پارسایی: تا رمق دارم پای کار تئاتر مقاومت می‌مانم
وقتی حسین پارسایی، دبیر جشنواره تئاتر مقاومت شد، حاشیه‌هایی برایش به وجود آمد. او درباره بازگشتش به این عرصه می‌گوید: «جنگ ما جنگ ۸ سال نبود؛ پشتوانه این دفاع باورها و آرمان‌های ما است. تا رمق دارم پای تئاتر مقاومت می‌مانم.»
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، تئاتر انقلاب و دفاع مقدس یا تئاتر مقاومت، عرصه مهمی به شمار می‌رود، از این جهت که همواره جریان ساز بوده و طی سال‌های گذشته تاثیری خاص در تمامی زمینه‌های تئاتر به ویژه معرفی هنرمندان برجسته امروز تئاتر داشته است. جریانی که فراز و نشیب‌های خاص خود را همیشه دارد و حالا در دور جدید هم با مسائلی دست و پنجه نرم کرده است.
حسین پارسایی، با تمام حواشی‌ای که برای جشنواره تئاتر مقاومت وجود داشت به دبیری منصوب آن شد. او که نزدیک به دو ماه است بر سر کار آمده، از زمان کم و ایده‌های بسیار خود می‌گوید. برخی این را به سبب عرضه و باهوشی او می‌دانند که می‌تواند در مدتی کم، جشنواره بر زمین مانده مقاومت را به سرعت سر و سامان دهد. برخی هم آن را حاصل رابطه‌هایی می‌دانند که به جهت سال‌ها ارتباط شخصی در عرصه تئاتر برایش ایجاد شده است. به هر حال کسی منکر توانایی‌های او نیست هر چند که منتقدانی هم دارد.
پارسایی در رابطه با حواشی که درباره روابط او با دیگر مدیران بنیاد فرهنگی روایت هم مطرح بود، می‌گوید:«اگر در نحوه پاسخگویی ما اختلافی متصور می‌شود باید صراحتاً عرض کنم که در روش و شکل اجرایی برنامه‌ها تفاوت سلایق وجود دارد ولی من و آقای رفیعی نسبت به مبانی و اصول تدوین و تبیین شده سیاست‌های تئاتر دفاع مقدس که در راس آن آقای جباری قرار دارند، پایبند و هم نظر هستیم.»
در ادامه مشروح گفت‌وگوی تسنیم با حسین پارسایی را می‌خوانید که در آن مسائل مختلفی درباره برنامه‌هایش برای تئاتر مقاومت، شبهه چند شغله بودنش، دغدغه‌های شخصی و فراز و فرودهای چند سال اخیر کارنامه هنری‌اش پرداخته شده است.
تسنیم: جشنواره تئاتر مقاومت پانزدهمین دوره خود را با شکلی متفاوت آغاز کرده است، در این دوره چه می‌کنید؟
من نمایش‌های تازه تولید شده را در صدر برنامه‌های خود برای پیگیری و اجرا در جشنواره آورده‌ام. یعنی نمایشی که چندین بار اجرا شده را نمی‌آورم. تلاش ما این است که حدود 100 نمایش تازه تولید شده را در جدول داشته باشیم. کف اجرای آثار در شهرستان‌ها 5 شب و در تهران 10 شب است.
100 نمایش اجرای عموم می‌روند/ 36 نمایش به جشنواره راه می‌یابند
تسنیم: مشخص است که این نمایش‌ها در اجرای عموم یک هماهنگی و کمک هزینه از شما دریافت می‌کنند و پس از آن اگر امتیازهای لازم را کسب کنند در جشنواره هم حضور پیدا می‌کنند. ساز و کار این اتفاق را چگونه دیده اید؟
جشنواره دو مرحله است، ابتدا اجرای عموم که در بخش‌های مختلف کودک و نوجوان، خیابانی، صحنه ای و... است، 100 نمایش اجرای عموم می روند، البته استثناهایی هم داریم که اگر یک نمایش دیرهنگام به مرحله تولید برسد، ما داوری آن را برای جشنواره انجام می‌دهیم و اجرای عموم آن به پس از جشنواره می‌افتد. از بین این 100 نمایش، 16 اثر در بخش صحنه‌ای، 12 نمایش در بخش خیابانی، 4 نمایش در عروسکی و کودک و نوجوان و 4 نمایش هم در موضوعات ویژه که شامل تحولات منطقه می‌شود، هستند. در کل ما در جشنواره میزبان 36 نمایش هستیم.
