جاور: مدال علیزاده انگیزه زنان ورزشکار ایران را بالا برد/ فرزام: ورزش ایران دنبال اتفاق است و برای مدال هزینه نمی‌کنند
بانوی المپیکی ایران در رشته قایقرانی به همراه مربی‌اش در خبرگزاری تسنیم حضور یافته و به تشریح عملکرد خود در ریو ۲۰۱۶ پرداختند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهسا جاور که با کسب مدال نقره در مسابقات انتخابی المپیک در کره جنوبی تنها سهمیه قایقرانی ایران در روئینگ را به نام خود ثبت کرده بود، در ریو در مصاف با حریفان قدرتمند خود در جایگاه بیست و هفتم ایستاد.
مهسا جاور در گروه دوم المپیک 2016 ریو با حریفانی از آمریکا، اندونزی، لیتوانی، دانمارک و آرژانتین هم‌گروه بود و در پایان با رکورد 8:39.28 دقیقه در جایگاه چهارم قرار گرفت و راهی مرحله شانس مجدد شد. وی در رقابت‌های شانس مجدد با ثبت زمان 8:06.57 در مصاف با نمایندگان ترینیدادوتوباگو، الجزایر، پرو و باهاماس در رده سوم ایستاد و از صعود باز ماند. جاور در ادامه در رقابت با قایقرانان چین‌تایپه، تایلند و پرو و برای تعیین رتبه نهایی با ثبت زمان 8:45:54 دوم شد و در فینال E رقابت‌های روئینگ در رقابت با نمایندگان تایلند، اندونزی، چین تایپه، قزاقستان و باهامس که برای تعیین رنکینگش بود، در رده بیست و هفتم ایستاد.
مهسا جاور تنها بانوی قایقران ایرانی حاضر در المپیک و افشین فرزام، سرمربی تیم ملی روئینگ، در محل خبرگزاری تسنیم حضور یافتند و به تشریح عملکرد قایقرانی ایران در المپیک و آخرین برنامه‌های این رشته پرداختند. متن این گفت‌وگو در زیر آمده است:
تسنیم: سطح المپیک را چطور دیدید و مهسا جاور تا چه حد انتظارات را بر آورده کرد؟
افشین فرزام: ما هیچ‌گاه نسبت به شرایط و نتایج راضی نمی‌شویم و همیشه باید دنبال بهتر شدن باشیم. باید از دو زاویه به این المپیک نگاه کرد. اول اینکه ما باید مسابقات جهانی را بررسی کنیم. در سال 2011 در مسابقات قهرمانی جهان در اسلوونی تیم دختران در تمام ارنج‌ها بالای 30 ثانیه از حریفان خود عقب بودند. از این زاویه مهسا جاور مسابقات خوبی انجام داد و در مسابقه اول عملکرد خوبی داشت و رقبای قدرتمندی داشت و رقابت خوبی انجام داد و با دو ثانیه کمتر از حریفان باخت.
شرایط جوی در المپیک بسیار سخت بود و قایقرانان به نام هم به سختی به خط پایان رسیدند اگر خود مهسا جاور هم می‌دانست در آن روز می‌تواند تا این حد خوب باشد در همان مسابقات صعود می‌کرد. وی حتی فراتر از انتظار خود ظاهر شد. مهسا جاور پیش از مسابقه انتظار چنین عملکری را نداشت و روی حضور در شانس مجدد حساب کرده بود و همین موضوع باعث شد تا دیر سرعت بگیرد.
باید در نظر گرفت این المپیک اولین تجربه مهسا جاور بود، به علاوه اولین مسابقه‌ای بود که به واسطه نوع مسیر نمی‌توانستم مهسا جاور را هدایت کنم. در دو مسابقه آخر، وی در مسابقات کسب سهمیه به هدایت‌های من عادت کرده بود اما شرایط این همراهی را در المپیک نداشتم.
در مجموع مسابقه اول بسیار خوب بود و در جمع 32 شرکت کننده بین 12 تا 15 نفر اول بود. در مسابقات بعد نیز حریفانی خارج از آسیا داشت و با دو ثانیه مسابقه از دست داد. مهسا جاور در مسابقات شانه به شانه با حریفانش خط پایان را طی کرد، به علاوه عملکردش در مسابقه اول انتظارات را بالا برده بود و حتی رئیس فدراسیون حضور وی در فینال B را برای او متصور بود.
