اولین سوغات اروپا؛ سرخوردگی روانی و رفتاری به واسطه نگهداری در جنگل + صوت

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، این روزها بحث مهاجرت تعداد کثیری از مهاجرین افغانستانی به کشورهای اروپایی و برخورد نامناسب این کشورها با این افراد به بحث داغ رسانه‌ها و محافل مهاجرین تبدیل شده است.

تعدادی از پناهجویان افغانستانی که در حال حاضر در کمپهای نگهداری مهاجرین در آلمان به سر می‌برند در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم به شرح حال و وضعیت نگهداری خود پرداخته‌اند.

آنها می‌گویند شرایطی که دولت آلمان برای نگهداری‌شان در نظر گرفته خواه‌ناخواه پناهجویان را با مشکلات روانی و رفتاری مواجه می‌کند و این مسئله بصورت فراگیر در میان آنها وجود دارد.

در ادامه شرح وضعیت زندگی پناهجویان افغانستانی در آلمان را از زبان خود این پناهجویان مطالعه می‌کنید:

(به دلیل درخواست افراد مصاحبه‌شونده از خبرنگار تسنیم از ذکر اسامی آنها خودداری شده است اما فایل صوتی در ادامه ارائه می‌شود)

یکی از پناهجویان افغان در آلمان می‌گوید: وضعیت در اینجا برای هر شخص متفاوت است، هر 4 یا 5 نفر بصورت مشترک از یک اتاق و لوازم آن استفاده می‌کنیم، افراد زیر سن قانونی به مدرسه فرستاده شده‌اند اما بزرگسالان فقط نگهداری می‌شوند، جای ما به هیچ وجه خوب نیست زیرا در جنگل نگهداری می‌شویم.

برخی هستند که بصورت موقت توانسته‌اند تحت شرایطی مدارکی را جهت شناسایی از دولت آلمان بگیرند، اما با این وجود با گذشت 2 سال هنوز هم بلا تکلیف هستند و خارج از شهر نگهداری می‌شوند.

دیگر پناهجوی افغان خاطرنشان می‌کند: از لحاظ روانی همه به سرشان زده و در حال دیوانه شدن هستیم، هرکسی به نوعی مشکل روحی و روانی پیدا کرده است.

وضعیت خراب است بخاطر اینکه همه در جنگل نگهداری می‌شویم و فقط در هفته 3 ساعت زمان داده می‌شود که به شهر برویم و لوازم مورد نیاز خود را خریداری کرده و برگردیم.

تصور کنید وقتی در جنگل زندگی می‌کنیم چه شرایطی اینجا بر ما حاکم است، قطعا به خاطر وضعیت موجود نه تنها از لحاظ روحی بلکه به مشکلات جسمی هم دچار می‌شویم.

ماندن در اینجا منجر به دیوانگی می‌شود و تنها دستاورد تلف شدن عمر انسان است.

دولت آلمان اعلام کرده که وضعیت و شرایط ما تا 2 سال دیگر نیز به همین شکل است و تا پایان این زمان اتفاق خاصی در مورد نحوه زندگی و شرایط نگهداری ما نخواهد افتاد.

پس از گذشت این دو سال نیز تنها یک گذرنامه به ما داده می‌شود که بازهم همان آش و همان کاسه است و تنها در طول یک سال اجازه خروج دو یا سه ماهه داده خواهد شد.

پناهجوی دیگر تأکید می‌کند: اگر کسی به این فکر به آلمان می‌آید که به اینجا بیاید، پس از مدتی می‌تواند خانواده خود را هم به اینجا بیاورد اشتباه می‌کند، زیرا باید حداقل 8 سال را بجز دو سالی که گفته شد اقامت داشته باشد و بعد از آن این امکان بوجود می‌آید که خانواده را به اینجا بیاوریم.

با این شرایط چه ارزشی دارد که انسان سختی و خطرات راه را به جان بخرد تا پس از 8 سال بتواند خانواده خود را به آلمان بیاورد و خانواده خود را در بی‌سرنوشتی رها کند.

زمانی هم که تصمیم به خروج می‌گیریم، به همین راحتی به امور ما رسیدگی نمی‌کنند و باید مدتها نیز منتظر اخراج اختیاری خود باشیم.

یکی دیگر از پناهجویان افغان نیز اظهار داشت: شرایط کار و درآمد اینجا مناسب نیست و به سختی در ضعیف‌ترین مشاغل گماشته می‌شویم، با این حال کاری بجز ظرف شستن در رستورانها نیز برای پناهجویان میسر نمی‌شود که همین نیز حداقل یک سال تلاش و دوندگی دارد.

پس از آن هم وقتی مشغول به کار شویم، باید سه سال از انجام آن بگذرد تا به عنوان سابقه کار محسوب شود و این مدت به اضافه یک سال دیگر زمان بسیار زیادی برای یک شغل ضعیف و ساده است.

تقریبا همه به این نتیجه رسیدیم که عمر ما اینجا در حال تلف شدن است، در حال حاضر حتی کلاس درسی برای ما که بزرگسال هستیم وجود ندارد و وقت ما وسط یک جنگل به دور از جامعه با وضع روحی بد به خوردن و خوابیدن می‌گذرد.

برخی از پناهجویان تا این لحظه دو سال است که در همین جنگل نگهداری می‌شوند و حق فرستاده شدن به مکان یا کشور دیگری را نداریم و خود نیز نمی‌توانیم تردد کنیم و جایی برویم.

پناهجوی دیگری نیز خاطرنشان می‌کند: هیچ تلاشی از سوی هیچ یک از نهادهای آلمان برای اینکه زبان آلمانی را یاد بگیریم انجام نمی‌شود و این مسئله نیز به خود ما واگذار شده در حالی که اکثر پناهجویان شناختی با این زبان ندارند.

آینده‌ای در انتظار ما نیست، اوضاع خیلی خراب است، خیلی‌ها مجبور شده‌اند بخاطر شرایطی که بر آنها حاکم کرده‌اند به اخراج اختیاری تن بدهند.

در اینجا زندگی انسان نابود می‌شود زیرا به راحتی 5 تا 6 سال از عمر هدر می‌رود، افرادی که به سن قانونی رسیده‌اند همه در حال تلف شدن هستند، بسیاری از پناهجویان افغانستانی در وضعیت خوبی نیستند.

انتهای پیام/.