اعتراف انگلیسیها به تحقیر غرب توسط آیتالله خامنهای در سازمان ملل
سخنرانی آیتالله خامنهای بهعنوان اولین رئیسجمهوری ایران در چهل و دومین مجمع عمومی سازمان ملل زمانی صورت گرفت که جنگ تحمیلی به دغدغه اصلی نظام جمهوری اسلامی بدل شده بود و هجمه سیاسی و اقدامات نظامی بسیار سنگینی علیه کشورمان جریان داشت.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، مرکز اسناد انقلاب اسلامی نوشت: در روز 30 شهریور ماه 1366، حضرت آیت الله خامنهای (رئیس جمهور وقت)، برای شرکت در چهل و دومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و سخنرانی در آن، تهران را ترک کردند و عازم نیویورک شدند. این سفر هفت سال بعد از حضور محمدعلی رجائی در جلسه شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفت. در فاصله این سالها آقای ولایتی بهعنوان وزیر امور خارجه نماینده ایران برای حضور در اجلاسهای سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل بودند. هیأت همراه ایشان را میرسلیم، مشاور عالی ریاست جمهوری و علیرضا معیری، معاون سیاسی نخستوزیر وقت، تشکیل میدادند.
سخنرانی آیتالله خامنهای بهعنوان اولین رئیسجمهوری ایران در چهل و دومین مجمع عمومی سازمان ملل زمانی صورت گرفت که جنگ تحمیلی به دغدغه اصلی نظام جمهوری اسلامی بدل شده بود و هجمه سیاسی و اقدامات نظامی بسیار سنگینی علیه کشورمان جریان داشت. ایالات متحده و همپیمانانش حضور خود در منطقه را افزایش داده و جنگ نفتکشها با حمله مستقیم نیروهای آمریکایی به کشتی تجاری ایران به اوج خود رسیده بود.
قدرتهای غربی و همپیمانان منطقهای صدام خیال میکردند، جمهوری اسلامی ایران تحت فشار قرار گرفته و آماده پذیرش کامل شرایط آنها است، در صورتی که با پیروزیهایی که نیروهای ایرانی در مقابل رژیم صدام به دست آورده بود، کشورهای غربی بیش از پیش ناکام مانده بودند.
همین مسئله نیز سبب شده بود کشورهای غربی اقدامات خود برای تسلیم ایران را افزایش دهند، لذا صدور قطعنامه 598 و تلاش برای فشار همهجانبه علیه جمهوری اسلامی ایران در راستای همین سیاست قرار داشت. همه اینها در حالی بود که تمام جنایتهای صدام در قطعنامههای کشورهای غربی نادیده گرفته شده بود و کشورهای غربی با راهاندازی محاصره وسیع نظامی و اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران، حضور مستقیم و بعضاً دخالت مستقیم نظامی عملاً جبهه جدیدی را علیه جمهوری اسلامی به راه انداخته بودند و عراق را در انجام جنایات کمنظیری مانند استفاده از سلاحهای شیمیایی و حمله به شهرها و غیرنظامیان جریتر کرده بودند.
جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به سیاستهای تبعیض آمیز کشورهای غربی و حمایت مستمر آنها از صدام انتقادهای تندی علیه سازمان ملل انجام میداد و عملاً تربیون سازمان ملل را رها کرده بود. با این اوصاف تصمیم حضور آیت الله خامنهای در مجمع عمومی و ایراد سخنرانی در این مجمع برای مقابله با این جریان صورت گرفت. در حالی که سبک سخنرانی ویژه رئیس جمهور کشورمان و استدلالهای محکمی که ارائه شد پاسخ محکمی به همه این هجمهها بود. بهبیان دیگر سخنرانی بلیغ و پرنکته آیتالله خامنهای که میان حاضران و نیز رسانههای جهان بازتاب گسترده یافت و البته خشم محافل آمریکایی و صهیونیستی جهان را نیز برانگیخت استدلالهای معقول نظام جمهوری اسلامی در مقابل حملات رسانهای و حمایت نظامی کشورهای غربی بهخصوص آمریکایی بود.
آیت الله خامنهای سخنرانی خود را در مجمع عمومی سازمان ملل و حضور کشورهای مخالف و معاند ایران اینگونه آغاز میکند: "خداوندا، به نام تو آغاز میکنم و از تو هدایت و کمک میطلبم. زندگی و مرگ و نیاز و نیایش من متعلق به توست؛ تو خود روشنی و گیرایی سخن حق را به گفتههایم ببخش، و آن را پیک حقیقت بهسوی صدها میلیون گوش و دلی قرار ده که هم اکنون ملتهبانه آن را میطلبند، و بهسوی صدها برابر که در آینده چنین خواهند بود".