ما می‌خواستیم رکورد و رنکینگ روئینگ ارتقا یابد اما به واسطه شرایط بد جوی امکان ارتقا رکورد وجود نداشت و مسابقات تحت تاثیر همین شرایط بود و به تعویق افتادن‌ها نیز شرایط را سخت کرد و ما از تعویق مسابقات اصلا راضی نبودیم.
تسنیم: شرایط آماده‌سازی جاور پیش از المپیک چگونه بود؟
فرزام: آماده‌سازی در 10 تا 15 روز آخر آن‌طور که باید مناسب نبود و به ناچار باید به ایران برمی‌گشتیم. جاور اردوی خوبی را در پرتغال پشت سر گذاشته بود و مطمئن بودیم نسبت به سهمیه المپیک تایم بهتری دارد اما به خاطر بحث کاروان و اتمام ویزا ناچار به برگشت و تمرین در تهران بودیم. سعی کردیم در تهران شرایط آمادگی جاور را حفظ کنیم اما هم شرایط آب و هوایی و هم پیست تمرینی در تهران مناسب نبود و به علاوه حواشی و رفت و آمدها و بازدیدها شرایط را خاص کرده بود.
پیش از المپیک چند روزی شرایط خاص است و تمرینات با تمرکز لازم انجام نمی‌شود. مهسا جاور عملکرد خوبی داشت اما به آنچه مورد انتظارش بود نرسیدیم.
تسنیم: یعنی مهسا جاور به پیک آمادگی مورد نظر شما نرسیده بود؟
فرزام: به آمادگی کامل رسیده بود اما فرصت حفظ شرایط آمادگی را از دست دادیم.
تسنیم: پیش از مسابقات هم بارها نگرانی خود از تمرین در تهران در آستانه اعزام به المپیک را اعلام کردید. آیا امکان هماهنگی برای اعزام تیم از پرتغال به ریو وجود نداشت؟
فرزام: این موضوع نیازمند حرکت کمیته ملی المپیک و فدراسیون بود. در کاروان ما فقط احسان حدادی بود که از آلمان به ریو سفر کرد و بقیه کاروان باید از ایران اعزام می‌شدند. در رشته‌های سالنی تمرین در تهران مشکلی ندارد اما در رشته‌ای مانند روئینگ این امر مشکل‌ساز می‌شود. ما همیشه در این رشته اردوهای‌مان متصل به اعزام و به دور از دغدغه فکری و حواشی داخلی بود و بچه‌ها در شرایط استاندارد تمرین می‌کردند و بهترین نتیجه را می‌گرفتند اما این بار که مهمترین رقابت بود چنین اتفاقی نیفتاد.
ما می‌دانستیم در روئینگ مدال نخواهیم گرفت اما در هدف‌گذاری‌ها ارتقای رکورد و جایگاه را مد نظر داشتیم اما بقیه زیاد چنین حسی نداشتند و روی رشته‌های مدال آور تمرکز داشتند و به فرض با خودشان می‌گفتند اگر قرار است پانزدهم شویم، چه فرقی می‌کند که بیست و چهارم شویم.
تسنیم: آیا این نگاه در فدراسیون هم وجود دارد؟
فرزام: درست است که فدراسیون آنچه لازم بوده را انجام داده است اما فکر می‌کنم همان طور که در پیروزی همه سهمیه هستیم در شکست هم همین گونه است و هر کس باید در سهم خود جدی‌تر عمل می‌کرد. شاید من هم باید خواسته‌هایم را جدی‌تر عنوان می‌کردم و ممکن بود که آنچه مد نظر داشتم محقق شود. در مجموع از تمرینات 10 روز آخر راضی نبودم و می‌توانستیم بهتر از این باشیم.
تسنیم: به نظر می‌رسد قبل از المپیک هم فدراسیون تنها روی بازی‌های آسیایی جاکارتا تمرکز کرده بود و بعد از کسب یک سهمیه پیش از اعلام سهمیه مجللی، المپیک را رها کرده بود.
