اعتبار دولت و نظام را فدای رفیق بازی نکنیم

چند روز پیش محمدباقر نوبخت معاون رئیس جمهور و سخنگوی دولت در مراسم تودیع و معارفه رؤسای جدید و قدیم صندوق توسعه ملی، از سید صفدر حسینی رئیس سابق این صندوق بعنوان امانتدار کشور و یکی از ذخایر نظام نام برد و با افتخار و سربلندی تمام اظهار داشت که: گذشته از ارادت شخصی بنده به جناب آقای دکتر حسینی، ایشان و سایر اعضاء هیأت عامل سابق صندوق توسعه ملی که از بزرگان اقتصاد کشور هستند الحق و الانصاف در دوران مسئولیت خود امانتداران بزرگی برای کشور بودند!!

وی در مدح و ستایش دوست عزیزشان (آقای صفدر حسینی) از صفات و تعابیر بلند و بالا و دهان پرکنی استفاده کرده و به ایشان القاب امانتدار بزرگ کشور و همچنین یکی از ذخایر نظام جمهوری اسلامی ایران را داد و این در حالیست که آقای صفدر حسینی بدنبال افشای برداشت کلان شخصی و بهره مندی از حقوق نجومی 57 میلیون تومانی خود در تاریخ 12 تیرماه سالجاری بالاجبار از سمتهای خود کناره‌گیری و مجبور به استعفا شد و همین امر موجب گردید تا یکماه پیش جناب آقای نوبخت بعنوان سخنگوی دولت در برابر رسانه ها قرار گرفته و بواسطه عملکرد نادرست صفدر حسینی و صفدر حسینی ها با سرافکندگی و شرمندگی تمام از مردم شریف ایران عذرخواهی کند!!

عملکرد صفدر حسینی ها و سخنان متناقض سخنگوی دولت که بنوعی توهین به شعور ملت عزیز ایران قلمداد میشود اینجانب را بر آن داشت تا دست به قلم شده و با سواد ناقص خودم، نکاتی چند را به آقای نوبخت گوشزد نمایم تا شاید عرائض بندۀ حقیر، آب سردی باشد بر قلوب سوختۀ مردم شریف ایران که از این اظهارات و عملکرد دوگانه غالب دولتمردان آزرده خاطر و دلسوخته شده اند.

جناب آقای نوبخت عزیز،

یادمان نرود که این مناصب و وزارتخانه ها و پستهای رنگارنگ و اغوا کننده بواسطه اعتماد مردم شریف ایران به ما تفویض شده و دولت نیز در برابر نمایندگان همین ملت به کلام الله مجید سوگند یاد کرده تا مدافع ایران و ایرانی باشد و در جهت حفظ منافع آنان از هیچ کوششی دریغ ننماید و در این راه با هر کسی که به منابع و منافع مردم خیانت کند بدون تعارف، شدیداً برخورد کرده و در این مسیر با دوست و آشنا نیز مماشات ننماید.

اما متأسفانه در عمل تعهدات خود را فراموش کرده و به جز خودمان، هیچکس را نمی بینیم و بدون در نظر گرفتن منافع و خواست مردم، متأسفانه فقط خود را می بینیم و هر عملی که تأمین کنندۀ منافع خویش و حافظ صندلی مان باشد را انجام میدهیم!! چرا تا دیروز که به رأی همین مردم احتیاج داشتیم ملت ایران سالار و سرورتان بودند اما الان که پای منافع دوستان مان به میان آمده به یکباره غریبه و نامحرم شدند!! واقعاً این صندلی و پست و مقام چرا چنین خاصیتی دارد زیرا تا زمانیکه روی آن ننشسته ایم همه را خوب، سرور و خود را نوکر مردم میدانیم اما وقتیکه روی آن می نشینیم بیکباره نگاهی ارباب معابانه به ولی نعمتان خود پیدا میکنیم!!

متأسفانه همین خود بزرگ بینی باعث میشود که عده ای فقط جیب خود را اولویت کارهای کشور بدانند، همین طرز تفکر موجب میشود تا مقام دیگری مردم شریف و بزرگوار ایران را خائن و ضدانقلاب بخواند و در این راستا جنابعالی هم ارزش دوستان خود را بالاتر از جایگاه مردم عزیز و مظلوم ایران قلمداد میکنید و در برابر آنان در کمال باوری به دوستان متخلف خود مدال و القاب رنگا رنگ میدهید!! شما با این اعمال خود چه هدفی را دنبال میکنید؟ آیا تصور نمی کنید که با اعمال و رفتار و ادبیات خود به شعور مردم توهین و در برابر آنان صف آرایی میکنید؟ مردم را چه فرض کرده و با این روش خود در پی اثبات چه چیزی هستید؟ یعنی رفیق بازی اینقدر برایمان ارزش دارد که منافع ملی و آبرو و اعتبار دولت و نظام را فدای آن میکنیم؟ 

