نشستی با سردمداری بعثی‌ها؛ به نام آشتی ملی به کام براندازان
با گذشت چند روز از نشست دوحه قطر که طی آن شماری از دشمنان روند سیاسی کنونی عراق در آن مشارکت داشته‌اند، زوایای این نشست بیش از قبل مشخص می شود.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم،روزنامه الصباح در مطلبی با عنوان "نشستی با هدف تجزیه عراق و توطئه علیه مردم آن" آورده است: تعدادی از نمایندگان و فعالان مدنی در کربلا، نشست دوحه که در آن برخی شخصیت های تحت تعقیب دستگاه قضایی حضور داشتند را نشست تجزیه کشور و توطئه وخیانت علیه مردم دانستند.
فردوس العوادی نماینده استان کربلا از قطر به سبب میزبانی از شخصیت های معلوم الحال و متهم در جریان سقوط موصل و برخی مناطق الانبار انتقاد کرد و گفت: هر مشارکتی در نشست خارج از کشور باید با هماهنگی دولت عراق باشد و از همین رو هر مشارکتی در نشست بدون مجور اقدام خطرناک و جرم محسوب می‌شود.
شخصیت های شرکت کننده در نشست حق ندارند که به نام عراق و عراقی ها در این نشست مشارکت داشته باشند زیرا به وحدت کشور خیانت کردند و در راستای تحقق خواسته‌های خارجی تلاش کردند. آنها حق ندارند که در مجلس بمانند و به نام مردم سخن بگویند به ویژه پس از اینکه به کشور خیانت کردند.
وی افزود: با نگاهی به بیوگرافی اسامی شرکت کننده در این نشست همه چیز مشخص خواهد شد و هدف از برپایی و نیات پنهان و پشت پرده آن کاملا بر همگان روشن خواهد شد.دولت باید شرکت کنندگان در این نشست را به اتهام توطئه علیه عراق به دستگاه قضایی معرفی کند.
حسین الابراهیمی فعال مدنی گفت: نشست دوحه پس از شکست طرح های داعش سکوی جدیدی است و این نشست خیانتی جدید محسوب می شود به ویژه پس از فتوای مرجعیت برای دفاع از کشور و پیروزی‌های متوالی نیروهای مردمی و حمایت عشایر سنی و مشارکت آنها در قالب نیروهای مردمی و جنگ آنها با داعش.
وی افزود: کسانی که در نشست دوحه شرکت کردند پس از اینکه همه چیز را از دست دادند و درک کردند که در عرصه سیاسی جایی ندارند در این نشست مشارکت کردند. آنها پس از دست دادن پایگاه مردمی خود در چاه خیانت قطر برای بهبود و سرو سامان دادن به اوضاع خود برای مشارکت در روند سیاسی شرکت کردند.
الابراهیمی با انتقاد از مشارکت سلیم الجبوری رئیس پارلمان عراق در این نشست نیز بیان کرد: صدور بیانیه هایی از سوی دفتر وی مبنی بر تکذیب مشارکت مشکلی را حل نمی کند زیرا سفر وی به قطر همزمان با برگزاری این نشست بوده است.این گونه از شواهد بر می آید که سلیم الجبوری از موعد برپایی نشست مطلع بوده است.دولت باید واکنش قوی نشان دهد تا این مواضع تکرار نشود.
خلف عبدالصمد رئیس فراکسیون پارلمان الدعوه نیز خواستار برکناری الجبوری به علت نادیده گرفتن درخواست های نمایندگان و مردم برای نرفتن به دوحه شد.
عبدالسلام المالکی نماینده وابسته به ائتلاف دولت قانون گفت: مشارکت نمایندگانی از پارلمان عراق در نشست دوحه وجهه خوبی ندارد و ناقض ماده 50 قانون اساسی است.کسانی که نشست دوحه را پایه ریزی کردند حامی روند سیاسی نیستند.این نشست در راستای طرح تجزیه عراق و شکست روند سیاسی از طریق ضربه زدن به قانون اساسی و دولت است.