تسنیم: نکته مثبت این شیوه برگزاری جشنواره این است که گروه‌ها اجرای عموم خود را می روند و بعد با با خیال آسوده‌تری به جشنواره فکر می‌کنند.
این‌ها نه تنها اجرای عمومشان را رفته‌اند، بلکه در تلاش هستم تا بتوانیم در بازه زمانی هفته بسیج هفت روز اجرای عموم برای تعدادی از این نمایش‌ها در سطح تهران داشته باشیم. ما می‌خواهیم حداقل چهار روز در خدمت هنرمندان شهرستانی باشیم. جشنواره بین سوم تا ششم آذر برگزار می‌شود و روز هفتم آذر ماه که شنبه است، اختتامیه برگزار می‌شود.
ما باید نقطه دیدمان را تغییر دهیم و باید نگاه ما روبه مردم باشد
چند نکته در این جشنواره است که در آینده می‌توان بر آن تکیه کرد، اول اینکه موضوع جشنواره، موضوعی خوب است. اصلا این تفکر که ما پیش از اینکه به استقبال مردم توجه کنیم، به فکر جایزه باشیم، فکر پسندیده‌ای در عرصه فرهنگ و هنر نیست. چراکه ما همه را تشویق می‌کنیم تا در جشنواره جایزه بگیرند، همه تلاش می‌کنند که یک تندیس بگیرند، در حالی که آن تندیس تنها یک نفر را شامل می‌شود و بین 50 کارگردان به یک نفر می‌رسد و در واقع 49 نفر دیگر به خط پایان نرسیده اند. ما باید نقطه دید خودمان را تغییر دهیم و باید نگاه ما روبه مردم باشد، این همان شعاری که سال‌هاست می‌دهیم و محقق نشده است. ما باید برای مردم کار کنیم و جایزه خود را در استقبال و ارتباط با مردم دنبال کنیم.
این اتفاق خجسته‌ای است که برآیند تئاتر مقاومت از اجرای عموم، به عرصه رقابت می‌آید. بنابراین اولین جایزه همه گروه‌های نمایشی این است که کارشان برای اجرای عموم برگزیده می‌شود.
تسنیم: نظر مردم هم در انتخاب آثار سنجیده می‌شود؟
ملاک‌هایی برای ما در اجرای عموم آثار مهم است؛ ابتدا کیفیت نمایش‌ها، دوم شیوه‌های اطلاع رسانی و تبلیغی که گروه خودش را برای آینده آماده کند که خودش را به یک جریان و کمپانی تبدیل کند. اگر گروه بتواند در اقبال عمومی موفق باشد این خودش یک امتیاز است و میزان استقبالِ تماشاگران و توجیه اقتصادی نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
از همین مقدار اعتبار کم فرهنگی کشور هم استفاده بهینه نمی‌کنیم
کشور ما در عرصه فرهنگی، در حد اعتباراتش هزینه می‌کند؛ ما همواره اعتراض می‌کنیم که فرهنگ 5 درصد بودجه کل کشور سهم دارد؛ در این باره باید به این پرسش پاسخ داد که اساساً کشور چه هزینه‌هایی دارد که 5 درصد آن سهم فرهنگ می‌شود؟ در واقع این مسأله دلایلی دارد و خیلی نمی‌توانیم به استناد آمار چیزی را محکوم کنیم. متاسفانه ما از همین مقدار اعتبار هم استفاده بهینه نمی‌کنیم. در برخی نمایش‌ها تعداد بازیگران روی صحنه از تعداد تماشاگران بیشتر است.