فرزام: این واقعیت است و وقتی ما ببینیم آنها سرد هستند، من مربی و ورزشکار هم سرد می‌شویم. کار گروهی است و نمی‌توان تنهایی کارها را به پیش برد. شاید این نگاهی که شما می‌گویید در فدراسیون بود اما در المپیک و پس از مسابقه اول جاور بیدار شدند اما دیر بود. نگاه به رشته‌هایی که مدال المپیک ندارند، خوب نیست. همه دنبال یک اتفاق هستند تا به آن رشته توجه کنند مانند دوومیدانی اما سوال اینجاست که آیا برای کسب مدال برنامه‌ریزی می‌شود؟ و آیا مسئولان حاضر هستند بهای لازم برای کسب مدال را بپردازند؟
ما به کسب سهمیه المپیک قانع شده بودیم. به هر حال این سهمیه با کیفیت خوب و مدال نقره مهسا جاور کسب شده بود. فکر می‌کنم که این طمع که در المپیک هم به دنبال مدال باشیم، باید ایجاد شود تا مانند رشدی که در آسیا داشتیم، در المپیک هم بدرخشیم. روزهایی را به یاد دارم که در آسیا تیم‌های ایران بعد از ثانیه‌های زیادی نسبت به رقبا از خط پایان رد می‌شدند اما با تغییر نگاه‌ها به این رشته مدال‌آوری آغاز شد و و مدال نقره آسیا را گرفتیم.
اگر به دنبال مدال المپیک و جهانی هستیم، برنامه‌ها باید از امروز شروع شود و باید در نخستین گام خود را از آسیا جدا کنیم. ممکن است طی چند سال در جهان حرفی برای گفتن نداشته باشیم اما با ادامه این روند و اردوهای مناسب می‌بینیم که به سطح جهانی نزدیک می‌شویم. در کشتی، تکواندو، شمشیربازی و والیبال هم همین اتفاق افتاد و با حضور مداوم در مسابقات جهانی این رشته‌ها خود را در سطح دنیا مطرح کردند.
تسنیم: برای رسیدن به سطح اول زمان چقدر زمان لازم است؟
فرزام: برای کاهش این فاصله عوامل زیادی باید دست به دست هم بدهند. برای مثال در آمریکا بیش از هزار کلوپ روئینگ وجود دارد که ناخوداگاه به یک چرخه استعدادیابی تبدیل شده است و نتیجه آن حضور بیش از هزار قایقران در مسابقات قهرمانی کشور آمریکا است. ما از نظر آبی محدودیت داریم اما همین امکانات هم مکانیزه نشده و از آن درست استفاده نمی‌شود. باید در استان‌ها کار شود و انگیزه ایجاد شود و کار را سیستمی پیش برد تا در نهایت بتوانیم در مسابقات قهرمانی کشور شاهد حضور 200 قایقران باشیم نه اینکه در مسابقات تک نفره تنها شاهد بیست نفر باشیم. باید کمیت و کیفیت در کنار هم رشد پیدا کنند و این نیازمند نگاه سیستم مدار است.
فدراسیون دارای بخش‌های مختلف شامل کانو کانادایی، کایاک، کانوپولو، اسلالوم، روئینگ و .. است و نباید شرایط به گونه‌ای باشد که بعد از بازی های آسیایی 4 ورزشکار در اختیار مربی باشد و در نهایت 2 سال بعد سهمیه المپیک بخواهند. در این شرایط نگاه محدود است و باید دید افراد برای رشد قایقرانی وسعت بیشتری داشته باشد.
ما در روئینگ عقبه زیادی نداریم و این رشته از سال 84 در ایران راه‌اندازی شد و درست نیست که تنها دنبال یک اتفاق خارق‌العاده باشیم. ما در همان ابتدا واقعیت‌ها را کامل گفتیم و اعلام کردیم که شانس مدال نداریم و به دنبال ارتقای رنکینگ هستیم و همین موضوع باعث شد تا نگاه‌ها به قایقرانی تغییر کند.
تسنیم: سطح المپیک را چطور دیدید و تا چه حد انتظارات را بر آورده کرد؟
جاور: من قبل از رفتن به چیزهای بزرگی فکر کردم و حداقل آن، برگزاری یک مسابقه خوب بود. شاید به جایگاه مد نظرم نرسیدم اما حداقل از عملکرم راضی هستم و هر کاری که لازم بود، انجام دادم. تجربیات خوبی کسب کردم و حضور در کنار این رقبای بزرگ اهمیت زیادی دارد و در آینده بسیار مهم است.