سوابق نشست هایی با هدف خیانت و توطئه
در حالی که واکنش ها به نشست دوحه ادامه دارد بررسی این نکته که چرا این قبیل نشست ها برگزار می شود به ویژه در شرایط کنونی مهم به نظر می رسد.قبل از اینکه به اهداف این قبیل نشست ها توجه کنیم لازم است به تابستان سال گذشته هنگامی که اردنی ها میزبان نشست مشابه نشست دوحه بودند برگردیم. در آن زمان نوری مالکی هنوز زمام امور را در دست داشت.مخالفان مالکی و رهبران برخی قبایل عراقی پس از نشستی در پشت درهای بسته در اردن، اعلام کردند که به مبارزه خود علیه دولت ادامه می‌دهند و طرح‌هایی برای کنترل بغداد در دست دارند. صدها تن از چهره‌های بانفوذ قبایل سنی عراق، نمایندگان گروه‌های شورشی، افسران سابق ارتش صدام و نمایندگان حزب منحل شده بعث عراق در این نشست در امان پایتخت اردن حضور داشتند.در بیانیه پایانی این نشست وضعیت عراق رو به وخامت توصیف شده و شرکت کنندگان خواستار حمایت جامعه جهانی از اهداف این گروهها شدند تا به زعم آنها عراق و منطقه از آینده‌ای نامعلوم نجات یابد.آنها برپای راهپیمایی گسترده و حرکت به سوی بغداد را یکی از طرح‌های خود برای اشغال بغداد و برکناری مالکی اعلام کرده‌اند.
عبدالناصر جنابی سرکرده سلفی عراق در این نشست گفت: ما پیوسته درحال مبارزه هستیم تا پیامدهای اشغال عراق توسط آمریکا را از بین ببریم و حق مردم عراق را احیا کنیم. هدف ما از این مبارزه به ارمغان آوردن حاکمیت مستقل برای کشور است.
یک روحانی سنی دیگر نیز عملکرد شورشیان را ستود و گفت: قبایل عراق سنگ بنای خیزش علیه حکومت نخست وزیر، نوری مالکی، هستند. نیروهای مخالفان هم‌اکنون بخش‌های وسیعی از غرب و شمال عراق را در اختیار دارند و القاعده تنها بخشی از این نیروها است.
توطئه جدید با نام آشتی ملی
با گذشت بیش از یکسال از این نشست شاهد نشست دیگری در دوحه بودیم شرکت کنندگان در رایزنی‌هایی که در دوحه انجام شد، سه گروه از اهل سنت عراق شامل "الجیش الاسلامی، اعضایی از حزب بعث عراق و شخصیت‌های اهل سنت شرکت کننده در روند سیاسی و در رأس آنها "سلیم الجبوری" رئیس پارلمان عراق و چند نماینده بودند که دیدگاه‌های خود را به‌صورت مکتوب به وزارت خارجه قطر درباره اصلاح روند سیاسی کنونی عراق تقدیم کردند که این دیدگاه‌ها شامل اصلاح قانون تروریسم، لغو قانون ریشه‌کنی حزب بعث و سهم خواهی و آزادی زندانیان سیاسی و همچنین تشکیل عراق ملی و چندحزبی و نه طایفه‌ای! بوده است به‌طوری که کمیته مشترکی از سه گروه اهل سنت شرکت کننده در نشست دوحه به‌منظور دستیابی به دیدگاه واحد و یک‌پارچه برای تشکیل تشکل سنی واحد ایجاد شود که این کمیته خواستار برگزاری کنفرانس آشتی ملی و توافق درباره مکان و زمان برگزاری آن خواهد شد!
چندی قبل نیز آنگونه که برخی رسانه ها اعلام کردند شاهد رایزنی های پنهان ایاد علاوی که پس از اصلاحات العبادی سمت خود را به عنوان معاون رئیس جمهوری از دست رفته می بیند خبر داده بودند.
با نگاهی به این نشست و تحرکات به خوبی مشخص می شود که سناریوی خطرناکی برای عراق تدارک دیده شده است و هر بار به بهانه های مختلف تلاش می شود که روند سیاسی در عراق در معرض نابودی قرار گیرد.اگر با دقت به شرکت کنندگان در نشست های اردن و دوحه نگاه کنیم متوجه می شویم که افراد شرکت کننده عمدتا بعثی و از شخصیت هایی هستند که دشمنی و عناد آنها با روند سیاسی شکل گرفته پس از سال 2003 بر کسی پوشیده نیست.