ما باید تمرین کنیم و یاد بگیریم که گروه نمایشی برای یک اثر و اجرا فکر نکند، بلکه باید این تفکر را داشته باشد که به عنوان یک گروه نمایشی قرار است به طور مستمر در طول سال فعالیت کند. مطالعه داشته باشد. تولید مشترک داشته باشد. باید بتواند فضاسازی کند و در فضای مجازی فعال باشد. اما نکته اینجاست که گروه‌های نمایشی به دلیل گذشته خود، عموماً مصرف گرا هستند و بدون انگیزه و مسئولیت و هیچ اهمیتی هم به تماشاگر نمی‌دادند. دلیل اینکه به اینجا رسیدند هم این است که چون پول و هزینه اجرای خود را از دولت می‌گرفتند، دنبال این مسائل نبودند. اما اگر این اتفاق در بخش خصوصی باشد، آیا گروهی حاضر است اینگونه بی اهمیت باشد؟ خیر.
اگر به مخاطب فکر نکنیم بخشی از ماجرا نقص دارد
مدل اقتصادی که گروه به فکر هزینه‌های خود باشد، یک مقدار تازه است، بخشی از هنرمندان به سمت اجرای آثار گیشه‌‌ای با استفاده از چهره‌ها و موضوعاتی عامی رفته‌اند. البته ممکن است در میان این موضوعات محتواهای خوبی باشد و ممکن هم است آثار سخیفی وجود داشته باشند. امادر جریان تئاتر مقاومت یک فاکتور برایمان خیلی مهم است؛ حرف ارزشمندی که گروه‌ها می‌زنند باید جذاب باشد. آثار باید از ساختار مناسبی برخوردار باشند؛ باید بتوان از لحاظ زیبایی شناختی کاری کنیم که مخاطب به خاطر آن بلیط بخرد. اگر روزی یک نمایشی دفاع مقدسی و دینی روی صحنه رفت و مخاطب رغبت کرد بلیط بخرد، مشخص است که هنرمند کار خودش را درست انجام داده است و یعنی این محصول با مختصات فرهنگی و نیازهای فکری جامعه‌اش هم سو بوده است.
همه این فاکتورها در ارزیابی نهایی گروه موثر است و ما صرفا به این فکر نمی‌کنیم که یک گروهی رفته اجرا کرده و کارش هم از لحاظ تکنیکی خوب است، اما خروجی ندارد. تماشاگر سرمایه تئاتر کشور است و اگر ما به مخاطب فکر نکنیم بخشی از ماجرا نقص دارد.
تسنیم: شما سالن را خودتان به گروه‌ها می دهید؟
نه، مشارکتی است.
5 تا 7 میلیون کمک هزینه اجرا می‌دهیم
تسنیم: چطور از محل اعتبارات خود، کمک هزینه می‌دهید؟ سقف آن تا چه میزان است؟
خودمان پرداخت می‌کنیم و این پرداخت براساس تعداد اجرا، عوامل، کیفیت اثر و حجم هزینه‌های تولیدی است. کمک هزینه هم دو بخش است: کمک هزینه اجرا و کمک هزینه جشنواره؛ بنابراین همه 100 نمایش حاضر کمک هزینه اجرا را که بین 4 تا 7 میلیون تومان است را دریافت می‌کنند و البته این اختیار را در کنار این کمک هزینه دارد که هم هر تعداد که می‌خواهد حامی داشته باشد و هم تمام درآمد گیشه برای خودش است.
جشنواره تئاتر مقاومت یک جرقه برای اجرای عموم است
تسنیم: شما فقط به حمایت و اجرای عموم نمایش فکر می‌کنید؟
ما در واقع در اینجا یک جرقه هستیم. در لحظه شروع کار به گروه می‌گوییم که یک پشتوانه دارد. خب 27 نمایش را در سال 93 انجمن مورد حمایت قرار داده است و در ادامه آن ما باید 70 نمایش دیگر را مورد حمایت قرار دهیم.
تسنیم: یعنی این حجم اجرا را می‌خواهید در این سه ماه باقی مانده انجام دهید؟
بله.هر 10 روز از ما یک اطلاعیه دریافت خواهید کرد که به تدریج آثار می‌رسد و اجرای عمومی می‌روند به این صورت که خودِ گروه، تاریخ و ساعت و سالن را انتخاب می‌کند.