شرایط جوی در کار ما تاثیر داشت و یک روز برای مسابقه‌ام به یاد دارم که مجبور شدم 4 بار بدنم را گرم و سرد کنم اما مدام اعلام می‌شد که زمان مسابقه تغییر کرده است. به هر حال من اولین حضورم بود و شرایط جوی هم برای رشته روئینگ مناسب نبود.
تسنیم: اردوها و امکانات پیش از المپیک کافی بود یا فکر می‌کنید فدراسیون می‌توانست شرایط بهتری را آماده کند؟
جاور: بعد از کسب سهمیه روند خوبی را شروع کردیم و اردوی خوبی را در پرتغال داشتیم. من اواخر اردوی پرتغال واقعا پیشرفت خوبی داشتم اما 10 روز آخر در تهران مجبور شدم در پیست آزادی تمرین کنم. این پیست بسیار شلوغ است و نمی‌توان تمرین کرد و تمرین در آن نتیجه لازم را ندارد، البته شاید هم کوتاهی از خودم بوده است اما در نهایت تمام تلاشم را انجام دادم.
تسنیم: اوج آمادگی خود را در مسابقات انتخابی المپیک در کره جنوبی داشتی یا در ریو؟
جاور: اگر بعد از اردوی پرتغال مستقیم راهی ریو شده بودم مطمئنا بسیار آماده‌تر از مسابقات کره جنوبی بودم و عملکرد بهتری داشتم اما این 10 روز تمرین در تهران شرایط را کاملا تغییر داد.
تسنیم: قایق خوبی در اردوی پرتغال برای تمرین داشتی. این موضوع تا چه حد به شما کمک کرد؟
جاور: همان قایقی که برای سهمیه المپیک برای من اجاره شده بود در ریو نیز در اختیارم بود. در پرتغال هم قایقی شبیه همان قایق را داشتم و از این نظر مشکلی نداشتم اما کل رشته من با قایق است و وقتی تنها یک ماه و نیم می‌توانم با این قایق تمرین کنم، زمان کوتاهی است. در ایران با یک قایق تمرین می‌کنم اما در مسابقات با قایق دیگری شرکت می‌کنم. جدیدترین قایق ما در روئینگ حدود 6 سال پیش وارد کشور شد که 3 سال هم در انبار گمرک ماند و خراب شد و بعد از آن هم به عنوان بهترین قایق از همان قایق‌ها تمرین می‌کنیم.
مشکل پیست و کمبود امکانات را مدام تکرار کردیم اما نتیجه‌ای به دست نیامده است. ما در قایق روئینگ تنها در قالب تیم ملی می‌توانیم با این قایق‌ها تمرین کنیم و خارج از اردو تنها باید برای حفظ آمادگی تمرینات هوازی انجام دهیم.
تسنیم: شرایط مهسا جاور برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا چگونه است؟
فرزام: روئینگ جهت آماده‌سازی نیازمند تمرینات سختی است و در 5 ماه حضور در 3 مسابقه سنگین برای جاور سخت است، به علاوه مهسا از 7 روز پیش تمرینات خود را آغاز کرده است و امروز در تمرینات شرایط وی بررسی و اگر با توجه به محدودیت زمان تمرین و حضور در دو مسابقه سنگین انتخابی المپیک و المپیک به شرایط ایده‌آل رسیده بود اعزام خواهد شد اما اگر به شرایط آرمانی نرسد بعید می‌دانم که اعزام شود.
تسنیم: پس از کسب سهمیه المپیک چه میزان از حقوق و پاداش خود را دریافت کردید؟
جاور: من از اردیبهشت ماه سهمیه گرفتم اما فقط 2 ماه حقوق 2 میلیون تومانی خود را دریافت کردم و البته 10 میلیون تومان کمیته ملی المپیک و رئیس جمهور را هم دریافت کردم.
تسنیم: حضور خود به عنوان یک بانوی محجبه در المپیک را چطور ارزیابی می‌کنید؟
جاور: در اکثر رشته‌ها شاهد حضور ورزشکاران محجبه از سایر کشورها بودیم اما در رشته قایقرانی من تنها بانوی با حجاب بودم و رفتار رقبا با من بسیار خوب بود و کسی از این موضوع تعجب نکرده بود و دیدگاه مثبتی نسبت به حجاب وجود داشت.
