وجود داشت اما همانطور که پیشتر اشاره کردیم؛ اقدام برخی جریان ها و طرف های داخلی در لبنان برای مرتبط کردن تصمیم گیری داخلی با جریان ها و طرف های خارجی، بزرگترین مانع برای انتخاب رئیس جمهور بوده و همچنان می باشد.

درسایه رویدادهای جاری عرصه لبنان و با هر سفری که سعد حریری رئیس جریان المستقبل لبنان به این کشور می کند، روند امور به هم می ریزد تا بار دیگر همه چیز از نقطه صفر آغاز شود.

سعد حریری اکثرا در خارج از لبنان به سرمی برد و گاهی به لبنان سفر می کند.

همه این مسائل نشان می دهد که نه تنها تا این لحظه، چیز جدیدی در زمینه پرونده انتخاب رئیس جمهور لبنان وجود ندارد بلکه هرچه هست، فقط وقت کشی است تا آتش منطقه فروکش کند و همه پرونده های داغ و ملتهب آن پایان یابد.

اگر هم پیمانان سعودی در لبنان نبودند؛ انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده بود!

به سال 2014 میلادی باز می گردیم و مروری بر آنچه در آن زمان گذشت، می کنیم. خبرگزاری تسنیم اطلاعاتی را منتشر خواهد کرد که برای اولین بار در رسانه ها مطرح می شود. این اطلاعات می تواند حقیقت مواضع طرف ها و جریان ها در قبال نامزدهای تصدی پست ریاست جمهوری لبنان و میزان دل بستن آنها (به طرفها در) خارج از لبنان روشن کند.

در آن زمان، در سال 2014 میلادی، چهار قطب مسیحیان مارونی در لبنان شامل ژنرال میشل عون رئیس فراکسیون تغییر و اصلاحات و رئیس جریان ملی آزاد لبنان، سلیمان فرنجیه رئیس جریان المرده، سمیر جعجع رئیس هیئت اجرایی نیروهای لبنانی و امین الجمیل رئیس حزب کتائب بودند.

ژنرال میشل عون و سلمان فرنجیه متعلق به گروه هشت مارس و سمیر جعجع و امین الجمیل متعلق به گروه 14 مارس بودند.

در آن زمان و پیش از پایان دوره ریاست ریاست میشل سلیمان و بروز خلا در پست ریاست جمهوری، این قطب های چهارگانه نشست های خود را برای توافق روی یک نفر برای تصدی پست ریاست جمهوری آغاز کردند تا تنها پست مسیحیان در خاورمیانه - که مسیحیان شرق آن را در اختیار خود دارند و با آن به عنوان شرکای میهن خویش به شمار می روند- خالی نماند.

نشست های پی درپی برای حل پرونده ریاست جمهوری لبنان در آن زمان زیر نظر کلیسای مارونی لبنان به ریاست مار بشاره بطرس الراعی سراسقف مسیحیان مارونی برگزار شد.

خبرگزاری تسنیم اطلاعاتی را برای اولین بار منتشر می کند که یک منبع بلندپایه در اختیار این خبرگزاری قرار داده است.

این منبع کسی است که خودش در نشست های پی درپی قطب های چهارگانه یاد شده –ژنرال میشل عون، سلیمان فرنجیه، سمیر جعجع و امین الجمیل- درکنار مار بشاره بطرس الراعی سراسقف مسیحیان مارونی حضور داشت؛ کسانی که توافق کردند تا بحران خلا ریاست جمهوری لبنان را بدون هرگونه دل خوش کردن به مواضع طرف ها و جریان های خارج از لبنان، حل و فصل کنند.

این منبع درباره جزئیات نشست ها گفت: قطب های چهارگانه در عمارت مار بشاره بطرس الراعی سراسقف مسیحیان مارونی گردهم آمده و چندین بار برای دستیابی به یک راه حل صرفا لبنانی تلاش کردند. جمهوری اسلامی ایران تاکید کرد که موضوع ریاست جمهوری لبنان یک موضوع صرف لبنانی است و ما در آن دخالت نمی کنیم. اما این موضع ایران که تسهیل بخش پرونده ریاست جمهوری لبنان بود، نه تنها با حسن نیت گروه سیاسی لبنانی مورد حمایت عربستان (گروه 14 مارس) روبرو نشد بلکه عربستان به سیاست خود در مانع تراشی در مسیر پرونده ریاست جمهوری پافشاری کرد.