ارزشمندی جریانی که شکل گرفته به پراکندگی جغرافیایی و تنوع مضمونی است
تسنیم: با در نظر گرفتن محدودیت‌های زمانی، می‌توان تعداد نمایش‌ها را هم کم کرد که کیفیت آثار پایین نیاید.
به هر صورت تعهدی است که پیش از این انجمن داده است و من به آن پایبند هستم. اجرای این 100 کار به هر قیمتی نیست و باید با رعایت استاندارد اجرا شود. ما یک کف را برای کیفیت اجرا در نظر گرفتیم که باید شان موضوعات تئاتر دفاع مقدس حفظ شود. قرار نیست به هر قیمتی 100 اثر باشد. پیش بینی این است که بتوانیم حداکثر تا 100 اثر را مورد حمایت قرار دهیم.
ارزشمندی جریانی که شکل گرفته به پراکندگی جغرافیایی و تنوع مضمونی است که مفهوم مقاومت را بازتعریف کرده است. جدای این که در این مسیر با گروه جوان‌هایی آشنا می‌شویم که تازه به جرگه تئاتر دفاع مقدس پیوستند و می‌توانند برای آینده برنامه ریزی داشته باشند و از ظرفیت‌هایی جشنواره تئاتر دفاع مقدس استفاده کنند.
این آثار در بخش رقابتی، داوری می‌شوند و از میان آن‌ها بهترین‌ها انتخاب می‌شوند. حال اگر در جشنواره با گروهی از آثار برخوردیم که آمادگی اجرای عمومی و شرایط مطلوب را نداشتند، می‌توانیم اجرای این آثار را در مرحله داوری مورد ارزیابی قرار می‌دهیم و اگر به بخش رقابت رسیدند آنجا اجرا می شوند وگرنه شرایط اجرای عمومی را برایشان فراهم می‌کنیم.
پایبند و هم نظر هستیم
تسنیم: نگاهی که از بیرون به جشنواره تئاتر مقاومت وجود دارد، سه جزیره متفاوت به نام های جباری، رفیعی و پارسایی است. شما این مسئله قبول دارید که نگاه‌های شما و همکارانتان از یکدیگر فاصله دارد؟
اگر مصاحبه آقای رفیعی و پاسخ‌های من سوء تفاهمی را در ذهن خوانندگان شکل داده است، من از این طریق آن را اصلاح می‌کنم. آقای جباری رئیس شورای سیاستگذاری و مدیر عامل بنیاد فرهنگی روایت هستند و تمام سیاست‌ها در شورای طرح و برنامه ریزی توسط شخصیت‌های فرهنگی طراحی و تدوین می‌شود. آقای رفیعی هم در جایگاه حقوقی خودشان در انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس هستند و من هم به عنوان دبیر جشنواره قرار دارم. همه ما یک افق و یک نوع سیاست را دنبال می‌کنیم و اگر در نحوه پاسخگویی ما اختلافی متصور می‌شود باید صراحتا عرض کنم که در روش و شکل اجرایی برنامه‌ها، تفاوت سلایق وجود دارد. ولی من و آقای رفیعی نسبت به مبانی و اصول تدوین و تبیین شده سیاست‌های تئاتر دفاع مقدس که در راس آن آقای جباری قرار دارند، پایبند و هم نظر هستیم.
از معاونت فرهنگی علمی و کاربردی استعفا دادم
تسنیم: یک ابهام دیگر که در مورد حسین پارسایی مطرح است، مشاغل متعددی است که او برعهده دارد، اطلاعات دقیقی هم در این رابطه وجود ندارد.
من مشاور تولید مرکز هنرهای نمایش حوزه هنری هستم و چندروز در دانشگاه تدریس می‌کنم.بعد از رفتن آقای شاه آبادی از معاونت فرهنگی دانشگاه جامع علمی و کاربردی استعفا دادم. بخاطر اینکه جشنواره تئاتر مقاومت حجم زیادی از وقت من را می‌گرفت چند ماهی است که از آنجا استعفا دادم. هیچ مسئولیت وقت‌گیری که بابتش حضور فیزیکی داشته باشم، ندارم. البته عضو چند شورا هستم؛ مثلا عضو شورای مرکزی بسیج هنرمندان، شورای سیاستگذاری تئاتر مقاومت یا کمیسیون هنر ومعماری شورای عالی انقلاب فرهنگی هستم. البته جلسات این‌ها هر سه هفته یکبار یا چندماه یکبار است که به شکل جلسات گعده‌ای و اتاق فکر است.
