آرمان توخالی خرید چند صد فروند هواپیما
رویای ناوگان هوایی چند صد فروندی بدون درنظر گرفتن پیش نیازهای زیربنایی فرودگاهی به عنوان یک هاب منطقه‌ای، آرمانی بدون کیفیت و تو خالی بوده و ممکن است که آینده کشور را با بحرانی جدی در تعهدات مالی مواجه سازد.
در حمل‌ونقل هوایی بین المللی شعاری مرسوم است که می‌گویند؛ « National Airline ، Major Airport » مصداق آن را در ارتباط هواپیمایی ترکیش و فرودگاه آتاتورک ، هواپیمایی امارات و فرودگاه بین المللی دبی ، هواپیمایی قطر و فرودگاه بین المللی حمد و ... می‌تواند دید.
در واقع شرکت های هواپیمایی کلاسیک ، ملی و بزرگ ، همواره یک فرودگاه را به عنوان مکمل راهبرد خود و در واقع به عنوان هاب اصلی فعالیت ها انتخاب میکنند و در استراتژی کلان آن‌ها تاثیرگذارند.
حال سوالی جدی مطرح است که آیا هواپیمایی ملی ما و فرودگاه بین المللی حضرت امام (ره) ، راهبردی در جهت اقدامی مشترک تبیین کرده‌اند؟ آیا یک نشست مشترک برگزار کرده‌اند که حداقل فرودگاه حضرت امام (ره) بگوید مسیر من این است و هواپیمایی ملی کشور هم بگوید ، استراتژی من آن؟
یکی بگوید زیرساخت من این‌گونه است و آن یکی بگوید مدل سیستم تجاری و ناوگان من آن؟
بنابراین اگر روزی این دو مجموعه عظیم ملی، دور یک میز بنشینند و از اهداف راهبردی خود بگویند و حرکتی هماهنگ و منسجم داشته باشند به معنای نسبتا واقعی ، می‌توان دریافت که حمل و نقل هوایی ما به درک جدی مبتنی بر اصول "توسعه" رسیده است. انشاالله اراده آن هم خواهد رسید.
پس نتیجه می گیریم رویای ناوگان هوایی چند صد فروندی که بسیار زیبا و نقطه عطف اقتصاد غیر نفتی کشور است، بدون درنظر گرفتن پیش نیازهای زیربنایی فرودگاهی به عنوان یک هاب منطقه‌ای، آرمانی بدون کیفیت و تو خالی بوده و ممکن است که آینده کشور را با بحرانی جدی در تعهدات مالی مواجه سازد. البته بنده موافق نوسازی ناوگان هوایی مملکت بوده و آن را لازمه توسعه اقتصادی پایدار، می‌دانم. گرچه همواره برای تحقق این هدف عالی شروطی لازم است.
*آرمان بیات-کارشناس حمل‌ونقل
انتهای پیام/
