تکواندوی ایران، حریف می‌طلبد/ به فکر عاشورزاده و علیزاده باشید
تیم ملی مردان ایران با میانگین سنی کمتر از ۲۰ سال با کسب سه مدال طلا و دو نقره قهرمان رقابت‌های قهرمانی آسیا شد تا تکواندوی کشورمان کم کم به غول تکواندوی قاره کهن مبدل شود.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، تیم تکواندوی مردان ایران برای بار چهارم، قهرمانی قاره کهن که مهد تکواندوی دنیا به حساب می‌آید را کسب کرد تا ثابت شود که هوگوپوش‌های کشورمان حالا نه تنها جزو دو قطب اصلی این رشته در آسیا و دنیا محسوب می‌شوند بلکه کم کم به سمتی حرکت می‌کنند تا بتوانیم تکواندوی ایران را غول تکواندوی آسیا بخوانیم.
بیست‌ودومین دوره رقابت‌های قهرمانی آسیا در شرایطی در فیلیپین به پایان رسید که تیم مردان کشورمان توسط هادی‌پور، حسینی و رجبی، طلایی شد و یعقوبی و علیاری نیز توانستند در رتبه دوم قرار بگیرند. نفرات ایران در شرایطی به 3 مدال طلا دست پیدا کردند که اگر حتی یکی از این مدال‌ها به نقره تبدیل می‌شد این کره‌ای‌ها بودند که در مانیلا جشن قهرمانی سر می‌دادند اما شاگردان سید نعمت خلیفه اجازه این کار را ندادند تا قهرمانی برای چهارمین مرتبه برای ایران به ارمغان بیاید.
جدا از بحث نتایج، نکته قابل تامل در مورد تیم اعزامی کشورمان به رقابت‌های قهرمانی آسیا میانگین سنی بسیار پایین ملی‌پوشان بود. تیمی که بر سکوی قهرمانی آسیا ایستاد میانیگین سنی زیر 20 سال داشت و این فاکتور نوید آینده‌ای درخشان‌تر از این را برای اهالی شیاپ‌چانگ کشورمان می‌دهد. خلیفه و خانلرخانی به بازیکنانی فضا دادند که هر کدام نشان دادند تکواندوی ایران می‌تواند به آنها اعتماد کند و در صورت برنامه‌ریزی مناسب نه تنها در آسیا بلکه در عرصه جهانی نیز می‌توانند به عنوان تکواندوکارانی قلدر و شش دانگ سد راه خیلی از قهرمانان بنام دنیا باشند.
در کنار این موضوع پولادگر که بیش از 15 سال است ریاست هدایت تکواندو را بر عهده دارد نشان داده که می‌تواند با تدابیر مناسب گره از کار تکواندو باز و تهدیدات را به فرصت تبدیل کند. خیلی‌ها بعد از رفتن رضا مهماندوست یا کنار گذاشتن فریبرز عسگری فکر می‌کردند تکواندوی ایران کم‌کم وارد حاشیه می‌شود اما این اتفاق نیفتاد و تیم مدیریتی پولادگر با دو کادر مجزا هم سهمیه مناسبی برای حضور در المپیک ریو گرفت و هم اینکه قهرمانی آسیا را بدست آورد.
در گروه زنان نیز تیم ایران با ناهید کیانی، مهسا جدی، حنانه همتی، هانیه اخلاقی، شکرانه ایزدی و ملیکا میرحسینی خوب درخشید. تیم اعزامی موفق به کسب 3 مدال برنز (کیانی، جدی و میرحسینی) شد. مهرو کمرانی به همراه دو کمک‌اش صفرپور و حسین‌زاده با وجود اینکه زمان زیادی برای آماده‌سازی در اختیار نداشتند موفق شدند 3 مدال را در میدانی بدست بیاورند که مبارزه در آن به هیچ وجه آسان نیست. رقابت‌های قاره‌ای که قبل از بازی‌های المپیک برگزار می‌شود معمولا سخت‌تر از دوره‌های دیگر است.
هر چند موفقیت تیم در رقابت‌های قهرمانی آسیا آنقدر مهم و ارزشمند است که باید به بخش‌های مختلف آن پرداخت اما به هر صورت تکواندوی ایران به سمت المپیک در حال حرکت است. در این میان اگر عملکرد وشرایط چهار ملی‌پوش اعزامی به ریو را در چند مسابقه اخیر آنالیز کنیم به نکاتی خواهیم رسید که قابل تامل است. درمیان چهار ملی‌پوش اعزامی فرزان عاشورزاده در چند تورنمنت اخیر شاید در حد و اندازه انتظارات ظاهر نشده و این موضوع باید مورد بررسی قرار بگیرد. او یکی از با استعدادترین تکواندوکاران ایران و جهان است اما با این حال با توجه به شرایط اینگونه احساس می‌شود که کادر فنی و مسئولان فدراسیون باید کمی بیشتر بر روی برنامه‌های آماده‌سازی او و البته مسائل تاکتیکی مبارزه‌اش تمرکز کنند. شاید تاکتیک‌های مبارزه او تکراری و برای حریفان مشخص شده است.
در بخش بانوان نیز کیمیا علیزاده که به عنوان تنها نماینده بانوان در ریو به روی شیاپ‌چانگ خواهد رفت تنها 17 سال دارد و از این همین رو کادر فنی و مسئولان باید بهترین برنامه‌ها را برای حفظ آمادگی او و البته بالا بردن قدرت روحی و روانی‌اش داشته باشند. علیزاده نشان داده که تکواندوکاری است که در عین جوانی به خوبی توانسته مقابل حریفانی صاحب نام بایستد و نتایج مسابقات اخیر او خود گواهی بر این موضوع است اما با این همه امیدواریم کادر فنی و مسئولان فدراسیون به شرایط سنی او توجه ویژه‌ای داشته باشند. اینکه تا زمان اعزام به ریو علیزاده به مرز آمادگی روحی مناسب برسد و یا اینکه انگیزه و روحی او بعد از موفقیت در فیلیپین حفظ شود کار بزرگی است که امیدواریم مینو مداح با حمایت‌های مسئولان فدراسیون در این راه موفق باشد.
نکته پایانی اینکه تکواندوی ایران تنها در شرایطی می‌تواند به موفقیت خود ادامه دهد که امروز بهتر و با برنامه‌تر از قبل گام بردارد و در صورتی که غیر از این باشد، اتفاقات دیگری رقم خواهد خورد.
نوشته از: سید ایمان میری
انتهای پیام/
