غرور مستانه و تعدی به مردم نخستین حاصل اشرافی‌گری
از نظر قرآن کریم، طغیان و تجاوز به جامعه و شادی مغرورانه، دو پیامد برخوردارى از مال و ثروت فراوان است؛ ثروت‌اندوزی از طریق حقوق‌های نجومی نیز می‌تواند چنین عوارضی را در جامعه امروز ما در پی داشته باشد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» در جریان افشای فیش‌های حقوقی، یکی از کلید واژه‌هایی که رهبر معظم انقلاب در رهنمودهای خود در باب مبارزه با این پدیده زشت بر آن تأکید کردند «روحیه اشرافی‌گری» و مستی ناشی از آن بود.
قارون، پسرخاله حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه‌السلام، نماد اشرافی‌گری در قرآن کریم است. رفتارشناسی این فرد که موسی(ع) بخشی از مبارزه خود را به تقابل با او اختصاص داده بود؛ به خوبی تأثیر مخرب روحیه اشرافی‌گری در جامعه را روشن می‌کند.
قرآن کریم در آیات 76 و 77 پنج اندرز را برای وی مطرح می‌کند که در نخستین آیه می‌فرماید: «إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ؛ این همه شادی مغرورانه مکن که خداوند شادی‌کنندگان مغرور را دوست نمی‌دارد».
قارون با وجود اینکه به تصریح قرآن کریم از خود بنی‌اسرائیل بود دست به اعمال ظالمانه علیه اقوام، خویشان و همشهریان خود زد «إِنَّ قَارُونَ کَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَیْهِمْ؛ قارون از قوم موسی بود اما بر آنها ستم کرد».
همانگونه که در این آیه شریفه مشهود است و می‌توان از آن برداشت کرد؛ قارون دو رفتار ناپسند داشت که نخستین آنها طغیان و تجاوز به جامعه و دومین آنها شادی مغرورانه بود؛ قرآن کریم «ثروت افسانه‌ای و فراوان» قارون را زمینه‌ساز هر دوی این رفتارهای زشت می‌داند و می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که برخوردارى از مال و ثروت فراوان، زمینه ساز غرور و سرمستى است.
ادامه دارد...
انتهای پیام/
