نمایش «جشن تولد» و تکانی به غرق شدن در شخصی‌سازی‌های جشنواره‌ای
نمایش فیلم بی‌ادعای «جشن تولد» در سانس ۱۸:۳۰، اگر در شرایط معمولی اتفاق می افتاد، رخداد بزرگی نبود؛ اما مشاهده ۵ فیلم به شدت شخصی‌شده و کسل کننده، «جشن تولد»را اتفاق خوشایند روز دوم جشنواره کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ اولین سانس جدی روز دوم جشنواره به فیلم «جشن تولد» اختصاص داشت. فیلمی بی سرو صدایی که تا پیش از شروع جشنواره خبر خاصی از آن در رسانه‌ها دیده نمی‌شد، اما نمایش آن در روز دوم جشنواره، تکلیف موضع‌گیری‌های همیشگی درباره آن را از همان ابتدای مشخص کرد.
«جشن تولد» اولین تلاش سینمای ایران در واکنش به اتفاقات بزرگی است که در سالهای اخیر تاریخ و جغرافیای جهان را دگرکون کرده است و در تمام این سالها، سینمای پرادعای ایران به راحتی از کنار آن گذاشته بود و به این ترتیب با وجود آن که «جشن تولد» از کلیشه‌‌های معمول این فیلم‌ها در مواقعی ضربه خورده بود، اما به دلیل موضوع ملتهب و معاصری که انتخاب کرده بود و همچنین پرداخت تقریبا اصولی فیلم، یکی از پرارزش‌ترین اتفاقات تاکنون جشنواره را رقم زد.به ویژه اینکه این فیلم بعد از نمایش 5 فیلم به شدت غرق شده در فردیات ظاهرا اجتماعی به نمایش درآمد.
فیلم عباس لاجوری، با رعایت حساسیت‌های لازم برای نزدیک شدن به ساخت چنین حوزه ملتهبی از سوی ایران، فیلم البته محتاطانه‌‌ای بود، اما روند درست و کامل قصه‌گویی و جای‌گذاری افت و خیزهای کمی هیجان‌انگیز برای یک فیلم جنگی خیابانی؛ «جشن تولد» را برخلاف نمونه های مشابه، تبدیل به اثری کرده بود که مخاطب را پای فیلم نگه می داشت.
فیلم طبیعتا در برج میلاد، و در جشنواره فیلم تحویل گرفته نخواهد شد و از همین الان می شود منتظر واکنش های احتمالی بود. دلیل واضح‌تری جز اینکه 5 سال است اتفاق سوریه رخ داده است و سینمای ایران ساکت است هم لازم است؟
انتهای پیام/
