کابل نباید برای مقابله با تروریسم تنها به آمریکا اعتماد کند

«ایمل فیضی» سخنگوی سابق حامد کرزی رئیس‌جمهور پیشین افغانستان با ارسال یادداشتی به دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، به بررسی ابعاد مختلف تروریسم در افغانستان و عدم اتکای کابل به آمریکا در مقابله با این پدیده پرداخت.

متن کامل این یادداشت در ادامه آمده است:

چند روز پس سقوط قندوز بدست طالبان افغان و گروه‌های تروریستی منطقه‌ای، ژنرال جان کمپبل فرمانده نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان گفت: شبکه حقانی که در پاکستان مستقر است و از این کشور عملیات‌های خود را انجام می‌دهد، خطرناک‌ترین نوع شبه‌نظامی در افغانستان است.

وی قبل از جلسه کمیته نظامی مجلس سنای آمریکا در سه‌شنبه هفته گذشته، اظهار داشت که شبکه حقانی بیشترین تهدید را برای نیروهای ائتلاف ایجاد می‌کند و این شبکه هنوز به عنوان تسهیل‌کننده امور گروه القاعده است.

در سال 2011 میلادی، «مایک مولن» رئیس سابق ستاد ارتش آمریکا، به نمایندگان مجلس سنای این کشور گفت که شبکه حقانی به عنوان بازوی واقعی سازمان اطلاعات پاکستان (آی.اس.آی) در افغانستان و طراح و مجری حملات تروریستی در افغانستان عمل می‌کند.

وجود تهدید از سوی خطرناک‌ترین نوع تروریسم به ویژه برای نیروهای ائتلاف در افغانستان نشان‌دهنده انفعال در برابر تروریست‌های مورد حمایت دولت‌ها در منطقه است.

پس از بیش ازیک دهه از جنگ به اصطلاح علیه تروریسم در افغانستان، گروه‌های تروریستی تحت حمایت دولت همچنان به هراس‌افکنی ادامه می‌دهند و ثبات در این کشور را برای دستیابی به اهداف سیاسی‌شان در منطقه در معرض خطر قرار می‌دهند.

شفاف‌سازی در مثلث کابل - واشنگتن - اسلام‌آباد در خصوص جنگ جاری در افغانستان نیز برای دولت اشرف‌غنی یک امر ضروری است بنابراین با توجه به عدم تمایل آمریکا به کاهش ابعادتروریسم سیاسی درمنطقه، دولت افغانستان باید سیاست خود را به سمت قدرت‌های منطقه تغییر دهد و تلاش خود را در زمینه گسترش نیروهای دفاعی قوی برای مقابله با تهدیدات تروریسم چند برابر کند.

شناسایی  تروریسم

در گذشته، عدم تعریف مشخص از «تهدید» در افغانستان عامل عدم‌اعتماد و عدم توافق میان کابل و واشنگتن بود.

در حال حاضر نیز اشرف‌غنی رئیس‌جمهور افغانستان بارها اعلام کرده که پاکستان در حالت یک «جنگ پنهانی» با افغانستان است. این تعریف فراتر از دشمن خواندن طالبان افغان و دیگر گروه‌های شبه‌نظامی است. این اظهارات در راستای مسیری است که واشنگتن پس از حادثه 11 سپتامبر ترسیم کرد. این چندگانگی تعریف آمریکا از جنگ و دشمن اصلی‌ترین معظل در افغانستان است.

مانند دیگر مناطق جهان، فعالیت‌های تروریستی در افغانستان ریشه در درگیری‌های سیاسی و رقابت‌های درازمدت منطقه‌ای دارد. تروریسم در افغانستان تاکتیکی مهلک است که توسط برخی گروه‌های تروریستی مشخص تحت حمایت دولت‌ها برای دستیابی به اهداف سیاسی بکار گرفته می‌شود.