خواهش کردم که حداقل چند ماهی را فاصله بگیریم و به همین دلیل با احترام از آنجا استعفا دادم و در حال حاضر دبیر تئاتر مقاومت بوده و یک سمت مشاور هم در حوزه هنری دارم. هیچ مسئولیت وقت گیر دیگری که از من زمان ببرد و حضور فیزیکی بخواهد، ندارم.
خیلی اعتقاد به تعدد مشاغل و و مسئولیت‌های مختلف ندارم
در حال حاضر تمام وقت ما در اختیار تئاتر مقاومت است این را نه به این دلیل که شما و یا رسانه‌ای از باب وظیفه تذکر دادید، عرض کردم بلکه من وظیفه خودم بود که وقتم را با وظیفه جدیدی که پذیرفتم، تنظیم کنم.اگر من 24 ساعت هم کار کنم، تئاتر مقاومت کارهایی دارد که حتی ممکن است تا روز جشنواره هم نتوانم به آن برسم. ضمن اینکه برخی از کارها نیاز به گذر زمان دارد. تولید یک اثر نمایشی نیاز به زمان دارد. طراحی و ایده پردازی و اجرا به زمان نیاز دارد ما برای این که بتوانیم به دستاوردهای جدیدی در این حوزه برسیم نیاز به زمان داریم و باید فکر کنیم و اجرا کنیم.
من خودم خیلی اعتقاد به تعدد مشاغل و مسئولیت‌های مختلف ندارم. ذهن تنها چند جا می‌تواند متمرکز شود. تمرکز اصلی من بر تئاتر مقاومت است و در حاشیه آن تدریس دارم و آن جلسات کلی اتاق فکر و سیاستگذاری که هر چند وقت یک بار است را شرکت می‌کنم. مطلبی را به شوخی میگویم که اگر دوست داشتید منتشر کنید؛ در رسانه‌ای خوانده بودم که نوشته بود «پارسایی به زنجان رفته و از کانون اتفاقات تئاتر مقاومت دور است» به یکی از دوستان با خنده گفتم به این بنده خدا زنگ بزنید و بگویید «پارسایی مسواک هم می‌زند». بعضی وقت‌ها برخی این اشارات و ایرادها در اصل و محتوایش حرفی نیست اما ارتباط دادن‌ها، نتیجه گرفتن‌ها و حتی در مواردی انتخاب واژگان عجیب است. من کلاً یک روز و نیم به زنجان رفتم و برگشتم. حالا تعمیم این یک روز و نیم را شما ببینید تا کجا تحلیل شد. این را فقط برای خنده و مزاح گفتم.
اگر چراغ این جشنواره الان روشن است انجمن تئاتر و انقلاب و دفاع مقدس آن را روشن نگاه داشته است
قبول دارم تعدد مسئولیت‌ها باعث می‌شود که ما نسبت به موضوعات سطحی ورود کنیم و عمیق نشویم و فرصت مطالعه پیدا نکنیم و من تا الان جایی مسئولیت نپذیرفتم که رها شده باشد و من برایش وقت و فکر و زمان می‌گذارم و تئاتر مقاومتی برای من توفیق و خدمتگزاری است. من با انبوهی از ایده‌ها، سوژه‌ها و نمایش نامه‌ها و آدم‌ها در اینجا مواجه هستم و این همه، خودش یک فرصت و توفیق بزرگ برای من است. از وقتی که به اینجا آمدم به دلیل تعلق خاطرم بارها و بارها به دوران دفاع مقدس، خط مقدم، جنگ و خیلی از باورهای گذشته ام برگشتم. این تلنگرها برای من لازم بود و به همین دلیل برای من همه این‌ها ارزش است.