در واقع آنها که مدت ها بر عراق حکومت کرده اند، روند جدید را بر نمی تابند و از همین رو از هیچ تلاشی برای ساقط کردن آن دریغ نمی کنند. تا زمانی که مالکی قدرت را در دست داشت آنها سرناسازگاری را با آن گذاشتند و در حال حاضر هم در راستای ضربه زدن به دولت العبادی و کل روند سیاسی حرکت می کنند. صرف نظر از شرکت کنندگان و سابقه و وجهه آنها هدف کاملا مشخص است؛براندازی نظام سیاسی در عراق.
اما چرا این نشست ها برگزار می شود؟
برای پاسخ به این سئوال باید به چند دلیل اشاره کرد؛ نخست اینکه کسانی در این نشست ها مشارکت می کنند که در عراق جایگاه سیاسی خود را از دست داده اند. با ورود داعش به مناطق شمالی و غربی این افراد از ابتدا با آن همسو شده اند و یا مردم خود را با رنج های بی شمار حاصل از اشغالگری داعش تنها گذاشته اند. شکی نیست که این سیاستمداران دیگر جایگاه در میان مردمی که قبلا به آنها اعتماد کرده بودند ندارند و آنها به هر دری می زنند تا وجهه خود را بهبود بخشند. زمانی، آنها بحث تکریت و اقدامات نیروهای مردمی را بزرگ نمایی کردند و اینکه آشتی ملی را دستاویز قرار داده اند.
دوم، بحث به عناد ریشه ای مربوط می شود. بعثی ها و شخصیت هایی که سال ها و عصر دیکتاتوری در بغداد حضور داشته اند و بر قدرت و مردم عراق سوار بوده اند نمی پذیرند که در حاشیه باشند یا نقش کمی داشته باشند.هدف اصلی آنها براندازی سیستمی است که خوشایند آنها نیست.اصل در نگاه این سیاستمداران براندازی است هر چند که برخی از آنها در بدنه سیاسی مشارکت دارند اما به طور حتم به شکل عمیق خواستار نابودی روند سیاسی کنونی هستند.
سوم،اهداف شوم سعودی ها و برخی کشورهای حوزه خلیج فارس در پس آن نهفته است.قطر و سعودی ها طی سال های اخیر در بیشتر کشورهای عربی نقش مخرب داشته اند و عراق یکی از این کشورها است.زمانی که انفجار خودروهای بمب گذاری شده و بمب مردم عراق به خاک و خون می کشید ردپای سعودی ها و قطری ها مشهود بود. زمانی که تظاهرات در مناطق غربی عراق در زمان نوری المالکی برگزار شد حمایت های بی دریغ رسانه ای و به گونه ای پنهان تر از نظر سیاسی از سوی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به ویژه قطر و سعودی ها مطرح بود.این کشورها در راستای نگاه نابرابری که دارند بدون اینکه به بافت جمعیتی شیعیان در عراق نگاه کنند بر این باورند که در همه کشورهای عربی فقط باید طایفه سنی حاکم باشد در حالی که در عراق شرایط کاملا متفاوت است.
مردم عراق این چهره ها را می شناسند و توطئه های آنها را نیز به خوبی درک کرده اند.مردم عراق به خوبی می دانند که هدف این افراد چیست.اما عراقی ها باید آگاه باشند که خطرات آنها را احاطه کرده است.این نشست ها زمانی برگزار می شود که تظاهراتی یا نارضایتی در عراق رخ می دهد تا این سیاستمداران مغضوب ملت عراق دایه مهرباتر از مادر باشند و خود را قیم ملت عراق بدانند و از آشتی ملی دم بزنند در حالی هدف آنها آشتی ملی نیست.همه می دانند که در عراق به ویژه در شرایط کنونی گروه های اصلی یعنی کردها، سنی ها و شیعیان چگونه به آینده خود می نگرند.بارها از آشتی ملی سخن گفته شده، اما در حد حرف باقی مانده است.
در واقع این نشست در راستای تلاش هایی است که نتیجه آن حوادث الانبار و موصل و بروز و ظهور داعش شد.کسانی که در این نشست حضور داشتند هدفشان از بین بردن وحدت عراق و فتنه افکنی است.این دخالت آشکار در امور داخلی عراق از سوی قطر محسوب می شود.کسانی در این نشست شرکت کردند که خود بزرگترین دشمن آشتی ملی محسوب می شوند.هر نشست آشتی ملی باید فراگیر و در داخل کشور عراق باشد نه خارج آن.نشست دوحه از ابتدا پایه ای غلط داشت و از شخصیت هایی که دستانشان به خون ملت عراق آغشته است دعوت به عمل آمده است.این توطئه ای در اتاق تاریک از سوی کسانی است که مردم عراق آنها را نماینده خود نمی دانند.
