تولید، رهاسازی، صادرات و واردات موجودات دستکاری شده ژنتیکی منوط به اخذ مجوز سازمان محیط زیست
رئیس سازمان محیط زیست شیوهنامه مرتبط با موجودات دستکاری شده ژنتیکی را ابلاغ کرد که بر اساس آن تولید، رهاسازی، حمل و نقل داخلی، فرامرزی و عبوری (ترانزیت)، صادرات و واردات موجودات دستکاری شده ژنتیکی منوط به اخذ مجوز یا تاییدیه از محیط زیست است.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم به نقل از روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست؛ معصومه ابتکار معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست امروز در نامهای به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهوری از ابلاغ شیوه نامه مرتبط با موجودات دستکاری شده ژنتیکی خبر داد.
این شیوهنامه در راستای حفاظت از تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی کشور به همراه رعایت اصول ایمنی زیستی در چارچوب معاهدات بین المللی مورد قبول کشور و به استناد بند ج ماده 4 قانون ایمنی زیستی و تبصره ذیل آن و بند ب ماده 5، آیین نامه اجرایی بند ب ماده 7 قانون ایمنی زیستی دایر بر تکالیف و اختیارات سازمان حفاظت محیط زیست در زمینه صدور، تمدید و لغو مجوز تولید، رهاسازی، حمل و نقل داخلی و فرامرزی، صادرات و واردات موجودات دستکاری شده ژنتیکی ابلاغ شد.
در ماده 2 این شیوه نامه آمده است که هرگونه اقدام در جهت تولید، رهاسازی، حمل و نقل داخلی، فرامرزی و عبوری (ترانزیت)، صادرات و واردات موجودات دستکاری شده ژنتیکی منوط به اخذ مجوز یا تاییدیه از سازمان حفاظت محیط زیست است.
همچنین در ماده 3 آن قید شده است که تولید موجودات دستکاری شده ژنتیکی در شرایط آزمایشگاهی، گلخانهای و آزمایش میدانی از شمول اخذ مجوزماده 2 خارج بوده ولی باید مراتب قبلا به سازمان اطلاع داده شود.
بنابر این شیوهنامه، ماده 3 دارای تبصرهای است که تاکید میکند در شرایط آزمایشهای میدانی در نظر گرفتن شرایط محصور الزامی است؛ این بدین معنا است که باید شرایطی ایجاد شود تا در آن ارتباط موجود دستکاری شده ژنتیکی با محیط طبیعی و کشاورزی به هیچ شکلی میسر نباشد.
در بخش دیگری از این شیوهنامه، مرجع صدور مجوز در سازمان حفاظت محیط زیست، معاونت محیط زیست طبیعی، دفتر موزه تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی اعلام شده است.
همچنین در پیوست یک این شیوهنامه و در بخش دستورالعمل ارزیابی زیست محیطی رهاسازی موجودات دستکاری شده ژنتیکی در محیط زیست و عرصه کشاورزی، تجزیه و تحلیل مخاطرات یک فرآیند یکپارچه و گسترده شامل سه بخش اصلی؛ ارزیابی مخاطرات، مدیریت مخاطرات، مشاهده و رصد مخاطرات و واکنش سریع و به موقع آن ها تعریف شده است.
انتهای پیام/