از اول شهریور ماه سمتی در دانشگاه علمی کاربردای ندارم و دانشگاه نرفتم و علیرغم اینکه علاقه داشتم ادامه بدهم اما به هر دلیلی احساس کردم که در ماموریت جدید من اینجا بیشتر وقت بگذارم.
برای آن که خدای نکرده دیگران سوء برداشتی از من و آخرین مصاحبه من نکنند، این عبارات را در آن نشست به مزاح گفتم که من هم در انتخاب دیگران سهمی نداشتم و می‌خواستم بگویم که ما در مقام و جایگاه حقوقی خودمان قرار داریم و در انتخاب همدیگر نقشی نداریم. شاید چون خیلی صراحت لهجه دارم بخشی از این سوء برداشت‌ها پیدا شد. از حق نباید بگذریم و باید بگویم که اگر چراغ این جشنواره الآن روشن است به خاطر انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس است که آن را روشن نگاه داشته است. ما به اشخاص نباید کاری داشته باشیم و این طراحی، طراحی درستی است و جایگاه حقوقی انجمن بسیار تاثیر گذار است.
بنابراین همه ما در مبانی، اصول، اهداف و سیاست‌ها هم مسیر هستیم اما در روش اجرا خیر؛ من سلیقه و تجربه خودم را دارم. همیشه سعی کرده‌ام از تجربیاتم استفاده کنم تا کم خطا باشم. این جشنواره هم مبتنی بر تجربیات گذشته من است. این توفیق را داشته‌ام که رئیس 25 جشنواره بین‌المللی در زمان مسئولیتم باشم. چند دوره هم خودم دبیر بوده‌ام. شاید همه این‌ها تجربیاتی است که می‌تواند اکنون به کمک بیاید تا ان‌شاءالله در این جشنواره کم خطا باشیم. از همه دوستان و عزیزان که با من همراهی داشتند، قدردانی می‌کنم. همه ما درقبال تئاتر مقاومت و حفظ ارزش‌های دفاع مقدس و بازتاب و بازنشر آن مسئول هستیم؛ همه در کنار هم با هر سلیقه‌ای.
هم مسیر هستیم اما در روش اجرا خیر؛ من سلیقه و تجربه خودم را دارم
تسنیم: از این روابط و سوابق کاری و فعالیت‌های گذشته خود در جشنواره امسال بهره‌ای هم می‌برید؟
من هر کجا بروم حرف از تئاتر می زنم. الان بخشی از اتفاق‌هایی که در حوزه تئاتر مقاومت می‌افتد، سال آینده مشابهش در بسیج هنرمندان می‌افتد. همین الان ما همکاری خوبی با محافل و انجمن‌های تئاتر بسیج داریم. چون شعبه و نمایندگی در شهرستان‌ها نداریم خیلی از گروه‌ها تحت حمایت مراکز بسیج هنرمندان هستند. عضویت من در بسیج هنرمندان کمک کرده که بخشی از همکاری‌ها به ویژه در شهرستان‌ها در انجمن بسیج هنرمندان انجام شود.
الان ما یکی هستیم. در حوزه هنری هم من کارشناس رسمی آنجا هستم. در همین زمینه تولید، به تفاهم‌نامه ای دست یافته‌ایم؛ تا یکی از حمایت کنندگان ما در برگزاری این جشنواره حوزه هنری باشد، هم در حمایت از آثار و هم استفاده از امکانات. حسین پارسایی یک خدمتگزار تئاتر است و هر کجا باشم از ظرفیت آن مجموعه برای تئاتر استفاده می‌کنم.
من جز این نمی‌توانم. ذات من این طور است که وقتی جایی قرار می‌گیرم تئاتر را فراگیر می‌بینم. نه شخص و نه گروه. گروهی داشتم به نام «آیین» که وقتی در سال 1384 مدیر مرکز هنرهای نمایشی شدم از مدیریت آن استعفا دادم. گفتند چرا استعفا می‌دهی؟ گفتم من الان مسئول 100 گروه هستم. الان مدیر و همراه و همدل همه گروه‌های تئاتری ایران هستم. برای این که این وابستگی کنده شود، گروه «آیین» را با مظلومیت تمام کنار گذاشتم.
