شهید آیتالله شاه‌آبادی و نحوه هدایت کودکان و جوانان
شهید شاه‌آبادی رفتار خیلی خوبی با بچه‌ها داشتند و از نظر فکری و عقیدتی خیلی با جوان‌ها کار می‌کردند و به آنها تعلیم می‌دادند و سفارش می‌کردند که در خط ولایت و رهبری باشند و در این مسیر جوان‌های آگاهی را هم تربیت نمودند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، در آستانه سالروز شهادت آیتالله شاه‌آبادی به فرازی با عنوان شهید شاه‌آبادی و کودکان و جوانان پرداخته‌ایم:
شهید شاه‌آبادی رفتار خیلی خوبی با بچه‌ها داشتند و از نظر فکری و عقیدتی خیلی با جوان‌ها کار می‌کردند و به آنها تعلیم می‌دادند و سفارش می‌کردند که در خط ولایت و رهبری باشند و در این مسیر جوان‌های آگاهی را هم تربیت نمودند، مثلاً در مسجد رستم‌آباد شاگردان زیادی داشتند که به آنها معارف دینی را تعلیم می‌دادند و علاوه بر آن یک گروه بسیجی هم تشکیل داده بودند که فعالیتهای فرهنگی و دینی جوانان را در این گروه رهبری می‌کردند. ایشان خیلی پرکار بودند و بسیار برای این گروه‌ها زحمت می‌کشیدند، شاگردان زیادی را تربیت کردند که بسیاری از آنها نیز راه ایشان را ادامه دادند و بعضی از آنها نیز در جبهه شهید شدند.
• ایجاد انگیزه و علاقه:
شهید آیتالله شاه‌آبادی در اوایل ورود به روستای فشم، وقتی سراغ مسجد محّل را از اهالی می‌گیرند با مکانی متروکه روبه‌رو می‌شوند که با تلاش بسیار، پس از 2 روز، موفق به گشودن درب آن می‌شوند، مکانی که کف آن به‌قدری پستی و بلندی داشته که به‌عنوان مصلّی قابلیت استفاده نداشته اما ایشان به‌همراه فرزند (تنها مأمومشان) تا یک ماه به‌تنهایی به مسجد می‌رفتند، در حالی که هیچ کس برای اقتدا به ایشان، به مسجد نیامده و ایشان در بازگشت به منزل، به‌خاطر احتیاط به‌سبب ناهمواری سطح مسجد، نماز را اعاده می‌کردند اما رفتن به مسجد را تعطیل نمی‌کردند تا اینکه یک شب به‌سراغ جوان پهلوان و کشتی‌گیر محله می‌روند و با برقراری ارتباط با او و جوانان دیگر باب دوستی را می‌گشایند. سپس از همسر خود درخواست می‌کنند غذایی تهیه کرده و بدین ترتیب همراه با جوانان محله چندین شب متوالی به کوهنوردی می‌روند و آرام آرام پای آنان را به مسجد باز می‌کنند تا اینکه پس از مدتی آمدن به مسجد و نماز خواندن یا تنها نماز خواندن، به شهید شاه‌آبادی علاقه‌مند شده به ایشان اقتدا می‌کنند.
• توجه به تربیت کودکان:
ایشان سعی داشتند که بچه‌های خود را دلیر و شجاع بار آورند و از نظرجسمی و روحی به آنان، آمادگی لازم را بدهند، و بدین لحاظ از همان ابتدای‌کودکی، آنان را به سختی‌ها آشنایی می‌دادند. در تحقق همین هدف بود که از استفاده کردن از آب گرم برای وضو گرفتن و کارهایی از این قبیل، به‌جز در موارد ضرورت، منع می‌کردند و معتقد بودند که این‌گونه استفاده کردن از امکانات رفاهی، انسان را تنبل و غیرمقاوم در برابر مشکلات، بار می‌آورد. در امر اسراف و زیاده‌‌روی، شدید سختگیری می‌کردند و اگر حتی یک چراغ بی‌‌جهت روشن می‌ماند، اعتراض می‌کردند. بسیار بر این مسئله اصرار می‌ورزیدند که حتماً به‌هنگام وضو گرفتن، و در فاصله‌های زمانی لازم که برای شستن یا مسح هر یک از اعضای وضو پیش می‌آید، شیر آب باز نماند. هیچ‌گاه در منزل، غذایی به دور ریخته نمی‌شد و خودشان در سر سفره غذا، تنها به خوردن غذاهای مانده قبل اکتفا می‌کردند. گاه می‌شد که بچه‌ها در منزل، غذاهای مانده قبلی را مخفی می‌کردند که ایشان آن را نبینند و از غذای تازه استفاده کنند.
• کمک به آموزش فرزندان:
شهید آیتالله شاه‌آبادی، علاوه بر فعالیتهای مبارزاتی و خدمات خارج از منزل، توجه خاصی نیز به مسائل تربیتی خانواده داشتند. از تربیت بچه‌ها و آشناساختن آنان به مبارزه گرفته، تا کمک در کلیه امور خانه و دادن درس به بچه‌ها، تسلط فوق العاده ایشان بر کلیه دروس جدید، باعث می‌شد که فرزندانشان را در هر مقطع تحصیلی که باشند از نظر درسی کمک نمایند. ایشان مخصوصاً در ریاضیات تبحّر وافر داشته و مسائل پیچیده حساب استدلالی و هندسه فضایی و مثلثات و رقومی، و نیز مسائل مشکل لگاریتم را به‌‌راحتی به فرزندان و دیگر بستگان یا دوستان و آشنایانش می‌آموختند. این تسلط ایشان، باعث گردیده بود که فرزندانشان بیشتر بتوانند با ایشان احساس نزدیکی کنند و ایشان را در هرمشکلی که برایشان پیش می‌آمد، یار و یاور خود بدانند، و این امر در استحکام‌بخشیدن کانون گرم خانوادگی، اثر بسزایی داشت.
شهید شاه‌آبادی در مواقعی که در منزل بودند، از انجام کارهای خانه نیز دریغ نمی‌ورزیدند و علاوه بر رفع نیازهای فنی خانواده و منزل، حتی در شستن لباس و ظروف نیز همکاری می‌کردند و در همان وقت کمی که به منزل می‌آمدند، آن‌قدر تند و سریع کار می‌کردند که همه افراد منزل، به حرکت و تلاش تشویق و ترغیب می‌شدند.
انتهای پیام/*