تسنیم: مهمترین برنامه شما بعد از المپیک چیست؟
جاور: اگر شرایط لازم وجود داشته باشد، دوست دارم به دوره قهرمانی تا بازی‌های آسیایی ادامه دهم و مدال این مسابقات را کسب کنم اما با وضعیت تاهلی که دارم حضور در اردوهای 12 ماهه برای من سخت است. اگر فدراسیون شرایطی فراهم کند که بتوانم تمریناتم را در زنجان ادامه دهم و مدام در اردو نباشم، بسیار ایده‌آل خواهد بود و اگر در سطح آمادگی باشم قطعا به حضو در تیم ملی علاقه‌مند هستم.
تسنیم: یعنی برای حضور دوباره در المپیک برنامه بلند مدت ندارید؟
جاور: از آنجا که برای المپیک برنامه‌ریزی خاصی وجود ندارد و انگیزه‌های لازم برای حضور پرقدرت به ورزشکار داده نمی‌شود، هنوز تصمیمی نگرفته‌ام. بعد از پایان المپیک به فرزام گفتم دوست دارم قوی‌تر از گذشته باشم و خودم را به جهان ثابت کنم اما باز هم همه چیز به شرایط بستگی دارد. هیچ ورزشکاری دوست ندارد از حیطه قهرمانی خداحافظی کند مگر اینکه مجبور به این کار باشد و من هم از این امر مستثنی نیستم.
تسنیم: مدال‌آوری کیمیا علیزاده را چطور دیدید؟
جاور: علیزاده را اولین بار در تست‌های المپیک دیدم و قبل از رفتن وی همه از احتمال کسب مدالش صحبت می‌کردند. همه مسابقات وی را دنبال کردم و از کسب مدال او بسیار خوشحال شدم. علیزاده ثابت کرد که یک زن ایرانی با سن کم در اولین حضورش در المپیک مدال‌آور است و این انگیزه زیادی برای زنان خواهد بود و امیدواریم در دوره‌های بعد ورزشکاران بانوی ایرانی با مدال‌های بیشتر و حضور پررنگ‌تر برای ایران افتخار آفرینی کنند.
تسنیم: گفته می‌شد که شما مدام به جاور گوشزد کرده بودید که باید 500 متر اول را نیز با سرعت پارو بزند ما این اتفاق در عمل رخ نداد؟
فرزام: ویژگی جاور در این است که در مسابقات گذشته در هزار متر دوم که حریفانش افت می‌کردند با قدرت ادامه می داد اما شرایط در المپیک متفاوت است و شاید این استراتژی عملی نباشد و جبران ثانیه‌های عقب افتاده در هزار متر دوم به راحتی نیست. در مسابقه اول در آنالیز تایم‌ها می‌بینیم از 500 متر تا هزار متر جاور با بهترین تایم مسابقه را تمام کرده اما در 500 متر اول 6 ثانیه عقب تر بوده است. وی از 1000 متربه بعد 5 ثانیه از اختلاف را جبران کرده اما در نهایت یک تا دو ثانیه از از حریفان کمتر بود.
مطمئنا اگر جاور می‌توانست در 500 متر اول هم زمان را از دست نمی‌داد. اگر وی در اوج امادگی می‌ماند 500 متر اول را هم با همان قدرت زمانش را به ثبت می‌رساند. جاور درمسابقه اول فشار زیادی را تحمل کرد و تحلیل رفت بعلاوه اولین حضورش بود و تجربیات کمتری داشت و مقصر در این قضیه همه ما هستیم که وی 500 متر اول را از دست داده است.
تسنیم: حرف آخر؟
فرزام: ما لیگ و درآمد آنچنانی نداریم. به علاوه نباید بعد از مسابقات المپیک به ورزشکار فشار آورد که بماند یا برود. همه اینها فشار زیادی به ورزشکار تحمیل می‌کند و باید اجازه داد تا فشارها تخلیه شود و با فراهم کردن بستر مناسب، منتظر بهترین تصمیم از سوی ورزشکار بود.
انتهای پیام/