تسنیم: در دوره شما هم این گروه زیاد کار نکرد.
خب واقعا نمی‌توانست کار کند، به هر حال فعالیت آن اماکن داشت، ایجاد شبهه کند. چهره‌های برجسته‌ای در این گروه بودند مانند حسین فدایی‌حسین، کوروش زارعی، احمد سلیمانی و... که همه در گروه آیین بودند. اما واقعا در آن زمان احساس مسئولیتم، درباره تمام گروه‌ها شده بود. امروز هم اگر در عرصه تئاتر مقاومت حاضر شده‌ام و در هر شورایی هستم احساس می‌کنم من هستم که در همه آن‌ها تکثیر شده‌ام و ناخواسته باید پیگر مطالبه آن‌ها باشیم. اگر امروز عضو کمسیون هنر و معماری شورای عالی انقلاب فرهنگی هستم و نمایندگی بخش تئاتر آن را دارم به بهبودی وضع تئاتر فکر می‌کنم. من یک عضو کوچک در جمعی بزرگ هستم که می‌توانم نمایندگی خوبی داشته باشم. در واقع به دنبال همگرایی و هم سویی هستم تا بتوانیم این جریان را دور هم جمع کنیم و بتوانیم از همه اعتبارات و ظرفیت‌ها استفاده کنیم. درست مثل رسانه شما که باید از ظرفیت‌های آن برای ارتقای تئاتر مقاومت و اساساً ارتقای تئاتر بهره ببریم.
تا زمانی که رمق داشته باشم در عرصه هستم
شما هم انتظاراتی از تئاتر دارید و تئاتر هم باید در مقابل رسانه پاسخگو باشد، چراکه رسانه زبان مردم است. رسانه در جایگاهی قرار دارد که باید مطالبات مردم و حاکمیت را طلب کند. هنرمند هم باید مسئولانه پاسخگو باشد، همان طور که شما هم مسئولانه پیگیر هستید. بنده هم همیشه پاسخگو هستم و در همه جا آن بخش که سهم من است پاسخ می‌دهم و همیشه گفته‌ام که قدم های ما باید همیشه طوری باشد که دو امدادی باشد و نفر بعدی مشعل را از من بگیرد و از من عبور کند، نه اینکه من راه را ببندم و بقیه را زمین گیر کنم یا اینکه آدرس غلط بدهم. گاهی این اتفاق‌ها رخ می دهد.
از زمانی که به تئاتر رو آوردم همیشه به این فکر کردم که در میانه مسیر هستم و حتما باید دیگرانی باشند تا بیایند این مسیر را به سرانجام برسانند. بنابراین تا زمانی که باشم و رمقی داشته باشم در عرصه هستم، به ویژه در عرصه تئاتر انقلاب و دفاع مقدس. این حوزه جزء آرمان‌‌ها و ایده‌آل‌های من است و احساس می‌کنم همچنان ظرفیت‌های بی‌بدیلی در مفاهیم و مضامین وجود دارد که ما به آن نپرداخته‌ایم. جنگ ما جنگ هشت سال نبود؛ پشتوانه این دفاع باورها و آرمان‌های ما است؛ میراث معنوی ماست، مگر ممکن است که به یکباره در مقابل ماشین نظامی دنیا بایستیم. این پشتوانه دارد، پشتوانه دینی دارد.
ما متاثر از باورهای دینی و اسوه‌های معصوم خود هستیم. انقلاب ما هم همین طور است. پس وقتی من می خواهم از تئاتر صحبت کنم، وقتی می خواهم از انسان معاصر صحبت کنم، وقتی می‌خواهم از نمایش اجتماعی صحبت کنم، خب همه این‌ها دستاوردهای انقلاب است و من باید از آن سخن بگویم. ان‌شاءالله روزی فرا برسد که هنرمندان ما آن‌قدر مسئولانه و با شور و عشق با تئاتر و مضامین مختلف برخورد کنند که ما نخواهیم برای هر موضوع یک جشنواره بگذاریم. یعنی همه چیز جاری و ساری باشد.
ادامه دارد ....
..................................
گفت وگو از محراب محمدزاده
..................................