سپس آیت الله خامنهای، بعد از نام و یاد آفرینشگر هستی برانبیای الهی با این جمله سلام میفرستد: "بارالها! درودی سپاسگزارانه از سوی من و ملتم به روان پیامبران بزرگ بهویژه ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد صلواتاللّهعلیهم بفرست؛"و پس از آن، با روشنگری درباره ایران و انقلاب درخشان مردم مؤمن آن، جهانبینی الهی انبیا را مورد تبیین قرار داده و نظام ظالمانه مادی جهان را به چالش میکشد.
دفاع اصولی و نفوذ کلام آیت الله خامنهای در بحرانیترین شرایط ایران و منطقه که جهان را هم متأثر از خود کرده بود و اطلاع رسانیهای آگاهانه و هوشیارانه از جنایات آمریکا در خلیج فارس، تأکید بر ناعدالتیهای انجامشده در جنگ تحمیلی علیه ایران، ناتوانی شورای امنیت در مواجهه با این جنایات از جمله مواردی بود که حضرت آیت الله خامنهای رئیس جمهوری ایران مورد پیگیری و انتقاد قرار دادند. آیتالله خامنهای از سکوت و حتی کمکهای آشکار و نهان غرب به رژیم صدام پرده برداشته و رویکرد ناعادلانه و بیتوجهی شورای امنیت را در محکوم کردن متجاوز، تقبیح کردند. آیت الله خامنهای بهدرستی فرمودند: « ایران حداقل از شورای امنیت توقع داشت که بیطرف بماند».
آیتالله خامنهای، صدام را به هیتلر تشبیه کردند و خواستار «استفاده از تجربه دادگاه نورنبرگ و طرح تنبیه عراق بهعنوان متجاوز بهمنظور تضمین امنیت منطقه» شدند. ایشان ناتوانی شورای امنیت در محکومیت صدام در راه اندازی جنگ شهرها، جنگهای شیمیایی و در شروع جنگ را علت موضعگیری خصمانه بسیاری از کشورها از جمله آمریکا برشمردند و فرمودند: این تنها انتقاد از شورای امنیت نیست، بلکه «انتقاد از عملکرد سازمان ملل و یادآوری نقش شورای امنیت در حمایت از تجاوز عراق به خاک ایران» است. موضوعی که به گوش جهانیان نرفت و بعدها خود را در جنگ کویت نشان داد.
بیسابقهترین انتقادات در رابطه با ساختار شورای امنیت و سازمان ملل از نکات بسیار کلیدی سخنرانی ایشان بود. چرا که در این سخنرانی حق وتو و عضویت دائم در شورای امنیت بهعنوان دو تبعیض ناروای سازمان ملل معرفی شد. حضرت آیت الله خامنهای ضمن تقبیح دخالت آشکار شورای امنیت در جنگ تحمیلی اعلام کردند، بنای امنیتی که با سیاستهای شورای امنیت بنا شده، چیزی فراتر از کاخی پر زرق و برق، اما مقوایی نیست.
مسئله اسرائیل بخش دیگر سخنان حضرت آیتالله خامنهای بود. آیتالله خامنهای فرمودند: رژیم جعلی کنار رژیمی همچون آفریقای جنوبی فاشیست (که در آن زمان قوانین نژادپرستانه سختی را به اجرا گذاشته بود) قرار دارد.
برشمردن اقدامات آمریکا برای مقابله با ایران و درخواست اتحاد میان دولتهای جهان سوم برای مقابله با نظام سلطه محور دیگر سخنان حضرت آیتالله خامنهای در آن اجلاس بود.
آیتالله خامنهای در طول سخنرانی هم تأکید خود بر مسائل فرهنگی را نشان دادند و بر مبارزه با فساد و حفظ بنیان خانواده و حراست از حقوق و ارزشهای زن تأکید کردند.
از دیگر نکات بسیار مهم و سنجیده سخنان آیت الله خامنهای تهدید آمریکا به اقدامات تلافی جویانه در رابطه با حمله آنها به کشتی باری ایران بهبهانه مبارزه با مینریزی در خلیج فارس بود.
همانطور که مشاهده میشود، جرئت و شجاعت سخنان ریاست جمهور ایران در تهدید آمریکا درست در مقطعی بود که کشورهای غربی و دولتهای حامی صدام خیال میکردند جمهوری اسلامی ایران را تحت فشار قرار دادهاند. موضع ایشان سبب تجلیل مقامات کشور و شادی ملت شد و روحیه رزمندگان را در جبههها ارتقا داد.
این سخنان در بعد بین المللی نیز بیتأثیر نبود. هنگامی که آیت الله خامنهای از سیاستهای آمریکا و علی الخصوص تجاوز آمریکا به کشتی باری ایران سخن میگفت، هاوک وزیر امور خارجه انگلیس این نطق را سرتاسر تحریک و تحقیر غرب توصیف کرد. جو کلارک وزیر امور خارجه کانادا نیز این نطق را "ویران کننده" خواند.
*