همچنانکه اطلاع دارید هدف اینجانب از نگارش این دلنوشته دفاع یا خدایی ناخواسته توهین به شخص خاصی نیست زیرا هر کسی کمترین شناختی از نگارنده داشته باشد بخوبی میداند که بنده فقط و فقط منافع ملی را در نظر میگیرم و بس و در این مسیر، یعنی دفاع از منافع ایران و ایرانی با هیچکس تعارف ندارم حتی برادر خودم.

مستحضر باشید که همه دوستان منجمله نگارنده این یادداشت بدنبال این بودیم تا با پیروزی آقای روحانی و تشکیل دولت تدبیر و امید، تمام ضعفهای دولت قبل را جبران و بر مشکلات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و... کشورمان فائق آییم تا به قبلی ها در عمل نشان دهیم که رسم کشورداری چنین است اما متأسفانه از موقعیکه دولت را در اختیار گرفته ایم نه تنها به وعده هایمان عمل نکرده ایم بلکه طی سه سال گذشته غالباً سیاه نمائی، تعریف و تمجید از خود را پیشه کرده ایم!! آیا مردم عزیزمان بدنبال چنین دولتی بودند؟

مع الوصف هدف اینجانب از این قلم فرسائی و به رشته تحریر درآوردن موارد فوق این است که به خود و دوستان دولتمردم توصیه کنم که برای رسیدن به اهداف و مطامع خویش و توجیه تخلفات خود به هیچ عنوان از دایره انصاف خارج نشویم و این و آن را قربانی چند روز صدارت خودمان نکنیم. قاعده انصاف این است که هر آنچه را برای خود دوست داریم برای دیگران نیز دوست بداریم و هر آنچه را که برای خود نمی پسندیم برای دیگران نیز نپسندیم (بطور مثال: آیا دوست داریم که کسی به منافع ما تجاوز یا بنوعی به اعتماد ما خیانت کند و خادم ما هم بجای دفاع از ارباب خود از خاطی حمایت و او را بچه پیغمر جلوه دهد)؟

دوست عزیز جناب آقای نوبخت:

همه آزادی ها و همه حقوق بشرها در یک کلمه نهفته و خلاصه میشود و آنهم کلمه"انصاف" است که برای دفاع از حقوق تمامی انسانها باید به آن عمل کرد. اگر اینگونه برخوردها و سخن گفتن ها را به یک اصل و عادت مبدل کنیم قطعاً دیر یا زود آینده گان نیز همین روند را دنبال وانجام خواهند داد. باور کنید که شما در گفتارتان از دایره انصاف خارج شدید.

الفاظ و عناوین متفاوتی را که در مورد مدیران صندوق توسعه ملی برخلاف آنچه در فیش‌ های نجومی این افراد جلوه میکند، بکار بردید که مایه تعجب عام و خاص شده است. شما چگونه فردی را که 57 میلیون تومان بر حسب وظیفه حراست از صندوق توسعه ملی به بهانه ‌های مختلف برداشت میکرده را به امانتداری بزرگ و دخیره نظام جمهوری اسلامی ایران مبدل کردید؟ اگر به واقع افرادی چون صفدرحسینی ها امانتدار این ملت بودند چرا دولت نسبت به استعفای اجباری آنان اقدام کرد؟ دولت نسبت به شفاف‌سازی فضای کشور و مقابله با مدیران نجومی شعارهای بسیاری داده است. اگر امثال صفدرحسینی ها جزء ذخایر نظام محسوب میشوند خدا به داد آنانی برسد که داخل زمین نظام در حال بازی میباشند!! اگر ذخیره این است پس وای بحال غیر ذخیره ها!!

در کل باید عرض کنم که با اینگونه اظهارنظرها نه تنها هیچ کاری درست نمیشود بلکه هم مردم را ناراضی میکنید و هم بنوعی آبروی دولت را به خطر می اندازید. پس لطفاً عینک خود را عوض کرده و منبعد مردم و قضایای رخ داده را به شکل دیگری بنگرید و از همه مهمتر اینکه کمی هم منصف باشیم که در اینصورت قطعاً مشکلات کشور نیز مرتفع و ایران گلستان خواهد شد.

*محمدرضا سبزعلیپور/ رئیس مرکز تجارت جهانی ایران

انتهای پیام/