حضور در دوحه زیبنده سلیم الجبوری نبود
اما اینکه چرا سلیم الجبوری در این نشست مشارکت می کند و بعد آن را تکذیب می کند باید بگوییم که امثال الجبوری در واقع دنباله رو و پیرو سیاست هایی هستند که معمولا برگرفته از وابستگی به سعودی هاست کما اینکه امروز در گفتگوی تلفنی الجبوری با ایاد علاوی، وی از ضرورت گشودن درها به سوی برادران عرب سخن می گوید! بدون شک خط مشخص و هدف مشخص است.عراقی‌ها با حضور سلیم الجبوری در قطر همزمان با برگزاری این نشست شوکه شدند آن هم کشوری که در هرج و مرج در عراق و حمایت از گروه های مسلح ید طولایی دارد. شرکت کنندگان در این نشست شناخته شده بودند.اگر فرض کنیم که الجبوری برای این به قطر رفته است تا مانع از برگزاری نشست شود یا حداقل آن را به تعویق اندازد باز توجیه کننده نیست. رئیس مجلس عراق باید با قطری که حجم و اندازه خود را نمی داند برخورد قوی می کرد و سفر را لغو می کرد. بهانه های الجبوری قابل قبول نیست زیرا حضور وی در قطر یعنی همسویی با نشست دوحه. چگونه ممکن است که یک مسئول عراق تا این اندازه مردم خود را خوار کند؟آیا وی به نمایندگی از گروه خود رفته یا نماینده پارلمان بوده است؟ از الجبوری انتظار می رفت که مانع از دخالت خارجی در امور داخلی عراق شود و به کشور کوچکی به نام قطر اجازه مداخله ندهد.
فاجعه زمانی بیشتر می شود که حزب بعث منحل مشارکت خود را در نشست دوحه به طور رسمی اعلام می کند.خضیر المرشدی نماینده حزب بعث منحل از دیدار اعضای این حزب منحل با برخی از شخصیت های مخالف روند سیاسی سخن می گوید و از مشارکت تعدادی از سفیران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس خبر داد.
در پایان گفت با توجه به تلاش های آمریکایی ها برای تجزیه عراق و همسویی برخی شخصیت های داخلی عراق با آنها به نظر می رسد که تحرکات در این راستاست.هدف برخلاف آنچه گفته می شود از بین بردن وحدت ملی است و آشتی ملی دستاویزی برای منحرف کردن نگاه هاست.در مدت چند سالی که از 2003 می گذرد هیچگاه بحث آشتی ملی شانسی نداشته است زیرا هر گروهی اهداف و نیات خود را در نظر می گیرد.اوضاع خطرناک است و بعثی ها آرام آرام در حال خودنمایی هستند و مردم عراق باید هوشیارتر از قبل عمل کنند به ویژه که برخی در صدد موج سواری بر تظاهرات هستند و باید انسجام و وحدت سلاحی برای طمع ورزان به روند سیاسی عراق باشد.
بدون شک سعودی ها با بعثی ها راحت تر کنار می آیند تا شیعیان و از این رو است که در این مدت دوازده سالی که از 2003 می گذرد تلاشی برای بهبود روابط با عراق انجام نداده اند و براداران قطری آنها نیز موضع مشابهی داشته اند فقط درجه دشمنی آنها کمتر بوده است.مردم عراق باید سرنوشت مردم لیبی و سوریه را عبرت خود کنند که دخالت های قطر و سعودی ها چه بلایی بر سر مردم آن آورده است.آشتی ملی که قطری ها از آن دم می زنند مشابه همان دموکراسی است که قرار بود برای ملت سوریه به ارمغان آورده شود.توطئه ادامه دارد و عراقی ها باید جسورانه به نبرد در همه جبهه ها اعم از داعش و فساد و دسیسه های مخالفان سیاسی و دشمنان خارجی بپردازند.مردم عراق با تظاهراتی که علیه این نشست برگزار کردند نشان دادند که متوجه خطرات دشمنان هستند.
انتهای پیام/ر