وی افزود: یک ماه پیش از پایان دوره ریاست جمهوری میشل سلیمان، قطب های چهارگانه و مار بشاره بطرس الراعی سراسقف مسیحیان مارونی لبنان گردهم آمدند و سر اسقف - فردی را که براساس اعتقادات برادران مسیحی، "کاهن خلوت نشین" نامیده می شود- به جمع آنها آورد تا در عمارت سر اسقف برای توافقنامه ای که قطب های چهارگانه در حضور او و زیر نظر کلیسای مارونی درباره آن توافق کرده بودند؛ دعا کند.

این توافقنامه در آن زمان تاکید می کرد که "هرکس بیشترین تعداد آرای نمایندگان پارلمان را بدست آورد؛ همه طرف های چهارگانه مسیحیان مارونی از او حمایت و بعد از برگزاری دور اول انتخابات - یعنی در جلسه دوم انتخابات- او را برخواهند گزید."

عملا، همه طیف های سیاسی در اولین جلسه انتخاب رئیس جمهور شرکت کردند. در آن زمان، ژنرال میشل عون در اولین جلسه اصل برگه سفید را در دستور کار خود قرار داد. سمیر جعجع نامزدی خود برای تصدی پست ریاست جمهوری را اعلام کرد و ولید جنبلاط رئیس تشکل دیدار دموکراتیک نیز هنری الحلو را نامزد تصدی پست ریاست جمهوری کرد.

در این جلسه، سمیر جعجع 42 رای و هنری الحلو 16 رای کسب کرد. 57 رای نیز برگه سفید بود؛ یعنی گزینه میشل عون بیشترین تعداد آرا را کسب کرد اما ستریدا جعجع نماینده پارلمان و همسر سمیر جعجع رو به میشل عون کرد و با صراحت تمام گفت: ما بدور از هرگونه توافق هستیم. یعنی در مسیر توافقنامه انجام شده حرکت نخواهیم کرد و به ژنرال عون رای نخواهیم داد تا رئیس جمهور لبنان شود.

از آن زمان تا امروز، مشکل همان مشکل است؛ یعنی از یک سو قویترین نامزد و کسی که بیشترین شانس را برای تصدی پست ریاست جمهوری دارد، همان ژنرال عون است و از سوی دیگر کسانی که در مسیر انتخاب او به ریاست جمهوری لبنان – با گرفتن دستور از خارج و طرح این بهانه که ژنرال عون نامزد حزب الله است، مانع تراشی می کنند- همانهای قبلی.

در آن زمان، کسی درباره حرف های ستریدا جعجع که به معنای شانه خالی کردن از توافقنامه بکرکی بود، سخنی نگفت؛ با توجه به اینکه روند نشست های طرفهای چهارگانه در بکرکی بسیار محرمانه بود. حرف های همسر جعجع همچنین به معنای هدر دادن فرصت ملی داخلی برای انتخاب رئیس جمهور - بدون دخالت خارجی و نقشی منفی برخی طرف نظیر آنچه عربستان امروز انجام می دهد- بود.

امروز لبنانی ها در انتظار پایان سفر دوره ای داخلی و منطقه و بین المللی دیگر حریری هستند تا نامزدی ژنرال میشل عون در دستور کار قرار گیرد و خلأ پست ریاست جمهوری پایان یابد؛ با این تفاوت که سمیر جعجع نامزد آن زمان، امروز ژنرال عون را نامزد کرده و از او حمایت می کند و در هر فرصتی می گوید که به ژنرال عون برای نجات لبنان رای خواهد داد و این را باید در نظر داشت که فرقی بین امروز و دوسال و نیم پیش درخصوص لبنان و روند رویدادها و تحولات وجود ندارد!

حال این سوال تعجب برانگیز برای لبنانی ها باقی می ماند که آیا کسی که (سمیر جعجع) از توافقنامه حاصله در محضر مرجع دینی خود (سراسقف مسیحیان مارونی) شانه خالی می کند، می تواند امروز رئیس جمهور را انتخاب کند؛ درحالی که اراده او در گرو (دستور از) خارج از کشور بوده است؟

انتهای پیام/