معلم دولتمردان!
فردا هشتم شهریور سالروز شهادت دو معلم شهید رجایی و باهنر است که دوران کوتاهی از زندگانی سراسر تفکر و مبارزه خویش را در مقام رئیس جمهور و نخست‌وزیر سپری کردند.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، فردا هشتم شهریور سالروز شهادت دو معلم شهید رجایی و باهنر است که دوران کوتاهی از زندگانی سراسر تفکر و مبارزه خویش را در مقام رئیس جمهور و نخست‌وزیر سپری کردند و اگر چه این دوران اوج شکوفایی شخصیت آن دو والامقام بود اما نباید فراموش کرد که این ایام فرصتی برای آنان فراهم ساخت تا عصاره معلمی و حاصل تجربیات سال‌های گذشته و اندیشه خویش را به نمایش بگذارند، هر چند متاسفانه در این مناسبت، از دغدغه اصلی آنان یعنی تعلیم و تربیت کمتر سخن به میان می‌آید و این نوشته عرض ارادتی به دو شهید بزرگوار از این منظر است.
به طور کلی مهم‌ترین دغدغه‌های شهیدان ما را در عرصه تعلیم و تربیت می‌توان چنین برشمرد:
- تحول در نظام آموزش کشور با هدف پاسخگویی مدارس به نیازهای فرهنگی و علمی انقلاب و حاکم ساختن تربیت بر فضای مدارس کشور
- گسترش عدالت آموزشی در دور افتاده‌ترین نقاط کشور
- ارتقای شأن و جایگاه و منزلت معلم
و شاخص‌ترین راهکارهای اجرایی آنان برای تحقق این برنامه‌ها عبارت بودند از:
- تاسیس ساختار جدید امور تربیتی به عنوان نهاد انقلابی و تکمیل‌کننده خلأهای نظام آموزشی با هدف بهره‌گیری از فرصت‌های آزاد در جهت تعمیق ارزش‌های اخلاقی و دینی و شکوفایی استعدادهای دانش‌آموزان.
- انقلاب فرهنگی در مراکز تربیت معلم به منظور ایجاد تحول در نظام آموزشی و تربیتی این مراکز و بازگشایی آنها با پیام ویژه امام خمینی(ره) در زمینه جایگاه والای معلم و نقش زیربنایی تربیت معلم در هدایت نسل آینده.
- بنیانگذاری راهبرد مدیریت "معلمانه" در میان مسئولان اجرایی کشور با هدف توجه‌دادن تمامی وزرا و دولتمردان به نقش زیربنایی و اساسی فرهنگ در کلیه برنامه‌هایشان.
در تحقق این هدف، عملکرد "معلمانه" آن دو شهید بزرگوار در مقام رئیس جمهور و نخست وزیر برای مسئولان اجرایی کشور بسیار درس‌آموز بود.
و بر اساس همین راهبرد، بسیاری از مناصب و سمت‌های برنامه‌ریزی و اجرایی کشور به کسانی واگذار شد که یا معلم بودند یا شاکله معلمی داشتند و این خود متقابلاً جایگاه معلم را در جامعه ارتقاء بخشید.
اکنون در سالگرد شهادت آن دو بزرگوار بیندیشیم و ارزیابی کنیم که از دستاوردهای آنان چگونه پاسداری کرده‌ایم؟
- در ارتباط با معاونت پرورشی باید پرسید که این معاونت اکنون چه جایگاهی در تربیت نسل آینده دارد و چه برنامه‌هایی را برای ایجاد مصونیت نسل آینده در برابر هجوم و نفوذ فرهنگی دشمن به اجرا درآورده است؟ واقعیت آن است که نه تنها از فرصت‌های ارزشمند دانش‌آموزان، چنانکه باید بهره‌برداری نمی‌شود بلکه قرینه‌هایی از نوعی انفعال در برابر هجوم دشمن و تقویت پایگاه سازمان‌های بین‌المللی در آموزش و پرورش کشور مشاهده می‌گردد.
- در زمینه مراکز تربیت معلم هم برون سپاری و واگذاری زمام امور آموزش و پرورش به وزیرانی بیگانه با کار معلمی، موجب شد که این مراکز تقریباً منحل گردند و حتی پس از احیای مجدد آنها پس از سال‌ها و در قالب دانشگاه فرهنگیان نیز سپردن مسئولیت این دانشگاه به غیر معلمان
و افرادی که به اعتراف خود به تربیت معلم با شیوه رجایی و باهنر، باور ندارند، امید به احیای مجدد میراث آن دو شهید بزرگوار را کمرنگ ساخته است.
- "مدیریت معلمانه" هم که الگوی رفتاری این دو شهید بود کلیدواژه‌ای الهام گرفته از اهداف تعالی‌بخش و فرهنگی و معنوی نظام اسلامی است و از مجموعه رهنمودهای امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری می‌توان چنین استنباط کرد که تمامی مسئولان و دولتمردان کشور، مکلف هستند فرهنگ و بصیرت فرهنگی و تعمیق ارزش‌های دینی و انقلابی را هدف اصلی اقدامات، برنامه‌ها و حتی رفتار و سیره شخصی خود قرار دهند.
هرچند باید اعتراف کرد که این راهبرد در دولت‌های بعدی به تدریج ناشناخته‌تر شد و با قدرت یافتن مدیرانی که صرفاً نگاهی مکانیکی به امور داشتند، نه تنها پیامدهای فرهنگی، انسانی و تربیتی برنامه‌های سایر دستگاه‌ها مورد توجه قرار نگرفت، بلکه دستگاه‌های فرهنگی نیز در دولت‌ها به حاشیه رانده شدند و شرکت در جلسات اقتصادی و سیاسی، به رؤسای جمهور کمتر فرصت داد تا به مسائل فرهنگی و تربیتی بپردازند مگر آنکه بخواهند از دستگاه‌های فرهنگی نیز بهره‌برداری سیاسی حزبی بکنند.
آنچه مسلم است یکی از بزرگ‌ترین میراث‌های ماندگار این دو شهید گرانقدر که بر سینه فرهنگیان کشور همچون نشان افتخاری می‌درخشد، آن است که به عنوان دو معلم، الگوی تراز عالی‌ترین مدیریت‌ها برای کارگزاران نظام اسلامی شدند اما تجلیل صادقانه و حقیقی از آنان باید در مقام عمل و با ادامه راه و اهدافشان پیگیری شود، از احیای الگوی ساده‌زیستی و مردم دوستی آنان گرفته تا نگاه بلند آنان به مسائل فرهنگی و خصوصاً نقش اساسی و تعیین‌کننده تعلیم و تربیت کشور.
هیئت محترم دولت برای آنکه تجلیل از این دو شهید بزرگوار محدود به این ایام نباشد و به منظور زنده ماندن سیره مدیریت آنان، می‌تواند سنت حسنه‌ای را بنیان گذارد و در هر جلسه دولت، فرازی از دیدگاه ها
و عملکرد مردم مدارانه آنان، یادآوری و بازخوانی شود.
انتهای پیام/