اکنون تروریست‌ها را می‌توان با پول بکار گرفت و طالبان و دیگر گروه‌های افراطی به دلیل قیمت پایین ابزاری مهم در تحمیل خسارات به افغانستان و شرکای بین‌المللی‌اش با شعار برپایی مجدد امارت اسلامی، اجرای شریعت اسلامی، مبارزه با دشمنان و غیره محسوب می‌شود.

پاسخ به پرسش «چه کسی دشمن است؟» در مبارزه با تروریسم بسیار مهم است که موجب نجات افراد بیگناه زیادی در افغانستان و پاکستان می‌شود.

براساس اظهارات جان کمپبل در مجلس سنای آمریکا مبنی بر راندن جنگجویان خارجی به شرق و شمال افغانستان در پی عملیات‌های نظامی پاکستان،  جنگجویان شبکه حقانی شبه‌نظامی‌گری در چندین ولایت شرقی افغانستان را رهبری می‌کنند که توانایی انجام حملات پیچیده و علیه اشخاص عالی‌رتبه را دارند.

بنابراین چرا تمایلی برای مقابله با ریشه این تهدیدات تروریستی، پناهگاه‌ها و حامیان آن‌ها وجود ندارد در حالی که کمپبل درتازه‌ترین اظهاراتش در مورد  منشأ و طبیعت تهدیدات در افغانستان توضیح داده است.

مقابله سیاسی و نظامی با تروریسم

نبود استراتژی درست برای مقابله با ابعاد سیاسی تروریسم در افغانستان و منطقه موجب طولانی شدن «مبارزه با تروریسم» شده است. بیش از یک دهه است که در برابر  تهدیدات در افغانستان تنها به صورت نظامی مقابله شده است. در نتیجه بی‌ثباتی ژئوپولیتیکی منطقه ادامه پیدا خواهد کرد.

تروریسم به عنوان یک پدیده پایدار برای سال‌ها باقی خواهد ماند در نتیجه آسیب‌پذیری افغانستان نیز ادامه پیدا می‌کند و مردم افغانستان باید خودشان برای این واقعیت آماده کنند.

دولت اشرف‌غنی در برنامه دراز مدت از هر طریق باید تلاش خود را برای ساخت یک ارتش قدرتمند و مجهز شامل یک نیروی هوایی قوی با قابلیت انجام عملیات سریع چند برابر کند.

مهمترین تهدیدهای امنیتی افغانستان داخلی نیست بنابراین نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان باید با به روزترین تجهیزات نظامی برای مقابله با هرگونه تهدیدات بیرونی مجهز شود.

با در نظر داشت تجربه‌های دولت کرزی، دولت کنونی افغانستان نباید به آمریکا در زمینه تجهیز نیروهای افغان اعتماد کند.

امنیت افغانستان نه تنها به امنیت منطقه بلکه امنیت جهانی گره خورده است. تروریسم در افغانستان ابعاد منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای دارد بنابراین هر دولتی در افغانستان به تنهایی نمی‌تواند با این پدیده مقابله کند.

دولت افغانستان و قدرت‌های منطقه‌ای (چین، روسیه، هند و ایران) علاوه بر مقابله نظامی، باید یک استراتژی سیاسی دراز مدت برای مقابله با ابعاد مختلف تروریسم در افغانستان طراحی کنند زیرا این کشورها نیز به نوعی با تروریسم تحت حمایت دولت‌ها روبرو هستند. مسکو، دهلی‌نو و تهران با دولت اشرف‌غنی با اعتمادی رفتار می‌کنند که این مسئله باید تغییر کند و حکومت وحدت ملی افغانستان باید بیشتر با قدرت‌های منطقه تعامل داشته باشد.

تروریسم در افغانستان باید بیشتر مورد توجه جامعه بین‌الملل قرار گیرد و بدون تمرکز و مقابله با منبع انگیزه گروه‌های افراطی (طالبان و گروه‌های تروریستی منطقه)، هیچ اقدامی نظامی برای از بین بردن آن‌ها نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت.

انتهای پیام/.