اصرار دارند طرح «نانو حامل جدید داروهای سرطانی» را در امریکا اجرا کنم/ تصمیم به رفتن ندارم

عبادالله اسدی در گفت‌وگو با خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» درباره موفقیت خود در ساخت «نانو حامل جدید داروهای سرطانی» پس از 7 سال پژوهش اظهار کرد: دوره اولیه این طرح از زمان تحصیل فوق‌ لیسانس من یعنی سال 88 و 89 شروع شد که تا به امروز حدود 7 سال است که این طرح در حال پیگیری است.

اسدی خاطرنشان کرد: ایده از جایی شروع شد که ما به سمت پلیمرهای غالب مولکولی یعنی پلیمرهایی که به یک مولکول خاص تعلق دارند، رفتیم؛ این پلیمر رهایش دارو در بدن را کنترل می‌کند؛ در حالت عادی زمانی که دارو وارد بدن می‌شود دارای عمر مشخصی است که پس از آن زمان از بین می‌رود.

قرار گرفتن دارو بر روی نانوحامل موجب جلوگیری از اثرات جانبی دارو می‌شود

وی ادامه داد: از زمانی که دارو بر سطح نانو حامل گذاشته می‌شود، رهایش آن در بدن بسیار آرام اتفاق می‌افتد و این موضوع موجب می‌شود که از وارد شدن مقدار زیاد دارو در بدن و اثرات جانبی آن جلوگیری شود؛ ایده اولیه چنین تعریف شد اما بعد از دو ماه تصمیم گرفتیم که ساختار این نانوحامل را زیست تخریب‌پذیر کنیم یعنی به گونه‌ای باشد که در بدن قابل استفاده باشد که این مرحله در دوره تحصیلی دکتری بنده انجام گرفت.

قندها و پلی‌فنلها دو ماده اصلی نانوحاملها هستند که موجب جذب گلبولهای سرطانی می‌شوند

این دانشجوی دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر تصریح کرد: در این مرحله ساختار این نانوحامل را از قندها و پلی‌فنلها استفاده کردیم؛ بدن انسان نسبت به قندها و پلی‌فنلها علاقه از خود نشان می‌دهد همچنین این دو ماده به عنوان سوخت گلبولهای بدن به ویژه گلبولهای سرطانی که مصرف سوخت بیشتری نسبت به دیگر گلبولهای بدن دارد، استفاده می‌شود یعنی به گونه‌ای این گلبولها را جذب خودشان می‌کنند.

وی افزود: پس از تحقیقات تصمیم گرفتیم که آزمایشهای خود را روی بدن موش انجام دهیم؛ در این آزمایش پلیمرها را روی نانو ذرات آهن قرار دادیم تا بتوانیم آنها را به‌صورت یک دارورسانی هدفمند به قسمتهایی از بدن که مدنظرمان است، ارسال کنیم؛ در این آزمایش پلیمرها بین 20 تا 50 نانومتر سنتز شدند که رنج بسیار ایده‌عالی را نشان می‌دهند.

اسدی متذکر شد: زمانی که دارو را به بدن حیوانات ارسال کردیم به تناوب بدن آنها را در میدان مغناطیسی قرار دادیم و این دارو به سمت مغز و کبد آنها هدایت شد؛ پس از حدود 72 ساعت مشخص شد که این آزمایش موفقیت‌آمیز بوده است؛ در مرحله بعدی قصد داشتیم بدانیم که آیا اثرات جانبی دارو بر روی بدن این حیوان می‌ماند یا خیر لذا بار دیگر دارو را به بدن موش ارسال کردیم که پس از حدود 220 ساعت از این حیوان آزمایش خون گرفتیم که خوشبختانه این آزمایش نیز با موفقیت همراه بود.

وی با اشاره به اینکه تانیک اسید دارای خاصیت ضدسرطانی است، یادآور شد: در آزمایشی دیگر این ماده را بر روی سینه، کبد و کلیه سرطانی انجام دادیم و خوشبختانه نتیجه‌ای که به دست آوردیم، نتیجه مثبت بود البته لازم به ذکر است که نانوحاملهایی که از جنس پلی‌فنل هستند خودشان خاصیت سرطان‌کشی دارند یعنی علاوه بر اینکه دارویی که بر روی آنها قرار می‌گیرد موجب نابودی سلولهای سرطان شود، خود آنها نیز می‌توانند موجب از بین رفتن سرطان در بدن شود.

وی افزود: بخشی از این آزمایشهای حیوانی را در امریکا و بخشی دیگر را در کشور انجام دادیم که در مرحله آخر این آزمایشها پس از 24 ساعت مشخص شد که حاملها به تنهایی می‌توانند سلولهای سرطانی را از بین ببرند.

این دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در پاسخ به این سؤال که آیا ممکن است با توجه به اینکه برخی از اساتید شما امریکایی هستند، این طرح به اسم این کشور تمام شود، تأکید کرد: اصلاً چنین چیزی نیست؛ مجری اصلی طرح خودم هستم و تنها ما برای اجرای این طرح از برخی از امکانات امریکا استفاده کردیم.

مرحله بعدی این طرح را به معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری فرستادیم

وی ادامه داد: مرحله بعدی این طرح را به معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری فرستادیم که امیدوارم حمایتهای لازم از این طرح به عمل آید.

اسدی درباره مرحله دوم این طرح خاطرنشان کرد: در این مرحله قصد داریم با استفاده از MRI و سی‌تی اسکن، این نانوحاملها را داخل بدن حیوانات بزرگتر مانند خرگوش و میمون انجام دهیم و در مراحل بعدی به امید به خدا به تست بدن انسان برسیم.

وی با اشاره به اینکه هزینه اجرای این طرح بسیار زیاد و حمایتها در داخل اندک است، اظهار کرد: متأسفانه حمایتهای داخلی صرف برخی از پروژه‌های خاص می شود و از طرحهای دارویی این چنینی اصلاً حمایتی به عمل نمی‌آید البته بنده امیدوارم که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری از این طرح حمایت کند.

عدم حمایت داخلی در مرحله اولیه این طرح

مدیر طرح «نانو حامل جدید داروهای سرطانی» در پاسخ به این سؤال که تا به حال چه حمایتهای داخلی از این طرح صورت گرفته است، گفت: در مرحله اول این طرح، هیچ حمایتی صورت نگرفته و مرحله دوم نیز قصد داریم طرح را به معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ارسال کنیم.

وی تأکید کرد: کشورهای دیگر از جمله امریکا نیز خواستار اجرا شدن این طرح در کشور خودشان هستند و استادان بنده نیز اصرار دارند که من این طرح را در امریکا اجرایی کنم و همه حمایتهای لازم را نیز به عمل می‌آورند اما تا به حال تصمیم به رفتن ندارم و منتظر پاسخ معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری هستیم.

انتهای پیام/